मां अष्टमाया व अबु तेजधन शाक्यया काय् सुवर्ण (सुवर्णधन) शाक्यया जन्म ने.सं. १०५७ पाहेलागाः ८ कुन्हु येँया ओमबहाः त्वालय् जूगु खः । संस्कृति विषयय् एम.ए. यानादीम्ह थ्वय्कलं नेपालभाषाया लिसें नेपाली व अंग्रेजी भासं नं बुद्धधर्म व संस्कृति सम्बन्धी च्वसु च्वयेगु यानादीगु दु । स्कुल व क्याम्पसय् नेपालभाषा साहित्य विषयय् ब्वंकादीम्ह थ्वय्कः तःदँतक येँया दरवार स्कूलया प्रधानाध्यापक जुयादिल ।
नेपालभाषा साहित्यया ख्यलय् कविता, निबन्ध, बाखं, छधाःप्याखं च्वयेगु यानादीम्ह सुवर्ण शाक्यया न्हापां पिदंगु रचना सिद्धार्थया गृह त्याग (झी ने.सं १०८५)खःसा सफू कथं गंगु ख्वबि (ने.सं ११०१) बाखं संग्रह खः । गंगु ख्वबि बाखं संग्रह धुंकाः थ्वय्कःया पिदंगु मेगु सफू माःचाः (ने.सं.११२९) बाखंमुना खः । तःदँतक, स्वन्ति नखःया खिचापूजा कुन्हुया दिनय् लाकाः थ्वय्कलं दछिया छगू नेपालभाषाया सफू पिथनेगु यानादीगु खः । सफू पिथनेगु झ्वलय् थ्वय्कःया ने.सं १११८—११४१या दुने नीगू सफू पिदंगु दु । थथे पिदंगु सफू विशेषतः नखः चखः सम्बन्धी जूगु दु । गथे— म्हपुजा विधि (ने.सं ११२३), यँयाः (ने.सं ११३२), पाहांचः¥हे व बिस्काः (ने.सं ११३३), मां बौया ख्वाः स्वयेगु (ने.सं ११३६), आदि । नखःचखया सफू बाहेक बुद्धधर्म व व्यवहार (ने.सं ११२५), नेवाः व व्यवहार (ने.सं ११२५), उलाखँ (ने.सं ११२७), कुलाखँ (ने.सं ११३५) आदि थेंज्याःगु सफू नं पिदंगु दु ।
भाजु सुवर्ण शाक्यं थः समकालीन साहित्यिक पासापिनि रचना मुनाः प्यंगू चिनाखँ–मुना सफू सम्पादन यानाः पिथनादीगु दु । थथे पिदंगु कविता संग्रह खः चुलि (ने.सं.१०८८), हः (ने.सं.१०८९), थाति (ने.सं. १०८९), कचा (ने.सं. १०९१)। वौद्ध विद्वान कथं नांजाःम्ह सुवर्ण शाक्यया बौद्धधर्म सम्बन्धी नं तःपू लेख थीथी पत्रत्रिकाय् पिदंगु दु । अथेहे वय्कलं प्रभात नांगु पत्रिकाया सम्पादक जुयाः नं ज्या यानादीगु दु ।
भाजु सुवर्ण शाक्यं सफू च्वयेगु पिकायेगु जक मखु तःगू मछि संस्थाया नं स्थापना यानादीगु दु । थ्वहे कथं वय्कलं तःगूमछि हे धार्मिक व सामाजिक संस्थाय् च्वनाः ज्या यानादीगु दु । उकी मध्ये शाक्य समाज व केन्द्रीय ज्ञानमाला भजन खलःया नायः, धर्मोदय सभाया महासचिव जुयादिलसा थौंकन्हय् नेपालभाषा परिषद्या नायः जुयाः सेवा यानाच्वनादीगु दु । थ्वय्कः न्ह्यागु ज्या नं पाय्छि इलय् न्ह्याकाः पाय्छि इलय् हे क्वचायेकीम्ह धकाः आपाःसिनं लुमंकीम्ह व्यक्तित्व नं खः ।
थःगु नच्चाल्याय्म्ह इलंनिसें हे म्ये च्वयेगु, प्याखं हुलेगु, दबूप्याखं च्वयाः, स्यनाः थम्हं नं प्याखंम्वः जुयाः ब्वति कायेगु यानादीम्ह थ्वय्कः छम्ह च्वमि, बौद्ध विद्वान जक मखु नासलंलीम्ह कलाकार नं खः । थथे कला प्रर्दशन यायेगु झ्वलय् वय्कलं तत्कालीन सरकारया प्रशासनपाखें तःकः हे कसा नयेमाल । तर अथे खःसां वय्कलं थःगु माथं नेपालभाषाया सेवा यायेगु त्वःतामदी । थ्वय्कःया पुलांगु जि ला वनेत्यल थौं कलाःया थःछेँय् बोलया म्येँ थौंतकं नेपालभाषा–ख्यलय् लोकम्येँ थें हे लोकंह्वाःनि । थ्वय्कःया थज्याःगु योगदानयात कदर यानाः नेपालभाषा परिषदं भाषाथुवाः उपाधि बियाः सम्मान याःगु दुसा ओमबहाःया ओलम्पस क्लबं थ्वय्कःयात तःजिक हनेगु ज्या याःगु दु । अथेहे थ्वय्कःयात शुभराज्याभिषेक पदक, भूकम्पपीडितोद्धार सेवा पदक (वि.सं.२०४६) लिसें मेमेगु थीथी मान–सम्मानं विभुषित यायेधुंकूगु दु ।