नेपालभाषाय् पुधाःप्याखं, छधाःप्याखं व हुला प्याखं फुक्कयात छगू हे शब्दं प्याखं धकाः धायेगु चलन दु । शायद प्राचीन नाटकय् नृत्य मदयेकं नाटक मजुइगुलिं नं जुइमाः । नेपालभाषाय् आपालं ई तकं मेगु भाषं च्वयातःगु नाटकय् निर्देशन बाक्य कथं नेपालभाषा प्रयोग जुइधुंकाः अनं लिपा जक मुक्कं नेपालभाषा

छ्यलाः नाटक च्वयेगु जुल । मल्लकालय् छम्ह हे च्वमिं नेपालभाषा मैथिली, संस्कृत आदि निगू स्वंगू भाषं नाटक च्वयावंगु जक मखु छगू हे सफुलिइ तःता भाय्

ल्वाकछ्यानाः च्वयातःगु नाटक नं आपालं लुयावःगु दु । मुक्कं नेपालभाषां च्वयावंगु नाटक तसकं म्हो । आःतकया दुने मुक्कं नेपालभाषां जक च्वयातःगु नीन्यागू ति नाटक लूगु दुसा थुपिं मध्ये २३ गू मल्ल जुजुपिंसं च्वयातःगु खःसा निगू नाटक जनसाधारणं च्वयातःगु खः । अथेहे छगू हे आख्यानया लिधंसाय् तःम्हेस्यां वहे शिर्षकय् नाटक च्वयावंगु नं खनेदु । थुगु इलय् गद्यभाषं जक मखु पद्यभाषं नं नाटक च्वयेगु याःगु दु दशावतार, रत्नेश्वरया प्रार्दुभ पद्यभाषं च्वयातःगु नाटक खः तर गद्यभाषाया नाटक दुने नं नान्दी म्ये, राजवर्णन्, देशवर्णन् म्ये दुथ्याकेगु चलन दु । आःतकया अनुसन्धान कथं जुजु सिद्धिनरसिंह मल्लया एकादशी व्रत (ने.सं ७५३) यात नेपालभाषाया न्हापांगु छधाः प्याखं व जगतप्रकाश मल्लया मूलदेवशशीदेवपाख्यान (ने.सं७९२) नाटकयात न्हापांगु पूधाःप्याखं कथं कयातःगु दुसा दकलय् अप्वः प्याखं च्वयावंम्ह स्रष्टा कथं जुजु भूपतिन्द्र मल्लयात कयातःगु दुसा दकलय् ताःहाकःगु प्याखं कथं जुजु रणजीत मल्लया स्वीधाः दुगु शनिश्चर रोहिनी (ने.सं८६२) यात कयातःगु दु । थुकथं प्राचीन साहित्यय् छगू अंक दुगु ‘छधाः प्याखं’ (कृष्ण चरित्र निसें ३० गू अंक दुगु ‘पूधाःप्याखं’ शनिश्चर रोहिनी तक) रचना जूगु दु । तर मल्लकालया अन्त लिपा थज्याःगु शास्त्रीय परम्पराया नाटक शाह जुजु राजेन्द्रविक्रम शाहया महासत्वपाख्यान नाटकं धुनेवं दिना हे वन ।

स्वनिगःया थाय्थासय् दबू दुगु, मल्ल जुजुपिं थःपिंसं नाटक च्वयावंगु जक मखु दरवारय् जुइगु थीथी उत्सवय् नाटक प्रदर्शन याःगु व प्रताप मल्ल थेंज्याःपिं जुजुं तकं थःम्हं हे नाटक म्हितावंगु खँ तत्कालीन अभिलेखय् उल्लेख जूगुलिं मल्लकालय् नाटक तसकं लोकंह्वाःगु व विकास जुइधुंकूगु सीदु । उगु इलय् नाटकया प्रयोजन थौं थें पाठकपिंत ब्वंकेबीगु निंतिं मजूसे मञ्चनया निंतिं जूगु खनेदु । अप्वः थें प्राचीन नाटकया कथावस्तु च्वमि थःपिंसं ज्यायेगु मयासे तत्कालीन प्रचलित आख्यानपाखें हे अप्वः कायेगु याःगु दुसा फुक्क नाटक सुखान्त हे जुइमाः धैगु मदु । अथेहे प्राचीन नाटक धर्मनाप नं उलि हे स्वानाच्वंगु खनेदु । नाटकय् देवदेवीया भूमिका म्हितीपिं पात्रतय्सं विशेष सूूचिनिचि यानाः कडा नियमय् च्वनेमाःगु व थज्याःगु भूमिक म्हितीपिं पात्रतय्त धाथें देवदेवी भाःपाः पुजा भावभक्ति यायेगु चलन दु । प्राचीन नाटकय् सम्वाद तसकं म्हो जक दइ । वाद्यवादन व संगीतया तःधंगु भूमिका दयाच्वनी । पात्रतय्सं पलाः छपलाः छीत तकं बाजंया बोल, संगीतया तालय् छीमाः । प्याखंया थज्याःगु बोल तालं प्याखनय् गज्याःगु घटना न्ह्यानाच्वन, छु दृश्य वयाच्वन धैगु खँ स्वकुमितय्सं सीकाकायेफुु ।

बाखं नेपालभाषाया प्राचीन साहित्यया दकलय् पुलांगु तथा आपाः ग्रन्थत लुयावःगु जक मखु प्राचीन गद्यया मूवंगु ज्वलं नं जूगु दु । थुगु ईया फुक्क धया थें बाखं च्वमिपिसं थःपिनिगु कल्पनां बाखं ज्यायेगु मयासे तत्कालिन प्रचलित संस्कृत प्रकृति आदि भाषाया बाखं, प्याखंया कथावस्तुया लिधंसाय् बाखं च्वयावंगु खनेदु । थथे प्राचीन बाखं मेगु भाषाया अनुवाद तथा टिकाया रुपय् जूसां अप्वः थें बाखंमिपिंसं थनया जनजीवन व धर्मसंस्कृतियात ल्वयेक, थनया थाय्‌बाय्या नां तकं दुथ्याकाः थःपिनिगु सिर्जनशीलता क्यनेगु यानावंगु दु । उकिं नेपालभाषा साहित्यय् थज्याःगु बाखंयात नं सिर्जनात्मक साहित्य कथं कायेगु यानातःगु दु । आख्यान तत्वया प्रभुत्व, अलौकिक घटनाया वर्णन्, अलौकिक पात्रतय्गु चित्रण, अमिगु मानवेत्तर क्रियाकलापं हे मनोरञ्जन, शिक्षा बीगु प्राचीन बाखंया विशेषता जूगु दु । प्राचीन बाखंसफू फुक्क हस्तलिखित ग्रन्थया रुपय् जुयाच्वनीगुलिं थीथी इलय् थीथी व्यक्तिपिसं व हे सफू तःकः ल्ह्ययेगु याःगु दु । तर सफू ल्ह्यइपिंसं मूल ग्रन्थकारया नां उल्लेख मयाःसा लिखित्तम धकाः गुलिस्यां थःपिनिगु नां न्ह्यब्वयावंगु दु । थथे ग्रन्थ ल्ह्यइपिसं थःपिनिगु पाखें छुं तनाः वा थःपिंत प्रभावित जूगु मेमेगु आख्यानपाखें छुं कथावस्तु वा घटना सायेगु यानाः आख्यानयात तःधंकेगु, अझ रोचक जुइकेगु यानावंगु दु । अझ थाय्‌बाय्, मनूया नां न्ह्यब्वयाः स्थानियकरण यानायंकेगु ज्या नं जूगु दु । दसुया लागि स्वस्थानी बाखंयात हे कायेफु । राष्ट्रिय अभिलेखालय् दुगु (लगत ल्याः १– ३८२) ने.सं.७२३ या स्वस्थानी बाखनय् जम्मा पौ ३२ जक खःसा ने.सं १०४० य् ल्हयःगु स्वस्थानी ४५८ पौ थ्यंगु दु । न्हापाया स्वस्थानी बाखनय् नवराज, चन्द्रवतीपिनिगु नां गनं ब्वयातःगु मदु, अथे हे लावण्य देश शालीनदीया नां नं उल्लेख जूगु मदु तर थौंकन्हय् कनीगु स्वस्थानी बाखनय् थुपिं नां दुथ्याना च्वनेधुंकूगु दु । अथेहे ने.सं ८८३ इ च्वयातःगु रामायण बाखनय् पृथ्वीनारायण शाह नं स्वनिगलय् नाकावन्दी यानाब्यूबलय् थन चि, कपाय्, मल्ताया हाहाकार जूगु, बजाः भाः थहांवनाः अपिं बस्तु जनतां उपभोग यायेमफुगु खँ न्ह्यब्वयातःगु दु । अथेहे प्राचीन बाखंया मूलभूत प्रयोजन अर्थात् थुगु इलय् बाखं च्वयेगु, बाखं कनेगु, बाखं न्यनेगु धयागु हे पुण्य संचय यायेगु, समाजय् ज्ञानबुद्धिया जः ह्वलेगु व मनोञ्जनया बीगु जूगु दु ।

प्राचीनकालय् खनेदुगु नेपालभाषाया बाखंयात प्यंगू ब्वय् ब्वथले छिं । धार्मिक बाखं —धार्मिक उदेश्यं प्रभावित जुयाः मूलरुपं पुण्य संचय यायेगु तातुनाः च्वयातःगु स्वस्थानी थेंज्याःगु धार्मिक बाखं, उपदेशमूलक बाखं— समाजय् नैतिकता स्यनेगु, ज्ञानबुद्धिया जः ह्वलेगु तातुनाः च्वयातःगु हितोपदेश थेंज्याःगु नीतिमूलक बाखं, लौकिक बाखं— लोकयात मनोरञ्जन बीगुया नापं छुं कथंया बुद्धि अक्कल स्यनीगु शुकवहत्तरी थेंज्याःगु लौकिक बाखं , लोकबाखं — लिखित रुपय् मखु मौखिक रुपय् छम्हेस्यां मेम्हसित कनेग ुयानाः न्ह्यानावयाच्वंगु ध्वंच्वलेचा थेंज्याःगु लोकबाखं आदि ।

नेपालभाषाय् अनुवाद साहित्यया इतिहास नं नेपालभाषाया ग्रन्थ वाङ्मय इतिहास ति हे पुलां । नेपालभाषा तिब्बती बर्मेली परिवारया भाषा खयां नं प्राचीनकालंनिसें बहुसंख्यक भारोपेली शब्दयात स्थानीयकरण यानाः नेपालभाषाय् छ्यलेगु जूगु व प्राचीनकालय् ज्ञानया लुखा चायेकेगु द्वार हे संस्कृत भाषा जूगुलिं मल्लकालीन नेपालय् संस्कृत भाय् सयेकेमाःगु आवश्यकता कथं संस्कृत कोशकार अमर सिंहं च्वःगु विश्वप्रसिद्ध ग्रन्थ नामलिङ्गानुशासनम्या नेपालभाषां टीका च्वयेगु ज्या जुल । थज्याःगु अमरकोश थीथी इलय् ल्ह्ययातःगु तःगु प्रति लुयावःगु दु । थथे नेपालय् खनेदुगु अमरकोश मध्ये— अमरकोश ने.सं ५०१ या अमरकोश कल्लर्देवं पुत्रपौत्रादिबोधिनी नामं थः काय् छय्पिंत संस्कृत थुइके भनं दयेकूगु खः धयातःगु दुसा अमरकोश (ने.सं ५०६) जुजु जयस्थिति मल्लया मन्त्री जयतयात अबलेया राजपण्डित माणिक्यं च्वयाब्यूगु खः । अमरकोश बाहेक मेमेगु नेपालभाषं अनुवाद जूगु धनञ्जयकोश, स्यादन्तकोश आदि नं लुयावःगु दु ।

मल्लकालय् तत्कालीन आवश्यकता व शासकपिनिगु रुची कथं संस्कृत प्राकृत भाषाया चिकित्सा, पशुचिकित्सा, न्यायशास्त्र, वास्तुशास्त्र, कर्मकाण्ड, संगीत, कामशास्त्र आदि थीथी शास्त्र व प्राविधिक विषयया आपालं ग्रन्थ नेपालभाषां आपाः थें टिकाया रुपय् अनुवाद यायेगु ज्या जूगु दु । थ्वहे कथं नेपालभाषाया प्रारम्भिक हस्तलिखित ग्रन्थ विचित्र कौटुक (ने.सं ४९३) व हरमेखला (ने.सं ४९४) चिकित्सा ग्रन्थ, नारदस्मृति (ने.सं ५००) न्यायशास्त्रया सफू, भाषा ज्योतिष (ने.सं ५४२) व दशाफल (ने.सं. ५१९) ज्योतिषशास्त्रया सफू, दशकर्म पद्धति (ने.सं ६१८) कर्मकाण्डया सफू आदि संस्कृत भाषाया नेपालभाषाय् अनुवाद टिका यानातःगु सफू खः । तर धार्मिक प्रकृतिका ग्रन्थ धाःसा संस्कृतपाखें अनुवाद जुयाच्वंगु खःसां कर्मकाण्डया इलय् ब्वनीगु स्तुति वाक्य धाःसा संस्कृत भाषं हे ब्वनेगु यानाः निर्देशन वाक्य जक नेपालभाषां हिलेगु याःगु दु, गुगु प्रचलन थौंतकं ल्यना हे च्वंगु दनि ।

नेपालभाषाय् सिर्जनात्मक साहित्य शुरु जुइधुंकाः धाःसा नेपालभाषाय् अनुवाद यायेगु ज्या मूलतया आख्यान अर्थात् बाखं विधाय् जुल । आख्यानय् नं दकलय् अप्वः अनुवाद धार्मिक बाखं गथे — रामायण, महाभारत, पुराण, जातक, अवदान तीर्थव्रत महात्म्य सम्बन्धी अप्वः जुल । तर बाखं विधाय नं अप्व थें धार्मिक व औपदेशिक बाखं गथे तन्त्राख्यान (ने.स.६३८), हितोपदेस (ने.सं ६९१) आदि ग्रन्थय् अनुवादकं गथे खः अथे हे –छगू संस्कृतिया श्लोक मेगु उकिया नेपालभाषां टिका अनुवाद यायेगु ज्या याःगु दुसा लौकिक बाखं गथे सुकवहतरी (ने.सं ८५६), बेताल पञ्चविंशतिका (ने.सं ७४०) आदि बाखनय् धाःसा तप्यंक अनुवाद टिका जक मयासे थनया धर्म संस्कृतियात ल्वयेक थःपिंसं नं छुं तनेगु यानाः स्थानीयकरण नापं नेवाःकरण यानायंकेगु ज्या जूगु दु गुगु अनुवादया शास्त्रीय विधि मध्येया छगू विधि खः ।

प्राचीनकालय् म्ये व प्याखं विधाय् धाःसा तप्यंक संस्कृतयागु अनुवाद यायेगु ज्या जूगु खनेमदु । तत्कालिन नांदंपिं गीतगोविन्दया कवि जय देव, मैथली कवि विद्यापति आदिपिनिगु काव्यया भाव जक त्याये कयाः थःपिंसं हे म्ये चिनेगु याःगु दुसा नाटकय् नं तत्कालिन प्रचलित आख्यानया लिधंसाय् थःपिंसं गुलिं नेपालभाषां मुक्कंसा गुलिं थीथी भाय् ल्वाकछ्यानाः च्वयेगु याःसां तप्यंक अनुवाद यानातःगु मदु । मल्लकालय् मुगल भाषा, साहित्य, संस्कृति यावर्चस्वतां तत्कालिन शासकपिंत नं गाक्कं प्रभाव लाकूगु जुयाच्वन । फलतः मुगलत नाप सम्वन्ध तयेत उमिगु भाषा सयेकेमाःगु आवश्यकता कथं प्रताप मल्लया राज्यकालय् कर्णपुर कायष्ठं नेपालभाषा– संस्कृत–नेपालभाषा व फारसी भाषा तयाः फारसी शब्द कोशया नं रचना याःगु दु, गुगु अनुवादया ख्यलय् न्ह्यथनेबहगु ज्या खः ।

नेपालभाषाया साहित्यिक इतिहास ई.सं ८७९ निसें अर्थात् नेपाल संबत्‌या प्रारम्भं निसें शुरु जूगु नालेगु यानातःगु दु । तर थथे खयां नं बाखं, म्ये, प्याखं थेंज्याःगु सिर्जनात्मक साहित्यया रचना यायेगु ज्या झिंखुगूगु शदिं निसें जक न्ह्यात । ने.सं. ६२५ य् ‘भागवत पुराण’ थेंज्याःगु आख्यान ग्रन्थ, ‘कपति मायानं क्यन हे दैव’ थेंज्याःगु गीति काव्य (महेन्द्र मल्लया म्ये, ६८०—६९४), तत्कालीन अभिलेखय् लुयावःगु यलया तिभय् जुजुपिनिगु (नरसिंहदेव, उद्धवसिंहदेव, पुन्दरसिंहदेव (ने.सं ६८०– ७१७) शासनकालय् रचना जूगु ‘इन्द्रविजयजात्रा गीत’ (ने.सं ६९१—६९४) ‘एकादशीव्रत’ (ने.सं. ७५३) थेंज्याःगु सिद्धिनरसिंह मल्लया छधाः प्याखं, ‘मूलदेवशशीदेवपाख्यान’ (ने.सं. ७९२) थेंज्याःगु जगतप्रकाश मल्लया पूधाः प्याखं नेपालभाषां रचना जुल ।

थ्वहे कथं सिर्जनात्मक साहित्य शुरु जूगु ने.सं ६२५या इलं निसें थ्वया साहित्यिक प्रवृत्तिइ मेगु ह्यूपाः मवःनिगु ई तक अर्थात् ने.सं ६२५—९६७ या ई तकयात नेपालभाषाया साहित्यिक इतिहासय् प्राचीनकाल नालेगु यानातःगु दु । मूलभूत साहित्यिक प्रवृत्तिइ ह्यूपाः मवःसां राजनैतिक ह्यूपाः लिसें नेपालभाषाया भाषिक साहित्यिक गतिवधिइ वःगु ह्यूपाः ल्याखं थ्व ने.सं ६२५—९६७ या समयावधियात नं न्ह्यच्वःगु प्राचीनकाल धकाः ने.सं ६२५ —८८८ (मल्लकालया उदय निसें अन्त तक) व लिच्वःगु प्राचीनकाल धकाः ने.सं ८८९ —९६७ (मल्लकालया अन्तनिसें कोतपर्व तक) धकाः निब्वय् ब्वथलेगु यानातःगु दु ।

प्राचीनकालया नेपालभाषा साहित्यया मू विधा धयागु बाखं, गीति काव्य, प्याखं खःसा थुगु ई साहित्यया प्रयोजन धयागु श्वान्त सुखाय, आत्मप्रकाशन व मनोरञ्जन जूगु दु । धर्म, श्रृंगार, उपदेश हे थुगु ईया साहित्यया मू विषय जूगु दु । अथेहे आत्मपरकता, निजात्मकता मूलभूत प्रवृति जूगु दु । साहित्यिक उपलब्धीया दृष्टिं मल्लकालयात ‘स्वर्णयुग’ माने यानातःगु दु । थ्व इलय् नेपालभाषायात देशभाषा, स्वदेश भाषा धकाः राजकीय प्रश्रय बियातःगु तत्कालिन ग्रन्थ, अभिलेखय् उल्लेख जुयाच्वंगु दु । थुलिजक मखु जुजु सिद्धिनरसिंह मल्ल, जुजु जगतप्रकाश, प्रताप मल्ल आदि थेंज्याःपिं स्रष्टापिंसं थःपिसं हे म्ये, प्याखं च्वयाः हुइकाः, च्वमि कलाकारपिंत सिरपाः, हःपाः बियाः नेपालभाषा थ्वया साहित्य विकासया नितिं तःजिगु योगदान बियावंगु दु । मल्लकालया अन्त लिपा नेपालभाषाया थाय् नेपाली भाषां काल । थुकिं यानाः थ्वया साहित्य सिर्जनाय् गाक्कं शिथिलता खनेदत । तर अथे खयां नं तत्कालीन ज्ञात अज्ञात जनसाधारण स्रष्टापिं, भाइभारदार व निम्ह प्यम्ह शाहवंशीय शासकपिंसं साहित्यिक गतियात धाःसा त्वाःदयेके मब्यू । जुजु राजेन्द्रविक्रम शाहया महासत्वपाख्यान नाटक, जुजु रणबहादुर शाह, अमृतान्द, सुन्दरानन्द, स्वामि अभयानन्द आदिपिनिगु म्ये, जनसाधारणपाखें पिदंगु बाखंम्ये, मुक्तक म्ये, इतिकथात्मक म्ये थीथी धार्मिक बाखं, लौकिक बाखं आदि थुकिया दसु खः ।

नेपालभाषाया प्राचीनता सम्बन्धी प्रमाणिक दसि मामां वनेबलय्‌ लिच्छविकालय्‌ हे थ्व भाषा अस्तित्वय्‌ वये धुकूगु खँ तत्कालीन अभिलेखं यच्चुक हे क्यं । लिच्छवित नेपाःगालय्‌ ईशा पूर्व पाखे दुहां वयेधुंकूगु खनेदुसा नेपाःया इतिहासकथं ने.सं शुरु जूगु इलनिसें तिनि थुमिसं थन शासन याःगु खः । जुजु मानदेवया पालंनिसें तिनि लिच्छवित समृद्धिशाली व प्रख्यात जुइफुगु खः । नेपाःया प्रामाणिक शिलालेख नं जुजु मानदेवया इलंनिसें (ई.स ४६४) यागु जक कथंहंक लुयावःगु दु । लिच्छवित उत्तर भारतं वःपिं खः । भारत छगू इलय्‌ गुप्त साम्राज्य सभ्यता संस्कृतिया केन्द्रविन्दु थें जुयाच्वंगुलिं थुकिं प्रभावितपिं लिच्छवि शासकतय्‌सं नेपालय्‌ नं शिक्षा व लाय्कू ज्याखँया मू माध्यम संस्कृत भाषायात हे यानाहःगु खनेदु । थ्व कथं लिच्छवि शासकतय्‌सं नं थःपिनिगु अभिलेखय्‌ संस्कृत भाय्‌ हे छय्लेगु यात । ई.सं. ४६४– ८७९ तकया दुने नेपाः गालय्‌ २०० गू ति लिच्छविकालया अभिलेखत लूगु दु । थुपिं फुक्क अभिलेखय्‌ छ्यलातःगु भाषा संस्कृत खः । तर अभिलेखया तमाम भाषा संस्कृत जूसां खुसि, थाय्‌, छुं वस्तु, कर अड्डा आदिया नां न्ह्यथनीबलय्‌ संस्कृत मखुगु खँग्वः नं छ्यलेगु यानातःगु दु ।

थुपिं खँग्वः नेपालभाषाया खँग्वः खः धकाः भाषाविद्तय्‌सं प्रमाणित याःगु दु । थथे धायेफुगुया कारण खः, थुपिं मध्ये गुलिं खँग्वः ला थौ तक न व हे अर्थय्‌ व हे ध्वनिइ नेपालभाषाय्‌ छ्यला वयाच्वंगु दनि । अज्याःगु अभिलेख विशेषयानाः नेवाः मू बस्ति जुयाच्वंगु बलम्बु फम्पि, यल, सतुंगः, थक्वा आदि थासय्‌ लूगुलि लिच्छविकालय्‌ वा व स्वयां नं न्ह्यः नेपालभाषा जनभाषाया रुपय्‌ दयेधुंकल धयागु खं स्पष्ट जू । अथेहे नेपालभाषाया खंपु अर्थात् वाक्य छ्यलातःगु न्हापांगु दसि ने.सं. १५९ यागु क्रयपत्र खः धाःसां ने.सं. २३५ निसें तिनि तत्कालीन लिखतय्‌ नेपालभाषायात बुलुहुं थाय्‌ बियाहल । थ्व यल उकुबहाःया ने.सं. २३५ या लिखतं नेपालभाषा बोलिचालिया भाषाया रुपय्‌ जक मखु लिखित भाषाया रुपय्‌ नं सीदयेक छ्यलाबुलाय्‌ वल धैगु क्यंगु दु । थ्वयां लिउ संवत्, तिथि व जुजुया नां न्ह्यथनातःगु व नेपालभाषाया वाक्य छगुलिया स्पष्ट अर्थ ध्वाथूगु जुजु रुद्रदेवया शासनकालीन नेपाल संवत् २९३ या सक्व वज्रयोगिनिइ च्वंगु स्तम्भालेख खः । लिपा ने.सं. ४५४ स थ्यंका नेपालभाषाया तःगू वाक्य दुथ्याःगु अभिलेख नं खनेदत ।

येँया मरुसतलय्‌ तानातःगु ने.सं. ४५४ या सिजःपौ सकल जनसमुदाययात सूचं बीगु निति आपाः जनसमूह मुनीगु खुल्ला थासय्‌ तानातःगुलिं थुगु इलय्‌ नेपालभाषा छगू आपाःस्यां ल्हाइगु थुगु भाय्‌ जुइ धुंकल धइगु क्यं ।

ईश्वी संवत्या झिंप्यंगूगु शदीनिसें सीदयेक संस्कृतया लिउ नेपालभाषायात अभिलेखय्‌ मू थाय्‌ बियाहल । नेपालभाषा हे जक छ्यलाः नं अभिलेख च्वयेगु जुयावल । ने.सं. ५३५ या यलया आलुक्व हितिया सिजः पौ थज्याःगु हे अभिलेखया नमूना खः । सर्वसाधारण जनतां हिति दयेकाः लः हायेकूगु न्ह्यथनातःगु थ्व यलया आलुक्व हितिया सिजापतिं थुगु इलय्‌ नेपालभाषा लिखित रुपय्‌ सुयात उजं, सुयातं सुचं बीगु निंतिं नं छ्यलीगु भाय्‌ जुइधुंकल धयागु स्पष्ट यानाब्यूगु दु ।

अथेहे ने.सं ५७३ या ख्वप लायकूया अभिलेखय्‌ राज्य क्वाथः ज्याया सम्बन्धय् देशया सकल प्रजा पञ्चयात राजाज्ञा थ्व भाषां न्यंकातःगुलिं नेपालभाषां थुगु इलय्‌ राज्यया प्रशासनीक भाषाया मान्यता तक कायेधुंकूगु खँ नं ध्वाथुइकू । थुकथं सत्या दं मल्याक गनं आंशिक रूपं सा गनं पूर्ण रुपं ताडपत्र, शिलापत्र आदि च्वयेगु ज्याय्‌ नेपालभाषा छ्यले धुंकाः सफू च्वयेगु ज्याय्‌ नं विस्तारं छ्यलाहल । थथे नेपालभाषायात छ्यलाः दकलय्‌ न्हापां रचना जूगु ग्रन्थ खः – विचित्रकौतुक (ने सं ४९३), हरमेखला (ने.स. ४९४), नारद संहिता (ने.स. ५००), अमरकोष (ने.सं. ५०१), गोपालराज वंशावली (ने.सं. ५०९ पाखे) आदि।

थथे झिंप्यंगूगु शदीनिसें सीदयेक तत्कालीन ज्याखँयात माःगु सफू नेपालभाषां भाय्‌ हिलेगु नापं देय्‌या महत्वपूर्ण घटना, ज्याखँया अभिलेख तयेकथं वंशावली घटनावली च्वयेगु ज्याय्‌ नं नेपालभाषायात छ्यलेगु यात ।

थथे निगू शदी तक धयाथें नेपालभाषायात विविध शास्त्र, वंशावली, कोश आदिया रचनाय्‌ छ्यलेधुंकाः ने.सं. ६२५य्‌ भागवत् पुराण थेंज्याःगु धार्मिक बाखंया रचनाय्‌ नं नेपालभाषायात छ्यलसा, जुजु महीन्द्र मल्लया (ने.सं. ६८०–६९६ ) इलय्‌ वनाः म्ये च्वयेगु थेंज्याःगु सृजनात्मक ज्याय्‌ नं नेपालभाषायात छ्यलाहल । अथेहे झिंन्हय्‌गूगु शदीइ नाटकया रचनाय्‌ नं नेपालभाषायात छ्यलाहल ।

थुकथं लिच्छविकालय्‌ संस्कृत भाय्‌या गुगु प्रभुत्व दुगु खः, लिपा मल्लकालय्‌ वयाः बुलुहुं बुलुहुं म्हो जुजुं वन । संस्कृत भाय्‌या प्रयोगय्‌ नं न्हापा थें शुद्धता स्तरीयता कायम मजुया वन । मल्लकालय्‌ नेपालभाषा स्वनिगलय्‌ जक कय्कुना मच्वंसे दोलखा, रामेछाप, चित्लाङ्ग, तिष्तुङ्ग, गोरखा, तनहुँ आदि थासय्‌ नं बलुहुं न्यनावन ।

दोलखां छगू बिस्कं स्वतन्त्र राज्यया रूप कासेंलि दोलखायागु नं प्रशासनीक भाषाकथं नेपालभाषायात हे नालेगु जुल । थ्व खँया पुष्टि ने सं ७८७ या शिव छत्रीया स्वम्ह फुकीया दथुइ जूगु अंशवण्डाया अभिलेखं याःगु दु । थुकथं उत्तर मल्लकालय्‌ वयाः नेपालभाषां तत्कालीन समाजय्‌ व्यापक रुपं थाय काये फत । तर अथेखःसां उबलय्‌ जुजुपिनिगु भाषा नीति संकीर्ण मजुसे उदार खनेदु । संस्कृत, मैथिली, अवधी, भोजपुरी, नेपाली आदि भाषाया नं थन उतिकं सम्मान जूगु खनेदु । थुगु इलय्‌ रचना जूगु छगू हे नाटक तःता भाय्‌ छ्यलेगु यानातःगु हे थुकिया छगू दसु धायेबहः जू ।

अबु दीपक बहादुर श्रेष्ठ व मां रत्नकुमारी श्रेष्ठया कोखं ने.सं. १०६५ (वि.सं. २००२ वैशाख १४) धवलागिरी अञ्चलया बागलुङ जिल्लाया किराना त्वालय् नेवाः न्ह्यलुवाः प्रेमप्रसाद श्रेष्ठया जन्म जूगु खः । भाषा साहित्य ख्यलय् धाःसा वय्‌कः प्रेम छोटाया नामं म्हस्यू । बांग्लुंगय् नेवाः संस्कृति तथा नेवाः भाय् प्रचारप्रसार यायेगु ज्याय् सक्रिय जुयादीपिं व्यक्तित्वपिं मध्ये वय्‌कः नं छम्ह खः । बि.ए. तक ब्वनेज्या पूवंकादीम्ह प्रेम भाजुं नेपाली भाषाय् कविता, बाखं, निबन्ध च्वयेगु लिसें लेखकपिनिगु लेखत संग्रह यानाः पिकयादीगु दु । वय्‌कः नेपालभाषा एकेडेमिया दुजः नं खः । भाजु प्रेम छोटाजु रत्न श्रेष्ठ पुरस्कार गुथिया संस्थापक नं खः । गोपाल पाँडे असीम पुरस्कार नापं राष्ट्रिय प्रतिभा पुरस्कार (२०५३) प्राप्त यानादीधुंकूम्ह वय्‌कः नेपाली भाषा साहित्यया नं नांजाःम्ह च्वमि खः ।

मां देवमाया व बौ बेखानारायण मानन्धरया क्वखं ने.सं. १०७१ पोहेलागा ५ कुन्हु येँया झोँछेँ त्वालय् भाजु प्रेम साय्‌मिया जन्म जूगु खः । वय्‌कःया छेँया नां प्रेमनारायण मानन्धर खः । प्रेम साय्‌मि नेपालभाषाया छम्ह अनन्य सेवकया नापं बहुआयामिक व्यक्तित्व खः । वय्‌कलं नेपालभाषा थकायेगु नितिं च्वसा न्ह्याकेगु बाहेक गबलें भाषिक कार्यकर्ता जुयाः ज्या यानादिलसा गबलें समाचारवाचक सा गबलें सम्पादक सा गबलें कलाकार जुयाः ज्या यानादीगु दु ।

वय्‌कःया लेखन ख्यलय् दकलय् न्हापां पिदंगु च्वसु मतिनाया किचलय् निबन्ध (ने.सं. १०९८ स जः दँपौ ल्याः ८ ) खः । अथे हे सफूया रुपय् वय्‌कःया खुगू सफू पिदंगु दु । गुगु थथे दु —दोलखाया नेपालभाषा (खँपु मुना) (ने.सं. ११०६), नेवाः नां मुना ब्व १ (ने.सं. १११७), नेवाः नां मुना ब्व २, (ने.सं. ११३४) परमेश्वरी स्वस्थानी व्रत कथा (ने.सं. ११३४), नेपालभाषाया अःखः खँग्वः धुकू (ने.सं. ११३६) ।

थ्वया नापं डा. कमलप्रकाश मल्लया सम्पादनय् च्वासापासां पिदंगु ए डिक्सनरी अफ क्लासिकल नेवारीया निंतिं खँग्वः मुनेगु ज्या नं वय्‌कलं यानादीगु दु । नापं वय्‌कःया नेपालभाषाया थीथी पत्रिकाय् साहित्यिक व सांस्कृतिक च्वसु यक्व पिदंगु दुसा वय्‌कलं थीथी पत्रिका नं सम्पादन यानाः पिकयादीगु दु ।

वय्‌कः सम्पादक तथा व्यवस्थापक जुयाः पिदंगु पत्रिका खः– त्रिचन्द्र क्याम्पसं पिदंगु जः दँपौ ल्याः ८ व ९, (२) हसना समसामयिक पत्रिका निगूगु ल्याः, पलिस्था दँ पौ ल्याः १ निसें २४ तकया व्यवस्थापक । वय्‌कलं रेडिया नेपालं वि.सं. २०४८ निसें २०६१ तक नेपालभाषा समाचार वाचक व मैत्री एफ.एमय् निदँ तक नेपालभाषा बुखँ वाचन यायेगु ज्या नं यानादीगु दु । अथेहे थ्वय्‌क पलिस्थाया सचिव जुयाः नं नेपालभाषाया निंतिं आपालं ज्या यानादीगु दु । प्रेम साय्‌मि छम्ह बांलाःम्ह कलाकार नं खः ।

वय्‌कलं नेपालभाषाया थीथी प्याखं व ख्यालकय् नं कलाकार जुयाः म्हितादीगु दु । थुकथं नेपालभाषाया छम्ह च्वमि, समाचार वाचक, साहित्यिक पत्रिकाया सम्पादक, सशक्तम्ह कलाकार आदिया भूमिका निर्वाह यानादीम्ह नेपालभाषाया छम्ह सच्चाम्ह मातृभाषा अनुरागी भाषासेवी प्रेम साय्‌मिं ने.सं ११३६ य् छगू दुर्घटनाय् लानाः मत्यवं हे थ्व संसार त्वःताझाल ।

स्वनिगः पिनें पिदंपिं नेपालभाषाया भाषिक अभियन्तापिं मध्ये भाजु प्रेम प्रसाद कर्माचार्य नं छम्ह खः । वय्‌कःया जन्म बि.सं. २०१६ फागुण २३ गते जूगु खः । वय्‌कः पोखरा नपा वडा नं १२ य् च्वनादी । नेवाः नुगः दुम्ह वय्‌कलं रानीपौवाः नेवाः संगठनया नायः जुयाः कास्कीया नेवाःतय् उत्थानया ज्याय् तःधंगु भूमिका म्हितादीगु दु ।

नेपालभाषा साहित्य थकायेत कुतः यानादीपिं नेपालभाषा सेवीपिं धर्मादित्य धर्माचार्य, चित्तधर हृदयजु लिपा पिदंम्ह भाषानिभाः प्रेमबहादुर कसाः खः । वय्‌कः नेपालभाषा साहित्यया आधुनिक निबन्धया न्ह्यलुवाः, बहुप्रतिभाशाली साहित्यकार, क्रान्तिकारी राजनैतिक नेता, अभिलेख संकलनकर्ता नापं थीथी संघसंस्थाया संस्थापक खः । थज्याःम्ह महान व्यक्तिया जन्म ने.सं. १०३७ बछलाथ्व १० (वि.सं. १९७४ वैशाख शुक्ल दशमी) कुन्हु बौ आशामान सिं कसाः व मां मय्‌जु लक्ष्मीनानी कसाःया कोखं केलत्वाः मासंगल्लीया तःलिबि चुकय् जूगु खः । पटना विश्वविद्यालयं बिए तक ब्वनाः लिहां झाःम्ह वय्‌कलं नेपालय् राणा सरकारं जनतायात याःगु अत्याचार, दमनया विरोधय् आन्दोलित जुयाः जनतायात चेतना थनेत पासापिं नापं जानाः नेपाल प्रजातन्त्र संघ नीस्वनादिल । नापं जनतायात शिक्षा बीगु निंतिं वि.सं. २००३ सालय् शान्ति निकुञ्ज हाइस्कूल स्थापना यानादिलसा अबलय् हे पद्मोदय हाइस्कूल स्थापना यायेत सक्रिय जुयादिल । अथेहे वि.सं. २००३ साल पौष १३ गते कुन्हु वय्‌कलं प्रदीप्त पुस्तकालय चायेकादिल । राजनैतिक ज्या न्ह्याकाच्वनेत समाजसेवा संघ स्थापना यानादिल । लजगा कथं वय्‌कलं पद्मोदय हाइस्कूल, विश्वभाषा कलेज व पाटन क्याम्पसय् एमए.य् नेपालभाषा ब्वंकादिल । थथे ब्वंकेगु ज्या न्ह्याका च्वनादीसां राणाविरुद्ध जनचेतना थनेगु ज्या नं न्ह्याकातुं च्वनादिल । नापं मिस्तय् हक अधिकारया निंतिं नेपाल महिला संघ स्वनादिल । अथेहे नेपालय् व भारतय् नं नेपाली कांग्रेस पार्टीइ दुहां झाःसां लिपा पार्टी त्वःताः झिंस्वला तक धर्मोदय पत्रिकाया अन्तरंग सम्पादक जुयाः कलकत्ता व कालिम्पोङ्गय् च्वनादिल । नेपालय् राणा शासन क्वःदलाः प्रजातन्त्र वसेंलि २००७ साल फागुन २ गते थःगु छेँय् थ्यंकः झाल ।

बहुप्रतिभाशाली प्रेमबहादुर कंसाकार नेपालभाषा साहित्यया आत्मपरक निबन्धया न्ह्यलुवाः खः । वय्‌कलं न्हूपुखू निबन्ध, ती, धर्मोदयलय् जि, गय् थें मस्यू बाखं पुचः च्वयादीगु दुसा स्वांमा, जापानी मचाबाखं व जापानी न्यँकँ बाखं, मतापय् च्वयागु निबन्ध अनुवाद यानादीगु दु । अथेहे मतिनाया म्ये, बाखंम्ये, नासःद्यःया म्ये, देबदेबतापिनि म्ये, लोकम्ये, न्यँकंबाखं, शुक्रबहतरिबाखं सफू प्रकाशित यानादीगु दु । अथेहे नसला, खाखें पुचः नगू ससुमां भाग १, २, ३ मचासाहित्य सम्पादन यानादीगु दु । अथेहे जुजु जयप्रकाश मल्लया रत्नेश्वरया प्रादुर्भाव नाटक, चाणक्य सार संग्रह नीतिया सफू, सिद्धिदास म्हसीके जीवनी ‘Catalogue of Selected Buddhist Manuscript in Asha Safu Kuthi’ ग्रन्थ धलः नं प्रकाशित यानादीगु दु ।

थुकथं सफू च्वयेगु व सम्पादन यायेगु ज्या आपालं न्ह्याकादीम्ह वय्‌कलं नेपालभाषा साहित्य थकायेगु निंतिं ने.सं. १०७० बछलागा ४ कुन्हु कलकत्ताय् च्वसापासा संस्थाया स्थापना यानादिल । थुगु संस्थाया न्हापांम्ह सभापति जुयादीम्ह वय्‌कः लिपा आजिवन दांभरि जुयाः नेपालभाषाया सेवा यानादिल ।

वय्‌कः नेपाः लिहां झासेंलि च्वसापासा नं नेपालय् थ्यन । थन वय्‌कलं पासापिं नापं जानाः हनुमानध्वाखा दुने स्वन्हु तक विराट नेपालभाषा साहित्य सम्मेलन न्यायेकादिल । अथेहे च्वासापासाया साहित्यया देगः दनेगु निंतिं वय्‌कलं आपालं पुलांगु ग्रन्थत मुंकाः च्वासापासा अन्तर्गत ने.सं. ११०८ थिंलागा २ कुन्हु आशा सफूकुथि स्थापना यानाः पुस्तकालयाध्यक्ष नं जुयादिल । अथेहे वय्‌कः खँग्वः धुकू निर्माण समिति, जापानी साहित्य अनुवाद समिति, अभिलेख संरक्षण समितिया संस्थापक नं खः ।

नेपालभाषा थकायेगु ज्याय् आपालं योगदान बियादीम्ह वय्‌कः नासः खलःया संस्थापक व नेपाल कोरिया मैत्री संघ, नेपाल चीन मैत्री संघया स्थापक दुजः खः । थुपिं संस्थाया नापं वय्‌कः उगु इलय् मेमेगु आपालं संघसंस्था नाप नं आवद्ध जुयादीगु दु ।

स्कूल कलेज युनिभर्सिटीइ नेपालभाषा अध्ययन अध्यापन यानाः भाषिक चेतना थनाः नेपालभाषा साहित्य थकायेगुलिइ आपालं योगदान दुम्ह वय्‌कःयात थीथी संस्थापाखें हंगु दुसा ने.सं. १०९५ बछलागा दुतियाकुन्हु च्वासापासां भाषानिभाःया उपाधीं छायेप्यूगु दु । थुकथं प्रेमबहादुर कसाजु थःगु जीवनकालय् राजनैतिक, सांस्कृतिक, सामाजिक, भाषिक ख्यलय् आपालं ज्या यायां ने.सं. ११११ यंलाथ्व १४ कुन्हु परलोक जुयादिल ।

भाजु प्रेममान पुं (चित्रकार)जुया जन्म ने.सं. १०६४ थिंला थ्व ४ कुन्हु येँय् भिन्द्यःत्वालय् जूगु खः । वय्‌कःया बौया नां वखतमान चित्रकार व मांया नां चन्द्रमाया चित्रकार खः । नेपालभाषां कविता, म्ये, च्वखँ च्वयादीम्ह भाजु चित्रकार नेपाःया नांजाःम्ह चित्रकार खः । वय्‌कःया चित्रकला तसकं च्वन्ह्याः । वय्‌कःया न्हापांगु च्वसु न्ह्यानाच्वंगु परम्परा कला (तिसा, ने.सं११३) नांगु च्वखँ खः । वय्‌कःया प्रकाशित कृति– नसला कविता संग्रह (ने.सं.११२२), परम्पराय् च्वज्या विधि (ने.सं.११२७) सफू खः । अथेहे वय्‌कःया म्येँया म्येचाः(सी.डी) नं पिदंगु दु । भाजु प्रेममान पुं नं चित्रकलाया ख्यलय् आपालं सिरपाः त्याकादीगु दु । गथे — इन्द्रराज्यलक्ष्मी प्रज्ञा पुरस्कार, नरोत्तमदास इन्दीरा श्रेष्ठ गुथि पुरस्कार । वय्‌कः नेपाल परम्परागत कलाकार संघया नायः, नेपालभाषा एकेडेमिया दुजः खः । वय्‌क नेपालः राष्ट्र बैंकया सिक्का डिजाइनर कमितिइ नं दुथ्याः ।