रानी ऋद्धिलक्ष्मी येँया जुजु पार्थिवेन्द्र मल्लया रानी व जुजु भुपालेन्द्र मल्लया मां खः । वय्‌कःया ‘सोव सोव रसिकन समय बसन्त’ नांगु छपु म्ये लुयावःगु दु । काव्यशास्त्रया परम्परागत लँ लिनाः चिनातःगु थुगु म्येय् वसन्त ऋतुया श्रृंगारोद्दीपक वातावरण लुइकथं राधाकृष्णया फागु लिलाया वर्णन यानातःगु दु । नारी सुलभ कोमल भाव माधुर्य गुण व न्यने यइपुगु संगीत ध्वनि थ्व म्येया विशेषता खः ।

रानी कुमुदिनी देवी येँया जुजु जगज्जय मल्लया रानी व जुजु जयप्रकाश मल्लया मां खः । थ्वय्‌कः झिंच्यागूगु शदीया नेपालभाषाया छम्ह प्रभावशाली कवयित्री खः । थ्वय्‌कलं थः भाःत जगज्ज्य मल्ल नाप जानाः श्रृंगार व भक्ति रसं जाःगु म्ये चिनेगुया नापं थम्हं नं अलग्ग हे म्ये चिनावंगु दु ।

थ्वय्‌कःया ‘भवानी छि चरण सदान’ म्ये छपु उल्लेख यायेबहःगु म्ये खः, गुगु म्ये थौंतक नं स्वनिगःया थीथी दाफा भजनय् हालेगु याःनि । थ्व म्येय् कुमुदिनी देवीं संसारया दुःखी मनूया पक्ष लिनाः (थः काय् जयप्रकाश मल्लया पं लिनाः) अमित कपटमय जाल झेलं पिदंगु दुःखं पार यानाब्यु धकाः उपास्य भवानीयाके प्रार्थना यानातःगु दु । नापं थ्व स्तुति म्येय् संसारय् सुं मनू नं अजर अमर मजू, पाप धर्म यानातःगु सम्पत्ति व वैभव नं अस्थिर व निस्सार जुइ धकाः नैतिक बोध यानातःगु दु । भाव गांभीर्य संगीत मधुर्यता रानी कुमुदिनी देवीया म्येया विशेषता जूगु दु । जुजु जयप्रकाश मल्लं थः मांयागु गुण लुमंकाः लिपा च्वःगु थःगु काव्यय् थःत ‘कुमिदिनी सुत’ धकाः थाय्थासय् उल्लेख यानातःगु दु ।

रानी चन्द्रलक्ष्मी यलया जुजु विष्णु मल्लया रानी खः । थ्वय्‌कःया ‘जय जय मछिन्दर नाथ’ नांगु छपु म्ये लुयावःगु दु । थ्व म्येय् थः भाःत जुजु विष्णु मल्लया मनोकामना पुरा यानाबिउ धकाः बुंगद्यःयात प्रार्थना यानातःगु दु । माधुर्य गुण नापं संगीतात्मकता थ्व म्येया विशेषता जूगु दु ।

रानी जयलक्ष्मी यलयाम्ह जुजु योगनरेन्द्र मल्लया छम्ह रानी खः । थ्वय्‌कःया आःतकया दुने स्वपु म्ये थीथी भजन सफुलिइ लुयावःगु दु । थुपिं म्येय् कवयित्रीया आत्मानुभूति अभिव्यक्त जुयाच्वंगु दु । तःम्ह रानी दुम्ह थः भाःत जुजु योगनरेन्द्र मल्लं मेपिं रानीपिनिगु चुकलि खँ न्यनाः थःत तापाकाहःगुलिं थःत जूगु दुःख आदियात थःगु म्येय् प्वंकातःगु दु। थुकथं थ्वय्‌कलं थःगु म्ये पाखें पुरुष प्रधान समाजय् मिसातय्‌गु स्थिति व अवस्था ब्वयेगु याःगु दु । आत्मपरकता तथा रागात्मकता थ्वय्‌कःया म्येया गुण खः ।

दयालक्ष्मी देवी येँया दकलय् लिपायाम्ह मल्ल जुजु जयप्रकाश मल्लया रानी खः । वय्‌कःयात छम्ह आत्मपरक कवयित्रीया रुपय् न्ह्यब्वयेछिं । रानी दयालक्ष्मीं लाय्‌कूया भारदारपिनिगु खँ न्यनाः जुजु जयप्रकाश मल्लयात ने.सं. ८६६–८७० तक राज्यच्यूत यानातःगु खः । लिपा जुजुं थःगु राज्य लितकाये धुंकाः रानीयात सास्ना बीगु ज्या यात ।

थुगु इलय् दयालक्ष्मीं थः स्वामियाके क्षमा फ्वनाः म्ये चिनाः हालातःगु खनेदु । थज्याःगु हे छपु म्ये ‘चित्त तसे प्रभु विनति खँ ल्हाये’ खः । थ्व म्येय् रानी दयालक्ष्मीं थःगु द्वंविद्वं वाःचायेकाः ‘निबुद्धि तिरि जाति’ धकाः थःत थम्हं आत्मआलोचना यानाच्वंगु दु । थःत राज्यच्यू्त याये न्ह्यः जुजु जयप्रकाश मल्लं रचना याःगु रत्नेश्वरया प्रादुर्भाव नाटकया तःगू थासय् थःयात रानी ‘दयालक्ष्मीया पति’ ‘दयालक्ष्मीया धनि’ धकाः न्ह्यथनातःगु दु ।

रानी भूवनलक्ष्मी देवी येँया जुजु भुपालेन्द्र मल्लया रानी व जुजु भाष्कर मल्लया मां खः। भाष्कर मल्ल मचातिनिबलय् जुजु जूगुलिं रानी भुवनलक्ष्मीं राज्य संचालनया ज्याय् चिउताः तयेमाःगु खँ उबलय्‌या घटनावली टिप्पणी थ्यासफुलिइ ब्वने दु । थ्वहे कथं रानीं थःगु म्येय् थः पुता भास्कर मल्लया शासन काल आनन्दमय जुइमाल धयाः दुर्गा भवानी आदि देवदेवीपिंत प्रार्थना यानातःगु दु ।

आःतकया दुने थ्वय्‌कःया स्वपु म्ये लुयावःगु दु । थुपिं म्ये मध्ये थ्वय्‌कःया दकलय् न्ह्यथनेबहःगु म्ये ‘हादे अतिन सुन्दर देश कान्तिपुरी नाम हाय’ जूगु दु । थ्व म्येय् थःगु देय् कान्तिपुरयात अतिकं बांलाःगु देय् धासें कान्तिपुर नगरया जःखःच्वंगु बागमती, विष्णुमती आदिया नं चर्चा जूगु दु । थथे देश प्रेमया भावं जाःगु म्ये च्यूम्ह नेपालभाषाया न्हापांम्ह कवयित्री रानी भूवनलक्ष्मी खः । आत्मपरकता संगीतात्मकता थ्वय्‌कःया म्येया विशेषता जूगु दु ।

रानी वृद्धिलक्ष्मी ख्वपयाम्ह अन्तिम जुजु रणजीत मल्लया रानी खः । थ्वय्‌कःया खुपु म्ये लुयावःगु दु । अप्वः धयाथें म्ये भक्ति रस प्रधान जूसां उपदेश तथा ध्याचूयात म्येया विषय कथं कःघाःगु दु । थ्वय्‌कःया गुलिं गुलिं म्येय् तत्कालीन राजनैतिक घटनाया नं संकेत दु । थ्वय्‌कःया प्रत्येक म्येय् धयाथें थः काय्‌या हक अधिकार सुरक्षित यायेगु निंतिं सः थ्वयाच्वंगु दुसा लाय्‌कुली जुइगु न्ह्यथु लिथुपिनिगु छलकपटया संकेत दु । रानी वृद्धिलक्ष्मीया म्ये मध्ये ‘क’, ‘ख’, ‘ग’, ‘घ’ या म्ये न्ह्यथनेबहः जू । थ्व म्येय् वृद्धिलक्ष्मीया काव्य प्रतिभा यचुक खनेदु । रानी वृद्धिलक्ष्मीया थुपिं म्ये ख्वप व थिमिया दाफा भजनय् थौं तक नं हालेगु याःनि ।

थःगु नांया न्ह्यःने बिप्र धकाः तयेगु यानावंम्ह लक्ष्मीसुनन्दन मल्लकाल लिपाया छम्ह ज्ञात कवि खः । थ्वय्‌कः ता इलंनिसें नेपालभाषाया कविपिसं छ्यलावयाच्वंगु प्रचलित गीति पद शैलीया थासय् भुजंगप्रयात नांगु वार्णिक छन्दं न्हापां म्ये चिनेगु यानावंम्ह कवि खः । आःतकया दुने थ्वय्‌कःया भुजंगप्रयात छन्दय् च्वयातःगु शारदा स्तोत्र नांगु छपु जक म्ये लुयावःगु दु । प्यंगू प्यंगू पादया गुंगू श्लोक यानाः च्वयातःगु थ्व स्तुति म्येय् विद्याया देवी शारदाया थीथी नां, रुप, गुण तथा महात्म्यया वर्णन् यानातःगु दु । नापं थ्व म्येय् च्वमिं उपास्यदेवी शारदायाके ज्ञान, विद्या, बुद्धि, सिद्धि आदिया वर नं फ्वनेगु यानाच्वंगु दु । कवि लक्ष्मीसुनन्दं थ्व शारदा स्तोत्र तत्कालिन नेपालय् प्रचलित शारदा स्तवया लिधंसाय् च्वयातःगु खनेदु । थथे शारदा स्तवया आधारय् च्वयातःगु खया नं थ्व स्तोत्र अन्धा अनुकरण वा अनुवाद मखु, थुकिया छुं छुं अंश जक दुथ्याकाः थःगु कथं चिनातःगु स्तोत्र खः । बरु थुगु इलय् तक नं नेपालभाषाया कविपिसं वार्णिक छन्दयात परिमार्जित रुपं छ्यलाक्यने मफुनि धैगु खँ थ्व म्ये क्यंगु दु ।

यल गाःबहाःया प्रख्यात राजोपाध्याय कुलय् जन्म जूम्ह विजयानन्द जुजु श्री ५ गीर्वाणयुद्धवीर विक्रम शाहया लाय्‌कुलिइ दुथ्याःम्ह कवि खः । धार्मिक पुजा कर्मकाण्ड चलेयायेगु, बाखं कनेगु, भजन हालेगु थ्वय्‌कःया कुलायन ज्याखँ खः । आःतक थ्वय्‌कःया म्ये यलया भिंद्यः व बुंगद्यःया भजन सफुलिइ यानाः झिंखुपु लुयावःगु दु । थुपिं म्ये मुनाः ने.सं ११०८ य् सफू छगू नं पिदने धुंकूगु दु । थ्वय्‌कलं इष्ट देवदेवीपिनिगु स्तुति म्ये, श्रीकृष्णया चरित्रलिला सम्बन्धी म्ये, देश वर्णनया म्ये नापं आत्म दुखानुभूति प्वंकातःगु आत्मपरक म्ये च्वयावंगु दु । स्तुति म्येय् भैरवया आरती म्ये, नासःद्यः व गणेद्यःया सगुण भक्तिया न्यापु म्ये, श्रीकृष्णया सगुण लिलावतारया संक्षिप्त खँ दुथ्याकातःगु श्रीकृष्णया लिला सम्बन्धी खुपु म्ये दु । अथेहे देशवर्णनया म्येय् यल मंगःया लाय्‌कू छेँया जःखःया खुसि, द्यः, देगःया खँ उल्लेख जूगु दुसा थ्व म्ये थः आश्रयदाता जुजु गीर्वाणयुद्ध यलय् वःबलय् जुजुयात लय्तायेकेत च्वःगु खनेदु । अथेहे थ्वय्‌कःया म्ये मध्ये थः न्हापायाम्ह कलाःया रुप गुण लुमनाः थःगु नुगलय् लाःगु घाः हरिया भजन याना सान्त्वनित जुइगु खँ ब्वयातःगु आत्मपरक म्ये उल्लेख यायेबहःजू ।

विश्वहर्ष यलया छम्ह नांजाःम्ह बौद्ध पण्डित खः । थ्वयकः अमृतानन्द, सुन्दरानन्दपिनि समकालिन कवि खः धैगु खँ विश्वहर्षं चिनाथकूगु छपु म्येया अन्त वाक्यं क्यं । वय्‌कःया जीवनकाल सम्बन्धी तःथाय् भ्रम खनेदुसां

वय्‌कःया वास्तविक जीवनकाल वय्‌कःया हे म्येय् न्ह्यथनातःगु साल ने.सं ९५५ पाखे खः धैगु सीदःवःगु दु । आःतक थ्वय्‌कःया प्यपु म्ये यलया बौद्ध विहार व भोजपुरया शाक्यमुनि दाफा भजनय् लूगु दु । थुपिं म्ये भक्ति सम्वन्धी जूगु दु । गणपति, शाक्यमुनि बुद्ध, करुणामय आदिपिनिगु स्तुति नापं सिद्धार्थया जीवनी तथा यशोधराया विलाप आदि थ्वय्‌कःया भक्ति सम्बन्धी म्येया विषय खः । थ्वय्‌कःया भक्ति काव्यय् भक्ति व श्रृंगारयात यइपुक ह्वनातःगु खनेदु।

वृषभानन्द येँया जुजु भुपालेन्द्र मल्लया लाय्‌कू कवि खः । थ्वय्‌कःया नां उल्लेख जूगु छपु म्येया समाप्ती वाक्यय ‘वखयान (वृषभान) ल्हाय सापुत दयेके मतेरापु’ धकाः न्ह्यथनातःगुलिं वय्‌कलं निपु प्यपु म्ये जक मखुकि म्येया सफू हे च्वयाः थकूगु धयागु खनेदु । तर थ्व अनुसन्धानया हे विषय तिनि । आःतकया दुने थ्वय्‌कःया झिंछपु म्ये लुयावःगु दु । थुुपिं झिंछपु म्ये मध्ये कृष्णचरित्र सम्बन्धी जक प्यपु म्ये खःसा स्वपुम्ये लायकू श्रृंगारिक म्ये अले स्वपु उपास्य देवदेवी व आरतीया म्ये जूगु दुसा छपु म्ये जीवन दर्शन सम्बन्धी खः । कवि वृषभानन्दया कृष्ण लिलाया म्ये जुजु सिद्धिनरसिंह मल्लया म्ये थें निर्गुण भक्ति रसं जायाः श्रीकृष्ण परव्रम्हया चरणस आस्रय फ्वनेगु अर्थाथी भावं जाःगु मखुसे राधाकृष्णया रसरंगया चित्रण यानाः काम चेष्ठा उत्पन्न यायेगु कथंयागु जूगु दु । अथेहे वयकःया लाय्‌कू श्रृंगारिक म्येय् नं थः आश्रय दाता जुजु भुपालेन्द्र मल्ल व रानीपिनिगु नुगलय् श्रृंगारोद्वीपक काम चेष्ठा अर्थात् माया पिरतिया भाव थनाः विषय सुख भोग पाखे मन क्वसायेकेगु प्रवृति खनेदु । थुकिया नितिं कविं थज्याःगु म्येय् नायिकाया वसः तिसा आदिया नापं रुप यौवनया वर्णन् यानातःगु दु । भक्ति विषयया म्येय् श्रीकृष्णया नापं नासःद्यः, भगवती आदिपिनिगु सगुण भक्तिया चित्रण दु । जीवन दर्शनया म्येय् मनुखं थःगु जीवनयात भिंगु लँय् न्ह्याके माःगु खँ न्ह्यब्वयातःगु दु । थ्वय्‌कःया म्येया मूल्यांकन यायेबलय् थ्वय्‌कःया म्ये मल्लकालया सिद्धिनरसिंह मल्ल, प्रताप मल्लपिनिगु म्ये ति च्वन्ह्याः धायेमछिं ।