थ्व जेलकालीन साहित्यिक गतिविधियात नं निगू चरणय् ब्वथलाः अध्ययन यायेछिं । व खः —जेल दुनेया साहित्य साधना व जेल पिनेया साहित्य साधना ।
जेल दुनेया साहितय साधना वि.सं १९९७ सालया राजनैतिक पर्वय् नेपाली विहार कविता संग्रह पिकयादीम्ह सम्पादक फत्तेबहादुर सिंहसहित उगु संग्रहलय् कविता दुथ्याःपिं कवि सिद्धिचरण श्रेष्ठ, कवि योगवीर सिंह व नेपाल विहार सफुलिइ कविता दुमथ्याःसां मां नांगु कविता च्वःगु द्वपनय् चित्तधर ‘हृदय’ आदिपिंत ज्वनाः जेलय् तल । अथेहे राजनैतिक क्रियाकलापय् संलग्न जूगु आरोपय् शुक्रराज शास्त्री, धर्मभक्त माथेमा, गंगालाल श्रेष्ठ, दशरथ चन्द लगायत धर्मरत्न ‘यमि’, केदारमान ‘व्यथित’, हरिकृष्ण आदिपिं नं जेलय् लात । थ्वय्कःपिं मध्ये शुक्रराज शास्त्री, धर्मभक्त माथेमा, गंगालाल श्रेष्ठ, दशरथ चन्द प्यम्हेसितं मृत्युदण्ड बिलसा मेपिंत सर्वस्वहरणया नापं आजन्म कैदया सजाय बिल । जेलय् लाःपिं थुपिं युवातय्सं जेलय् हे नेपालभाषाया साहित्य साधना यायेगु ज्या यात । राजनैतिक कारणं जेलय् लाःपिं व भाषिक साहित्यिक कारणं जेलय् लाःपिं फुक्कसित छगू हे थासय् कुनातःगु जुयाच्वन । फलतः चित्तधर हृदय, सिद्धिचरण श्रेष्ठ, फत्तेबहादुर सिंह आदि स्रष्टापिनिगु संगतं राजनैतिक कारणं जेलय् लाःपिं – केदारमान ‘व्यथित’, हरिकृष्ण श्रेष्ठ, धर्मरत्न ‘यमि’ आदिपिंसं नं काव्य सिर्जना यायेगु ज्या यात । फलतः कारागार नेपालभाषा साहित्यया निति ‘साहित्य साधनागार’या रुपय् हिल । थुपिं स्रष्टापिंत सर्वस्वहरणया नापं आजन्म कैदया सजाय ब्यूगु खयां नं प्यदँ लिपा अर्थात् ने.सं १०६५ इ थुपिं जेलं मुक्त जुल । जेलं पिहांवःबलय् थुपिं श्रष्टापिंसं थःपिंसं च्वयागु सफूत थःपिंनापं पित ज्वना वल । थथे थीथी च्वमिपिंसं जेलय् च्वयाः लिपा पिकाःगु सफू थुकथं दु—
चित्तधर ‘हृदय’ — सुगतसौरभ (महाकाव्य –प्र.ने.सं १०६९), हृदयकथा (कविता मुना –प्र.ने.सं १०६७), अन्तरध्वनि (कविता मुना –प्र.ने.सं १०६९), गौत्तमबुद्ध (खण्डकाव्य –प्र.ने.सं १०६७)।
फत्तेबहादुर सिंह — वनवासया छगू खँ (खण्डकाव्य –प्र.ने.सं १०६८)
सिद्धिचण श्रेष्ठ— सीस्वां (कविता मुना –प्र.ने.सं १०६८), उत्तराविलाप (अभिमन्युवध महाकाव्यया ५ सर्ग जक – प्र.ने.सं १११३)
केदारमान ‘व्यथित— प्रतिक्षा (कविता मुना –प्र.ने.सं १०६६), ख्वबिं प्याःगु म्ये (कविता मुना –प्र.ने.सं १०६७), दिवस चित्र (कविता मुना – प्र.ने.सं १०६७) आदि
धर्मरत्न यमि— अर्हत्नन्द (महाकाव्य– प्र. ने.सं. १०७२)
हरिकृष्ण श्रेष्ठ— ख्ववि (कविता मुना – प्र.ने.सं १०७०) जेलकाल नेपालभाषा काव्यया अत्यन्त उर्वरकाल खः । जेलय् दुने गुलि नं साहित्य सिर्जना जुल काव्यसम्बन्धी हे जुल । प्यदँया दुने थुलिमछि सफू नेपालभाषाय् न्हापा गबलें पिदंगु मदु । स्वच्छन्दवादी प्रवृत्ति थ्व ईया काव्यगत विशेषता खः ।