भाजु अमोघरत्न ताम्राकार येँय् मरुया पीगःननी ने.सं. १०७४ बछला थ्व १ कुन्हु अबु चतूररत्न ताम्राकार व मां मैंयालक्ष्मी ताम्राकारया क्वखं जन्म जुयादीगु खः । वय्‌कलं साहित्यया विविध विधा कविता, गजल, हाइकु, बाखं, छधाः प्याखं, खण्डकाव्य व महाकाव्य च्वयादीगु दु । तबः, तबः मरु उपनामं वय्‌कलं कविता विधा च्वय्‌गु यानादी । बहुमुखी प्रतिभां जाःम्ह भाजु अमोघरत्न ताम्राकारजुया ने.सं.१०९४ स कुलां पत्रिकाय् दकलय् न्हापां न्हि सफूया दुने नांगु बाखं पिदंगु खः ।

नेपालभाषा साहित्यय् आधुनिक हाइकुया न्ह्यलुवाःया श्रेय भाजु तबः मरुयात वं । वय्‌कः दकलय् न्हापां हाइकुयात सैद्धान्तिक रुपय् बांलाक थुइकाः ने.सं. ११०८ स सँझ्याः पत्रिकाय् हाइकु पिथनादीम्ह, नेपालभाषाया न्हापांम्ह हाइकु सफू च्वयाः पिथनादीम्ह हाइजिन खः । वय्‌कःया पिदंगु सफूया धलः थुकथं दु – लकसं लँपु हिलाबी व मेमेगु बाखं (बाखं,ने.सं.१११२), बुद्धया शरणय् (भजन, ने.सं.१११२), नेवाः हाइकु (हाइकु, ने.सं.१११३), इलंम्हःगु बाखं (बाखं, ने.सं.१११६), अय्लाः (कविता, ने.सं.१११७), जिगु अय्लाः (रुवाइ,ने.सं.११२२), जिगु कविता (गद्य कविता ने.सं.११२२), विरहया म्ये…, थ्व गजल (गजल, ने.सं.११२२), पद्य क्यब (पद्य कविता ने.सं.११२२ ), चीवरया मिखाय् (कविता, ने.सं.११२२), थन लूगु बाखं (चिबाखं, ने.सं.११२३), इलं व्यंगु कविता (कविता, ने.सं.११२३ ), श्रावस्तीया शास्ता (खण्डकाव्य, ने.सं.११२७), भगवान शरण (भजन, ने.सं.११२९), जिनवर शास्ता (महाकाव्य, ने.सं.११३२) ।

अन्तरक्याम्पस छधाः प्याखं धेंधेंबल्लाः कासाय् वय्‌कःया प्याखं न्हाप लाःगु खः । भाजु ताम्राकारजुं पाटन संयुक्त क्याम्पसया लुखां पिदनीगु कुलां पत्रिकाया ल्याः ४ व ५ या नं सम्पादन यानादीगु खः ।