भ्यगः थें तःग्वः चीजाः जुयाः गाःवंगु चा, सिजः बाय् लीया बाँया बाय् बाम बाजंया म्हुतुइ छ्यंगुलिं भुनाः भचा दथुइ मलाक्क खौ इलातइ । थ्व बाजनय् नं च्वं क्वय्थ्यंक छ्यंगूया तं सालातइ । थुकिं घ्वंसः दुगु बोल पिज्व न्हापा न्हापा नेवाः भजन कीर्तनय् खिं, धोलक, पछिमा आदि मौलिक नेवाः बाजं जक थाइगु खःसा लिपा वयाः हरि भजन, रास भजन, धल्चा भजन, रामायण भजन, ज्ञानमाला भजन आदि भजनय् मू तालबाजंकथं तबलां थाय् काःगु खने दु । व थेंतुं थीथी नेवाः आधुनिक संगीतय् नं तबला यक्व छ्यलाबुलाय् वयाच्वंगु दु । शास्त्रीय संगीतय् नं तालबाजंकथं उप्वः थें संगत याइगु बाजं तबला हे खः । हरेक पहःया संगीतयात ल्वयेक थायेज्यूगुलिं तबला विश्वव्यापी बाजंकथं विकास जुया वनाच्वंगु दु ।
तबलाया विकासया खँ ल्हायेबलय् भारतवर्षय् ध्रुपद धमार शैलीया गायनयात साथ बीगु तालबाजं मृदङ्ग व पखावज खः । थुपिं बाजं आःतक नं भारतय् छ्यलाबुला दनि । ईशाया झिंस्वंगूगु शताब्दिपाखे भारत दिल्लीया सुल्तान अलाउद्दिन खिलजीया दरबारी अमीर खुसरों पखावजयात बागः यानाः निब्व थलाः तबला दयेकूगु खः धाइ । अथे हे दिल्लीया उस्ताद सिद्धार खाँ ढाढीयात नं न्हापां तबला दयेकूम्हकथं काः ।
ईकथं थासंथाय् तबला थायेगु पहः, विशेष बोल, रचना व विशेषताकथं घरानाया विकास जुयावन । तबलाया दकलय् न्हापांगु घराना दिल्ली घराना खः । हलिमय् तबलाया खुगू घरानाया तबला थाइपिं यक्व दुसां नेपालय् तबलाया स्वंगू घरानाया प्रभाव यक्व खनेदु । उपिं खः– दिल्ली घराना, बनारस घराना व फारुकावाद घराना । नेपालय् खुगुलिं घरानाया तबला थायेगु पहः व रचना छ्यलाबुला दु । थनया थःगु पहःया नेपाल घराना नं बुलुहं ब्वलना च्वंगु दु ।
भारतय् विकास जूगु तबला थौंकन्हय् दक्षिण एशिया जक मखु यूरोप व अमेरिकाय् नं छ्यलाबुलाय् दु । नेपालय् तबला गुब्लय्निसें दुहां वल धयागु यकीन खँ सीके मफुनि । अथेसां गोरखा राज्य विस्तार न्ह्यः बाइसे चौबिसे राज्य दुबलय् हे अन तबला थाइगु सी दु ।
गोरखा दरबारय् भारतीय उस्ताद सदारङ्ग वःगु व शाह जुजु रण बहादुरया पालय् भारतया उस्तादपिं हुसेन बक्श व निजारी बक्शपिन्त दरबारी यानातःगु प्रमाण दु । उबलय् हे नेपालय् थीथी भजन कीर्तनय् तबलाया छ्यलाबुला दुगु खःसा राणाकालनिसें थुगु बाजं दरबारं पिने नं लोकंह्वाःगु खनेदु । थौंकन्हय् नेवाःतसें थीथी नेवाः भजनय् सूरबाजंकथं हार्मोनियम व तालबाजंकथं तबलायात मू बाजंकथं छ्यलाच्वंगु खनेदु । न्हापा न्हापा तबला थाइपिं जव पुलि ल्ह्वनाः खव पुलि लथ्यानाः वीरासनय् च्वनाः थाइगु खः । थौंकन्हय् मुलापतिं थ्यानाः फ्यतुइम्ह तबल्चिं ख्वातुगु प्यचाःया द्यःने निगः बाजं निखे दिकाः निपा ल्हातिं तबला थाइगु खः ।
हलिमय् दुगु थीथी तालबाजं मध्यय् तसकं लोकंह्वाःगु व यक्व छ्यलाबुला दुगु तालबाजं खः – तबला । छ्यंगुलिं भुनातःगु जुयाः तबला छताजि अवनद्ध बाजं खः । थ्व बाजनं खास यानाः छुं नं मे बाय् तन्त्र वादननाप संगत याइगु खःसां थुकिया जक स्वतन्त्र वादनया नं चलन मदुगु मखु । नेवाः बोलिचालिइ तबलायात ‘तमल’ व थ्व बाजं थाइम्हसित ‘तमल्चि, तबल्चि बाय् तबला वादक’ धायेगु चलन दु ।
तबला धयागु जवंखवं निखे निपा ल्हातिं थाइगु निगः उथें मच्वंगु छज्वः बाजं खः । जवपाखे तयाः थाइगु बाजंयात ‘दाँया बाय् तबला’ धाइसा खवपाखे तयाः थाइगु बाजंया नां ‘बाँया, बाम, डग्गा, कुडी’ आदि खः ।
हार्मोनियम, तबला, ताः, बभू/झ्यालि, करताल, स्वकुंलाः, शंख आदि मेमेगु गुहालि बाजं