नेपालभाषा परिषद्या लुखां ने.सं १०९१ य् पिदंगु नेपालभाषाया जातः सफू कविकेशरी चित्तधर हृदयया तःदँया कुतःया संकलन खः । वैत तंका तिनि ल्वीका धकाः उखेलाः थुखेला जुयाच्वंगु झीगु भाषा साहित्यया मूवंगु दसिज्वलंत न्यादँ बिक मालाः लुइकाहयागु धकाः हृदयजुं थ्व सफूया प्रकाशकीय न्ह्यथनादीगु दु । सफुलिइ हृदयजुं नेपालभाषा व थ्वया साहित्यया इतिहास अध्ययन यायेगु नितिं नेपालभाषाय् छापा आखलं सफू पिदने न्ह्यः झीगु भाषाया ल्हातं च्वयातःगु थीथी विषय थीथी थासय् च्वंगु अभिलेख, ग्रन्थतय्गु अध्ययन बिनाः नेपालभाषाया प्राचीन अध्ययन पूवनी मखु धैगु महशुस यानाः नेपालभाषा व थ्वया इतिहासया जातः प्वलीगु दसितय्गु नमूना तत्कालिन थीथी पुस्तकालय, संग्रहालय व थीथी व्यक्तिपिं पाखें संकलन यानादीगु खः । थज्याःगु संकलनया पुचः हे थ्व नेपालभाषाया जातः सफू खः । थ्वहे कथं थ्व सफुलिइ २८२ शिर्षकय् नेपालभाषा प्रयोग जूगु ने.सं २२४ या वगत गुह्यकया अन्ते निसें ने.सं १०२७या स्तोत्रसमुच्चयया विज्ञापन तकया लिखित व उत्कृण दसितय्गु नमूनायात देवनागरी लिपिं हीका समयक्रम मिले यानाः थ्व सफुलिइ न्ह्यब्वयातःगु दु । थथे थ्व सफुलिइ दुथ्यानाच्वंगु दसित गुलिं चा, ल्वहं, सिँ, सिजः, ली आदिइ कियातःगु खःसाः गुलिं ताडपत्र, भ्वजपत्र, कापः, म्हासु भ्वँतय् ल्हातं च्वयातःगु खः । अथेहे थज्याःगु ज्वलंया विषय —छेँ, बुं, ध्यबा, वस्तु आदि सम्बन्धी, दानपत्र, क्रयपत्र, वन्धकपत्र, लालमोहर, अथे हे देगः, छेँ, सतः, हिति, धः, तुं, पाः, तँ, जःधुं पुखू, गढ, क्वाथ आदि दयेकागुया अभिलेख कथंसा, गुगुं प्याखं क्यंगु, बाखं कंगु, देगः चीभाः आदिया प्रतिष्ठा, थीथी देव देवीआदिया जात्रा, जुजु राजकुमारपिनिगु विवाह, व्रतवन्ध, जुजुपिनि मेगु देश नाप जूगु हताः, सन्धी आदि जक मखु पुलांगु रचनात्मक व सिर्जजनात्मक ग्रन्थया नमूना गथे —गोपालराज वंशावलीया, अमरकोश, तन्त्राख्यान, महासत्वपाख्यान, महाकाल चचा आदि, अथे हे ल्हासा अदालतया निर्णय, व्यक्तिगत पौ आदि जूगु दु । थुपिं दसि नमूनात केवल स्वनिगः दुनेयागु जक मजुसे स्वनिगलं पिने —बनेपा, चित्लांग, भोजपुर, तानसेन अझ गुलिं ल्हासायागु तकं जूगु दु । थथे थीथी कथंया थीथी विषयया थीथी थासं प्राप्त जूगु थीथी नेपाल लिपिं च्वयातःगु हस्तलिखित नमूना दसित नेपालभाषाया व थ्वया प्राचीनभाषा साहित्य अध्ययन यायेत आपालं ज्याख्यलय् जूगु कच्चा पदार्थ चूलाकेगु ज्या थ्व सफुलिं याःगु दु । तर थुपिं नमूना दसित अप्व थें द्वितीय श्रोत पाखें प्राप्त यानातःगु व मूल अभिलेख नाप बांलाक रुजु मयानातःगु कारणं आपालं अशुद्ध पाठ नं दुथ्यानाच्वंगु दु ।