(राग कोला ताल परताल )

सितलामाजु वहुने परजाया गथिन हवाल ।। धु् ।।

न्यना मदु खना मदु कचिमचा तय मदु

महाराजया हुकुम जुल ।।१।।

नायखिन बाजन थायका सिपाहीन घेरे याका

कचिमचा पितिनाव छोत ।।२।।

नसा बजि व्यकुच्यासे कचिमचा लुकुछिसे

वनेमाल तामाखुसि पारि ।।३।।

छम्ह मचा लुकुंछिसे छम्ह मचा ब्यकुंच्यासे

छम्ह मचा लुतुलुसे यने ।।४।।

यँ देशं दना वना खोप देशे बास जुल

तलेजु माजु दरसन याये।।५।।

खोपदेशं दना वना वदेपास बास जुल

चण्डेश्वरी दरसन याये ।।६।।

बदेपानं दना वना पलांचोस बास जुल

भगवती दरसन बाये ।।७।।

पलांचोकं दनावना दोलाघाते बास जुल

भीमसेन दरसन याये ।।८।।

दोलाघात दना वना तामाखुसि बास जुल

वने मानि तामाखुसि पारि ।।९।।

दोलखा देश दनावना तामाखुसि पारि थ्यन

महादेव दरसन याये ।।१०।।

नय यात नसा मदु तिय यात वसः मदु

चोने यात बास जित मदु ।।११।।

लखि मखु पसि मखु न्हाकप्वाच दाया हल

सिपाहीन घेरेयाना हल ।।१२।।

कइ बीम्ह कछला माजु लख जायकीम्ह सितला माजु

यनकीम्ह बछला माजुयाके फोने ।।१३।।

थ्व हे मचा रहे जूसा जोलिंजोल बखुन बोयके

लुँयागु वहःयागु द्वाफो स्वान छाय ।।१४ ।।

सुरज कोमजो धाल चिकुं पुना मचा सित

माम बुबां नुग दाया खोल ।।१५।।

सीम्ह मचा उयमदु मचा गाले थुनेमदु

परजाया गथिन हवाल ।।१६ ।।

बाम्ह मचा मामं जोँसे बाम्ह मचा बुबां जोँसे

तामाखुसि कुतकाव छोत ।।१७।।

स्वामि जुजुया धर्म मदया कचिमचा वाके छोत

वनेमाल तामाखुसि पारि ।।१८।।

नेपालया छत्रपति श्री रणबहादुर

परजान अति दुःख सिल ।। १९ ।।

मते मते सितला माजु सहश्र विनति छिके

याहुने लोक उधार ।।२०।।

संक्षेप

कचिमचात तयेमदु धकाः जुजुं हुकुम जूबलय् जनताया नितिं सर्गतं क्वच्यूं वः थें जुल । नाय्खिं च्वयेकाः सिपाहीतय्‌सं ज्वज्वं न्हाय्‌कं प्वाचं दादां कचिमचा पितिनाछ्वत । नसाबजि ब्यकुं च्यानाः, कचिमचा लुकुंछिनाः मांबौपिं तामाखुसि पारि वन । लँय् उमिसं तसकं दुःख सिल । येँ देशं वनाः ख्वपय् च्वन । अनं बनेपा, पलाञ्चोक, दोलखा जुनाः तामाखुसि पारि थ्यंकः वन । थाय्‌थासय् मुलद्यःपिं तलेजु, चण्डेश्वरी, भगवती, भिद्यः व महाःद्यः दर्शन यानाः मचातय्‌गु सुरक्षाया वर फ्वफ्वं वन । मचा जक छुं मजूसा बखुंज्वः ब्वयेकेगु व लुँ, वहः, द्वाफोस्वां सितला माजुयात छायेगु नं संकल्प यात । अय्‌नं मचात कै वयाः पुकुपुकु सित । सीम्ह मचायात बाम्हं मामं ज्वनाः बाम्ह बौनं ज्वनाः खुसिइ चुइकाछ्वयेमाल ।

(राग भूपालि, ताल पलेमा )

हाय हाय प्रभु स्वामि छि गन झाया

छन्त धन्दा छाय मिसा ज्याखँ याना चोना ।

छिव जिव चोना प्रभु सल्हा साहुति मदु

गन झाया चोना प्रभु गन वना दिया।

सिलु तीर्थ मोल ल्हुय अति पुण्य लाइ

सिलु तीर्थ वनेयात पासा माल वना ।

पासा माले मते प्रभु छिव जिव वने

निम्हतेपु सिलु वने अति पुण्य लाइ ।

छव जिव वनेयात जोसी जोतिस केने मानि

जोतिस केने स्वया जिन बाये मालि धाल

जोतिस केने छाय प्रभु छिव जिव वने

छिव जिव मोल हुय अति पुण्य लाइ ।

हथ्या बियमते मिसा छव जिव बाइ

बुझे याना बुझे मजु अवश्य नं बाइ।

थव छेंस दना वना धमाथुलि बास

धमाथुलि थ्यंका स्वया तिरि लिसे वल ।

वये धाये मते मिसा छेंस लिहां हुनि

हथ्या बिय मत मिसा छव जिव बाइ ।

नापं वने नापं चोने गथ बाय मालि

धमाथुलि दना वना न्यागमनि बास

न्यागमनि थ्यंका स्वया तिरि लिसे वल ।

वय धाय मते मिसा छव जिव बाइ

नापं वने नापं चोने गथे बाय माली ।

न्यागमनि दना वना जेफलपौवा बास

जेफलपौवा थ्यंका स्वया तिरि लिसे वल

वय धाय मते….

जेफलपौवां दना वया रानीपौवा बास

रानीपौवा थ्यंका स्वया तिरि लिसे वल ।

वय धाय मते….

रानीपौवां दना वना चतुरालिपौवा बास

चतुरालीपौवा थ्यंका स्वया तिरि लिसे वल ।

वय धाय मते…..

चतुरालिपौवां दना वना नक्वाब्यासि बास

नक्वाब्यासि थ्यंका स्वया तिरि लिसे वल ।

वय धाय मते…..

नक्वाब्यासि दना वना थैबु तने बास

थैबु तने थ्यंका स्वया तिरि लिसे वल ।

वय धाय मते….

थैबु तने दना वना भिमलपाक्व बास

भिमलपाक्व थ्यंका स्वया तिरि लिसे वल ।

वय धाय मते….

सितु तीर्थं लिहाँ वया भिमलपाक्व थेन

भिमलपाक्व थ्यंगु बेले तिरि लुमंसे वल ।

भिमलपाक्वं दना वया नक्वाब्यासि बास

गन वना नाप लाय तिरि लुमंसे वल ।

नक्वाब्यासि दना वया रानीपौवा थन

रानीपौवा दना वया न्यागमनि थेन ।

न्यागमनि दना वया पशुपति थेन

नीलकण्ठ महादेव दरसन याय ।

गनांगने मफु …..

पशुपतिं लिहां वया थवछेंस थेन

थगु छेंस थेंगु बेले माम बुबां न्वात ।

दाजु किजा सकसिनं हेला जित यात

थगु छेंस चोने छाय जोगि जुया वने ।

गनां गने मफु….

जोगियागु भेष कासे हिला माला स्वया

राज्य हिला माला स्वयां छति ग्यंम्ह मदु ।

झिनिदँ तप व्रत जिन याना चोने

झिनिदँ तप यासां थ्वति ग्यंझ दैमखु ।

गनां गने मफु….

धन्दा काय मते रानी सुर्ता काय मते

थुलिमछि कुमारी केती चाकर नोकर बिय ।

हीरा मोति जुहार पन्ना तिसा वस बिय

नु रे रानी छव जिव त्रिपासा छको म्हिते ।

थ्व खँ ल्हाये मते राजा जिगु बिन्ति न्यँव

चतुर्मास अवसं चोना व्रत सिंधयके मानि ।

चतुर्मास अवसंयात छंत छु छु माल

घ्यल साख चाकु दुरू सकतान माल ।

प्रजागन सकलयात भोजन याके माल

स्वराजया जोगि दक्व सामेल याके माल

जोगि प्रजा दक्व थेन जि प्रभु मझानि

स्नान याना बेले जिमि प्रभु थ्यंक झाल ।

धन्दा काय मते प्रभु सुर्ता काय मते

मातानिया भेस कया छल याना वय

हाय हाय कुमारी केती चरविस पिथा वने

चरबिस झाय मते रानी झारी कोपरा दिके ।

थथिंजागु कोठास जि गये पिथा चोने

चरबिस वने धका कोठा पिहाँ वल

एकान्तन छखे वना वस्त्र दक्व तोल

विभुतिन म्हस बुसे गेरु वस्त्रं पुन 

मातानिया भेस कासे छले याना वन ।

जि वयधुन प्रभु स्वामी धन्दा काय मते

निम्हं नाप वने मज्यू छिनि न्हापा झासँ

बिच हिला छित जिन नाप लाक वय

धन्य धन्य जिगु कर्म स्वामि नाप लात

थन चोने मखु प्रभु थव छेंस वने ।

लोकसाहित्य लोकं लोकया लागि रचना याःगु साहित्य खः गुगु मौखिकरूपं छगू पुस्तां मेगु पुस्तायात लःल्हाल्हां न्ह्यानावनी । नेवाःतय्‌गु व्यवसाय मूलतः बुँज्या जूगु व सामूहिक जीवन हनेगु उमिगु जीवन पद्दति जूगु कारणं थ्व समुदायया भाषाय् आपालं तःजिगु लोकसाहित्य निर्माण जूगु दु । नेवाः भाय्‌यागु अस्तित्वं निसें लोकसाहित्यया अस्तित्व दयेमाःगु खयां नं प्रमाणित रुपं दावी यायेछिंगु लोकसाहित्य धाःसा मल्लकालं निसेंयागु जक लूगु दु ।

झिंखुगूगु शदिंनिसें वा मल्लकालया उदयनिसें तत्कालीन लोकजीवनया घात प्रतिघात प्रतिविम्वत जूगु नेपालभाषाया लोकम्ये खनेदत । विशेषत लोकम्येय् तत्कालीन शासकपिनिगु नां नं न्ह्यथनातइगु जूगुलिं थज्याःगु रचना जूगु ई सीकेत थाकु मजू । ‘जि वया ला लाछि मदुनि’, ‘संसारया कारण’ आदि लोकम्ये थुकिया दसु खः । मल्लकालया अन्त अर्थात् पृथ्वीनारायण शाहया उपत्यका विजय लिपा नेपालभाषा न्हापा थें राजकाजया भाय् मजुल । तर थ्व प्रतिकूल वातावरणं झन तत्कालीन लोकयात थःपिंसं भोगे यायेमाःगु दुःख–सुखयात म्ये, बाखं प्याखं आदिया रुपय् निसंकोच रुपं प्वंकेबिल । ‘मते मते भिमराज’, ‘रानी विजयालक्ष्मी’, ‘शितलामाजु’, ‘सिलुतीर्थ’ आदि थज्याःगु हे लोक अभिव्यक्तिया दसु खः । राणा शासनया अन्त व प्रजातन्त्रया प्रार्दुभाव लिपा नेवाः लोकसाहित्ययात नं मौखिक परम्पराय् जक लिकुंका तयेगु मयासे लिखितरुपय् तयेगुया नापं थ्वया चर्चा परिचर्चा यायेगु नं ज्या जुल । थज्याःगु ज्याय् न्हापां न्ह्यचिलादीपिं विद्वानपिं खः— मानदास तुलाधर, करुणाकर वैद्य, प्रेमवहादुर कंसाकार, केशरलाल श्रेष्ठ, सत्यमोहन जोशी, ठाकुरलाल मानन्धर आदि । विधागत वर्गिकरणया आधारय् नेवाः लोकसाहित्ययात क्वय् बियाकथं ब्वथलाः अध्ययन याय्‌छिं ।

१.लोकम्ये, २.लोकबाखं, ३.लोकप्याखं, ४.छुनाखँ, खँत्वाः, खँभाय्, ५.क्वाःकासा आदि नेवाः लोकसाहित्यया महत्वपूर्ण पक्ष जूगु दु । नेपालभाषाय् लोकम्ये अन्तर्गत धार्मिक, संस्कारगत, उत्सव, कार्यगत, सामयिक, कासाम्ये, बाखंम्ये आदि दुसां सिनाज्याया लसय् हनातःगु लोकम्ये हे दकलय् अप्वः दु । गुलिखे थज्याःगु नेवाः लोकम्येय् इतिहासकारं च्वयेमफुगु, साहित्यं ब्वयेमफुगु ऐतिहासिक सत्य तथ्ययात निर्भिक निसंकोचं रुपं ब्वयेगु यानातःगु दु । शितलामाजु थज्याःगु म्येया दसु खः । अथेहे लोकबाखंया ख्यलय् लोकजीवनया नापं बुद्धि, दूरदर्शिता, अर्ती उपदेश नीति, भाग्य, कर्म, अलौकिक गुण, हास्यव्यंग्य, ख्याः कवं, लाखे लसिं, झंगःपंछि आदि सम्बन्धी बाखं दु । थज्याःगु लोकबाखंया उद्देश्य मनोरञ्जन जक बीगु मजुसे तत्कालीन समाजय् विद्यमान मनी मभिंगुयात उलाः क्यनेगुया नापं समाजयात खःगु भिंगु लँय् यंकेगु नितिं अर्ति उपदेश नं बीगु जूगु दु । अथेहे लोकप्याखं नं नेवाःतय्‌गु सांस्कृतिक, सामाजिक जीवनया छगू महत्वपुर्ण पक्ष खः । थज्याःगु लोकनाटकं केवल मनोरञ्जन जक बीगु मयासे तत्कालिन समाजय् विद्यमान असंगति, विसंगतिप्रति आलोचना, व्यंग्य प्रहार यानाः समाजयात सजग–सचेत यायेगु ज्या याःगु दु । यलया काति प्याखंया बाथःप्याखं थज्याःगु लोकप्याखंया दसु खः । अथेहे खँत्वाः खँभाय्, छुनाखं, क्वाः आदि नं नेवाः लोकजीवनया बौद्धिक सजगता तथा सिर्जनशीलताया प्रतिककथं धस्वानाच्वंगु दु । नवाक्वपतिकं हे छगू न छगू स्वभाविक चेष्ठाया रूपय् खँत्वाः, खँभाय्, छुनाखँया प्रयोग जुयाच्वनीगु नेवाः वाकपद्धतिया छगू विशेषता हे जूगु दु । नेवाः लोकसाहित्यया मेगु पक्ष क्वाःकासा खः गुगु बौद्धिक तथा मनोरञ्जनया साधनया रुपय् नेवाः समाजय् ल्यनाच्वंगु दु ।

थुकथं नेवाः लोकसाहित्यं केवल नेवाः जीवनया सामाजिक, सांस्कृतिक, धार्मिक, आर्थिक आदि थीथी पक्षया जक उद्बोधन यायेगु मयासे देय्‌या तत्कालिन इतिहास तथा सामाजिक, पौराणिक महत्वपूर्ण घटना तकं प्वलेगु याःगु दु ।

लोकम्ये, लोकबाखं, लोकप्याखं, छुनाखँ, खँत्वाः, खँभाय्, क्वाःकासा,

नेपालभाषाया संकिपा ‘न्हिलाः न्हिलाः हुँ’ आर. के. प्रोदक्शनयापाखें निर्माण जूगु व श्यामकृष्ण श्रेष्ठं निर्देशन यानादीगु खः ।
थुकी श्यामकृष्ण श्रेष्ठ व किरणलाल श्रेष्ठया बाखं, छायाँकार राजभाई सुवाल व एम एस माइकल, संगीतकार गोविन्द ह्यूमत खः । कलाकार श्यामकृष्ण श्रेष्ठ, किरणलाल श्रेष्ठ, तुलसी डंगोल, मोहनकृष्ण श्रेष्ठ, तिमिला श्रेष्ठ, रजनी शाक्य, रामलाल मानन्धर, करण खडगी व पुनम खः ।

भाजु न्हुछेकाजी महर्जनया बुदिं ने.सं.१०८६ गुँलागा १४ खः । वय्‌कःया बाःया नां कुलनारायण महर्जन व मांया नां सानुमैंया महर्जन खः । वय्‌कः येँ महानगरपालिका १८ वडाया वडाअध्यक्ष खः । वय्‌कः न्यतपाःच्वः न्यतय् च्वनादी । वय्‌कः नेवाः अभियन्ता लिसें बाखं व म्ये च्वमि नं खः । वय्‌कःया पिदंगु कृति थुकथं दु— च्वसां पिज्वःगु सः (म्ये मुना अडियो, ११२८), च्वसां पिज्वःगु सः भिन्तुना (म्ये मुना अडियो, ११३४), श्रद्धान्जली (बाखं मुना, ११३९) । अथेहे वय्‌कःया नेपालभाषाया न्हय्‌गू व खस् नेपाली भाय्‌या निगू म्युजिक भिडियो पिदनेधुंकूगु दु ।

प्रेमध्वज प्रधान स्मृति सम्मान २०७८ पाखें सम्मानित जुयादीधुंकूम्ह वय्‌कलं निक्वःगु नेपालभाषा स्टार म्युजिक भिडियो अवार्ड ११४३य् उत्कृष्ट रचनाकारया सम्मान कयादीगु दु । स्थानीय सेवा गौरव, महानगर सेवा पदकं नं कयादीगु धुंकूगु दु । नेपालभाषा मंकाः खलःया १८ वडा कचा खलः नीस्वनाः वय्‌कः नेपालभाषा ख्यलय् न्ह्यज्यानादीगु खः । नेवाः देय् दबू येँ जिल्लाया निक्वः तक नायः जुयादीधुंकूम्ह वय्‌कः नेवाः देय् दबूया संघीय बिधान समितिया दुजः, नेवाः देय् दबू केन्द्रीय सचिवालयया दुजः, ज्यापू महागुथि येँ महानगरसमितिया दुजः व लिपा न्वकू, ज्यापू पौया व्यवस्थापक, ज्यापु महागुथिया केन्द्रिय छ्यान्जे व महागुथिया विधान समितिया कजि, नेकपा एमालेया जः, प्रदेश कमिटी व महानगर कमिटीया न्वकू, ताम्सिपाखा सामुदायिक अध्ययन केन्द्रया नायः, पुष्पलाल स्मृति केन्द्रया नायः नं जुयादी ।

बा हेरासुन्दर तुलाधर व मां ज्ञानलक्ष्मी तुलाधरया क्वखं ने.सं. १०४९ पाहाँचःह्रे कुन्हु येँया न्यतय् बाखं च्वमि भाजु न्हुछेसुन्दर तुलाधर बूगु खः । आपाः यानाः मनूतय्‌गु नुगःया दुनेच्वंगु खँयात न्ह्यब्वयेगु विशेष अभिरुची दुम्ह भाजु तुलाधरया न्हापांगु बाखं वाउँख्वाःयात मत्यवं सिथं यंकल ने.सं. १०६९ इ धर्मोदय पत्रिकाय् पिदंगु खः । नेपालभाषा साहित्य ख्यलय् वय्‌कःया ल्हाः भाय्‌हिलापाखे नं उतिकं क्वसाः धयागु ने.सं. १०६९ य् पिदंगु खलिल जिब्रानया छुं सफूपाखें थुइका कायेफु । नेवाः समाज व संस्कृतिया विषयवस्तुइ जक लिकुना मच्वंसे देय्‌या मेमेगु समस्यायात न्ह्यब्वयेगु कुतः यानादीम्ह बाखं च्वमि भाजु तुलाधरया मेगु बाखं सफू तुनिख्यः मिसा खः । बनेज्या यायेगु नापं नेपालभाषा परिषद्या दुजः जुयादीधुंकूम्ह भाजु तुलाधरं थःगु मांभाय् थपु यायेया निंतिं थम्हेस्यां तुं लाय् तयाः नेपालभाषा परिषद्या तःगू सफू पिकयादिया नेपालभाषा साहित्यया सेवा यानादीगु दु ।

नेपालभाषा साहित्यय् ने.सं. १०६४ निसें पश्चिमी विश्वय् प्रचलनय् वःगु आधुनिक बाखं खनेदत । थथे नेपालभाषाया दकलय् न्हापांगु न्हू चीहाः बाखं श्रीमती एम. लक्ष्मीया नामं ने.सं. १०६४ बछलां धर्मदूत पत्रिकाय् पिदंगु मोतिलक्ष्मी उपासिकाया लँ बाखं खःसा ने.सं. १०६७ य् पिदंगु चित्तधर हृदयया खुपु बाखंचा न्हापांगु न्हू बाखंमुना सफू खः । तत्कालिन धर्मोदय पत्रिकां न्हू चीहाः बाखंयात थाय् बिइवं फत्तेबहादुर सिंह व न्हुछेसुन्दर तुलाधर, पूर्णदास श्रेष्ठ, पूर्ण ‘पथिक’, सिद्धिचरण श्रेष्ठ, हृदयचन्द्रसिंह प्रधान, आशाराम शाक्य, केशवलाल कर्माचार्य, प्रेमबहादुर कसाः, प्रकाशकुमारी प्रधानाङ्ग, माधवलाल कर्माचार्य आदि बाखंच्वमिपिं खनेदत ।

बाखनय् कथानक, घटना, पात्रचित्रण, व वातावरणयात थाय् बियाः ‘आ छु जुइन’ धकाः पाठकया मनय् उत्सुकता, जिज्ञासा ब्वलंकाः अन्तय् बिचाः मयाःकथं घटनाया संयोजन यानाः अजू चायेका बीगु सरप्राइज प्लटया बाखं न्हू चीहाः बाखंया प्रारम्भिक इलय् हे खनेदत । सामाजिक कुरिती ब्वयाः सुधारया सन्देश बीगु हे थुगु ईया बाखंया मू प्रयोजन जुयाबिल ।

वि.सं.२००७ सालया राजनैतिक परिवर्तन लिपा वःगु स्वतन्त्र वातावरणय् नेपालभाषाया बाखं अझ ब्वलन । धर्मोदय बाहेक नेपाल, पासा, थौंकन्हे, नेपालभाषा पत्रिका आदि पत्रिका पिदन । थुपिं पत्रिकाय् न्हू पहःया सशक्त बाखंत प्रकाशित जुल ।

माधवलाल कर्माचार्य, पूर्णदास श्रेष्ठपिंसं मनोविश्लेषणत्मक चरित्रप्रधान बाखं च्वयादिलसा प्रेमबहादुर कसाः, धुस्वां साय्मि, हृदयचन्द्रसिंह प्रधानपिंसं सामाजिक विषयलं पिहांवनाः राजनैतिक, आर्थिक आदि विषयं पिदंगु समस्यायात न्ह्यथनाः बाखं च्वयादिल । न्हूगु प्रयोग, न्हूगु शैली ब्वयाः बाखं च्वयेगु क्रमय् यौन विषययात प्रयोग यानाः बाखं च्वयेगु ज्या आशाराम शाक्य, पूर्णदास श्रेष्ठ, मथुराकृष्ण साय्मि, हितकरवीरसिं कसाः व राजा शाक्यपिंसं यानादिल ।

अथेहे बाखनय् नेवाः संस्कार, संस्कृति दुथ्याकेगु ज्या न्हापां तीर्थलाल नःघःभनिं यानादिल । लिपा फणीन्द्ररत्न बज्राचार्य, लक्ष्मण राजवंशी, जनकलाल वैद्यपिंसं यानादिल । समाजया उत्पीडित वर्गया दुःख पीडा ब्वयाः उपिं प्रति सहानुभूति वनीगु कारुणिक बाखं च्वयेगु ज्या गुगु पूर्ण ‘पथिक’जुं न्हापां न्ह्याकादीगु खः, देशय् ब्वलंगु राजनैतिक आर्थिक विसंगतिं लिपाया पिंढिंया च्वमिपिं— श्यामदास कुमाः, रामशेखर नकर्मि, सुवर्णकेशरी तुलाधर, भूषणप्रसाद श्रेष्ठ, रमेशकाजी स्थापित, अमोघ ताम्राकार, अष्टमुनी गुभाजु, मंगलदेवी स्थापित, बालगोपाल श्रेष्ठ, श्रीलक्ष्मी श्रेष्ठ आदिपिंत केवल उत्पीडित वर्गया दुःख पीडा जक मखु अमिसं थःपिनिगु हक हीतया नितिं याइगु वर्ग संघर्षया चित्रण दुगु प्रगतिवादी बाखं च्वकेबिल ।

अथेहे थौंया आधुनिक युगया विश्व भूमण्डलीकरण, साइबर संस्कृतिया विकासं नेपालभाषाया बाखनय् नं न्हून्हूगु विषय, प्रयोग व शैलिया प्रादुर्भाव जुल । बिम्ब प्रतीक छ्यलाः च्वयातःगु निबन्धात्मक बाखं जक मखु बाखंया प्रस्तुती नं ‘चेतना प्रवाह पद्धति’ (Stream of Consciousness) नाटकीय शैली, आत्मकथात्मक शैली, टिप्पणी शैलीया च्वयातःगु बाखं खनेदतसा उत्तरआधुनिकवाद प्रभाव स्वरुप भर्चुअल रियालिटी, उपभोक्तावादी संस्कृति, नारीवाद, विनिर्माणवाद, स्वैर कल्पनायात प्रयोग यानाः च्वयातःगु प्रयोगवादीे बाखं नापं न्हून्हूगु विषयया बाखं— मचाछेँ बालं, साइबर अपराध, बैदेशिक रोजगार, डायस्पोरियन समस्या आदि विषययात कयाः बाखं च्वयेगु ज्या नं न्हूपुस्ताया च्वमिपिं— केदार सितु, अमृतरत्न तुलाधर, ध्रुव मधिकःर्मि, शशीकला मानन्धर, बालगोपाल श्रेष्ठ, हरिकृष्ण डंगोल, शरद कसाः, लोचनतारा तुलाधर, रिना तुलाधर, मनदेवी तण्डुकार, बिमलप्रभा बज्राचार्य, दिब्या ताम्राकार, रितादेवी प्रधान ‘रुमाठ’ आदिपिंसं न्ह्याकल ।

थौं नेपालभाषाय् दकलय् अप्वः च्वमिपिं खनेदुगु व दकलय् अप्वः सफू पिदंगु विधा बाखं विधा जूगु दु । अथे हे थीथी देय्‌या बाखंयात नेपालभाषां अनुवाद यायेगुया नापनापं नेपालभाषाया गुलिखे बाखं सफूत अंग्रेजी भाषाय् अनुवाद जूगु दु ।

ने.सं. १०२९ य् नेपालभाषाया बाखंच् वमिपिनिगु मंकाः दबूकथं बाखंच्वमि लक्ष्मण राजवंशीया नायःसुइ बाखं दबू नीस्वने ज्या जुल गुकिं आपालं बाखं जक मखु तःम्ह बाखंच्वमिपिं नं पिकाल ।

नेपालभाषाय् न्हूगु अर्थात आधुनिक मचाम्येत यक्व निर्माण जूगु दु । शहीद शुक्रराज जोशी शास्त्रीजुं च्वयादीगु हे मस्त न दँदँ धाःगु म्ये तसकं जागरण भावं जाःगु झीसं स्यूगु दकलय् न्हापांगु न्हूगु मचाम्ये खः । थ्व वय्‌कलं च्वयादीगु नेपालभाषा रिडर पाठ्य सफुलिइ दुथ्यानाच्वंगु दु । थ्व छगूकथं लोकम्ये कथं विकसित जूगु म्ये खः । जनकवि दुर्गालाल श्रेष्ठया चिनियाम्ह किसिचा सफुलिइ च्वंगु मायाचा, इमू छम्ह लँय् दु, पुलुपुलु गेरा तसकं लोकंह्वाःगु मचाम्येत खः । अथेहे वय्‌कःया हे चुलिचिया चंचं म्येचाः नेपालभाषा मचाम्येख्यलय् तसकं तःजिगु सम्पति खः । नांजाःम्ह लय्चिनामि न्ह्यू बज्राचार्यजुं लय्चिनादीगु थ्व म्येचाःया म्येत मचातय् दथुइ तसकं लोकप्रिय जुइधुंकूगु दु । थ्व फुक्क हे म्येत हुला प्याखंया रुपय् डिभिडिइ पिहां वयेधुंकूगु दु । अथेहे गोविन्द ह्यूमतया लसय् पिहांवःगु कवि गणेश अपारया कतांमरि म्येचाः दुने नं तसकं बांबांलाःगु मचाम्येत दुथ्यानाच्वंगु दु । लोककवि राजभाइ जकःमिया मचा मय्लिं म्येचालय् दुथ्याःगु म्येत नं मचातय् दथुइ तसकं लोकप्रिय जूगु म्येत खः । अथेहे वय्‌कलं ने.सं. ११२८य् खराःचा व सिंह खण्डकाब्य छगुलिं राजमतिया लसय् खय्भासं व नेपालभाषां म्ये पिथने धुंकूगु दु । कवि नातिवज्रया च्वसाय् संगीतकार मनराजा नकःमिया लसय् जि हिरा नांगु मचाम्येचाः पिहां वःगु दु । संगीतकार गुज्जे मालाकारया लसय् जनकवि दुर्गालाल श्रेष्ठया च्वसाय् झी नेवाः नांगु मचाम्येया म्येचाः पिहांवःगु दु । थुकथं हे यक्व मचाम्येत फातफुत इलय्ब्यलय् पिहां वयाच्वंगु दु ।

मां नानीमाया व बा जितबहादुर कवांया दातिम्ह काय् जुयाः ने.सं. १०७५ कौलागा ५ कुन्हु ख्वपया ग्वःमारि त्वालय् जन्म जुयाः थौंकन्हय् बलाक्वः इनरेय् च्वनादीम्ह न्हूछेँभक्त कवां आदर्श आजाद मा.वि. ख्वपय् तःदँ तक ब्वंकादीम्ह स्यनामि खः । नेपालभाषाया साहित्य मुँज्याय् ख्वप भासं साहित्य न्यंकादीम्ह कवांजु नेपालभाषा व खस नेपालीभाषाय् उतिकं ल्हाः ज्वःम्ह च्वमि खः ।

थ्वय्‌कःया च्वसा बाखं, चिबाखं जीवनी च्वज्याय् विशेषरुपं न्ह्याःगु दु । नेपालभासं थ्वय्‌कःया— क्वाःना खं, मिंनःगु छेँ (बाखं मुना ११३९) व कवां वंशवृक्ष–छगू अध्ययन (वंशावली ११४१) यानाः स्वंगू कृति पिदंगु दु । थ्वय्‌कः रामशेखर लुमन्ति दबुलिइ् आवद्ध जुयाच्वनादीम्ह थ्वय्‌कः नेपालभाषा व नेपालभाषा साहित्य थपू यायेगु ज्याय् सक्रिय रुपं लगे जुयाच्वनादीगु दु ।

नेपालभाषाया काव्य साहित्यय् १९९७ (ने.सं १०६१) सालया जेल दुने काव्य साधना जूगु इलं निसें पुर्णबहादुर वैद्ययागु सरासु (ने.सं१०८४) कविता संग्रहयात श्रेष्ठ सिरपाः दछाये न्ह्यः तकया समयावधियात न्ह्यच्वःगु आधुनिककाल कथं कायेगु चलन दु । थ्व समयावधी वयाः नेपालभाषाया काव्य साहित्यय् पुनर्जागरणकालिन नीति, उपदेश, भाषानुरागया शास्त्रीय परम्पराया थासय् शैलीगत स्वच्छन्दताय् कल्पनाया असिम सर्गतय् ब्वयेगु स्वच्छन्दवादी प्रवृतिं थाय्काल । थ्व प्रवृतियात नेपालभाषाया कविताय् न्हापां दुतहःम्ह वैकुण्ठप्रसाद लाकौल खःसां थ्वयात छगू प्रवाहया रुपय् न्ह्याकेगुज्या जेलकालिन कविपिं सिद्धिचरण श्रेष्ठ, चित्तधर हृदय, केदारमान ‘व्यथित’, हरिकृष्ष्ण श्रेष्ठ, धर्मरत्न ‘यमि’पिं पाखें जुल । थः स्वजनपिं नाप बायाः जेलय् कष्टमय जीवन हनेमाःपिं कविपिंसं रचना याःगु काव्यय् नैराश्य, विरह, वेदना दैगु ला स्वभाविक हे जुल । थ्वहे कथं विरह, बेदना, नैराश्यया नापं माया, पिरती, सांस्कृतिक चेतना, आत्मपरकता, स्वप्नदृष्टा, कल्पनाया स्वच्छन्दता, आदि जेलकालिन कविपिनिगु काव्यया मूलभूत प्रवृति जुयाबिलसा लयवद्धता, छन्दवद्धता, श्रुति माधुर्यता थज्याःगु काव्यया शैलीगत विशेषता जूवन । जेलकाल लिपा, प्रजातन्त्रोत्तरकालया कविपिं — माधवलाल कर्माचार्य, ईश्वरानन्द श्रेष्ठाचार्य, दुर्गालाल श्रेष्ठ, गिरिजाप्रसाद जोशी, नारायणदेवी श्रेष्ठ आदिपिंसं नं थथे स्वच्छन्दवादी प्रवृत्तियात आत्मसाथ यानाः नं स्वतन्त्रता, उत्साह आदिया भाव प्रतिविम्बित यानाः छखे जागरणकालया पलाःचिं क्यनेगु यातसा मेखेर राजनैतिक परिवर्तन वयाः नं देशय् सकारात्मक परिवर्तन मवःगु प्रतिक्रिया स्वरुप नैराश्य, पलायनया भाव आदि नं कविता मार्फत् प्वंकेगु यात । थथे थ्व स्वच्छवादी धारा न्ह्यानाच्वँच्वं हे ने.सं १०८४इ वनाः नेपालभाषाया काव्यय् हानं मेगु न्हूगु धारया कविता खनेदत । व खः आधुनिक कविता प्रवाह । तत्कालिन गुलिं पुलापिं कविपिंसं थ्व न्हूगु धारयात आत्मसाथ यानाः लिपातकं न्ह्याःवनेगु यातसा गुलिं कविपिंसं पुलांगु स्वच्छन्दवादी धारयात हे निरन्तरता बीगु यात । गुलिं न्हू हूपिं कविपिं गथे—लाभरत्न तुलाधर, भूषणप्रसाद श्रेष्ठ, राजभाइ जकःमि थेंज्याःपिं कविपिसं न्हूगु धारया आधुनिक कविता प्रवाह न्ह्याये धुंकाः नं छन्दोवद्ध कविता च्वयेगु मत्वःतू । थथे च्वय् उल्लेख जूपिं कविपिं बाहेक स्वच्छन्दवादी धारयात ज्वनाः काव्य रचना यानादीपिं मेपिं कविपिं खः —चित्तधर ‘हृदय,’ फत्तेबहादुर सिंह, वैकुण्ठप्रसाद लाकौल, फत्तेबहादुर सिंह, केदारमान ‘व्यथित’, हरिकृष्ण श्रेष्ठ, धर्मरत्न ‘यमि’, भुपालमान सिंह, फणीन्द्ररत्न बज्राचार्य, लक्ष्मीदेव श्रान्त, नारायणदेवी श्रेष्ठ, रे.र.न स्यस्यः, दुर्गालाल श्रेष्ठ, अमोघ ताम्राकार, डा. शान्तिसुरभ, गणेशबहादुर, भूवनेश्वरी कर्माचार्य, गणेशलाल श्रेष्ठ, गोरखराज श्रेष्ठ, रामबहादुर कायष्ठ, भगवतीप्रसाद श्रेष्ठ, रमापतिराज शर्मा, तिलकप्रकाश कायष्ठ, विष्णु अल्पज्ञ, मदनमोहन मिश्र, दामोदरलाल श्रेष्ठ, आशाकाजि सेवक, गोबिन्दहरि नेकू, आर.एस दोस्त, देवरत्न धाख्वाः, छत्रबहादुर कायष्ठ, परमानन्द वज्राचार्य आदि ।