मां हिरानानी व बा आनन्दसिद्धि तुलाधरया कोखं ने.सं. १०८२ य् जन्म जूम्ह दिव्या ताम्राकार छम्ह न्हू पुस्ताया बाखंच्वमिकथं खनेदयेकः वःम्ह खः । थ्वय्‌कः बाखंच्वमिया नापनापं छम्ह अनुसन्धानकर्मी नं खः । अथेहे नियात्रा, हाइकु विधापाखे नं थ्वय्‌कःया च्वसा न्ह्याःगु दु । बाखं विधाय् थ्वय्‌कःया निगू बाखं सफू न्ह्यवःसा व मेमेगु बाखं (ने.सं. ११३६) व लिधंसा (ने.सं. ११४१) नांगु सफू पिदंगु दु । थौंया नेवाः समाजं भोगे यायेमाःगु समस्या, न्हनावनेगु लँय् लानाच्वंगु सामाजिक, भाषिक, सांस्कृतिक स्थितिया चित्रण थ्वय्‌कःया बाखनय् दुथ्यानाच्वंगु दु ।

अथेहे अभिलेख संरक्षणय् आशा सफूकुथि (ने.सं. ११३४) थ्वय्‌कःया च्वसां पिहांवःगु मेगु सफू खः । थ्वय्‌कः नेपालभाषा मिसा साहित्यकार मुनाया न्वकु नं खः । थ्वय्‌कलं सत्यहेरा अनुसन्धान सिरपाः (ने.सं. ११३२), मोतिलानी सिरपाः (ने.सें ११३२), चैन लाकौल सिरपाः (ने.सें ११३२), पियुष पदक (ने.सं. ११३२), योगवीरसिं कसाः नेपालभाषा सिरपाः (ने.सें ११३३) नेपाल विद्याभूषण ख (ने.सें ११३४) आदि सिरपाः त्याकादीगु दु ।