रेवति रमणानन्द श्रेष्ठ

मां चन्द्रमाया व बौ बासुदेवानन्द वैद्यया क्वखं येँया न्यतपाचोय् ने.सं. १०५२ चौलागा १ कुन्हु रेवति रमणानन्द श्रेष्ठ वैद्यया जन्म जूगु खः । साहित्य लेखनय् सुरुइ रे.र.न स्यस्यः नामं च्वयादीम्ह वय्‌कलं ने.सं. ११०८ लिपा पिदंगु रचनांनिसें वय्‌कलं थःगु पुरा नां च्वयेगु यानादिल । वय्‌कःया दकलय् न्हापां पिदंगु च्वखँ नेपालया पौराणिक इतिहासया छगू झलक (ने.सं. १०७२ या थौंकन्हे पत्रिकाया ल्याः ३/४ स पिदंगु) खः । अथे हे ने.सं. १०७३ य् जूगु हनुमानध्वाखाया ऐतिहासिक साहित्य सम्मेलनय् वय्‌कलं सत्य छन्त स्वागत थेंज्याःगु निबन्ध न्यंकाः दर्शकपिनिगु तारिफ प्राप्त यानादीगु खः ।

बहुमुखी प्रतिभाया धनी रेवति रमणानन्द श्रेष्ठया पिदंगु कृति कथं वय्‌कः— कवि, कथाकार, निबन्धकार, समीक्षक, अनुवादक नापं सम्पादक नं खः । वय्‌कःया पिदंगु साहित्यिक सफू खः – मलख (कविता मुना, ने.सं. १०७५), उलः (कविता मुना ने.सं. १११३), उफोस्वां (म्ये जाःगु बाखं, ने.सं. १०७३), कपं (बाखं मुना, ने.सं. १०७६), झिपु ह्वनाखँ (निबन्ध मुना, ने.सं. १११५) आदि । रेवतीरमाणन्द श्रेष्ठया मलख कविता संग्रह नेपालभाषाय् कवि केदारमान व्यथितया छ्वास काव्य धुंकाः पिदंगु मेगु सनेट शैंलिं च्वयातःगु कविता संग्रह खः । रेवति रमणानन्द श्रेष्ठ धर्म, दर्शन सम्वन्धि नं आपालं अध्ययन दुम्ह च्वमि खः धयागु खँ वय्‌कलं च्वयादीगु —नेपाल धर्म दर्शनया खँत (ने.सं.१११३), जिगु छुं धार्मिक च्वखँ (ने.सं.१११६, ईश्वर गीता (ने.सं.१११८), धर्म दर्शनया सीकेबहगु खँ, (ने.सं. ११२२) आदि सफुलिं पुष्टि याःगु दु ।

रेवति रमणानन्द श्रेष्ठ नेवाः जाति, भाषा, नेपाल संबत्‌या आदिया विषयय् नं तःगू सफू च्वयाः नेवाः जातियात म्हसीकेगु ज्या यानावंम्ह च्वमि खः । थज्याःगु विषयय् वय्‌कःया पिदंगु सफू खः – प्राचीन नेपालय् जुयावं खँ (ने.सं. ११११), नेपाल संबत्‌या बारे जिं छु छु च्वया, थौंकन्हय् लय्‌पौ व छुं सम्पादकीय आवाज (ने.सं. १११६), नेवाः (ने.सं. ११२१), नेवाः भावना (कविता च्वखँ व खँल्हाबल्हा, ने.सं. ११२१), नेपालभाषाया छम्ह तपस्वी छत्रबहादुर कायस्थ (समीक्षात्मक सफू, ने.सं. १११६) आदि ।

रेवति रमणानन्द श्रेष्ठ छम्ह अध्ययनशीलम्ह सम्पादक नं खः । वयकलं सम्पादन यानादीगु नेपालभाषाया सफू खः न्ह्यखा (च्वमिपिनिगु निबन्ध मुना, ने.सं १०७६), शिव लुमन्ति (च्वमिपिनिगु च्वखँ मुना, ने.सं. १११३), माणिकलाल श्रेष्ठ, व्यक्तित्व व कृतित्व (च्वमिपिनिगु च्वसु मुना, ने.सं. १११९), छ्वासः अजिमा (लेखक धु्रवनारायण कायस्थया च्वखँ मुना, ने.सं. १११६) आदि । थ्वय्‌कलं सम्पादन यानादीगु न्ह्यखा निबन्ध संग्रह नेपालभाषाया न्हापांगु प्रतिनिधि निबन्धकारपिनिगु च्वखँ पुचः खः । रेवति रमणानन्द श्रेष्ठ साहित्य लेखनय् जक मखु नेपालभाषाया थीथी संघ, संस्थाय् व पत्रपत्रिकाय् गनं कार्यसमितया दुजः जुयाःसा गनं सल्लाहकार, संरक्षक आदि जुयाः थःत फ्यानादीम्ह छम्ह मातृभाषा अनुरागी नं खः । वय्‌कः संलग्न जुयादीगु संस्था खः— च्वसापासा, नेपालभाषा परिषद्, नेपालभाषा विकास मण्डल व नेपालभाषा एकेडेमि (मू दुजः), नेपालभाषा मंकाः खलः यल, नेपाल संस्कृति लय्‌पौ, मणिगल लय्‌पौ, साहित्यया मूलुखा, ज्वलान्हाय्‌कं, शान्ति विजय पत्रिका (सल्लाहकार) । अथेहे वय्‌कः नेपालभाषा पत्रिका न्हिपौ, झी लय्‌पौया सह–सम्पादक नं खः । वय्‌कःया थज्याःगु ज्यायात कदर यानाः थीथी संस्थां वय्‌कःयात हनापौ, सम्मान आदि देछाःगु दु । गथे— नेपाल संस्कृति लय्‌पौ पाखें अभिनन्दन पत्र (ने.सं. १११६), साहित्य मुलुखां ने.सं. हनापौ (ने.सं. ११२१) नापं भाषाज्योति उपाधि देछाःगु दु । थथे भाषा साहित्यया ख्यलय् ज्या यायां ने.सं ११२२ य् वय्‌कलं थःगु नश्वर देह त्याग यानादिल ।

Author: Sanil Sthapit on July 14, 2025
Category: भाषा, लिपि व साहित्य
Tags: , , , , , ,

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Last articles