चित्रकलाकार लोक चित्रकारया जन्म ने.सं. १०८१ चौलाथ्वः द्वादसि, मंगलबारखुन्हु येँया ताहाःननी अबु हरि चित्रकार व मां मय्जु चित्रकारया कोखं जूगु खः । साक्षर जुयादीम्ह वय्कलं चित्रकारिता व प्रशिक्षण यायेगु झ्वलय् फिनल्याण्ड व अमेरिकाय् पौभाः कला च्वयेगु स्यनादीगु दु । वय्कलं नेपालय् इ.सं. १९८६ निसें २००२ तक १० क्वः मंकाः कला ब्वज्या यानादीगु दु । सन् १९९०, १९९५ व २००० यानाः वय्कलं फिनल्याण्डय् स्वक्वः,
सन् २००२ य् जापान व सन् २००३ य् भारतय् छक्वः छक्वः मंकाः कला ब्वज्या यानादीगु दु । सन् १९९०, १९९५ व २००० य् स्वक्वः जापानय्, सन् १९९९ य् फिनल्याण्डय्,
सन् २००० य् अमेरिकाय, सन् १९९७ व १९९९ य् नेपालय् याकः कला ब्वज्या यानादीगु दु । वय्कलं लोक साहित्य परिषदया हलय् प्रज्ञापारमिताया चित्र च्वयादीगु दु । वय्कःया चित्रकला जापान, अमेरिका, फिनल्याण्ड, जर्मनी, डेनमार्क क्यानाडा, दक्षिण कोरिया, बेलायत, पाकिस्तान व नेपालय् संग्रहित जुयाच्वंगु दु । वय्कलं सन् १९८६ स नाफां ग्वसाः ग्वःगु कला प्रतियोगिताय् लियांल्यू, अथे हे सन् १९८९ य् ग्वसाः ग्वःगु कला प्रतियोगिताय् ल्यू, श्री ५ सरकारं १९९४ य् ग्वसाः ग्वःगु कला प्रतियोगिताय् ल्यू, सन् १९९३ य् ह्याण्डीक्राफ्ट एसोसियसन नेपालं ग्वसाः ग्वःगु धें धें बल्लाखय् सर्वश्रेष्ठ कलाकार व सन् १९९३ य् प्रशंसा पुरस्कार त्याकादीगु दु ।

लोक नरसिंह शाक्य धातु मूर्तिकलाय् ज्वः मदुम्ह कलाकार खः । वय्कःया जन्म ने.सं. १०६२ स यल, नागबहाल त्वालय् जूगु खः । वय्कलं थः अबुजु स्व. नरसिंहराज शाक्यया प्रेरणाकथं ने.सं. १०८० दँय् कलाकारिताया ख्यलय् पलाः न्हाकादीगु खः । वय्कःया कलाया बिषेशता धयागु सीया मूर्ति दयेकाः चां भुनाः ढाले यायेगु व तयार यायेगु खः । ब्वज्या— राष्ट्रिय कला प्रदर्शनी (नाफा) । सिरपाः— दोस्रो पुरस्कार (नाफा) २०३४ । न्ह्यथने बहःगु कृति— ७८ इञ्चया विश्वरुप मूर्ति निर्माण ।

यलय् दँय्दसं कात्तिप्याखंया झ्वलय् क्यनीगु बाथः प्याखं नेपालभाषाया ज्वःमदुगु लोकंप्याखंत खः । कात्तिप्याखनय् न्ह्यब्वइगु छुं लोकप्याखंया नमूना ।

च्वले खुदां दां खुदां प्याखं

बाथः किजां (यलय् बाथः नं) छम्ह च्वले बन्जानीयाके दां खुदां बियाः खुदां वंम्ह च्वलेचा न्यानायंका, हाकनं व च्वलेचा नापं झिनिदां वंम्ह च्वलेचा ह्ययेका यनी । च्वले बन्जानीया मिजंम्ह वइबलय् दां खुदां जक बियाः भिंनिदा वंम्ह च्वले ह्ययेका यंकूगु सीकाः व हेकासिँद्यःयात माले कथं इमिगु नां न्यनी । मिसाम्हं ना कने फइमखु । उमित म्हसीकेया लागि उमिगु ख्वाःपाःया म्हसीकाः बी । छम्ह प्वप्वःचा ख्वाःम्ह, मेम्ह स्वलापुया ख्वाःवःम्ह अले मेम्ह हाप्वः ख्वाः वःम्ह । थथे इमिगु ख्वाःपाःया म्हसीका कथं इमित म्हसीकाः ज्वनी । व स्वम्ह बाथःत छसी कथं – गंदाजु (यमि बाथः) समादाजु (ख्वपय् बाथः) व बाथः किजा (यलय् बाथः) खः । थ्व स्वम्ह बाथःतय्‌गु ख्वाःपाःत गुज्वःगु धाःसा – गंदाजुया ख्वाःपाःया उन वँचुवँचु नः अले कपालय् स्वबला सिन्हः तियातःगु दु, नापं ग्वाय् नं दु । अनंलि समादाजुया ख्वाःपाःया उन स्वँलाथें अले कपालय् ह्याउँगु चाकमक लाःगु सिन्हः तिनातःगु दु । अले म्हुतु बेक्वः, म्हुतुं धंवा निपु पिहां वयाच्वंगु व ग्वाय् फिंफिं दयाः अद्भूत रुप जुयाच्वंगु दु । अनं बाथःकिजाया ख्वाःपाःया उन वँचु नःसां व ख्वाःपाः हाज्या हाज्या व हुलि हुलि स्वये हे हाप्वः थें च्वं व ख्वाःपालय् न्हसपोतसं थी घानाः तःगु चाःचा छचाः व त्वाथय् धाथेंया ग्वाय् दु । अले छ्यनय् संप्वः चिनातःगु दु ।

जिजां खुसि छिकेगु

छन्हु चन्द्रवती व पुनावती निम्हं मां व म्ह्याय् खुसि छियेगु कुतलय् बाः वयाच्वंगु खुसि स्वयाः नुगः मछिंका मनय् खँ वायेकाः खुसिपाखे स्वयाच्वनी । थुगु हे इलय् अन बाथःकिजा चाःह्युह्युं थ्यंकः वइ । इमिगु अवस्था खनाः बाथःकिजां छु जुल धकाः न्यनी । लिसलय् चन्दवतीं धाइ– थ्व बाः वयाच्वंगु खुसि छी मफयाः मां व म्ह्याय् नुगः ख्वयेकाः च्वनाः अले थन सुं खुसि छिकाबीपं दैला धकाः लँ स्वयाच्वना । थुबलय् बाथःकिजा धाःसा नापं च्वनाच्वंम्ह म्ह्याय्‌म्हं पुनावती खनाः मनमोहित जुइ । कासा छिकपिंत जिं पालंपाः लुकुंछिनाः खुसि छियेकाः ग्वाहाली यानाबी धकाः न्हापालाकः चन्द्रवतीया म्ह्याय् पुनावतीयात बाथःकिजां खुसि छिइकेया निंतिं लकुंच्वं धाइ । मांम्ह चन्द्रवतीं मनूया भाःमदु धकाः मतिंतसें बाथःकिजायात ‘ए भाजु छंगु नां छु ?’ धकाः न्यनी । लिसलय् बाथःकिजां जिगु नां जिजा धकाः लिसः बी । थथे खुसि छियेकेगु नामं बाथःकिजां चन्द्रवतीया म्ह्याय् पुनावतीयात अनं ब्वयेकाः यनी । थुखे चन्द्रवती जिजां म्ह्याय् यंकल धकाः खुसि सिथय् च्वनाः लाय्लाय्बुयाः ग्वाहालि फ्वनाच्वनी । अन छु जुल धकाः चिउताः तयाः मनूत म्वःम्वः मुंवइ । जिजां म्ह्याय् यंका दुःख जुल धकाः चन्द्रवतीं थःगु खँ तइ । जिजां म्ह्याय् मयंकुसा सुनां यनि धकाः मनूतय्‌सं धाइबलय् चन्द्रावती मौन जुइ । प्याखं क्वचाइ ।

ल्यवः लायेगु

छन्हु स्वम्हः बाथःत चाःहिलेगु झ्वलय् द्यः खिउँसे च्वनावःसेंलि बाय् च्वनेगु निंतिं सतः, फल्चा माः जुइ, लुयावइ मखु । लिकसं च्वंगु छखा छेँय् पाजु धकाः नाता क्यनाः सःती । थथे थःगु झ्याःकोसं च्वनाः पाजु धकाः सःतूपिं सु धकाः स्वःवःम्ह मय्जुं थःगु न्ह्यःने म्हःमसिउपिं स्वम्ह मनूत यःसिं थें दनाच्वंगु खनाः अजूचायाः सु धकाः न्यनी । थथे स्वम्हं बाथःतय्‌सं पाजु व मलेजुयात थःपिं मचाबलय् जक हे नापलानागु, तःधि जुयाः म्हमसिल जुइफु धकाः अनेक कथंया खँ तइ । थथे यक्व लिपा तापाकंनिसें वःपिं भिंचापिंत धकाः थःगु छेँय् बाय् बियाः नकेत्वंके याइ । थुखे पाजुम्ह बुँइ वनाः बालि स्वःवनेगु धकाः तुतां छपू व मतःच्या थलः ज्वनाः बुँ पाखे स्वयाः वनी । अबलय् मतिनाकाजी धयाम्ह छम्ह पाजु धाःम्ह बुँ वंगु सिइकाः ख्यालि च्वनेगु ह्वःताः चुलात धयागु तायेकाः छेय् वयाः खापा धाराधारा यानाः ‘सुन्दरी..’ धकाः सः तइ । मलेजुं खापा चायेकाः मतिनाकाजीयात तलय् ब्वना यंकी । थ्व जुक्क फुक्क सकतां खँ स्वम्हं बाथःतय्‌सं सुलाःसुलाः स्वयाच्वंगु जुइ । तलय् मतिनाकाजी व सुन्दरी मलेजु दथुइ रसरंग जुइ । अबलय् ‘यः मलेजु छुं ल्वाकः म्हुल लाकि छु ? धू क्वहां वल मिखा हे कने मजिल’ धकाः गंदाजुं सः तइ । अथेहे समाभाजुं थ्व छेँ मिर्मिर् सं गथे, भ्वखाय् जकं ब्वलकि छु ? धकाः हथासं हाली । थथे ख्याली च्वंवःम्ह मतिनाकाजी ग्याःपहलं ‘यः सुन्दरी थन मनूत दु लाकि छु ?’ धकाः न्ह्यसः तइ । ‘कुने भिंचापिं धाःपिं बाय् च्वंवयाच्वंगु दु, सः भचा चिसः या’ धकाः संकेत याइ । बुँ वनाः बालि स्वःवःम्ह पाजु थ्यंकः वइ । ‘ए सुन्दरी खापा चायेकः वा..’ धकाः सःती । सुन्दरी नाप ख्यालि च्वनाच्वंम्ह मतिनाकाजी इतःमतः कनाः ‘ए.. सुन्दरी कुने खापा चायेके न्ह्यः, जितः नि गनं सुचुकि’ धाइ । सुन्दरीं थः ल्यवः मतिनाकाजीयात ध्याकुनेय् च्वंगु भ्वाथः सुकू फ्यनाः उकि तुला बी । अले थः न्ह्यःवःसु यानाः मिखा ब्वब्व स्यानाः खापा चायेकी । पाजु मलेजु थःगु क्वथाय् वनी । कन्हय् सुथः न्हापां स्वम्ह बाथःत दनाः पाजुयाके बिदा फ्वंवनी । पाजुं नुगःमछिंकाः जन्मय् छकः वःपिं भिंचापिंत छु माःगु खः धा, ज्वना हुँ बियाछ्वये धकाः धाइ । स्वम्ह बाथःतय्‌सं सुकू पाखे स्वयाः साहुति याइ । बाथःकिजां मलेजुपाखे स्वयाः धाइ ‘थथे पाजुं बिइ धाःसां मलेजुं बिइ धाइ थें मच्वं, म्वालः का पाजु ।’ हथासं मलेजुं नं छिमित छु मागु खः बियाछ्वये धाइ । अले बाथः किजां पतिंचां सुयाः न्ह्यःने धंकातःगु सुकू छपाः थःपिंत ज्याभः बियाछ्वःसा ज्वनावने धाइ । सुकू बीमज्यू धकाः मलेजुं पनी । भ्वाथःगु छपाः सुकू बियां छु जुल, बचन तःधं बचनं चिले मखु धकाः पाजुं उगु सुकू बाथःतय्‌त बियाछ्वइ । थथे बाथःतय्‌सं लं धुछिं सुकुलिइ थ्वात्तु थ्वानाः बञ्जाया ल्हातिइ मिया थकी । उम्ह बञ्जायाके सुन्दरीं सुकू न्यानाः थः ल्यवः मतिनाकाजीयात मुक्त याना बी ।

प्याखं क्वचाइ ।

लोकय् प्रचलित प्याखं हे लोकप्याखं खः । नेपालमण्डलय् प्याखंया परम्परा प्राचीनकालं निसें दुगु खनेदु । थुकिया छगू दसु त्वाःत्वाः पतिकं दुगु दबूत नं खः । नेवाःतय्‌सं नृत्य तथा नाटक नितांयात छगू हे खँग्वलं प्याखं धायेगु चलन दु । सायद न्हापा न्हापा नृत्य मदयेकं नाटक मजुइगुलिं हे जुइमाः ।

नेवाः लोकनाटकया छुं विशेषता :

–   लोकनाटक विशेष नखः चखः उत्सव आदिइ जक क्यनेगु चलन दु ।

–   नृत्य संगीत लोकनाटकया अनिवार्य तत्व जूगु दुसा लोकनाटकय् छुं नं कथं ताहाःचीहाःगु कथातत्व दयाच्वनी ।

–   लोकनाटकय् समसामयिक जनजीवन तथा घटनाया किचः दयाच्वनीसा थुकिया प्रस्तुितइ सरलता व सहजता दयाच्वनी ।

–   लोकनाटक मूलतया गद्यभाषं सम्वाद जुइगु खया नं लोकया मन सालेत गनं पद्य भाषाया नापं थाय्‌थासय् उखान टुक्का नं प्रयोग यानातइ ।

थथे नेवाः समाजय् प्रचलित लोक नाटकयात निब्वय् थलाः अध्ययन याय्छिं ।

भाव प्याखं

थज्याःगु लोकप्याखनय् आख्यान तत्व दया नं सम्वाद दइमखु । नृत्यपाखें हे फुक्क् अभिनय यानाः क्यनेगु याइ । थीथी देवीप्याखं गथे— कुमारी प्याखं, महाकाली प्याखं, नवदुर्गा प्याखं, गथु प्याखं आदि थुकिया दसु खः । थज्याःगु प्याखं विशेष पर्वय् जक हुइकेगु याइसा छगू थासय् जक मखु थाय्‌थासय् वनाः नं हुइकः वनेगु याइ ।

संवाद दुगु प्याखं

थज्याःगु लोक प्याखनय् कथातत्वया नापं सम्वाद नं दयाच्वनी । तर पात्रतय्‌सं केवल थःपिंत निर्देशित याःगु सम्वाद जक नवायेगु मयासे अनया थाय्बाय् लकस स्वयाः थःपिसं नं छुं तनाः नं नवायेगु याइ । यलया कात्ति प्याखं हुइकीबलय् क्यनीगु बाथः प्याखं नेवाः लोकनाटकया छगू पाय्छिगु दसु खः । अथे हे स्वनिगलय् गुंपुन्ही नःखःया च्यान्हु तक क्यनीगु प्रहर्षण, येँयाःया दबू प्याखनय् हुइकीगु चैनसिपाईया प्याखं, घिन्तांमुनिया प्याखं नं लोकप्याखंया छुं दसुत खः । थज्याःगु लोकनाटकयात लिखितरुपय् तयेगु चलन मदुगुलिं लोप जुयावंगु दु ।

लिखित रुपय् मखु मौखिक रुपय् छगू पुस्तां मेगु पुस्ता जुयाः अर्थात् अजि बाज्यापिंसं छय्छुइपिंत अथे हे छय् छुइपिंसं अझ थः छय् छुइपिंत कनेगु यानाः न्ह्याना वयाच्वंगु नेवाः जनजीवनय् अतिकं प्रचलित छगू साहित्यिक विधा लोकबाखं खः । थज्याःगु बाखंयात प्रेमबहादुर कसाःजुं न्यँकँ बाखं धकाः नां छुनादीगु खः । नेपालभाषा साहित्यया प्राचीन सिर्जना मध्ये सिर्जनशीलता प्रतिबिम्वित जूगु छगू विधा लोकबाखं अर्थात् न्यँकँबाखं नं खः । थज्याःगु न्यकँबाखं तत्कालिन समाजय् प्रचलित शुकबहत्तरी, बत्तिस पुतलिका आदि थेंज्याःगु लौकिक बाखनं प्रभावितपिं नेपालभाषीपिंसं थज्याःगु बाखंया आधार कयाः थःपिनिगु कल्पना नं तनाः सिर्जना याःगु खनेदु । नेपाःया सामाजिक सांस्कृतिक परिवेशय् निर्माण जूगु थज्याःगु बाखनं तत्कालिन नेवाः मूल्य मान्यतायात म्हसीकेत तिबः ब्यूगु दु । द्वाःबाः अजिया बाखं, सिन्हपता मय्जुया बाखं, ध्वंच्वलेचिया बाखं, शिशिर बसन्तया बाखं, कां खूू धुसिया बाखं, भुतिमाकःया बाखं आदि नेवाः समाजय् अतिकं प्रचलित न्यँकँबाखं खः । थज्याःगु बाखंया मू आशय मनोरञ्जन बीगुया नापं समाजय् नैतिकता, बौद्धिकता, लगनशीलता, इमान्दारीताया पाठ स्यनेगु नं खः । थथे नेवाः समाजय् अतिकं लोकंह्वाःगु न्यँकँबाखंयात मुनाः प्रकाशनय् हयेगु ज्या करुणाकर वैद्यजुं ने.सं १०७८ निसें न्ह्याकादिल । करुणाकर वैद्य धुंकाः न्यँकँबाखं मुंकेगु ज्याय् ल्हाः न्ह्याकादीपिं खः — भाजु प्रेमबहादुर कंसाकार, केशरलाल श्रेष्ठ, मदनसेन वज्राचार्य आदि ।

छगू देशय् पुनुखुं मैंचा धयाम्ह मिसामचा छम्ह दु । व मचानिबलय् हे वया मां सित । वया अबुं मेम्ह कलाः हल । उकिं पुनखुं मैचित मचानिसें हे चिरिमांया ल्हाती च्वने माल । चिरिमांम्ह तच्वकं मभिं, न्हाय्‌कं च्वाकं थें । पुनुखुं मैंचित नके मनके यानाः वं नके हे स्याइगु ज्या धाःसा मिखां खंक्व दक्वं ज्या ब्वयाः याकातइगु । अबुजुम्हेस्यां नं न्हूम्ह कलाःया खँ न्यनाः पुनुखुं मैचित छफुति हे बिचाः मयात । अबुम्हेस्यां नं वयात माया यायेगु पलेसा झन अःखबतं माःगुं म्वाःगुं खँय् न्वा जक न्वाइगु जुल । पुनुखुंमैचिया थ्व संसारय् थः धायेपिं व थःत माया याइपिं सुं हे मंत । अय्‌ल पुनुखुंमैचां दुःख सुख फुक्कं थःगु नुगलय् मल्ता पालु नी थें निनाः सहः यानाच्वन ।

छन्हु निन्हु धाधां निन्हु धाधां अज्याःगु हे कथं काल हँ हँ निदँ फुत । वया चिरिमांपाखें नं म्ह्याय् छम्ह बुल । पुनुखुं मैंचिया केहेँचा छम्ह दत धकाः लय्‌लय् तायाजुल । चिरिमांम्हेस्यां धाःसा थः म्ह्याय् बुसां निसें पुनुखुंमैंचित न्हापा स्वयाः नं दुगंछि महीगु यानाहल । वया चिरिमांपाखेयाम्ह केहेँचा नं बःचाधिकः जुल । चिरिमांम्हेस्यां थः म्हयाय्‌यात दुरु, घ्यः चाकुमरि आदि साःसाःगु भिंभिंगु नकाः वयात धाःसा हिम्वयागु मरि बाहेक मेगु छुं हे मनकेगु यानाहल ।

पुनुखुंमैचिया छेँय् ध्वंच्वलेचा छम्ह लहिनातःगु दु । पशु जुयाः नं ध्वंच्वलेचां पुनुखुंमैचित जुयाच्वंगु दुःख फुक्क खँ स्यू । पुनुखुंमैंचा खना वया तच्वकं माया वं । ध्वंच्वलेचा झ्वःवनीम्ह पुनुखुंमैंचा हे जुयाच्वन । ध्वंच्वलेचां पुनुखुंमैंचित थः झ्वयेगु बुँइ थ्यनकि न्हिं न्हिं माय्‌केँ पोकिजा ल्ह्वयाः नकेगु यात । ध्वंच्वलेचां अथे माय्‌केँ पोकिजा नकेगु याःगुलिं छेँय् हिम्व मरि जक नइम्ह जूसां पुनुखुंमैंचा प्वात्या प्वात्या ल्ह्वं ।

छन्हु पुनुखुंमैंचा ध्वंच्वलेचा झ्वःवंबलय् चिरिमांम्हेसिया म्हयाय्म्ह नं लिसें वन । बुँइ थ्यंकाः ध्वंच्वलेंचा सदां थें माय्क्येँ पोकिजा ल्ह्वयाः पुनुखुंमैंचित बिल । पुनुखुंमैंचां व नया च्वंबलय् वया चिरिमांया म्हयाय्‌म्हं खंकल । अले वं ‘यो ता, यो ता, छं छु नयागु ? जितः नं ति’ धाल । ‘जिं छुं मनया, द्यामय् लुयावःगु कःसू छगः नयागु’ धकाः पुनुखुंमैंचां लिसः बिल । अय्‌नं वया चिरिमांया म्ह्याय् पत्याःमजू, न्ह्याक्व हे ह्ययेकलं नं मह्यः । लिपा यानां यानां छुं मचाया पुनुखुंमैंचां थः चिरिमांया म्ह्याय्‌यात तीजक ‘छं मांब्वायात कने मखु खः ला? कने मखुसा जक जिं नयागु वस्तु छंत बी’ धाल । वया चिरिमांया म्ह्याय्‌म्हं नं ‘कने मखु’ धाल । अले पुनुखुंमैंचां क्वाःक्वाःगु माय्‌केँ व पोकिजा वयात नं बछि बिल । वं नं क्वाःक्वाःगु माय्‌केँ पोकिजा ल्वाका ल्वाकां नयाः नं लुसिया कापिइ माय्‌केँ छपौ व पोकिजा छगः थाकायंकल । छेँय् थ्यंकाः ध्वंच्वलेचा व पुनुखुंमैंचिगु फुक्क खँ मांम्हेसित कन । थ्व खँ न्यनाः पुनुखुंमैंचिया चिरिमांम्ह ध्वंच्वलेचा खनाः तमं मि जुल । ज्या वनावःम्ह पुनुखुंमैंचिया ब्वा छेँय् थ्यनेवं चिरिमांम्हेस्यां ध्वंच्वलेचित स्यायेगु खँ न्ह्यथन । ब्वाम्हेसिनं नं कलाःयागु खँ न्यनाः कन्हय् कुन्हु द्यः पुज्यानाः ध्वंच्वलेचा स्यायेगु खँ क्वःछित ।

थ्व खँ ध्वंच्वलेचां सिल । अले वं पुनुखुंमैंचित थःथाय् सःताः धाल, ‘अय् मैं ! छं छिमि चिरिमांया म्हयाय्‌यात जिं बियागु माय्‌केँ पोकिजा बिल । छिमि केहेँ नं छिमि चिरिमांयात थ्व दक्वं खँ कनाबिल । आः कन्हय् द्यःयात पुज्यानाः जितः स्याइगु जुल । जितः स्याःसां छ ख्वये मते, हाले मते, बरु जिं छंत खँ छता कनाथके । जिं धयाथें छं या छन्त भिं जुइ । ’ ध्वंच्वलेचां खँ स्वाकायंकल, ‘इमिसं छंत सिन्हः त्यूवा, स्वां काःवा धाइ अले ला नः वा धकाः सःती । इमिसं न्ह्यागु हे धाःसां छं ‘छ्यं स्याः, प्वाः स्याः’ जक धयाः वनेमते, ला नयेमते । खालि ‘क्वँय् छकः वाः हुँ !’ धाइबलय् जक वनाः क्वँय् वाः हुँ । क्वँय् कयाहयाः छं क्यबय् छथाय् चाय् थुनाब्यु । व क्वँय् थुना तयागु थासय् योमरिमा बुयावइ ।’ ध्वंच्वलेचा स्याइगु खँ न्यनाः पुनुखुंमैंचा नुगः मछिंकाः हिकुहिकुंलंक ख्वल । ध्वंच्वलेचां अनेक खँ ल्हानाः पुनुखुंमैंचित ह्ययेकाः छ्वयाबिल ।

कन्हय् कुन्हु द्यः पुज्यानाः ध्वंच्वलेचित स्यात । ध्वंच्वलेचिगु लायागु अनेक प्रकारया लाक्वाः दयेकल । इमिसं फुक्क ज्या सिधयेकाः पुनुखुंमैंचित ‘अय् मैं ! सिन्हः त्यू वा, स्वां काः वा, ला छकू नःवा’ धकाः सःतल । न्ह्याक्व हे सःतूसां पुनुखुंमैंचां ‘जि छ्यं स्याः प्वाः स्याः’ जक धयाः वं हे मवं । लिपते इमिसं वयात ‘अय् मैं क्वँय् छकः जक ला वाः वा’ धकाः सःतल । क्वँय् वाःवा धायेवं ‘दय्’ धाधां क्वँय् काः वन । पुनुखुंमैंचां क्वँय् कयाहयाः ध्वंच्वलेचां धयाथकू थें हे छथाय् मुंकाः थुना थकल । कन्हय् कुन्हु स्वःवंबलय् व क्वँय् थुनाथकूथाय् योमरिमा बुयाः ज्वाँय्ज्वाँय् योमरि सयाच्वंगु खन । पुनुखुंमैंचा योमरि माय् थहां वनाः योमरि नयाच्वन । उबलय् हे लाक्क लाखय् लसिं निम्ह योमरि माया क्वय् वयाः, ‘अय् मैंचा अय् मैंचा योमरि छगः कुतका हचि’ धाल । पुनुखुंमैंचां यामेरि कुतुका बिल । लाखय् लसिंतय्‌सं तःक्वःमछि अथे धाल, वं नं धाक्वपतिकं योमरि कुतका बियाच्वन । अय्‌नं वलाखय् लसिंतय्‌सं ‘अय् मैंचा छं कुतुकाब्यूगु योमरि खी लात, च्वकय् लात, छ हे कुहाँ वयाः ब्यूवा’ धाल । धाथें इमिसं धाः थें पुनुखुंमैंचां सिमां कुहाँ वयाः योमरि ब्यू वःलय् वयात लाखय् लसिंतय्‌सं लुचुक्क बुयाः थःथाय् छेँय् यंकल ।

छेँय् यंकाः लाखय् लसिंतय्‌सं वयात ‘अय् मैंचा छं थन च्वनाः वः छुना च्वं, जिपिं म्वःल्हुया वये’ धकाः ज्या ब्वयाः इपिं थःपिं ला चुपि ज्वयेकः वन । थ्व खँ पुनुखुंमैंचां मस्यू । लाखय्‌लसिंया छेँय् च्वनाः वं वः छुनाच्वन । उबलय् लाक्क प्वालं छुँ छम्ह पिहां वयाः ‘चुइँ चुइँ बेला, खँ छता ल्हाये यःसा मरि छपा चुइँ’ धकाः हाला च्वंवल । गुलि वं ख्यातं नं मवं । अले वं वः छपा वांछ्वयाबिल । व छपा ज्वनाः छुँ प्वालय् दुहां वन । हानं भचा जायेकाः हाकनं न्हापा थें प्वालं पिहाँ वयाः अथे हे धाःवल । वं हाकनं मेगु वः छपा वांछ्वयाबिल । प्यक्वः खुक्वः छुं अथे धाः वल, प्यक्व खुक्वलं वं वः बियाछ्वल । प्यपा न्यापा वः नयेधुनेवं छुं वयात लाखय् लसिंतय्‌गु ब्याक्क खँ कँकं धाल, ‘अय् मैंचा ! अय् मैंचा ! छ थन च्वनाच्वने मते, आःबलय् लाक्क लाखय् लसिंत मवःनिबलय् बिस्युं हुँ । लाखय् लसिंतसें छन्त स्यायेत चुपि ज्वयेकः वंगु दु । उकिं आः छ इपिं मवःनिबलय् इमिगु हिरा, मोति, ज्वाहारात, पन्ना बिलबिलि जाया च्वंगु क्वथा पतिकं वनाः छं ज्वनावने फक्व धनसम्पत्ति ज्वना हुँ । वनेबलय् छं स्वाहाने त्वाथः पतिकं ई छपातः छपातः फानाः उकी ह्यंग्वाः छकू छकू तयाः खापा लितिनाः खगः ग्वया थकी ।’

पुनुखुंमैंचां छुँया खँ पूवंक न्यन । लिपा व छुं धाःथें लाखय् लसिंयागु क्वथा पतिकं वनाः थम्हं क्वबिइ फक्व लुँ, वह, हिरा, मोति ज्वनाः छुं धाः धाः थें सकतां यानाः व थःगु छेँपाखे बिस्युंवन । लाखय् लसिंत चुपि ज्वयेकाः छेँय् लिहां वल । उमिसं खापा घाराघारा यायां ‘अय् मैं’ धकाः सःतल । पुनुखुंमैंचां फाना थकूगु ह्यंग्वालं ‘हइ हइ’ धका जक धयाहल, सुना नं खापा खंमवः । लिपा खापा तछ्यानाः लाखय् लसिंत तलय् थहाँ वनं ला पुनुखुंमैंचा मदु । इपिं निम्हं ज्यः ज ुल । अले व लाखय् लसिं निम्हेस्यां ‘आसे व मचां झीत लखय् मिखा कंका थकल, आसे थ्वयात मेगु मौका हाकनं ज्वनाहये धकाः धाल । ’

थुखे पुनुखुंमैंचा थःगु छेँ थ्यंकाः थः चिरिमां, ब्वा व केहेँयात सःतुसःतुं खापा खं वा धकाः मारीसंक खापा घाराघारा यात । सुना नं खापा खं मवः, अबु जूम्हस्यां फक्व अबुजुम्हेस्यां ‘मांसा छिमि चिरिमामं खं वनी’ धकाः सुंक च्वंच्वन, चिरिमांम्हेस्यां फक्व चिरिमांम्हेस्यां ‘माःसा केहेँचां खं वनी’ धकाः धेकाबाजि यानाच्वन । हानं केहेँम्हेस्यां फक्व केहेँम्हेस्यां ‘माःसा अबुजुं खं वनी’ धकाः सःतूगु ताःसां मताछु यानाच्वन । लिपते लाक्क पुनखुंमैंचां ‘जितः झ्यातुल’ धकाः चिल्लाय् दना हालाहसेंलि ‘अय् पुनखुंमैंचा छाय् झ्यातुल धकाः हाल, छु ज्वना वल थें’ धकाः चिरिमांम्हेस्यां हथाय्पथासं वयाः खापा खंवन । पुनुखुंमैंचां चिरिमांम्हेसित गा छपु फयेकाः थम्हं ज्वना वयागु धनसम्पत्ति फुक्क घ्वाल्लंमिंक प्वंकाबिल । थःम्हं जन्मय् स्वये मनंनिगु हिरा, मोति, ज्वाहारात पन्ना आदि खंबलय् पुनुखुंमैंचिया चिरिमामं मिखा ग्यरेग्यरे यायां व लय्‌लय् तातां ‘अय् मैंचा थुलिमछि सम्पत्ति छं गनं कया हयागु’ धकाः न्यन । पुनुखुंमैंचां नं थः योमरि माय् गयाच्वनागु खँ निसें थःत लाखय् लसिंतय्‌सं बुया यंकूगु व उमिगु हे धन सम्पत्ति हयागु आदि ब्याक्क खँ कन । अय्‌नं छु जुयाः थें मस्यु छुँयागु खँ छता वं कने ल्वःमंकल । वयागु खँ न्यंलिसे चिरिमांम्ह लय्‌तातां थः म्हयाय्मचायात नं अथे हे छ्वयेगु खँ मतिइ तयाः ‘अय्सा छिमि केहेँचित नं

छ्वयेमाल’ धाल ।

कन्हय्कुन्हु पुनखुंमैंचिया चिरिमांम्हेस्यां थः म्हयाय्‌यात योमरि माय् गयेकाः तयातल । लाखय् लसिंत वल, पुनखुंमैंचित थें हे धयाः वयात सिमां क्वकयाः लुचुक्क पाछायाः यंकल । छेँय् यंकाः इमिसं वयात नं पुनखुंमैंचित थें वः छुइके बियाः थःपिं चुपिं ज्वयेकः वन । पुनखुंमैंचिया चिरिमांया म्हयाय् नं वः छुनाच्वन । अबलय् हे लाक्क व हे न्हापायाम्ह छुं वयाः ‘चुइँ चुइँ बेला, खँ छता ल्हाये यःसा मरि छपा चुइँ’ धकाः दिपाः मदयेक हालाच्वंवल । व मचां छुँयात मरि मब्यू, बरु नालां च्वाँय्‌क मिंक पुकाछ्वत । छुं थःगु प्वालय् बिसिउँ वन । छुं खँ कने मखन ।

बहनी जुल, लाखय् लसिंत लिहां वल । बेलिबिलि यायेसिधयेकाः व मचायात दथुइ थ्यनाः लाखय् लसिंत निम्हं वया जवंखवं द्यन । शुद्ध चान्हसिया बाचा नं जाल, लाखय् नं फक्व लाखय्‌नं लसिं नं फक्व लसिनं मचायागु ला च्वाँय्‌क च्वाँय्‌क मिंक चुपिं ध्यध्यं मकलय् छुयाः नल । ‘ऐईया बाबा ! धकाः व मचा हालकि ‘वा पुता वा, बाज्यां कुतिं न्यात ला?’ धकाः धयाः लसिनं घय् पुइगु, हाकनं ‘ऐईया बाबा ! धकाः मचा हालकि ‘वा पुता वा, बजेनं कुतिं न्यात ला?’ धकाः लाखय्‌नं घय् पुइगु । अथेहे यानाः लाखय् लसिंतय्‌सं पुनुखुंमैंचिया चिरिमांया म्हयाय्‌यात ला ध्यंध्यं कँलाय् जक ल्यंक ला नयाः स्यानाबिल । इमिसं व कँलाय् पुनुखुंमैंचापिनिगु छेँया झ्याः क्वय् वांछ्वयेहल ।

पुनखुंमैंचिया चिरिमां पुनखुंमैंचां थें थः म्हयाचं नं लाखय् लसिंतय्‌गु धन सम्पत्ति ज्वना वइ धकाः लय्‌तातां समाः यानाच्वन । न्हाय्‌कं स्वस्वं व मनंमनं मनकामना थ्यंकाच्वन । व हे इलय् क्वः छम्ह वयाः ‘मांया समाः समाः, म्ह्याय्‌या कँलाय् कँलाय्’ धकाः हालाच्वंवल । गुलि ख्यातं नं क्वः बिस्युं मवं । लिपा थय्‌क झ्यालं क्वस्वःबलय् लाक्क थः म्ह्याय्‌यागु कँलाय् खन । व खनेवं पुनखुंमैंचिया चिरिमां नुगः दादां छ्यं ध्वाध्वा हाकाः ख्वल । ख्वयां छु याये? न्ह्याक्व हे ख्वयाः कपाः हे तछ्याःसां वया सीधुंकूम्ह म्हयाय् लिहां मवल । ‘लोभी दतले पापी द्यां मलाः’ धयागु खँया किपातं वयात कय्‌धुंकल । धुँया म्हुतिइ हि वा गायेके थें वं थः म्ह्याय्‌यात लाखय् लसिंयाथाय् छ्वल । उकिं वयात आः पस्ताय् चाया च्वनेगु सिबे मेगुछुं ज्या ल्यं मंत । व जन्मकाःछि पस्ताय् चायाच्वन ।

लोकंह्वाःगु अले लोकं हालीगु म्ये जुयाः हे लोकम्ये धाःगु खः । बाजं यक्व छ्यलेम्वाःगु लिसें प्याखं हुलेत नं उतिकं ज्वनीगु जुयाः मेमेगु म्ये स्वयां लोकं थज्याःगु म्ये हाले ययेकी । सकस्यां ययाः लोकम्ये हालीगु जक मखु लय्‌ व हे जूसां थःकथं व थाय्‌बाय्‌कथं नं लिपा खँग्वः खँपुत पानाच्वनी वा पानावनी । थजाःगु म्येय्‌ सरल खँपुत सरल लसय्‌ दइगुलिं म्येपिन्सं याउँक लानाकयाः हालेफुगु नं जुइ । न्हापांनिसें हाला वयाच्वंगु जुयाः थुकिया च्वमि सु खः धकाः नं त्याजी मखु । थासा सपूmत पिथनेगु चलन वयेधुंकाः थजाःगु लोकम्ये मुनाः सफू पिथने ज्या जुल । अले थ्व म्ये थुगु कालय्‌ थुम्ह जुजुया पालंनिसें खनेदुगु धकाः न्ह्यथनेगु ज्या जुल । लोकम्ये मात्र लोकम्ये मजुसें बाखं थें इतिहासया घटना, सामाजिक पक्षया खँत नं माः हनातःगु दइ । अले थ्व हे म्येया खँपुपाखें रचनाकाल म्हसीके नं फयाच्वनी । पुलां थ्यासफू वा दाफा भजनय्‌ ल्यनाच्वंगुली धाःसा रचयिता, काल व प्रतिकात्मक रुपं तिथिमितित नं न्ह्यथना तःगु दइ ।

लोकरत्न तुलाधर नेवाः संगीत ख्यःया न्हापांम्ह लोकगायककथं नालातःम्ह, पुलांम्ये मुनामि व स्यनामिकथं म्हस्यूम्ह संगीत सर्जक खः । थ्वय्‌कःयात तुयू भाजुया नामं नं म्हस्यू । थ्वय्‌कःया येँया चालाछेँ, असनय्‌ (गनं मासंगल्लि च्वयातःगु) जन्म ने.सं. १०२८ पोहेलाथ्वः नःमिखुन्हु जूगु खः । अबु बुद्धरत्न तुलाधर व मां सानुमाया तुलाधरया कोखं बूपिं खुम्ह सन्तान मध्यय्‌ वय्‌कः प्यम्हम्ह काय्‌ खः । वय्‌कः स्वयां न्ह्यः स्वम्ह दाजु व छम्ह किजा व छम्ह केहें दु । खुम्ह मस्त मध्यय्‌ वय्‌कः छम्ह जक ल्यं दुगु खः ।
ब्यापारीया काय्‌मचा थ्वय्‌कः झिेंस्वदँति दुबलय्‌ हे खेपया निंतिं न्हय्‌दँ ल्हासाय्‌ च्वनादीबलय्‌ छन्हु मोहनिया इलय्‌ नेपाःया वकिलया छेँय्‌ जूगु छगू ज्याझ्वलय्‌ थःम्हं सःमसः बाजं थाथां कालिका जग म्ये हालाः न्यंकादिल । थनंनिसें वय्‌कःयाके झीगु संगीतप्रति आसक्त व उत्साह जायाववं संगीतय्‌ पोख्तम्ह नं जुयावल । राग व तालय्‌ हंक म्ये हालेगु जक मखु वय्‌कलं उगु म्येया बारे जानकारी व बाखंत नं ध्वाथुइक कनेफु । वय्‌कःयाके शास्त्रीय परम्पराकथं हालीगु म्येया राग तालत नं वः । वय्‌कः छम्ह भजन स्तोत्रम्ये अले पुलांम्ये कण्ठ जूम्ह जक मखु उपिं दक्वं थःम्हं हे प्रचलित नेवाः आखलं च्वयाः मुनादीम्ह नं खः । व हे मुनापाखें लिपा वय्‌कलं मानदास तुलाधर, प्रेमबहादुर कसाः व ठाकुरलाल मानन्धरपिन्त सफू पिथनेत ग्वहालि नं यानादीगु खः । लोकम्ये भजनयात मदिक्क खुइदं मल्याक संरक्षण सम्बद्र्धन यानाः सम्पादन नं यानादिल । वय्‌कलनं झिेंच्यापुति म्ये चिनादीगु दु । उपिं मध्यय्‌ छपु ‘थ्वँ न्यालु अय्‌लाः पालु त्वँ त्वँ कि त्वनेमाः’ खः । थःगु उमेर वंसां म्ये हालेगु व स्यनेगुपाखें वय्‌कः तापाना मदी ।
छगू इलय्‌ वि.सं. २०१२ सालपाखे नीस्वंगु म्ये खलः सुथांलाक्क मन्ह्यायेवं थुकिया दच्छिलिपा नासः खलः नीस्वनाः दर्शनदाश श्रेष्ठ, कान्छाबुद्ध बज्राचार्य, काकाभाइ, न्हुच्छेमानपिंलिसें जाना पुलांम्ये हालेगु व स्यनेगु नं यानादीगु दु । ने.सं. १०७६ तछलागाः आमै, आइतबारखुन्हु पुलांम्ह प्रधानमन्त्री टंकप्रसाद आचार्यं विश्वज्योति हलय्‌ नासः खलःया विधिवत उजेज्या यानादीगु खः । थुकी थीथी ख्यःया आपालं हस्तित दुथ्याः । थ्व खलकं झीगु संगीत ख्यःयात विदेशय्‌ तक्कं प्रचार यायेत आपालं ग्वहालि जूवंगु खः । वि.सं. २०१६ सालपाखे भारतया अल इण्डिया रेडियोया ब्वनाय्‌ अन वय्‌कलं निपु स्वपु म्ये नं हालादीगु दु । रेडियो नेपालया इनापय्‌ वय्‌कलं अन झायाः तःपु हे लोकम्ये हालादीगु दु । छन्हु वि.सं. २०१७ सालपाखे अन ‘सितला माजु’ म्ये हालेगु झ्वलय्‌ जूगु छगू खायूगु अनुभवं अनंलि रेडियो नेपालया लुखा हाचां हे गाया मदिल । वय्‌कः जिवंकाछि ब्रम्हचार्य जीवन हनाझाःम्ह थ्वय्‌कः झीगु पुलां लोकम्येया संगीत मुंकाः उकियात लिपिबद्ध यानाः संरक्षण यानादीम्ह छम्ह सर्जक खः । भाषा, साहित्य व समाजसेवालिसें धार्मिक ज्याखँय्‌ नं उतिकं नुगः क्वसाःम्ह कविकेशरी चित्तधर ‘हृदय’जुया बुन्हि हनेया निंतिं थ्वय्‌कलं वि.सं. २०४४ सालं थःगु बुँ मियाः १०,०००।– दामं आयस्ता तयादीगु खः ।
वि.सं.२०१३ सालपाखें नेपाःया पुलांगु म्येया अध्ययन व अनुसन्धान यायेया निंतिं लण्डन विश्वविद्यालयया अन्वेषक डा. बाक् नेपाः थ्यंक वःगु खः । चित्तधर हृदय, ठाकुरलाल व कर्कटमानपिन्सं थ्वय्‌कःयात डा. बाकलिसें स्वापू ब्याकाबिल । अले न्यय्‌पुं मयाकं थीथी नेवाः भजन दाफा व लोक म्येत क्यासेटय्‌ भरे यानाः डा. बाकं लण्डनय्‌ यंकादिल । उपिं म्येत आः नं ब्रिटिश लाइब्रेरीइ सुरक्षित दनि । तर थौंकन्हय्‌ झीसं वय्‌कः लोकगायकया सलय्‌ म्ये न्यने मखं ।
वय्‌कलं हालादीगु छपु म्ये ‘हे हे माधव बियेमते नुगलया घाल’ नासः खलकं ने.सं. १०७६ स पिथंगु ‘प्रसाद’ म्येसफुती दुथ्याना च्वंगु दु । वि.सं. २००५ सालपाखे निसें ल्वचं कयाः उसाँय्‌ मदया च्वंम्ह थ्वय्‌कः लोकगायक ने.सं. १११२ बछलाथ्वः नःमि, सोमबारखुन्हु थ्व संसार त्वःताझाल ।

लोकोत्तर पुजाया अर्थ अलौकिक पुजा खः । थ्व संसार व सांसारिक वस्तुपाखें प्राप्त याये
मफइगु अलौकिक शक्ति वा सुख प्राप्ति यायेगु पुजा खः ।

लोकोपचार धायेसातकिं परापूर्वकालंनिसें पुर्खापिंसं थीथी ल्वय्‌या लक्षण बिचाः यानाः धार्मिक, तन्त्रमन्त्र, ज्योतिषशास्त्र, भूतप्रेत वायुया विश्वास आदिया लिधंसाय्‌ थीथी भौतिक वस्तु छ्यलाः याना वयाच्वंगु उपचार विधि खः । न्हापाांनिसें विश्वास यानाः छ्यला वयाच्वंगु लोकोपचारया उपचार विधि थौंया थ्व वैज्ञानिक युगतक नं विश्वास व अन्धविश्वासया दथुइ लानाच्वंगु स्थिति दनि । वैज्ञानिक युग धकाः थौंया युग कथंया अनेक ल्वय्‌या उपचार आधुनिक कथं याना वयाच्वंगु दुसा थुपिं उपचार वये स्वयां न्ह्यः पुर्खा आजुपिंसं प्रकृतिप्रदत हरेक वस्तुयाके दयाच्वंगु थःथःगु गुण व स्वभावयात कय्‌च्यानाः शरीरया ल्वय्‌ लंकेगु निंतिं थःगु हे कथंयागु उपचार विधि न्ह्याकाः अनेक सफू समेत च्वयाथकूगु म्हो महत्वपूर्ण मजू ।
लोकविश्वास व मूल्यमान्यता कथं ब्वलंगु ल्वय्‌ लंकेगु निंतिं छ्यलीगु थीथी उपचारया विधियात हे लोकोपचार विधि धाइगु जुल । मनूतय्‌ रहनसहन न्ह्यागु न्ह्याथे जूसां थ्व लोकोपचार विधियात थौंतक नं थःथःगु वस्तुस्थिति इच्छा, धर्म कथं नाला वयाच्वंगु दनि ।
नेवाः समाजय्‌ थीथी ल्वय्‌या समुदायस्तरं याइगु छुं छुं लोकोपचार विधि थुकथं दु ।

कै वइबलय्‌या लोकोपचार
नेपाल भूमिइ परम्परांनिसें न्ह्याना वयाच्वंगु द्यः देवीपिं प्रतिया श्रद्धा, धर्म प्रतिया आस्था, प्रकृति प्रतिया विश्वास आदि कारणं यानाः छुं कथंया ल्वय्‌ जुल वा कै आदि छुं वल धाःसा न्हापालाक ल्वगियात जाकि भागि याकाः (द्यः, देवी, भूतप्रेत नागआदि) पुजा निं फ्याइ । अनं लिपा तिनि रोग पत्ता लगय्‌ याइ । बौ तये, पुइँ हाये, झारफुकि याये आदि मध्यया छुं याये धुंकाः तिनि भौतिक साधन छ्यलाः वासः यायेगु याइ ।

कै वइगुया सन्दर्भय्‌ नं थीथी कथंया कै वइगुयात बिचाः यानाः कै अनुसार उपचार यायेगु याइ । म्हय्‌ वइगु थीथी कथंयागु कै मध्ये तःकै नांया छता विशेष कैयात दैविक दोष कथं तायेकाः हारति मांयात पुजा फ्यानाः, कैयात नं दैविक उपचारकथं पुजा यानाः अनं तिनि भौतिक उपचार यायेगु परम्परा दु ।

पुइँ हायेगु
जम्बुद्वीप नांया थ्व नेपाल मण्डल परापूर्वकालय्‌ नागदह धकाः छगू दहया रुपय्‌ अवस्थित स्थान खः । स्वयम्भू पुराण कथं महामञ्जुश्री गुरुं चन्द्रहास खड्गं दहया मूल छेदन यानाः न्हसिकापं लः पितछ्वये न्ह्यः लखं जायाच्वंगु थ्व दहलय्‌ अनेक नागराजपिं वास यानाच्वंगु जुल ।
लः पिहां वने धुंकुसेंलि थ्वसपोल नागराजपिं अनेक तीर्थ, पुखू, कुण्ड, ल्वहंहिति, तुं आदि थासय्‌ च्वनेमाःगु स्थितिइ लाःवन । नेपाल मण्डल दुनेया हरेक पवित्र द्वादशतीर्थय्‌ अवस्थित जूबिज्याःपिं झिंनिम्ह नागराजपिं अष्टवैतरागया च्याम्ह नागराजपिं, थीथी पवित्र दह, पुखू, ल्वहंहिति, बुंगाः, तुं आदि स्थानया नागपिं, महान द्यः देवीपिनिगु गःपतय्‌ म्हय्‌ आश्रित नागदेवपिं ब्याधिदोष अनुसार पुइँ हायेमाःपिं तथा पुइँ हाये योग्यपिं नागपिं जूगु जुल ।
नाग दोष जुलकि कपाय्‌याम्ह नाग दयेकाः पुइँ हायेगु याइ । नागपिंत पुजा यायेगुयात पुइँ हायेगु धाइ । पुइँ पुजाया छगू थःगु हे विशेषता दु । कुसालप्ते, कपाय्‌याम्ह नाग, पुइँ पुजाया मुख्य ज्वलं खः । कपाय्‌याम्ह नागयात पुइँ तथा पुइँनाग धाइ ।
पुइँ दयेकेबलय्‌ कथियात चमबुइकथं छलांगू छलांगूया ग्वाराकथं ग्वारा ज्यानाः, ग्वारापतिकं दथुइ दथुइ भुइसिन्हलं गिलिक्क गिलिक्क यानाः छाय्‌पाः यानाः, प्वकापाखे कथिचा छपुइ निलाः ती ज्यू कथं दयेकेमाः । पुइँ दयेकेबलय्‌ न्ववाये मज्यू । पुइँ हायेबलय्‌ नं नवाये मज्यू । पुइँ हाये सिधयेकाः नसला कयाः चोखो जुयाः तिनि न्ववायेगु यायेमाः ।
पुइँ पुजा तयेबलय्‌ नीलखं सिलातइगु कुसालप्तेय्‌ नीलखं हे स्वकः सिलाः जाकि तयेमाः । भुइसिन्हः, म्हासुसिन्हः, स्वां, जजंका छपु, सादुरु, पुइँ पुजाया ज्वलं खः । मेपिं द्यःपिंत पुजाभलय्‌ तयाः पुजा याइ । तर नागराजपिंत कुसालप्तेय्‌ तयाः पुइँ हायेगु याइ ।

घोरि नागयाथाय्‌ पुइँ हायेगु
म्हय्‌ धिप्पासिप्पा कै वये थें फ्वातःफ्वातः वयाः उसिमुसि धायेक चासुलकि बिज्यासःक्वय्‌ च्वंम्ह घोरिनागयाथाय्‌ पुजाज्वलं तयाः पुइँ हाःवनी ।

ज्वनाकै वइबलय्‌
ज्वनाकै धयागु मिं पूथाय्‌ लः जाइगु फ्वंचात थें च्वनी । जँय्‌, लप्पाय्‌, छ्यनय्‌ न्ह्याथाय्‌ वःसां कै छचाः तुइके मजिउ धाइ । कै स्वाये मलावं, इतुंबहाः ताराद्यः ननिइ च्वंगु तुंथिइ च्वंपिं ज्वनाः नागयात पुँइ हाइ । निगः बोताय्‌ निपाः कुसालप्ते दिकाः नीछपुइँ नागपुइँया निज्वः पुजाज्वलं समेत, निगः किसली, नैवेद्यः, सिसाबुसा तयाः निगः भ्वंचाय्‌ लः व सादुरु तयाः पुइँ हायेकी । थुपिं नागत न्हाय्‌पनं मताःपिं ख्वाँय्‌पिं जूगुलिं इतुंबहाःया बाःपाः नं गं थानाः तुंथिइ पुइँ हायाबी । थन तुँथिइ पिनेयापिं मनूतय्‌सं पुइँ हायेमज्यू । पुइँ हायेकेत यंकूगु पुजाज्वलं छुं हे छेँय्‌ लितहये मज्यूगुलिं बोताय्‌ व भ्वंचाय्‌ पुजाज्वलं तइगु खः ।
ज्वनाकैया उपचार कथं पुइँ हाये क्वचायेकाः पुंयाथाय्‌ वनाः कैया जवंखवं कैपाखे म्हुतु स्वकाः निम्ह सिंह च्वकी । ज्वनाकै सिंह हाचांगायाः वनीमखु धयागु विश्वास दु । सिंह च्वयेधुंकाः कैया लः सुनावनाः कै न्यनावनी मखु । सिंह च्वयेत छ्यलीगु तुयूगु, हाकुगु व ह्याउँगु रंगया रासायनिक प्रभावं नं कैया लः सुनावनी धयागु विश्वास नं दु ।
ज्वनाकै वःथाय्‌ हीसेच्वंगु व चासुगु क्वलाकेत तुयुगु सितु, तुयुगु हाम्वः नचुक्क निनाः सादुरु ल्वाकछ्यानाः छ्वालुक लेप दयेकाः कै वःथाय्‌ न्यंकं बखुंपां साल्लुक पायेगु नं याइ । लेप पायेत बिन्हांबि धयाः पायेगु याइ । नीलखय्‌ वा सादुरुइ श्रीखण्ड चुलाः नं छ्वाल्लुक लेप दयेकाः नं कैचय्‌ पायेगु याः ।

तःकै वइबलय्‌
तःकै धयागु कैग्वः सीदयेक ह्याउँक वइगु कै खः । कै पाके जुलकि द्वाच्याद्वाच्याचिंक लः व न्हि दायाः कै चासुइ । तःकै न्हाय्‌, म्हुतु, मिखा नापं प्वाःतिक म्हया न्ह्याग्गु ब्वय्‌ नं वयेफु । कै प्वलकि कैखू थानाः मनू छ्याकः जुइ । दकलय्‌ न्हापां स्वय्‌म्भूया हारति मांयात किसली फ्याइ । लिपा इलं लाकाः याकनं हे फ्यानातःगु किसली, ख्येँसगं, ग्वाः, मसला नापं तयाः कलःपुजा वनी । तःकै वलकि पशुपतिइ दुनेच्वंगु सितला माजुयाथाय्‌ पुजा वनी ।
तःकै वःम्ह मनू न्ह्यःने तयाः कचिअप्पाय्‌ पुजा याइ । पुजा यायेगु थाय्‌ व पुजा याइपिं निम्हं नी जुइमाः । पुजा याइबलय्‌ लं फी मज्यू । पुजाज्वलं जाकि, स्वां, सिन्हः, नैवेद्य आदिया नापं दुसिमरि, ब्यांला व बुँछुँया ला नापं तयाः पुजा याइ । छपु तिंकथि झिंनिपाः लप्ते हनाः पंखा दयेकाः कै वःम्हेसित पंखां गायेकी । तिंकथि छपुं दाये भाय्‌यानाः पंखा, तिंकथि कचिअप्पा व पुजा याःगु ज्वलं समेत दक्वं मुनाः सुयातं नमवासे, लिफः मस्वसे खुसिइ चुइके यंकी । पुजा क्वचायेकाः म्वःल्हुइ भाय्‌यानाः शुद्ध जुयाः छेँय्‌ लिहां वइ ।
तःकैचय्‌ जायाच्वंगु न्हि व लः तज्यातकि व कैखू प्वलकि मनू छ्याकः जुइयः । कै तज्याइ धकाः ल्वगियात बांलाक सुसाःकुसाः याइ । कैया न्हि सुकेत बँय्‌ दुसि लायाः उकी द्यःने कापः छबः लायाः ल्वगियात थ्यनी । कै वःम्हेसित नसा नापं दुसिमरि व बुँछुँया ला नं नकेगु याइ । रणबहादुर शाहया पालय्‌ तःकैया महामारी जूगु इलय्‌ जुजुं थः लानीयात तःकै पुनी धकाः तःकै वःपिं फुक्क कचिमचा देशं पितिनाछ्वःगु खः । थुगु हे घटना दुथ्याकाः चिनातःगु सितलामाजु म्ये दाफा व भजनय्‌ थौंकन्हय्‌ नं हालाच्वंगु दु । न्हापा तःल्वय्‌ कथं दुगु तःकै थौंकन्हय्‌ मचा बुइ धुनेवं दच्छिया दुने हे भ्याक्सिन बीगुलिं नेपालय्‌ उन्मूलन जुइधुंकूगु दु ।

थाय्‌माच्वय्‌ पुइँ हायेगु
म्हया गुगुं ब्व व छ्यं कपाः आकाझाकां स्यात धाःसा छेँया थाय्‌माच्वया दोष धकाः थाय्‌माच्वय्‌ (धुरिइ) झिंछपुइँ तयाः पुइँ हायेगु याइ ।

ध्वंप्वालय्‌ पुँइ हायेगु
म्हय्‌ हिफ्वः थें ह्याउँक फ्वातः फ्वातः वयाः उसिमुसि धायेक म्ह चासुल धाःसा ध्वंप्वाःया दोष धकाः गुपुइँ तयाः ध्वंप्वालय्‌ पुइँ हाइ ।

भुजिंखां न्याइबलय्‌
भुजिंखां न्यानाः म्ह छम्हं ह्याउँक चातःचातः फ्वंगः वयाः तसकं चासुल धाःसा न्वमवासे, म्ह छम्हं जावि म्हिचां ब्वय्‌ब्वय्‌ स्यानाः बुली । उगु जावियात तुतिं थ्वात्तुथ्वानाः स्वाहानें कुर्काः छेल्लिया स्वाहाने तःलय्‌ तयाः कै क्वमलाःतले ल्वहँतं ल्हाकातइ ।

मि नागयाथाय्‌ पुइँ हायेगु
म्हय्‌ ह्याउँक चातःचातः वयाः मिं पुइबलय्‌ थें हीसे च्वंसा मिनागं पुनाहःगु धकाः तिंख्यः सिथय्‌ च्वंम्ह मि नागयात नीछपुइँ पुजाज्वलं तयाः पुइँ हाःवनी ।