मृदङ भजनयात प्रमुख बाजंकथं व थुकिया सहयोगी वा पासा बाजंकथं झ्यालि, ताः, तिंछु व सुरुबाजा हार्विन (हार्मोनियम) समेत छयलाः याइगु भजनयात हे मृदङ भजन धाइगु खः । थ्व बाजंयात झीगु भासं पच्छिमा वा पछिमा खिंया कथं म्हस्यूगु जुयाः मृदङ भजनयात पछिमा खिं भजनकथं नं म्हस्यू । मृदङ भजनया पद्धति नं मेमेगु भजनया पद्धति नाप खास फरक खने मदु, तर यल करुणामय (बुंगद्यः)या मृदंङ भजनया पद्धतिइ धाःसा (मृदङया बोल, थायेगु पद्धति, म्ये हालेगु पद्धति, झ्यालि ताः तिंछु थानाः ताली खाली क्यनेगु पद्धति) आपालं फरक खंकेफु ।थीथी धार्मिक ग्रन्थ, पुराण आदिइ न्ह्यथना तःकथं थ्व मृदङ बाजं अतिकं पुलांगु, स्वर्गय् देवसभाय् थीथी धार्मिक, मांगालिक उत्सवया इलय् व देवराज इन्द्रया संगीत नृत्यशालाय् सम्भा, तिलोत्तमा, उर्वशी, मनेका आदि अप्सरापिं प्याखं हुइकीगु इलय् जक थाइगु जुयाः थुकियात देब बाजा धकाः नं धाः । थथे हे थ्व बाजं महाद्यःयात नं अतिकं यःगु जुयाः वाद्य एवं संगीत विद्याया शिरोमणि जुयाच्वंम्ह लंकाया जुजु रावणं छगू इलय् कैलाशय् महाद्यःयाथाय् वनाः न्हिथं मृदङ थानाः राग आलाप कयाः म्ये हालाः, प्याखं हुलाः सेवा भक्ति भाव याःवनीगु जुयाच्वन ।
रावणया थज्याःगु भक्ति भाव एवं संगीत, नृत्य वाद्य वादनं प्रभावित जुयाः ताण्डव नृत्य याःगु बाखं आपालं धार्मिक ग्रन्थय् न्ह्यथना तःगु दु ।
छगू पौराणिक बाखं कथं थ्व मृदङ बाजाया निर्माण स्वाती मुनिया परिकल्पना व आग्रह बमोजिम देवशिल्पी स्वयं विश्वकर्मां याःगु खः । दकलय् न्हापांगु मृदङया निर्माण छगू प्रकारया चाय् थीथी नस्वाः वःगु जडिबुटि चुं ल्हुयाः चाय् ल्वाकछ्यानाः ‘हलः’ वा ‘तछ्वः’या आकारय् छखे चित्याः मेखे भतिचा तःचाः यानाः दुने निखें पिचायेक ह्वःखनाः, निखेसं छ्यंगुलिं भुनाः प्वाःतिनाः दयेकूगु जुल । थज्याःगु आदिम पौराणिक बाजंयात मूबाजंकथं थानाः याइगु भजन हे मृदङ भजन खः ।
स्वनिगःया येँ, यल, ख्वप स्वंगुलिं सहरय् व थिमि, बोदे, किपू, तोखा, सक्व, पन्ति, लुभु, जल, थसि, सुनागू आदि नेवाःतय्गु ख्वातुगु वस्ति दुगु थासय् नं मृदङ (पछिमा खिं) थानाः भजन यायेगु परम्परा आःतकं ल्यना हे च्वंगु दनि । थज्याःगु मृदङ भजनत मध्यय् यलय् करुणामय (बुंगद्यः)या मृदङ भजन विशेष लोकंह्वाःगु खनेदु ।