नेपालभाषाया पुलांगु शब्दकोश मध्ये छगू पुलांगु शव्दकोश ‘जियान ग्वालवर्रोदा मासा’ (न्ष्बल न्गबदिभचतय म्बःबकब) नांम्ह विद्वानं ने.सं ८१७ पाखे तयार याःगु नेपालभाषा व इटाली भाषाया शब्दकोश नं खः । थ्व निगू भाषा (नेपालभाषा व इटाली भाषा) तयाः दयेकातःगु नेपालभाषाया न्हापांगु शव्दकोश खः । थुकी प्रविष्टि नेपाल लिपिं बियातःगु दुसा उकिया अर्थ इटालियन भाषां बियातःगु दु । लिपा थ्व शव्दकोशयात डा. टेड थियोदोर रिकार्डिं सम्पादन यानाः A dictionary of the Newari language with a glossary in Italian नामं ई.सं २०१४य् पिकाल । थ्व खँग्वःधुकू २४×१४ सेमी आकारया नेपाली भ्वँतय् ल्हातं च्वयातःगु खः । भ्वं थासंथासय् प्वाःप्वाः गं । मसि लतपत जूगुलिं गुलिगुलिं आखः ब्वने थाकु । न्हापांगु २६गू पौ खालि, वयांलिपा ४९२ पती ३२८४ खँग्वः दु । दकलय् लिपाया प्यपालय् पौल्याः हे मदुसां उकी महिनाया नां, राशीया नां व ल्याग्वः दुथ्याकातःगु दु । उकिया लिपा २० पौ खाली हे वनाच्वंगु दु । थुकी दुथ्याकातःगु भावात्मक खँग्वः स्वयेबलय् थ्व छुं लिखित स्रोतं काःगु मखुसे बोलिचालिया माध्यमं खँग्वः मुंकातःगु सीदु । थुकिया नां दिचिनारियो नेवारी–इटालियानो तयातःगु दु ।
कोशकार अमर सिंहं च्वःगु संस्कृतया अमरकोश प्राचीन कालय् आपालं प्रचलित कोशया सफू खः । अमरकोशया खास नां नामलिङ्गानुशासनम् खः । तर अथे खया नं थुकिया च्वमि अमर सिंहया नामं अमरकोश धायेगु चलन जूगु दु । थ्व सफू मूलतः स्वब्वय् थलातःगु दु । उकिं थ्व सफूयात त्रीकाण्ड नं धायेगु याः । अमरकोश संस्कृत भाषाया आधारभूत ग्रन्थ खः । संस्कृतया नापं पूर्वीय वाङ्मय थुइकेत अमरकोशया ज्ञान मदयेकं मगाः । उकिं पानिनिया संस्कृत व्याकरण (अष्टाध्यायी)यात संस्कृत भाषाया पिता धाइथें थ्व ग्रन्थयात संस्कृत भाषाया जननी धकाः धाइ । लिच्छवीकालीन् नेपालय् संस्कृत राजकाजया भाषा जुयाच्वंगु दुसा मल्लकालय् नं नेपालभाषायात थाय् ब्यूूसां संस्कृत भाषाया नं महत्ता म्हो मजू । थ्व हे कथं नेपालभाषाभाषीपिनि दथुइ नं अमरकोश ब्वनेगु परम्परा न्हापांनिसें दुगु खनेदु । थज्याःगु हे आवश्यकता कथं मल्ल्कालय् संस्कृतया अमरकोशयात नेपालभाषां हिकेगु ज्या जुल । नेपालभाषाय् प्राचीन कोशग्रन्थ मध्ये मेमेगु कोश स्वयाः संस्कृत कोशकार अमर सिंहं च्वःगु अमरकोशया टीका (थीथी इलय् च्वःगु) आपालं खनेदु । नेपालभाषाया न्हापांगु अमरकोशया टिका ग्रन्थ ने.सं ५०१ या राष्ट्रिय अभिलेखालयय् लगत ४—५९० दुगु अमरकोश खः । नेपालभाषाया थ्व अमरकोश पर्यायवाची अर्थात् वहे अर्थया थीथी खँग्वः दुगु खँग्वः धुकू खः । थुकी २५ विषय (वर्ग) दु नापं अनुष्टुप छन्दय् च्वयातःगु १५३५ सिलः व उकी करीब १२४५० खँग्वः दुथ्याना च्वंगु दु, तर क्रिया खँग्व मदु । राष्ट्रिय अभिलेखालयय् दुगु ने.सं ५०१ यागु अमरकोश ग्रन्थ कल्लह्रदेव धैम्हेस्यां थः काय् छय्पिंत थुइकेत संस्कृतया नेपालभाषां ‘पुत्रपौत्रादिवोधिनी’ नामं ल्ह्ययातःगु टिका खः । अथे हे ने.सं ५०६स च्वःगु अमरकोशया मेगु टिका क्याम्ब्रिज विश्वविद्यालय बेलायतय् लुयावःगु दु । थुकियात बालबोधिनी विवृत्ति नां बियातःगु दु । थ्व टिका ग्रन्थ जुजु जयस्थिति मल्लं मन्त्री जयातया नितिं तत्कालीन राजपण्डित माणिक्ययात च्वकेब्यूगु खः । थुकियात ने.सं ६६२ तथा ८०० स ल्ह्यःगु प्रति नं लुयावःगु दु । ने.सं ५९१ स नं संस्कृतया सिलः मल्ह्यसे छगः छगः पर्याय ल्ययाः उकियात नेपालभाषां हिलातःगु अमरकोश नं लुयावःगु दुसा संस्कृत मूल पाठया फुसय् फुसय् नेपालभाषा अर्थ दुगु ने.सं ८००, ८३७, ९५० व १०३२ स ल्ह्यःगु पूमवंगु प्यंगू अमरकोश ग्रन्थ आशा सफूकुथिइ दु । । थथे पुलांगु नेपालभाषा खँग्वः संरक्षण यायेगु उद्देश्यं जापानया टोयोटा फाउण्डेशनया ग्वाहालिं च्वसापासां नेपालभाषा शव्दकोश निर्माण् समिति स्वनाः थीथी इलय् ल्ह्यःगु झिंछगू अमरकोशया नीन्हय्द्वः खँग्वया धुकू भाजुपिं काशीनाथ तमोटपिंसं इन्टरनेटय् तःगु दु ( www.newari.net ) । लिपा थुपिं खँग्वःयात भाजु कमलप्रकास मल्लया मू सम्पादकत्वय् ल्भधबचष् ऋबिककष्अब म्षिअतष्यलबचथ नामं खँग्वः धुकू पिदन।
यल ओकुबहाःया अमृतानन्द मल्लकाल लिपा पिदंम्ह झिंगुंगूगु शदीया छम्ह प्रमुख कवि जक मखु नेपाःया हे छम्ह तःधंम्ह बौद्ध साहित्य व संस्कृत नापं नेपालभाषाया विद्वान खः । थ्व खँया दसि वय्कलं नेपालभाषां अनुवाद यानावंगु चरपतिपाद स्तोत्र, हनुमान नाटक व तत्कालीन ब्रिटिस रेजिडेन्ट ब्रायन हजसन हप्टन (ने.सं ९४४—९५१ )यात च्वयाब्यूगु नेपालभाषा व्याकरण (ने.सं ९५१), धर्मकोश संग्रह (ने.सं९२६) आदि सफू खः । पद्यं च्वयातःगु संस्कृत भाषाया चरपतिपाद स्तोत्र व हनुमान नाटकयात वय्कलं केवल नेपालभाषा पद्यमय शैलीं जक अनुवाद मयासे उगु सफुलिइ गुगु छन्द (इन्द्रबज्रा छन्द) छ्यलातःगु खः व हे छन्दय् अनुवाद यानादिल । वय्कलं थ्व हनुमान नाटक पाल्पाया जुजु ‘पृथ्वीपाल सेन’यात नेवाः भाय् स्यनेत अनुवाद यानादीगु खःसा नेपालभाषा व्याकरण सफू वय्कलं तत्कालीन ब्रिटिस सरकारया रेजिडेन्ट जुयाः नेपाः वयाच्वंम्ह ब्रायन हजसन हप्टनयात नेपालभाषा स्यनेत थःम्हं हे नेपालभाषा व्याकरण सफू च्वयाः नेपालभाषा स्यनेगु यानादीगु खः । अथेहे वय्कलं हप्टनया अनुसन्धान सहायक जुयाः हप्टनया नेपालभाषा व नेपाःया बौद्धधर्म सम्बन्धी मालेज्याय् आपालं ग्वाहालि यानादीगु दु । तर थुलिमछि ज्या यानावंम्ह खया नं अमृतानन्दं थम्हं च्वयागु आपाः थें कृतिइ थःगु नां बांलाक न्ह्यथनेगु यानामवं ।
अमृतानन्दयात थःगु ईया छम्ह स्यल्लाःम्ह कविकथं म्हसीकेबीगु आःतकया दुने थ्वय्कःया झिंप्यपु ति म्ये लुयावःगु दु । थुपिं म्ये थौं नं थीथी भजनय् हालेगु याः नि । थथे लुयावःगु अप्वः थें म्ये बौद्ध व शाक्त देवदेवीपिनिगु भजन स्तुति म्ये जूगु दु । थुपिं विषयया म्ये बाहेक निपु प्यपु सिन्हाज्या म्ये व प्रशस्ति म्ये नं लूगु दु । प्रशस्ति म्ये जुजु श्री पृथ्वीपाल सेनयात कयाः चिनातःगु म्ये खः । कवि अमृतानन्द नेपालभाषाया इतिकथात्मक तथा वर्णनात्मक म्येया च्वमि नं खः । वय्कलं स्वयम्भू पुराण, करुणामयया उद्धारक गुण, ललितविस्तर आदीया बाखंयात कयाः इतिकथात्मक म्ये च्वयावंगु दुसा महाबुद्ध याहुने उद्धार थेंज्याःगु वर्णनात्मक म्ये नं च्वयावंगु दु ।
नेपालभाषाया आःतक लूगु काव्यय् तिथिमिति उल्लेख जूगु दकलय् न्हापांगु काव्य कथं ६९१–६९४ दुने च्वयातःगु ईन्द्रविजयजात्रा गीतयात कयातःगु दु । थुपिं म्ये स्व. मदनमोहन मिश्रजुं ने.सं १०८७ स जर्मन पाण्डुलिपि संरक्षण परियोजनाय् माइक्रोफिल्म दयेकेत बीहःगु नेपाल लिपिं च्वयातःगु छगू थ्यासफुलिइ दुथ्यानाच्वंगु लुइकूगु खः ।
थ्व थ्यासफुलिइ दुथ्याःगु स्वपु म्ये— जि प्यासनव जय जरा (ने.सं ६९१), प्रनमति श्रीजुगपति (ने.सं ६९२) तथा अमल सहस्रनाम (ने.सं. ६९४) ईन्द्रविजयजात्रा सम्बन्धी म्ये जूगुलिं भाजु काशीनाथ तमोटं थूपिं म्येयात ईन्द्रविजयजात्रा गीत धकाः नां बियादीगु खः । थ्व स्वयां न्ह्यः थुपिं म्येयात तिभय् जुजुपिनिगु बारेया म्ये धाइगु खः । थथे यलया तिभय् जुजुपिं— नरसिंहदेव, पुरन्दरसिंह देव तथा उद्धवदेवसिंह स्वम्ह शासकपिनिगु (ने.सं ६८०—६९७) राज्यकालय् अमिगु हे वीरतायात कयाः रचना यानातःगु अझ छपु म्येय्ला अमिगु रणकौशलया तकं वर्णनन् जूगुलिं नेपालभाषा काव्य वीरकाव्यं शुरु जूगु नालेगु यानातःगु दु ।
थुपिं म्येय् तत्कालिन समाजयात व्यंग्य नकातःगुलिं थुपिं म्येयात व्यंग्यकाव्य नं धायेछिं । अथे हे थुपिं म्येय् इन्द्रजात्राया खँ जक मखु तन्त्राख्यान थेंज्याःगु नीति बाखं पाखें उक्ति, दृश्तान्त बीगु यानातःगुलिं थुपिं म्ये पिदने न्ह्यः हे थन इन्द्रजात्राया जक मखु नेपालभाषाय् नीति बाखंया प्रचलन नं गाकं दयेधुंकल धैगु यचुक सीदु ।
यलया जुजु सिद्धिनरसिंह मल्लया नां उल्लेख जूगु एकादशीव्रत नेपालभाषाया दकलय् न्हापांगु छधाः प्याखं खः । थ्व प्याखं छगू अलग्ग हे सफू कथं मखुसे राष्ट्रिय अभिलेखालयय् लगत ४–२४९७ स दर्ता जूगु दशाअवतारादि नाटक संग्रह दुने एकादशीव्रत (पत्र १० न्ह्यः ७–१५ ल्यू २) नाटकया नामं थ्व नाटक दुथ्यानाच्वंगु दु । थ्व एकादशीव्रत नाटकयात ई.सं. १९७२ स नेपाल जर्मन पाण्डुलिपि संरक्षण परियोजनां ए ३४६-१८ ल्याखं माइक्रोफिल्मय् नं सुरक्षित यायेधुंकूगु दु । थ्व एकादशीव्रत नाटकय् शिवदिस्ति सिवसतुर असतर मुनिन सहित नेपार संवतछर धकाः न्ह्यथना तःगुलिं थुकिया रचना ने.सं ७५३ स जूगु खः धयागु सीदु । एकादशीव्रत नाटकयात भाजु काशीनाथ तमोटं सम्पादन यानाः थ्व नाटकया मूलपाठ देवनागरी लिपि पुलांगु नेपालभाषा वाङ्गमय मुना (ब्व १) सफुलिइ (पौ ४३–४८) पिकयादीधुंकूगु दु । न्यागू दृश्य दुगु थुगु छधाःया मू आधार श्रोत विष्णु पुराण खः ।
थ्व नाटकया कथावस्तु एकादशीव्रतबलय् कनीगु रुक्माङ्गत बाखं खः । एकादशीबलय् कनीगु बाखंया लिधंसाय् च्वयातःगु नाटक जूगुलिं हे थुकियात रुक्माङ्गतचरित नाटक मधासे एकादशीव्रत नाटक धाःगु खनेदु । मल्लकालय् एकादशीव्रतया धलं दनीबलय् रुकमाङ्गद् जुजुया बाखं कनेगु चलन दु । भाजु काशीनाथ तमोटया धापूकथं बेत्तम मणिनं सम्पादन याःगु पुराण विश्वकोशय् (प्यकःगु ई.सं १९७४) रुकमाङ्गदया काय् धर्माङ्गदं थः अबुया मतिनामि मोहिनीयात थःगु छ्यं लःल्हाना एकादशीव्रतया महिमा कायम यानाः पितृ–भक्तिया नापं विष्णु–भक्ति क्यंगुलिं राजकुमार धर्माङ्गदयात म्वाःम्वाकं बैकुण्ठय् यंकूगु बाखं पद्म पुराण अध्याय –२ स दुगु खँ कनातःगु दु । सायद थ्व हे बाखं नाप सम्बन्ध दुगुलिं बैशाख शुक्ल एकादशीयात मोहिनी एकादशी नं धायेगु याः । भगवान विष्णुं थ्व दिन कुन्हु मोहीनीया रुप धारण याःगुलिं थ्व दिनयात मोहिनी एकादशी धाःगु खः धैगु धापू दु । थ्व नाटकया नां एकादशीव्रत धकाः तयातःसां एकादशीव्रतबलय् कनीगु रुक्माङ्गत चरितया पूवंक बाखं न्ह्यब्वयातःगु मदु । नाटकय् न्हापां पुण्यं जक दइगु मनू जन्मय् धर्म गथे मयाये धकाः वैरागी म्ये पाखें प्याखं शुरु यानाः अन्तय् ‘सिद्धिनरसिंह मल्ल सहित सभान ….इति एकादसिव्रत नातक समाप्त’ धकाः सिद्धिनरसिंह सभाय् वंगु खँ न्ह्यब्वयाः नाटक क्वचायेकातःगु दु । थ्व समाप्ति बाक्यं थ्व नाटकया नां रुक्माङ्गतचरित मखु एकादसिव्रत खः, अथेहे थ्व आख्यान मखु नाटक खः धयागु खँ पुष्टि याःगु दु ।
तर न्यागू दृश्य दुगु थ्व प्याखनय् रुक्माङ्गतचरित बाखंया लिपाया मोहिनी सम्बन्धी घटनायात जक न्ह्यब्वयाः प्याखं क्वचायेकातःगु दु । प्याखंया अन्तय् छपु मैथिली म्ये नं दुथ्याकातःगु दु । जुजु सिद्धिनरसिंह मल्लं जक मखु जुजु राज्यप्रकाश मल्लं नं निधाः दुगु संस्कृत भाषं एकादशीव्रत नांगु नाटक च्वयावंगु लुयावःगु दु । तर निम्हेसिगु नाटकय् नं रुकमाङ्गदया बाखं पूवंक न्ह्यब्वयातःगु मदु । भाजु काशीनाथ तमोटजुया धापूकथं रुक्माङ्गतचरितया पूवंक बाखं अमेरीकाया न्यूयोर्कया ज्याक व म्युरिएल जिमरम्यानया नेपालया कलावस्तु संग्रहय् दुगु बिलंपतिइ दु । मल्लकालया स्वपाः तःपागु किपातय् २५ पाः किपा क्वथाय् न्ह्यब्वयातःगु उगु बाखंया सार खः —रुक्माङ्गतया रानी सन्ध्यावतिं एकदशीया व्रत दनाः एकदशीव्रतकथा न्यनेत सकल प्रजापिंत सती । एकदशीव्रतया बाखं न्यंगु पुण्यं यमलोक हे खालि जुइक फुक्क मनूत स्वर्गय् वनी । यमलोक हे खाली जुसेंलि यमराज, नारद ऋषीपिं विष्णुथाय् वनी । विष्णुं मोहिनी सृष्टि याना बिइ । थुखे जुजु रुक्माङ्गतं थः काय् धर्माङ्गदयात राज्यभार बियाः मन्दाञ्चल पर्वतय् शिकार वनी । शिकार वंम्ह जुजु मोहिनीया रुपजालय् फसय् जुया मोहिनीयात विवाह यानाः लायकुली हइ । लाय्कुली एकादशी व्रत दनाच्वंपिंसं उमित ब्रतय् वयेल्वःमनला धकाः धाःबलय् मोहिनी तम्वयाः काय्या (धर्माङ्गद्) छ्यं पालाः जितः ब्यू धकाः जुजु रुकमाङ्गतयात धाइ । सत्य वाचाय् लाःम्ह जुजुं अथे हे याइ । रानी सन्ध्यावतिं थः काय्या छ्यं मोहिनीयात लःल्हानाबी । राजकुमार धर्माङ्गद्यात बिमानय् तयाः वैकुण्ठय् यंकी ।
कल्लह्रदेव थ्वय्कःया मेगु नां कल्याणदेव अथे हे कल्लह्रदेव कथं नं उल्लेख जूगु दु । थ्वय्कः जुजु जयस्थिति मल्लया राज्यकाल (ने.सं ५०२–५०७)पाखेयाम्ह टीकाकार खः । थ्वय्कलं अमरसिंहं च्वःगु संस्कृत भाषाया अमरकोशयात थः काय् छय्पिनिगु नितिं पुत्रपौत्रादीबोधनीया नामं ने.सं ५०१ यंलाथ्व१२ य् नेपालभाषां टीका दयेकादीगु खः । थ्व सफू भाजु काशीनाथ तमोटया सम्पादनय् ने.सं ११०३ स छापा आखलं देवनागरी लिपिं पिदने धुंकूगु दु ।
मां हर्षमाया तमोट, बौ शुकदेव तमोटया काय्या रूपय् भोजपुर जिल्लाय् ने.सं १०६५ पोहेलागाः ५ य् जन्म जुयादीम्ह काशीनाथ तमोट नेपालभाषा ख्यःया छम्ह स्वतन्त्र अनुसन्धाता खः । नेपालभाषा केन्द्रीय विभागया (त्रि.वि.) अध्यक्ष जुयादीधुंकूम्ह वय्कलं नेपालभाषाया थीथी ख्यःया अनुसन्धानमूलक आपालं च्वसु (निसलं मयाक) व तःगू सफू नं पिथनादी धुंकूगु दु । वय्कलं च्वयादीगु सफू खः — पुलांगु नेपालभाषा वाङमय (ने.सं. ११२१), गुह्यकाली पूजाविधि (ने.सं.११२७), नेपाल न्यायपालविधि (ने.सं.११२७), स्वस्थानी परमेश्वरी व्रतकथा (ने.सं. ११२७), कुमारीसम्बन्धी दक्वसिबय् न्हापांगु सफू कुमारीपूजा संक्षेप विधि (ने.सं. ११२८), शंखधरकृत नेपाल संवत् (ने.सं.११३६), नेपालमण्डल (ने.सं. ११२६), नेपालभाषाया वास्तुकला : खँग्वःपुचः (संपादन, ने.सं. ११४१) आदि । थुपिं सफू बाहेक काशीनाथ तमोटजुं नेपालमण्डल, नेपालसंवत्, कुमारी, रानीपोखरी, काष्ठमण्डप, प्राचीन नेपालभाषा, नेपाली वाङ्मय आदि ख्यलय् विशेष अनुसन्धान यानाः आपालं अनुसन्धानमूलक च्वसुत नं पिथनादीगु दु ।
भाजु काशीनाथ तमोटं सह–लेखनकथं नं तःगू सफू च्वयादीगु दुसा गुलिखे सफू सम्पादन नं यानादीगु दु । अथेहे वय्कलं राष्ट्रिय, अन्तर्राष्ट्रिय ख्यलय् जूगु थीथी गोष्ठीइ ब्वतिकयाः महत्वपूर्ण विषयया कार्यपत्र नं न्ह्यब्वयादीगु दु । गथे – – ‘A Unifying concept of Nepalmandal.’ Paper Presented at the conference of Nepal Current Qmate of Research and Perspective in Memoriam Prof. Bernhar Kolver, hosted by University of Leipzig, June 19-22, 2003.
‘Some characteristics of the Tibeto-Burman stock of Early Classical Newari.’ Paper Presented at 9th seminar of the International Association for Tebetan Qmudies hosted by the International Institute for Asian Qmudies in Leiden, June 24-30, 2000\ [Published in Beckwith 2002; Medieval T-B Languages].Etc
भाजु काशीनाथ तमोटं थीथी परियोजनाय् आवद्ध जुयाः नं नेपालभाषाया ख्यलय् आपालं महत्वपूर्ण ज्या यानादीगु दु, गथे— प्रधान संकलक (अमरकोश व प्राचीन नेपालभाषा शब्दकोश), सदस्य (नेपाल बृहत शब्दकोश निर्माण समिति,), वरिष्ठ सूचिनिर्माता (नेपाल–जर्मनी हस्तलिखित ग्रन्थ सूचीकरण परियोजना), सहायक सूचीनिर्माता (नेपालय् मन्दिर अनुदान/मल्लकालीन गुठी लिखत–परियोजना), सदस्य (च्वसापासा, नेपालभाषा परिषद), संस्थापक सदस्य (आशा सफूकुथि गुठी) उपाध्यक्ष (भिक्षु सुदर्शन लुमन्ति पुचः), अध्यक्ष (नेपालमण्डल अनुसन्धान गुथि) आदि
काशीनाथ तमोटं थम्हं जक मखु विदेशी अनुसन्धातापिंत नेपालभाषा विषयय् अनुसन्धानय् आपालं ग्वाहालि यायेगु ज्या नं यानादीगु दु । थौंकन्हय् थ्वय्कः हस्तलिखित ग्रन्थय् दुगु पुष्पिका वाक्यवाली संकलन यायेगु ज्याय् संलग्न जुयादीगु दु ।
काशीनाथ तमोटं नेपालभाषा व शिक्षा क्षेत्रय् यानादीगु योगदानयात कदर यासें त्रिभुवन विश्व विद्यालयपाखें शिक्षा पुरस्कार, दीर्घ सेवा पदक, धर्मादित्य धर्माचार्य सिरपाः, इमेज नेपाल संवत् सिरपाः, लाकौल सिरपाः, ज्यापु हनापौ, तेज तीर्थ साहित्य पुरस्कार आदि सिरपालं विभूषित जुयादीधुंकूगु दु । अथेहे भोजपुरया मय्जु सीतालक्ष्मी चौहानं काशीनाथ तमोटया विषयस साहित्यकार काशीनाथ तमोटको जीवनी व्यक्तित्व र कृतित्वको अध्ययन नांगु शीर्षकया शोध प्रबन्ध च्वयाः त्रिभुवन विश्वविद्यालयं स्नातकोत्तर उपाधि हासिल यानादीगु दु ।
केशव उदास जनसाधारण पाखें ख्वप देशं पिदंम्ह नेपालभाषाया न्हापांम्ह ज्ञात कवि खः । वय्कलं थम्हं च्वयागु म्येय् ‘ल्हाकम्ह’ धकाः थःगु नां जक मखु थःगु थाय्बाय् तकं न्ह्यथना वंगु दु । वय्कःया संवादात्मक शैली मतिनाया बाखं हनातःगु निपु ‘पुवादे म्ये’ लुयावःगु दु । थुपिं म्ये थः समकालीन समाजय् प्रचलित पुवारी म्येयात लोकम्येया लसय् ‘क, ख, ग, घ’ म्येया नामं लोकं ह्वाःगु अक्षरमाला शैलीं चिना तःगु खः । बाखं नं घानाः च्वयातःगु म्ये जूगुलिं थ्व बाखंम्ये नं खः । थ्व हे कथं केशव उदास आःतक स्यूगुली न्हापांम्ह ज्ञात बाखंम्ये च्वमि नं खः ।
केशव उदास छम्ह कवि जक मखु प्याखंच्वमि नं खः । तत्कालीन समाजय् अतिकं लोकंह्वाःगु हनुमान नाटकया समाप्ती वाक्यय् ‘ल्हाकम्ह’या रुपय् वय्कःया नां उल्लेख जूगु दु । थ्व प्याखं ख्वप देय् नापं बाग्लुंगय् नं हुइकेगु चलन दु । ताः ई तक दिनाच्वंगु थ्व हनुमान प्याखंयात हानं बाग्लुंगय् हुइकेगु यानाहःगु दु । थ्व हनुमान नाटकया कथात्मक म्येया समाप्ति वाक्यय् थःगु नांया न्ह्योने ‘दिन’ खँग्वः छ्यलातःगुलिं थ्व नाटक वय्कःयात ख्वपया चोक्काठस कुनातःबलय् च्वःगु खनेदु । थथे केशव उदासं हनुमान नाटक च्वयावंसां वय्कःयात अप्वः म्हसीकेगु वय्कःया कृति पुवादे म्ये जूगु दु । थ्वहे कथं वय्कःया म्येया मूल प्रवृति श्रृंगारिकता जूगु दुसा भक्ति गौण प्रवृति कथं जक न्ह्यलूगु दु ।
गोपालराज वंशावली नेपालमण्डलया ऐतिहासिक घटनावलीया पुचः खः गुगु थौंया नेपाःया इतिहासकारपिनिगु आधार ग्रन्थ जूगु दु । थ्व वंशावली दकलय् न्हापां ने.सं १०१९ य् बेलायतया विद्वान सेसिल वेण्डालं (ने.सं ९७६–१०२६) लुइकूगु खः । उकिं थुकियात वेण्डाल वंशावली नं धाः । लिपा ने.सं १०४२ य् वीरपुस्तकालयय् अनया पण्डितपिंसं सफूया लगत दयेकाच्वंबलय् थ्व सफुलिइ दकलय् न्हापां गोपाल वंशयापिं जुजुपिनिगु नां दुथ्यानाच्वंगुलिं थ्व ग्रन्थयात ‘गोपालवंशादि प्राचीन राजवंशावली’ धकाः नां ब्यूगु खः । लिपा थुकियात धनवज्रपिंसं गोपालराज वंशावली धाल । थौंकन्हय् थ्व ग्रन्थयात राष्ट्रिय अभिलेखालय लगत—ल्याः १–१५८३ (पत्र ४८,१७ –६३ व तँसा छपत्र ५० अपूर्ण) माइक्रोफिल्म ल्याः– बी १८÷२३ स दुथ्याकातःगु दु । भुजिंम्वल लिपिं ताडपत्रय् च्वयातःगु थ्व गोपालराज वंशावलीया २५% पौ– (पौ १७–२९ ) अशुद्ध संस्कृत व ७५ % (पौ २९–६३) पुलांगु नेपालभाषां च्वयातःगु दु । थ्व ग्रन्थ च्वःम्हेसिगु नां मदु । थुकी छ्यलातःगु नेवाः भाय् व अभिव्यक्तिया आधारय् सुं नेवाःइतर पण्डितं च्वःगु जुइमाः धकाः अनुमान यानातःगु खः । थुकी छ्यलातःगु संस्कृत नं नेवाःपहया संस्कृत खः । थ्व सफुलिइ थ्यमथ्यं ४५० व्यक्तिया नां दुसा ३०० ति थाय्या नां दुथ्यानाच्वंगु दु । थ्व गोपालराज वंशावली ग्रन्थ जुजु जयस्थिति मल्ल (ने.सं ५०२ – ५१५)या शासनकालय् च्वःगु खः धैगु खँ थ्व ग्रन्थय् उल्लेख जुयाच्वंगु थीथी प्रशंगपाखें सीकाकायेफु ।
थुकी ने.सं ५०८ निसें ५०९ तकया घटनाया वर्णन दु, गुगु अप्वः धयाथें जयस्थिति मल्लया राज्यकालय् जूगु राजनैतिक, सामाजिक, आर्थिक, सांस्कृतिक व सामाजिक घटना नाप सम्वन्धित जू । ताडपत्रय् भुजिंम्वल लिपिं च्वयातःगु थ्व ग्रन्थय् ने.सं ६ निसें १७७ तकया थीथी खँ न्ह्यथनातःगु दुसा ने.सं ४६९ निसें ५०९ तकया घटनाया विस्तृत वर्णन् यानाः ग्रन्थ क्वचायेकातःगु दु । थीथी ऐतिहासिक घटनाया स्पष्ट व संक्षिप्त रुपं न्ह्यब्वयातःगु तथा उल्लेखित घटना शिलाभिलेख व पुरातात्विक सामाग्री पाखें प्रमाणित जुइफुगु हे थ्व वंशावलीया प्रमुख विशेषता खः । थुकी न्ह्यब्वयातःगु विषय कथं थ्व गोपालराज वंशावलीयात निब्वय् थलाः अध्ययन याये छिं— राज वंशावली (पत्र १७ क –३० क), भूत वृत्तान्त (पत्र ३० ख – ६३ ख) ।
गोपालराज वंशावलीया न्हापांगु ब्वयात राजवंशावली कथं नां बीगु याःगुया कारण खः– थुकी मुख्य यानाः न्हापा जुयावंपिं जुजुपिनिगु वंशक्रम बियातःगुलिं । तर लिपायागु ब्व भूतवृत्तान्तय् नेपालमण्डलया घटनावली दु । तर थ्व नाप स्वापू दुगु – प्राचीन सिञ्जा, मिथिला व भारतया बयान तकया खँ नं उल्लेख यानातःगु दु । न्हापाया ब्व अर्थात् राजवंशावली स्वयाः थुकी अप्वः तिथिमिति बीगु व छुं अप्वः बयान बीगु कुतः जूगु दु । उकिं गोपालराज वंशावलीया न्ह्यब्व राजवंशावली स्वयां थ्व लिब्व भूतवृत्तान्त अप्वः प्रामाणिक जू । थुगु भूत वृत्तान्तय् थीथी तथ्य मुनाः थीथी इलय् च्वःगुलिं थुकी न्ह्यब्वयातःगु संबत् धाःसा च्वय्क्वय् लाःगु दु ।
गोपालराज वंशावलीया थ्व भूतवृत्तान्त ब्व क्वय् बियागु श्रोतया आधारय् च्वःगु खनेदु । गथे— तत्कालीन लाय्कू ज्योतिषतय्गु टिपोट, द्यःथाय् व लाय्कुली च्वंगु पुलांगु अभिलेख, परम्परागत नीति – धर्मशास्त्र, राजपण्डिततय् काव्य, ग्रन्थतय्गु पुष्पिका वाक्य आदि ।
जगतकेशरी आःतक स्यूगुली जनसाधारण पाखें पिदंम्ह भ्वँत देय्या न्हापांम्ह ज्ञात कवि खः । थ्वय्कःया चण्डेश्वरी स्तोत्र शीर्षकगु छपु इतिकथात्मक म्ये लुयावःगु दु । थ्व म्येय् जगतकेशरीं थःगु परिचय ‘बाहरया जगतसिंहन चोया जुरो’ धकाः जक न्ह्यथनातःगु दु । भवानी श्रीचण्डेश्वरी भ्वँत देय्या मूम्ह इष्ट देवी खः । वैसाख पुन्हि कुन्हु भ्वँत देशय् थ्व देवीया जात्रा तःजिक न्यायेकी । थुगु जात्राबलय् श्रीचण्डेश्वरीया भजन सतलय् स्वन्हुयंकं जगतकेशरीं च्वःगु थ्व चण्डेश्वरी स्तोत्र पाठ व भजन जुइ । अथे हे वैशाख लच्छि यकं धैथें भ्वँतया छेँय् छेँय् नं भवानी श्रीचण्डेश्वरीया पाठ यायेगु चलन आःतकं न्ह्यानाच्वंगु दनि । थ्व चण्डेश्वरी स्तोत्र हिमवतखण्ड नेपाल महात्म्यया पौराणिक बाखंया भगवती चण्डेश्वरी व चण्डासुरया दथुइ जूगु युद्धया मज्जिमगाःगु अंश जक लिकयाः चिनातःगु इतिकथात्मक स्तोत्र खः ।
कवि जगतकेशरीं थुकी भक्तवत्सला उपास्य चण्डेश्वरी देवीया स्तोत्र पाठ यायेवं धर्म, अर्थ, काम, मोक्ष वरदान प्राप्त जुइ धकाः थ्व स्तोत्रया महात्म्य न्ह्यब्वयातःगु दु । कवि जगतकेशरीं थ्व चण्डेश्वरी स्तोत्र पौराणिक बाखंया लिधंसाय् चिनातःगु खयां नं थुकिया भाषा व शैलींं थ्व स्तोत्रयात मौलिक स्वतन्त्र रचना थें च्वंकाबिउगु दु । थुकी छ्यलातःगु नेपालभाषा उबलय्या ख्वप, भ्वँत देय्या प्रजाजनया बोलिचालि प्रतिनिधि भाषा खः । थज्याःगु स्तरीय काव्यया रचना यानावंम्ह कवि जगतकेशरीया मेमेगु काव्य नं लुयावयेफैगु आपालं सम्भावना दु ।