ने.सं १०४४ य् यलया ईखा छेँय् जन्म जुयादीम्ह पूर्ण पठिक नेपालभाषाया बाखं ख्यलय् थःगु बिस्कंगु प्रभाव त्वःतेफुम्ह बाखं च्वमि खः । खय्त ला थ्वय्कलं बाखं साहित्यया नापं मचा साहित्य नं च्वसा न्ह्याकादीगु दु । मचा साहित्य विधाय् वय्कलं च्वयादीगु सफू खः — हे मस्त दँ दँ (ने सं १०६८), मस्तय् न्ह्यवःसा (ने.सं १०७०) । मचा साहित्यय् नं ल्हाः न्ह्याकादीगु खःसां थ्वय्कःया म्ह्सीका बाखंच्वमि कथं हे दु । बाखं ख्यलय् थ्वय्कःया अपराधी (ने.सं १०७०), छपाः चित्र (ने.सं १०७७) बाखं संग्रह पिदंगु दु ।
थ्वय्कःया छपाः चित्र बाखं सफूयात च्वसापासा पाखें श्रेष्ठ सिरपाः नं प्राप्त जूगु दु । थ्वय्कःया बाखं गुलिं श्रृंगार व हास्यरसं जाःगु दुसा गुलिं उलि हे करुण रसं जाःगु दु । अथेखःसां मूलत अप्वः थें बाखं सामाजिक विसंगति व्यथितियात हे कयाः च्वयातःगु दु । पूर्ण पथिक कथित उच्चवर्ग व निम्नवर्गया दथुइ दयाच्वंगु विभेदं ब्वलंगु मानवीय समस्यायात मार्मिक व शूक्ष्मरुपं प्रस्तुत यायेफुम्ह बाखंच्वमि खः । थ्वय्कःया बाखनय् सजीव पात्र चित्रण, कौतुहलपूर्ण कथानक, जीवन्त वातावरण दयाच्वनी । बाखंया उद्देश्ययात तप्यंक ब्वयेगु मयासे सामाजिक विषमता, आर्थिक शोषण, अन्धविश्वास, गरीबी, क्वपुलांगु संस्कार आदि न्ह्यब्वयाः बाखंया सन्देश ब्वमि स्वयमं मालेत त्वःताबीगु थ्वय्कःया बाखंया प्रवृत्ति खः । परोक्षरुपं शोषितवर्गया पक्षय् बाखं च्वयाः ब्वमिया नुगलय् दुहांवनेफुम्ह पथिक नेपालभाषा बाखं ख्यःया छगः थीगु नगु खः । थ्वय्कलं ने.सं.११४१स थःगु नश्वर देह त्याग यानादिल ।