प्राचीनकाल (नेपाल संवत् न्ह्यव)

नेपाः देसय्‌ मल्लतय्‌गु शासनकालसिबें न्ह्यःया दबूप्याखंकथं जल प्याखं (हरसिद्धि प्याखं) छगू हे जक खनेदु । हरिसिद्धि पुराणकथं थ्व दबूप्याखं कलिगत संवत् २०६० अर्थात् ईपू १५० सिबें न्ह्यः पिदंगु खः । थ्व प्याखंयात कलिगत संवत् ३७०४ अर्थात् सन् ६०५ स हुलाप्याखंया रूपय्‌ ह्यूगु खः ।
उग्रतारा नीलसरस्वतीया बाखंया लिधंसाय्‌ दयेकातःगु थ्व मेहना दबूप्याखंया प्राचीनतां नेवाः दबूप्याखंया इतिहासयात निद्वः दँसिबें ताःहाकः यानाब्यूगु दु । देशवंशावलीकथं थ्व प्याखं जुजु विक्रमादित्यं उग्रतारा देवीया उजंकथं च्वयादीगु खः ।
दबूप्याखंयात नेवाः संस्कृतिकथं पलिस्था यायेगुली थ्व प्याखनं न्ह्यलुवाःया ज्या याःगु खनेदु । प्राचीनकालंनिसें नखःकथं दँय्‌दँसं जलया स्थानीय वासिन्दातय्‌सं न्ह्यब्वया वयाच्वंगु थ्व प्याखं थौंतक नं प्रचलनय्‌ वयाच्वंगु दु । प्रताप मल्लया पालय्‌ थ्व प्याखं जलंपिने नं न्ह्यब्वयेगु याःगु खनेदु धाःसा सिद्धिनरसिंह मल्लं थ्व प्याखंया प्रदर्शनयात जलय्‌ जक सीमित याःगु खः ।
लिपा जुजु योगनरेन्द्र मल्लं झिंनिदँय्‌ छकः नेपालमण्डलया दक्व दबुलिइ क्यनेगु चलन न्ह्याकल । थ्व प्याखं थौंकन्हय्‌ हरिसिद्धि गाविसय्‌ फागु पुन्ही व यःमरि पुन्हिखुन्हु नियमितकथं क्यना वयाच्वंगु दु धाःसा भिंmनिदँया जात्राया झ्वलय्‌ येँ, ख्वप, भ्वँतय्‌ नं क्यनेगु याना वयाच्वंगु दु ।
मल्लकाल (नेसं १ – नेसं ८८८)
मल्ल कालय्‌ जुजुपिं थः हे दबूप्याखं च्वयेगु व क्यनेगु ज्याय्‌ सक्रिय जूगुलिं थ्व इलय्‌ नेवाः दबूप्याखंया तसकं च्वन्ह्याःगु खनेदु । थ्व कालयात नेवाः दबूप्याखंया स्वर्ण काल धाःसां पाइ मखु । थ्व इलय्‌ नेवाः भाय्‌या पुलां परम्पराया धार्मिक दबूप्याखं न्ह्यायेगुया नापनापं मुक्कं नेवाः भासं दयेकातःगु न्हापांगु छधाः प्याखं सिद्धिनरसिंह मल्लया ‘एकादशीव्रत’ व पूधाःप्याखं ‘मूलदेवशशिदेवोपाख्यान’ (नेसं ७९०) न्ह्यब्वयेगु ज्या नं जुल ।
जुजु जितामित्रं जैमिनी भारत, अश्वमेघ नाटक च्वयाः म्हितका दिल । वय्‌कलं हे नाट्यशास्त्रया विधिसम्बन्धी सफू नं च्वयाः भारतयागु नाट्यशास्त्रया थासय्‌ नेपाःया थःगु हे पहःया नाट्यशास्त्र न्ह्यब्वया दिल । जुजु सिद्धिनरसिंहं पौराणिक व सामाजिक बाखंया लिधंसाय्‌ दयेकातःगु छधाःप्याखंया समग्र स्वरूप कथंया कातिप्याखं लच्छितक क्यनेगु परम्परा न्ह्याकादिल ।
दबूप्याखं च्वयेगु व क्यनेगु ज्याय्‌ सक्रिय जुयादीपिं मल्ल जुजुपिनिगु झ्वलय्‌ येँया जगतप्रकाश मल्ल, जयस्थिति मल्ल, भूपालेन्द्र मल्ल, जगज्जय मल्ल, जयप्रकाश मल्ल, ख्वपया भूपतिन्द्र मल्ल, रणजीत मल्ल व यलया सिद्धिनरसिंह मल्ल, श्रीनिवास मल्ल, योगनरेन्द्र मल्लपिनिगु नां न्ह्यथनेबहःजू ।
मल्लकालय्‌ जुजुंपिन्सं जक दबूप्याखं च्वःगु मखसे सर्वसाधारणं नं दबूप्याखं सिर्जना यायेगुली ल्हाः तःगु दु धयागु खँ ने.सं. ४४० स क्यंगु पं. शेषलंखुं च्वयादीगु ‘रतगत’ दबूप्याखनं प्रमाणित याःगु दु । व प्याखनय्‌ जुजु जयरुद्र मल्ल थः हे प्याखंम्वःकथं ब्वति कयादीगु खः । अथे हे ने.सं. ५०३ स मणिक्यं ‘भैरवानन्द’ दबूप्याखं च्वयाः २४ न्हु तक स्यनाः थिंलागाः एकादसि खुन्हु क्यंगु खः । संस्कृत भासय्‌ च्वयातःगु थ्व प्याखनय्‌ निर्देशन वाक्यय्‌ नेवाःभाय्‌ छ्यलातःगु दु । मुक्कं नेवाः भासं च्वयातःगु पूधाःप्याखं हे गैरजुजु रामभारों ने.सं. ५४७ स च्वयादीगु ‘वीरवाहु’ खः धइगु उल्लेख गनं गनं यानातःगु दु तर थुकिया पाण्डुलिपि मलूगुलिं प्रामाणिक माने यानातःगु मदु । अथे हे वसुन्धरा दबूप्याखं च्वयादीम्ह रत्न वज्राचार्य व धान्यवती च्वयादीम्ह रुद्रसिंह दैवज्ञ नं लुमंके बहःजू ।

शाहकाल (नेसं ८८९ – १०७०)
जुजु पृथ्वीनारायण शाह देय्‌या नेतृत्वय्‌ वयेधुंकाः नेवाः दबूप्याखं ख्यः सुनावन । जुजु राजेन्द्रविक्रम शाहं ने.सं. ९५१ स च्वयादीगु ‘महासत्वोपाख्यान’ थ्व कालया छगू हे जक न्ह्यब्बयेबहःगु दबूप्याखं खः । थ्वयां न्ह्यः ने.सं. २० स अमृतानन्दं संस्कृतया ‘हनुमान’ दबूप्याखंयात नेवाः भासं भाय्‌ हीकादीगु खः । अथे हे कात्तिप्याखंया छगू ब्ब बाथःप्याखं मुनाः नेसं ९५६ स घंठ सफुल नामं दबूप्याखं मुना पिहांवःगु खनेदु ।
राणाकालय्‌ नेवाः सिर्जनशीलतायात तसकं हे क्वत्यःसां ‘विरकुशराजा’ थें जाःगु छगू निगु धार्मिक नाटक धाःसा अस्तित्वय्‌ वःगु खनेदु । थ्व इलय्‌ सिर्जित दबूप्याखं कृतिकथं योगवीरसिंहं ने.सं. १०४८ स च्वयादीगु शकुन्तला, सिद्धिरत्न कसाःनं ने.सं. १०५९ स च्वयादीगु मेहना प्याखं विश्वन्तर खः । थ्व कालया दकलय्‌ महत्वपूर्णगु दँकथं ने.सं. १०६८ यात कायेज्यू । व दँय्‌ चित्तधर हृदयया ह्वनागा सफुतिइ शाक्यानी छधाःप्याखं पिदँसेंलि नेवाः दबूप्याखनय्‌ आधुनिक पाश्चात्य शैलिं दबूप्याखं च्वयेगु क्रम न्ह्यात । थ्व कालखण्डय्‌ ख्यालः विधाय्‌ च्वसा न्ह्याकादीम्ह छम्ह हे जक च्वमि पुण्यरत्न वज्राचार्य खः । वय्‌कःया विवाह समिति नांया ख्यालः ने.संं. १०६८ स पिहां वल । अथे हे सत्यमोहन जोशीया गौतम बुद्ध ने.सं. १०७० स पिहां वल ।
राणाकालय्‌ नेवाः दबूप्याखनय्‌ वःगु न्हूगु धाःकथं ज्यापु प्याखं खनेदत । थ्व हे प्याखंया निरन्तरताकथं गुंपुन्हि व येँयाःपुन्हिबलय्‌ त्वाःत्वालय्‌ दबू ग्वयाः क्यनीगु दबूप्याखंया विकास जूगु खः । ज्यापुप्याखंया ल्यू ल्यू घिन्तांमुनि प्याखं व चैन सिपाइ प्याखं नं खनेदत । व्यवस्थित दबूप्याखंकथं मक्यंसां थुपिं दबूप्याखनं समाजया यथार्थयात ख्यालिंजाःगु सवाद व भावया माध्यमं न्ह्यब्बयाः स्वकुमिपिन्त मनोरञ्जन याकेगु ज्या याःगु दु । ज्यापु प्याखनं नेवाः नाटकया इतिहासयात प्राचीन नाटक व आधुनिक नाटकया ह्वनागाकथं ज्या याःगु दु ।

प्रजातन्त्रकाल (नेसं १०७१ – १०८०)ः
नेपालय्‌ प्रजातन्त्रोदय जुइधुंकाः नेवाः दबूप्याखं ख्यलय्‌ हानं सक्रियता न्ह्याःगु खनेदु । थ्व कालं कयेच्याःगु झिदँय्‌ हेमलाल जोशी, सुदर्शन श्रामणेर, सत्यमोहन जोशीपिन्सं ऐतिहासिक दबूप्याखं न्ह्याकेगु ज्याय्‌ विशेष योगदान यानादिल । अथे हे नेवाः दबूप्याखं ख्यलय्‌ धार्मिक वा ऐतिहासिक विषयवस्तुयात कय्‌च्यायेगु पुलांगु परम्परायात हाचांगायाः आधुनिक समसामयिक समस्यामूलक विषयवस्तु कय्‌च्यायेगु परम्पराया थालनी थ्व कालया मेगु उपलब्धि खः । इश्वरानन्द श्रेष्ठाचार्यपाखें जूगु इब्सनवादी शैलीया नाटक लेखनया थालनी थुकिया दसुकथं कायेफु । थ्व शैलीयात गिरिजाप्रसाद जोशी, वासु शशीपिन्सं नं न्ह्यःने यंकादिल । अथे हे ऐतिहासिक व साहित्यिक व्यक्तित्वय्‌ आधारित दबूप्याखं च्वयेगु न्हूगु धार नं थ्व हे इलय्‌ खनेदत ।
थ्व इलय्‌ दबूप्याखंया सफू पिथनेगु क्रम नं न्ह्यात । भिक्षु सुदर्शनया अम्बपाली (ने.सं. १०७५) व राष्ट्रपाल (ने.सं. १०७८), हेमलाल जोशीया खड्गसिद्धि (ने.सं. १०७६), धूस्वां साय्‌मिया त्रिवेणी (ने.सं. १०७२) व ह्याउँ निभाल (ने.सं. १०७६), इश्वरानन्दया पसूका (ने.सं. १०७७), थःगु छेँ (ने.सं. १०७८), फिल्कुतिं (ने.सं. १०७९), फसंपू लप्ते (ने.सं. १०८०), गोविन्दहरि नेकू व हरि श्रेष्ठया निपु रुपक (नेसं १०७७) थ्व ईया दबूप्याखं ख्यःया पिथनात खः ।

पञ्चायतकाल (नेसं १०८१ – १११०)ः
नेपालं प्रजातन्त्रया हरण यानाः स्थापित जूगु पञ्चायत कालय्‌ नेवाः दबूप्याखं अप्वः धया थें राजनैतिक अधिकार, भाषिक अधिकार हनन्या विरुद्धय्‌ केन्द्रित जूगु खनेदु । दबूप्याखंया माध्यमं पञ्चायती व्यवस्थाया विरुद्ध जनचेतना जागृत यायेगुली नेवाः दबूप्याखनं महत्वपूर्ण भूमिका निर्वाह याःगु खनेदु । थ्वया उल्लेख्य दबूप्याखं सर्जककथं दुर्गालाल श्रेष्ठ, दिनेश भुजु, राजभाइ जकःमि खनेदत ।
भिक्षु सुदर्शनया बिम्बिसार (नेसं १०८२), जयप्रकाश (नेसं १०८२), आशङ्का (नेसं १०९१), सुप्रिया (नेसं १०८२), हेमलाल जोशीया सदाशिव (नेसं १०८५), एकाङ्की पुचः (नेसं १०८५) व रुपा (नेसं १०८६), बासु शशीया ताःचाप्वाँय्‌ (नेसं १०८६), जनकलाल वैद्यया कल्याणी (नेसं १०८७), दुर्गालाल श्रेष्ठया निमन्त्रणा (नेसं १०८८), ब्याहांचुलि (नेसं १०८७), प्याखंपिचा (नेसं ११०६), सत्यमोहन जोशीया सिद्धिदास (नेसं ११००), वैद्यबाः (नेसं १०९१), न्हय्‌दँ लिपा (नेसं १०९१), राजभाइ जकःमिया हावलासा (नेसं ११०३), शेषराज दलीया भक्तिलता (नेसं १०९६), चन्द्रबहादुर उलकया भाग्य व साहित्य (नेसं ११०१), गिरिजाप्रसाद जोशीया बाखाछेँ (नेसं ११०२), हाकु स्वाहाने (नेसं ११०७), वासुपासाया श्रद्धा (नेसं ११०४), शुकराम महर्जनया सवार्थसिद्ध मे प्याखं (नेसं ११०७), भैरवगोपाल वैद्यया जिं छन्त याकनं कायेके हये (नेसं ११०८), जीवन श्रेष्ठया अद्र्ध पागल (नेसं ११०८) थ्व कालय्‌ प्रकाशित उल्लेख्य दबूप्याखं सपूmत खः ।
पञ्चायत कालय्‌ जूगु वाक्स्वतन्त्रता व भाषिक स्वतन्त्रता हनन्या विरुद्धय्‌ सः तयेगु निंतिं नेवाः दबूप्याखं ख्यलं ख्यालः विधायात बांलाक छ्यःगु खनेदु । थ्व झ्वलय्‌ रामशेखरया घिंताल्ल (नेसं १०९६), श्रीकृष्ण अणुया खः ला मखु ला (नेसं १०९७), पद्मरत्न तुलाधरया आः जितः नं तनतन दइवल (नेसं १०९७), ख्याः बछि नी बछि (नेसं ११०४), हाफ ब्वाइल (नेसं ११०५) थजाःगु स्यल्लाःगु ख्यालः प्याखंया सफूत पिहां वल ।
थ्व कालय्‌ खस भासय्‌ यक्व हे दबूप्याखं पिथनादीम्ह विजय मल्ल नेवाः ख्यलय्‌ नं लोकंह्वाःम्ह प्याखं च्वमिकथं खनेदत । वय्‌कःया खँय्‌भासय्‌ च्वयातःगु तःपु हे छधाः प्याखं अन्तर क्याम्पस छधाः प्याखं धें धें बल्लाः कासाय्‌ न्ह्यब्बल धाःसा कुलां चकनी तिनि (नेसं ११०३), किसि न्याइम्ह मदनमान (नेसं ११०५) व किपालुं लिनाच्वंम्ह मनू (नेसं ११०९) पूधाःप्याखं व्यावसायिककथं तसकं ताःलाःगु खः तर वय्‌कःया छुं नं कृति धाःसा नेवाः भासं पिमदं ।

बहुदलकाल (नेसं ११११ – ११२८)ः
नेवाः भासय्‌ ताःईनिसें खने दयाच्वंगु मिसा च्वमिपिनिगु मगाःमचाः प्रकाशकुमारी प्रधानाङ्गया छधाःप्याखं मुना ‘कलाकार’ (नेसं १११७) या पिथनां हुयाबिल । बहुदल कालय्‌ नेवाः दबूप्याखंया ख्यलय्‌ उल्लेख्यकथं ह्वःगु स्वांकथं सत्यमोहन जोशीया ‘म्हगसय्‌ खनाम्ह’ (नेसं १११२), बासु शशीया ‘झुमिं यंम्ह मनू’ (नेसं ११०७), भिक्षु सुदर्सनया ‘पटाचारा’ (नेसं १११७), दिनेश भुजुया ‘बायावंगु लँपु’ (नेसं १११९), जनकलाल वैद्यया ‘कीर्तिलक्ष्मीया पलाः’ (नेसं १११९), ज्ञानकाजी मानन्धरया ‘कुमारी’ (नेसं ११२३), ‘खड्ग जोगिनी’ (नेसं ११२५), राजभाइ जकःमिया ‘कीर्तिलक्ष्मी’ (नेसं ११३३), धर्मरत्न शाक्यया ‘विश्वन्तर’ (नेसं ११११), कृष्णगोपाल कुसिया ‘श्रद्धाञ्जली’ (नेसं १११२), सुरेन्द्र शाक्यया ‘समाजया सेवा’ (नेसं १११४), राममान प्रधानया ‘यशोधरा’ (नेसं १११६), चित्तरञ्जन नेपालीया ‘स्वप्नवासवदत्ता’ (नेसं १११७), पुष्पराज शाक्यया ‘अजात शत्रु’ (नेसं १११९), वंशी वज्राचार्यया ‘पल्पसा’ (नेसं ११२८), महेशमान डंगोलया लँजुवाःया ‘परिवेशलिसे ल्वानाच्वंम्ह मनू’ (नेसं ११२८) यात कायेफु ।

गणतन्त्रकाल (नेसं ११२९ लिपा)ः
नेवाः भासय्‌ ताःईनिसें खने दयाच्वंगु पूधाः प्याखनय्‌ मिसा च्वसाया मगाःमचाःयात शशिकला मानन्धरं न्हूगु पर्सि (नेसं ११२६) पिकयाः पूवंकादिल । सत्यमोहन जोशीया चारुमति (नेसं ११२८), बाघभैरव (नेसं ११२८) व बुद्धिमतिम्ह ध्वंच्वलेचा (नेसं ११२८), ज्ञानकाजी मानन्धरया कपिलवस्तुइ भगवान बुद्ध (नेसं ११२८), पुष्प चित्रकारया दनाच्वंगु धुफ्वः (नेसं ११३३), महेशमान डङ्गोल लँजुवाःया थःथःगु संसार (नेसं ११३३), मोहनकृष्ण डङ्गोलया भृकुटी (नेसं ११३४), पद्मरत्न तुलाधरया ग्वय्‌दां व मेमेगु छधाः प्याखं (नेसं ११३८), रत्नकाजी मनया वँय्‌ सु ? (नेसं ११४०) थ्व ईया उल्लेख्य दबूप्याखं पिथनात खः ।

– प्राचीन नेवाः दबूप्याखनय्‌ नेवाः भाय्‌या नापनापं संस्कृत, मैथिली, हिन्दी, बङ्गाली व प्राकृत भाय्‌ छ्यलेगु यानातःगु दु ।
– हलिमय्‌ दबूप्याखं न्हापां भावनृत्यया कथं न्ह्यानाः लिपा खँल्हाबल्हाया लिधंसाय्‌ न्ह्याःगु खनेदु धाःसा नेवाः दबूप्याखंया सन्दर्भय्‌ न्हापां खँल्हाबल्हाया लिधंसाय्‌ न्ह्यानाः लिपा भावनृत्यय्‌ हिलावंगु खनेदु । थ्वया छ्याताकथं हरसिद्धि प्याखंयात कायेफु ।
– नेवाः समाजय्‌ देगः, बहाः निर्माण थजाःगु धार्मिक ज्याझ्वः, इहिपाः थजाःगु कर्मकाण्ड, येँयाः व गुंपुन्हि थजाःगु नखःया इलय्‌ नं दबूप्याखं क्यनेगु चलन दुगुलिं नेवाःतय्‌गु निंतिं दबूप्याखं साहित्य जक मखसे संस्कृति हे कथं न्ह्याना वयाच्वंगु दु ।
– प्राचीन नेवाः दबूप्याखं संवादसिबें पृष्ठभूमिइ हालीगु दाफाम्येया लिधंसाय्‌ न्ह्यब्बइगु जुयाः आधुनिक कालया दबूप्याखंया छगू विधा मेहना प्याखं (अपेरा) नाप इपिं अप्वः ज्वःलाः ।
– प्राचीन नेवाः दबूप्याखं अप्वः थें धार्मिक बाखनय्‌ आधारित जूसां लिपालिपा वयाः सामाजिक समस्यामूलक विषयवस्तुयात कय्‌च्यानाः दबूप्याखं न्ह्यब्वयेगु चलन वल । आधुनिक कालय्‌ वयाः न्हापां शेक्सपियरया शैलिइ प्याखं च्वयेगु चलन वलधाःसा अनं लिपा इब्सेनया शैलि नेवाः दबूप्याखनय्‌ दुहां वल ।
– नेवाः भासय्‌ छगू हे शीर्षकय्‌ तःम्हेसिनं दबूप्याखं च्वःगु खनेदु । ‘उषाहरण’ छगू हे शीर्षकय्‌ जगज्योतिर्मल्ल, जगतप्रकाश मल्ल, भूपतीन्द्र मल्ल व रणजीत मल्लं दबूप्याखं च्वयादीगु दुसा ‘मदालसा हरण’ शीर्षकय्‌ जितामित्र मल्ल, श्रीनिवास मल्ल, त्रिरत्नमुनि गुभाजु व योगनरेन्द्र मल्लं दबूप्याखं च्वयादीगु दु । ‘रामायण’ शीर्षकय्‌ जगतप्रकाश मल्ल, जितामित्र मल्ल, भुपतीन्द्र मल्ल व रणजीत मल्लं च्वयादीगु दु ।

नेवाःतय्‌ नं न्हापांनिसें दोहोरी म्ये हालेगु चलन दु । निम्ह बाय्‌ निपुचः दथुइ न्ह्यसःलिसः वा जवाःसवाःकथं हालीगु थज्याःगु म्ये अप्वः यानाः बुँइ, गुँइ घाँय्‌ लःवनीबले हालेगु याइगु खः । थःगु जवाःसवाः वा न्ह्यसःलिसः न्ह्यागु जूसां लिपा अनुप्राश छगू हे कथं लय्‌बद्ध जुयाच्वनी थज्याःगु म्ये ।
थुकथं हालीगु म्ये हालीपिं लिसें न्यनीपिन्त नं उतिकं यैपुस्से च्वनी । थज्याःगु म्ये स्वनिगःया पश्चिम लागापाखे खनेदु । थजाःगु म्येया लसय्‌ दुगु व म्येचालय्‌ दुथ्याना च्वंगु कथं न्हापांगु म्ये ‘दयाधर्म दुम्ह खःसा झ्यालं छकः स्वः वा’ खः । थ्व म्ये मुना हालादीम्ह अमरराज शर्मा खः । रामकृष्ण दुवालं मुनादीगु किपुली हालीगु थजाःगु म्ये खः –
किपूया देव ध्वाखा यलया यल ध्वाखा
ख्वपया लुँया ध्वाखा स्वल वने नु यो
हिसिदुम्ह माया मदु ला

नेवा बाजं
नेवाः तजिलजिइ सङ्गीतयात तःधंगु थाय् बियातःगु दु । सङ्गीतयात मनोरञ्जनया साधनकथं काइसां नेवाःतय् निंतिं सङ्गीतया छ्यलाबुला तसकं तब्या । प्याखं, ख्यालः, नाटक, भजन, जात्रा, नखः, पुजाय् जक मखु मनू मदुगु तसकं दुःखया इलय् नं नेवाःतय् बाजं थायेमाः, पुइमाः । नेवाः बाजंया धलः यक्व दुसा छता हे बाजंयात नं थाय्‌पतिकं नां पानाच्वंगु दु । नेवाःतय्‌सं अवसर व पर्वकथं थीथी इलय् थीथी हे कथंया बाजं थाइ, पुइ । नेवाः बाजं ज्वःलाःगु छुं छुं बाजं मेमेगु जातिं नं थानाच्वंगु दुसा मेगु जातिया छुं छुं बाजं नं नेवाःतय्‌सं थःगु बाजं परम्पराय् दुथ्याकातःगु खनेदु ।
छताजि हे बाजं नं ई ब्यःकथं ब्यागलं ब्यागलं बोल व तालय् न्यायेकीसा व हे अवसार व तालया बाजं नं त्वाःपतिकं ब्यागलं बोलय् थानाच्वंगु दु । बाजंया दयेकेगु व थायेगु पुइगु नेवाःतय्‌गु सीप व कला नं तसकं च्वछाये बहःजू । थुकिं नेवाःत सङ्गीतया ख्यलय् तसकं तःमि धयागु क्यं । दक्वं धयाथें नेवाः बाजं आपाः म्ह्व छ्यलाबुलाय् दनिसां तातालि, खिलुपा, ह्वं (ध्वाति) बाजं खंपिं स्यूपिं मदयाः किपातक हे मदयेक न्हनेधुंकूगु दुसा न्हापा खंपिंके स्यूपिंके न्यनेकने यानाः पिवांचाया किपा च्वःगु दु । मेखे लिपांगु इलय् परम्परागत नेवाः बाजं मखुगु तःता विदेशी बाजं नं नेवाःतय्‌सं थःगु परम्परागत व आधुनिक सङ्गीतय् माःकथं छ्यलाहःगु खनेदु । गथेकि हार्मोनियम, तबला, बेला (भ्वाइलिन), सितार, गितार, मेन्दोलिन, सरोद, यूकलेलि, ट्रम्पेट, क्लारिनेत, साय्‌क्सोफोन, कीबोर्ड, पखावज, ड्रमसेट, बंगो, कंगो, क्याजोन, चेलो, जिम्बे आदि । नेवाः बाजंयात अःपुक थुइकेत थीथीकथं ब्वथले फइ । गथेकि छ्यलाबुलाया ल्याखं, बाजनं सः पिज्वयेकेगु ल्याखं, सङ्गीतशास्त्रकथं, बाजंज्वलं पुचःया ल्याखं ।
छ्यलाबुलाया ल्याखं नेवाः बाजं निथी दु ।

भि.एच.एस. यूम्याटिक, बेता, डिभि क्यामेराया माध्यमं निर्माण जुइगु सकतां संकिपायात भिडियो संकिपा धायेगु प्रचलन दु । थज्वःगु संकिपा देकया माध्यमं चिपाःगु धकिनय्‌ क्यासेटपाखें प्रदर्शन व वितरण याइगु खः । ने.सं.१११६ दँय्‌ ‘निपाः ख्वाःपाः’, ‘न्हिलाः न्हिलाः हुँ’, ‘चरित्र’ व ‘चिपनिप’ उगु इलय्‌ बनेज्या जूगु संकिपानिसें कयाः आपालं संकिपा भिडियो प्रबिधिं निर्माण जूगु दु ।

ने.स.१११८ दँय्‌ सांग्रीला च्यानलपाखें ‘लुमंका च्वना छन्त’ नांया नेपालभाषाया न्हापांगु म्यूजिक भिडियो नं दयेकल । थुगु म्यूजिक भिडियोया निर्देशक बिजयरत्न असंवरे खः ।

नेवाः म्ये व संगीत हलिंन्यंकं बय्‌बय्‌ जू ।मल्लकालसिबेंन्ह्यःनिसेंनेवाःतय्‌संम्येज्यानावःगुसीदु ।मल्लकालय्‌म्ये, संगीत व प्याखंया विकासलिसें संरक्षण व सम्बद्र्धन जुयाच्वंगुलिं थौं झीगु न्ह्यःने ल्यनाच्वंगु जुल ।

नेवाःतय्‌ जीवनय्‌ व समाजय्‌ संगीतया आपालं महत्व दु ।धार्मिकज्याखँय्‌ चचा हालेगु, अले दाफा भजन हालीगु थें ऋतुया ईब्यःकथं थीथी म्येत नं हालेगु चलन दु ।अथेहे कर्मकाण्डय्‌ नं संगीत छ्यलीपिं नेवाःतय्‌सं जन्मंनिसें न्ह्यागुकथंया संगीत श्रवण यानावःसां थःम्हं न्यने मखनीगु संगीत सीबाजं तक्क दुपिं खः ।

चचा, दाफा, भजन, ज्ञानमाला भजनंनिसें स्वनिगलय्‌ नेवाःम्येया विकास जुजुंवःगु खः ।स्वनिगः अले स्वनिगलं पिने गनगन नेवाःत दै, अन अन हे धार्मिक, सांस्कृतिक चलन नं विस्तार जुजुं वनी ।उकी मध्यय्‌ म्ये संगीत नं खत ।थ्व हे म्ये संगीतं नेवाःतय्‌गु म्हसीका संसारय्‌ ब्वयाच्वंगु दु ।उकिंयानाः न्हापांनिसें हे विदेशी अन्वेषकत वया नेवाः म्ये संगीतया बारे अन्वेषण यानावंगु नं दु ।

न्हापा नेवाः संगीत अप्वः यानाः शास्त्रीय रागया आधारय्‌ हालीगु खः ।थुकथंयाछ्यलाअप्वःयानाःचचाः, दाफा, भजनय्‌ याइगु खः ।थ्व बाहेक लोकम्ये दकलय्‌अप्वः बय्‌बय्‌ जू । लोकम्ये मतिना, सामाजिक विसंगतिलिसें ध्याचुलिं जाःगु नं जुइ ।शास्त्रीय राग, लोक म्ये धुंकाः आधुनिक म्ये खः ।थुकी म्ये व संगीत छगू बिस्कं पहलं जुइ ।

परापूर्वकालंनिसें झीथाय्‌ चचा, दाफा, चचालिसें लिपांगु इलय्‌ ज्ञानमाला भजन हाला वयाच्वंगु दु ।गुह्यतान्त्रिक विद्या पुजाया निंतिं, देवदेवी स्तुति व वर्णन लिसें स्वानाच्वंगु दु ।लिपाज्ञानमालाभजनय्‌धर्म, स्तुति जक मखु दार्शनिक, जनजागरण व चेतनामुलक म्येत चिनेगु हालेगु यानावःगु दु ।भजनत अप्वः यानाः धार्मिक बाखंया लिधंसाय्‌, देवदेवीया स्तुति स्मरण गाथात हालीगु खः ।चचाः म्ये गुह्य शक्तिया पूजाबलय्‌ हालीगुखः । न्हापा म्ये शास्त्रीयआधारय्‌ हालीगु खःसां ईकथं पानाववं जनमानसं अःपुक्क श्रवण व हाले फइ कथंया सृजनात जुयावःगु दु  गथेकि न्हापाया भजनय्‌ संस्कृत व पुलां भाय्‌या खँग्वःलिसें खँपुत छ्यलातःगुलिं गुलिखे उकिया अर्थत मसिया वनेधुंकल ।लिपा चलनचल्तीया ल्हानाभाय्‌ अले सरल खँग्वः खँपुत नं छ्यलेगुयानाहल ।

नेवाःतय्‌ नखःचखःपतिं थीथी लसय्‌ थीथी म्ये हाली ।गुगुं रागयाआधारितजूसा गुगुं लोकम्येकथं नं हालेगुयाइ ।थजाःगु म्येत न्हापा हालीगु चलन दुसा गुलिं थौंकन्हय्‌हालेगु मयाये धुंकल ।समाज विकास वआधुनिकीकरणं झीगु थज्याःगुसंस्कृति न्हनावनाच्वंगु खः । माघवनीबलय्‌, सिलाचाः फ्वं वनीबलय्‌, लः फ्वं वनीबलय्‌ व मेमेगु इलय्‌ थीथी म्ये हालीगु खः ।

थज्याःगु म्ये मध्यय्‌ यःमरि पुन्हिबलय्‌ हालीगु त्यःछिंत्यः म्ये तसकं लोकंह्वाः ।छुं दँ न्ह्यःनिसें न्हनावं थें जुइधुंकूगुयात संस्थागत मनूतमुनाः त्वाःत्वालय्‌ बाजागाजा सहितथ्व परम्परा ल्यंकेत न्ह्यज्यानाच्वंगु दु ।

नेवाः संकिपा
नेपाःदेय्‌या संकिपाया अवधारणा व विकास यलया च्यासलय्‌ किपालुया माध्यमं क्यनीगु ऐतिहासिक झ्याल्चा प्याखं हे संकिपाया न्हापांगु स्वरुप खः । किपालुयात धकिनय्‌ (पर्दाय्‌) नं क्यनेज्यू धकाः दकलय्‌ न्हापां प्रयोग जूगु थ्व हे झ्याल्चा प्याखं खः । नेपालय्‌ संकिपाया सुरुवात ने.सं. १०७१ (बि.सं.२००८) सालपाखे भारतया भूमिं दयेकूगु सत्यहरिशचन्द्रपाखें जूगु जूसां ने.सं. १०८५ (बि.सं.२०२२) दँय्‌ नेपालय्‌ दयेकूगु न्हापांगु संकिपाया नां ‘आमा’ ख । अथेहे ने.सं. १०९७ (बि.सं.२०३४) दँय्‌ प्रदर्शन जूगु न्हापांगु रंगिन संकिपा धाःसा कुमारी खः । थुपिं फुक्कं संकिपात खस् नेपाली भाषाया संकिपा खः ।
नेवाः भाय्‌या संकिपाया सुरुवात ने.सं. ११०७ (बि.सं.२०४४) दँय्‌ ‘सिलु’पाखें जुल । व धुकाः ने.सं. १११६ (बि.सं.२०५३) दँय्‌ ‘राजमति’ नांया संकिपा नं वल । ‘सिलु’ छपु बाखंमेया लिधंसाय्‌ दयेकूगु संकिपा खःसा, ‘राजमति’ लोकमेया लिधंसाय्‌ दयेकूगु संकिपा खः । थ्व निगू संकिपा नं सेलुलोइड प्रबिधिं दयेकातःगु संकिपात खः ।
उगु इलय्‌ भिडियो प्रविधिं नं नेवाः संकिपात दयेकेगु ज्या न्ह्यात । ‘निपाः ख्वापाः’, ‘न्हिलाः न्हिलाः हुँ’, ‘चरित्र’ व ‘चिपनिप’ उगु इलय्‌ बनेज्या जूगु नेवाःभाय्‌या संकिपात खः । ने.सं. ११२५ (बि.स.२०६२) दँय्‌ ‘गुरुमापा’ संकिपाय्‌ दकलय्‌ न्हापां एनिमेशन प्रबिधि दुथ्याकाः प्रदर्शन जुल ।
थौंकन्हय्‌ संकिपात डिजिटल प्रविधि छ्यलाः दयेके धुंकल । ने.सं. ११२४ (बि.सं.२०६२) दँय्‌ ‘सुभाय्‌’ नांया संकिपा डिजिटल प्रविधिं दयेकूगु खः । थुलि जक मखु ईया ह्यूपाःकथं २ दि एनिमेशन संकिपा व चिहाः संकिपा दयेकेगु प्रचलन नं न्ह्यात । नेपाल संम्वत् ११३७ (बि.सं.२०७३) दँय्‌ नेपाल सम्वत्या प्रवर्तक संखधर साख्वाःया जीवनी बाखंहनाः संखधर साख्वाः न्हापांगु नेवाः २ दि एनिमेशन संकिपाकथं प्रदर्शन जुल ।
समस्त संकिपा जगत व थुकिया प्रविधि विकासयात हःपाः व तिबः जुइगु कथं सिरपाःत नं नीस्वनेगु ज्या जुल । ने.सं. ११३० (बि.सं.२०६६) दँनिसें नेवाः संकिपायात हपाः तिबः बीगुकथं ईलोहं प्रकाशन प्रा.लि.पाखें पेजथ्री पिपुल्स च्वाइस अवार्ड इनेज्या न्ह्याकल ।

ने.सं. ११२४ दँय्‌ ‘सुभाय्‌’ बनेज्या जूगु डिजिटल संकिपा खः । थुगु संकिपाया निर्देशक व च्वमि आर्यम नकःमि खः । कलाकार हृदय प्रसाद मिश्र, सबिन शाक्य, शोभा बज्राचार्य, राजेन्द्रमान शाक्य खः । थुगु संकिपा भि.सि.डि.पाखें बितरण जूगु खः । थौकन्हय्‌ छुं नं कथंया संकिपायात डिजिटल प्रविधिं हिलाः प्रदर्शन, संरक्षण व वितरण यायेगु प्रचलन दु । पुलां पुलांगु संकिपा मध्यय्‌ सिलु, राजमतिनिसें अनेक नेवाः संकिपा डिजिटलय्‌ हिलाः प्रदर्शन व वितरण जुया वयाच्वंगु दु । नापं डिजिटल प्रविधिं न्हूगु संकिपाया बनेज्या जुया वयाच्वंगु दु ।

नेवाः संकिपाया बाखं
नेवाः संकिपात बाखं मे, लोक मे, लोक बाखं, धार्मिक व पौराणिक बाखं, जातक व अवदान बाखं, ऐतिहासिक व्यक्तित्व व साहित्यिक कृतिया लिधंसा कयाः दयेकातःगु दु । ‘सिलु’ बाखंमेया लिधंसाय्‌ दयेकूगु संकिपा खः । ‘राजमति’ न छपु लोकमेया लिधंसाय्‌ दयेकूगु जुल । ऐतिहासिक ब्यक्तित्वया बाखंया लिधंसाय्‌ ‘गुरुमापा’ व ‘जामनः गुभाजु’ संकिपा दयेकूगु खः । ‘चाण्डालिका’, ‘पटाचारा’, ‘कृषा गौतमी’ बौद्ध जातक बाखंया लिधंसाय्‌ दयेकातःगु जुल । पुलां बाखंया लिधंसाय्‌ ‘लुँयाम्ह झंगः’, ‘स्वय्‌नगु’ व ‘भिंतुना’ अले साहित्यिक कृति पाखें ‘चिपनिप’, ‘यांमिखा’, ‘पःखाः’ संकिपा दयेकातःगु खः । यलया मल्लकालिन काति प्याखंया दुने बाथः प्याखंया लिधंसाय्‌ ‘यलय्‌ बाथः’ संकिपा दयेकूगु दु ।