रत्नेश्वर प्रार्दुभाव जुजु जयप्रकाश मल्लं पद्यभाषं च्वयातःगु पूधाः प्याखं खः । थ्व नाटकया रचना साल न्ह्यथनातःगु मदुसां जुजु जयप्रकाश मल्लया ने.सं ८८० स च्वयातःगु छपु म्येय् थ्व रत्नेश्वर प्रार्दुभाव नाटकया प्रदर्शन नं जूगु खँ न्ह्यथनातःगुलिं थ्व नाटकया रचना ने.सं ८८० स्वयाः न्हापा हे जुइधुंकूुगु खनेदु । रत्नेश्वर प्रार्दुभाव नाटकय् अध्यायपतिं हे नासःद्यःया स्तुति म्ये दुथ्यानाच्वंगु दु गुगु म्ये संख्यात्मकरुपं जक मखु भाव प्रस्तुतिया दृष्टिकोणं नं आपालं तःजि जू । थथे नासःद्यः अर्थात् शिवयात थः आराध्य द्यः कथं नालाः म्ये चिनावंम्ह नेपालभाषाया न्हापांम्ह कवि जयप्रकाश मल्ल खः । थ्व रत्नेश्वर प्रार्दुभाव नाटकय् तःपु हे लाय्‌कू श्रृंगारिक म्ये नं दुथ्याःगु दु । थुपिं म्येय् थःत दयालक्ष्मीया पति दयालक्ष्मीया धनी धकाः सम्वोधन यासें शिष्ट व संयमित सम्भोग श्रृंगारया भाव प्वंकातःगु दु । उकिं थ्व रत्नेश्वर प्रार्दुभाव नाटक जुजु जयप्रकाश मल्लया रानी दयावतीनाप ल्वापु जुइन्ह्यः च्वःगु धैगु सीदु । थथे मल्लकालया थ्व रत्नेश्वर प्रार्दुभाव पद्यमय नाटकयात भाषानिभाः प्रेमबहादुर कसाःनं सम्पादन नापं देवनागरी लिपिं लिप्यान्तरण यानाः ताःहाकःगु नेपालभाषाया प्याखं साहित्यया भूमिका नापं ने.सं १०८४ स ध्वानासफूया रुपय् पिकयादीगु दु ।

विक्रम चरित्र ख्वपया जुजु भूपतिन्द्र मल्लं ने.सं ८२६ स च्वःगु शास्त्रीय परम्पराया पूधाः प्याखं खः। जुजु भूपतिन्द्र मल्ल मल्लकालय् थीथी भाषं दकलय् अप्वः (२९गू) प्याखं च्वयावंम्ह प्याखंच्वमि खः । स्वंगू दिवस (अध्याय÷अंक)य् ब्वथलातःगु थ्व बिक्रम चरित्र नाटकय् न्हापांगु दिवसय् झिंच्यापु म्ये च्यागू लु (दृष्य), निगूगु दिवसय् नीनिपु म्ये, च्यागू लु व स्वंगूगु दिवसय् झिंन्हय्पु म्ये व झिंखुगू लु दुथ्यानाच्वंगु दु । थ्व प्याखं जुजु भूपतिन्द्र मल्लं ख्वपया तलेजु देगलय् गजू छाःगु लसताय् क्यंगु खः । थ्व नाटकय् नं तत्कालिन मेमेपिं च्वमिपिनिगु नाटकय् थें न्हापांगु दिवसय् नान्दी म्ये कथं नासःद्यःया स्तुति यानाः नाटक आरम्भ यानातःगु दु । अथेहे राजवर्णन, देशवर्णनया म्येँया नापं मेमेगु म्ये नं दुथ्याकातःगु दु । भाव प्रस्तुतिया दृष्टिकोणं थुपिं म्ये आपालं तःजि जू । थ्व नाटकया कथावस्तु पौराणिक बाखं— लक्ष्मी, सरस्वती प्रार्दुभाव जुइगु, निम्ह मध्ये सु तःधं धकाः ल्वापु जुइगु, अले जुजु विक्रमादित्ययाथाय् वनाः न्याय् फ्वंवनीगु, अन्तय् सरस्वती हे त्याइगु विषयवस्तुइ आधारित प्याखं खः ।लक्ष्मीपुजाया उत्पति व महिमा ब्वयेगु हे थ्व नाटकया मू आशय जूगु दु ।

थौं स्वयाः ३०० दँ मयाक न्ह्यः जुजु भूपतिन्द्र मल्लं च्वःगु थ्व विक्रम चरित्र हस्तलिखित ग्रन्थयात भाजुपिं सत्यमोहन जोशी तथा हेमराज शाक्य निम्ह विद्वानपिं जानाः ने.सं १०९० य् देवनागरी लिपिं थौंया नाटकया सफूया ढाँचाय् थासा आखलं पिकयादीगु दु । थ्व सफूया निगूगु संस्करण ने.सं ११३०य् लोकसाहित्य परिषद् पाखें हानं पिदंगु दु ।

थौंतकया मालेज्या कथं ने.सं ४९३ य् च्वयातःगु विचित्र कौतुक (केशरपुस्तकालय दराज ल्याः ६० अभिलेख ग्रन्थ ल्याः १००१, पत्र ८०) नेपालभाषाया न्हापांगु चिकित्साशास्त्र सम्बन्धी हस्तलिखित ग्रन्थ खः। थ्व विचित्र कौतुक ने.सं ४९३ भुजिंम्वल लिपिं ताडपत्रय् च्वयातःगु, न्ह्यःनेया निपौ तनाच्वंगु जम्मा झिंनिपौ जक दुगु व्यवहारिक आयुर्वेद विषयया ग्रन्थ खः । थन ‘विचित्र’या अर्थ विभिन्न खःसा ‘कौतुक’या अर्थ व्यवहारय् माःगु विषय थुइकाच्वंगु दु । भाजु काशीनाथ तमोटया धापू कथं सरसर्ति स्वयेबलय् थ्व सफुलिइ मचा बुइकेगु प्रशुति विधि, मिखा ल्वय्, गलः सम्बन्धी वासःया खँ दुथ्यानाच्वंगु खनेदु ।

नेपालभाषाया प्राचीन बाखं मध्ये तसकं लोकं ह्वाःगु बाखं शुकवहतरी नं छगू खः । थ्वहे कथं थ्व बाखं सफू तःगू मितिइ ल्ह्ययातःगु लुयावःगु दु । थ्व शुक वहत्तरी बाखं भाःतम्ह बनिया बनय् ज्याय् वनाच्वंगुलिं थःगु यौन प्याःचाः लंकेत चान्हय् पिहां वनेत्यंम्ह बनियाया कलाःयात छेँ नं पितमछ्वयेगु निंतिं वाउँभत्तुं न्हिं न्हिं छपु छपु यानाः बनियाया कलाःम्हेसित कंगु न्हय्‌निपु बाखंया पुचः खः । थथे वाउँभत्तुं न्हय्‌निन्हु तक बाखं कने सिधःबलय् बनिया नं छेँय् थ्यंकः वइ । थुकथं वाउँभत्तुं थः मालिकं बियाथकूगु मालिकनीया सतित्व रक्षा यायेगु भालाः न्हय्‌निन्हु तक बाखं कनाः पूवंकी । थ्व शुकबहत्तरी बाखं नेपाःया सामाजिक परिवेशय् निर्माण जूगु दुसा समाजय् विद्यमान अनैतिकतायात पनेगुया नापं उच्चवर्गीय परिवारया दूराचार आदियात ब्वयेगु थ्व बाखंया मेगु विशेषता जूगु दु । शुकवहत्तरीया ने.सं ८६६ या संस्करण भाजु प्रेमबहादुर कसाःया सम्पादनय् देवनागरी लिपिइ ने.सं. ११०० स च्वसापासा पाखें पिदंगु दु ।

संगीतचन्द्र नांया प्राचीन हस्तलिखित ग्रन्थ जुजु जगज्योति मल्लं (ने.सं. ७३३–७५६)थः दरवारिया कवि वंशमणि झाया ग्वहालि कयाः विप्रदासं च्वःगु संगीतचन्द्र नांया ग्रन्थयात नेपालभाषं च्वयातःगु टिका खः । थ्व पुलांगु नेपाल लिपिं च्वयातःगु कुल २१५ पौया हस्तलिखित ग्रन्थ थौंकन्हय् राष्ट्रिय अभिलेखालयय् सुरक्षित जुयाच्वंगु दु ।

थ्व ग्रन्थयात संगीतचन्द्र नां बियातःगु खःसां थ्व संगीतसम्बन्धी ग्रन्थ मजुसे भरतमुनिया नाट्यशास्त्रयात कयाः विप्रदासं समिक्षा यानातःगु सफू खः । थुकी नाटकशास्त्रया बारे विप्रदासया थःगु बिचाः प्वंकेगु लिसें संगीत रत्नाकर, निशंक, शंकुक, कोहल आदि नाट्याशास्त्रया विद्वानपिनिगु विचारया खँय् नं चर्चा यानातःगु दु । अथे हे थ्व संगीतचन्द्र नांया ग्रन्थय् विप्रदासं न्ह्यथनामतःगु गुलिखे विषययात कयाः जुजु जगज्योति मल्लपिंसं नं मन्थन यानातःगु दु ।

नेवाः समाजय् स्वस्थानी बाखंयात गोमय्‌जुया बाखं नं धायेगु याः । थ्व स्वस्थानी परमेश्वरीया व्रतकथा नेपालमण्डलय् ब्वलंगु मौलिक बाखं खः । ने.सं ७२३ स नेपालभाषां रचना यानातःगु स्वस्थानी व्रतकथा राष्ट्रिय अभिलेखालय् लगत नं. ३८२या धलखय् दुथ्यानाच्वंगु दु । थ्व बाखं दक्वसिवय् न्हापां ने.सं ६९३ फाल्गुनय् सुं पण्डितं संस्कृत भाषं च्वःगु खनेदु । थुकियात राम सुवालं थनया धर्म संस्कृतियात ल्वयेक थःगु हे कथं ने.सं ७२३ माध शुक्ल श्रीपञ्चमी कुन्हु नेपालभाषाय् हीकल । अनंलि थ्व पालमण्डलय् न्यनावन व उगु ई कथं थुकी मेमेगु नं उपबाखंत तनाः तःधंका यंकल । थ्व स्वस्थानी व्रतकथा थौंकन्हय् उपपुराणकथं तःधने धुंकूगु दु । थुकी प्यंगू श्रृंखला दु— श्रृष्टि क्रम श्रृंखला, महादेवी सती श्रृंखला, शिव–पार्वती श्रृंखला, गोमा–नवराज श्रृंखला । थुपिं मध्ये गोमा–नवराजया बाखं जक मूल स्वस्थानी बाखं खः । मेगु लिपा लिपा लिंगपुराण, स्कन्दपुराण आदि पाखें त्यासा कयाः तःधंकेगु याःगु खः । थ्वहे कथं छु छु पुराणं बाखं त्यासा काल, स्वस्थानीयात नं उगु उगु हे पुराणया बाखं धायेगु चलन जुयावल । राष्ट्रिय अभिलेखालय् लगत नं.— ३८२ स लानाच्वंगु नेपालभाषाया न्हापांगु मूल स्वस्थानी (ने.सं ७२३) ३२ पौ जक दुगु खःसा लिपा वनाः ने.सं १०४० थ्यंकाः ४५८ पौतक दुगु स्वस्थानी नं खनेदत । अथे हे मूल बाखनय् नं थनया जनजीवनयात पाय्‌छि जुइक हीकेगुया नापं आपालं स्थानीयकरण यानाः स्वस्थानी बाखंप्रति श्रद्धा आस्था देजायेकेगुया नापं आकर्षित यायेगु ज्या जूवन । । अथेहे भाजु काशीनाथ तमोटया धापू कथं स्वस्थानी विषयस विद्यावारीधि याःम्ह मय्‌जु लिण्डा इल्टिसं थःगु शोध प्रवन्धय् नेपालभाषाया बौद्ध स्वस्थानीया छपौ किपा दसु बियादीगु दु, गुकी केन्द्रीय चरित्र शाक्यमुनि बुद्ध व स्वस्थानी महामायायात दयेकूगु दु । थज्याःगु बौद्ध स्वस्थानी सफू येँया सप्तमुनि वज्राचार्यथाय् दुगु खः गुगु ने.सं ९५१ पाखे च्वःगु खः ।

स्वस्थानी ब्रतकथा नेपालभाषाया प्राचीन बाखं मध्ये तसकं लोकंह्वाःगु दकलय् अप्वः संस्करण पिदंगु प्राचीन धार्मिक ग्रन्थ जक मजुसे छगू अलग्ग हे उद्देश्यं प्रेरितगु बाखं नं खः । खय्‌त ला स्वस्थानी ब्रतकथा मेमेगु धार्मिक बाखं थें शैब धर्मय् आधारित शिवया महिमा ब्वयाःतःगु धार्मिक आस्थां प्रभावित बाखं खः तर अथे खया नं स्वदेश प्रेमया भावना अभिप्रेरित यायेगु कुतः थ्व बाखनय् जूगु दु गुगु मेमेगु धार्मिक बाखं स्वयां पाःगु दु । थनया भौगोलिक सामाजिक सांस्कृतिक परिवेशय् रचना यानातःगु तत्कालिन पुरोहितबादं छुं कथं मुक्त जुयाः थःपिंसं हे कने जिउगु न्यंके जिउगु थ्व बाखंया मेगु विशेषता खः । पोहेलाथ्व पुन्हिनिसें सिल्लाथ्व पुन्हि तक लच्छियंकं छेँय् छेँय् थौंतक नं थ्व स्वस्थानी बाखं कनेगु न्यनेगु यानावयाच्वंगु दु । बाखनय् न्ह्यब्वयातःगु शालीनदीयात पवित्र तीर्थ भाःपा व्रतालुपिसं माघ लच्छियंकं थ्व हे तीर्थय् म्वःल्हुइगु, धलं दनेगु यानावयाच्वंगु दु । थुकथं स्वस्थानी ब्रतकथा स्वदेश प्रेम, स्वजातिया भावना, स्वधर्म प्रति स्रद्धा देजाःगु ‘जननी जन्मभूमिश्च स्वर्गादपिया गरियसी’या मन्त्र समाहित जूगु नेपालभाषाया छगू विस्कंगु ग्रन्थ जूवःगु दु ।

विचित्र हरमेखला (प्राचीन चिकित्सा ग्रन्थ )
विचित्र कौतुक ग्रन्थ लुइन्ह्यः ने.सं ४९४या हरमेखला (राष्ट्रिय अभिलेखालय लगत—५, ल्याः ७९९९) तान्त्रिक चिकित्सा ग्रन्थयात न्हापांगु ग्रन्थ कथं कयातःगु खः । ने.सं ४९४ या हरमेखला केशर पुस्तकालय् नं लुयावःगु दु (केशर पुस्तकालय, दराज ल्याः ६०, अभिलेख ग्रन्थ ल्याः १००१ पत्र ८०, नाप २८.५.×३.३ सेन्टिमिटर, माइक्रोफिल्म ल्याः सि १०६-५) । ताडपत्र भुजिंम्वल लिपिं च्वयातःगु हरमेखला ग्रन्थयात लिपा लिपा नं ल्ह्ययेगु याःगु दु । थुकिया मूल च्वमि माधुक खः । नेपालभाषां ह्यूगु ने.सं ४९४ या हरमेखला ग्रन्थय् धाःसा जम्मा स्वंगू व प्यंगू अध्याय जक दु जब कि मूल संस्कृत ग्रन्थय् धाःसा न्हय्‌गू अध्याय दु । थुपिं निगू अध्ययाय् दुगु सिलः नं ल्ययाः ल्ययाः जक हिलातःगु दु । लिपा लिपा अनुवाद जूगु हरमेखला ग्रन्थय् मेमेगु अध्यायत नं हिलाः तनेगु जुल । ने.सं ७८२ स हिलातःगु हरमेखला ग्रन्थय् न्हय्‌गू अध्याय, ७७ पौ दु । गुगु भुजिंम्वल लिपिं मजुसे नेपाल लिपिं च्वयातःगु खः । थ्व ग्रन्थ एशियाटिक सोसाइटी अफ बंगाल कलकत्ताय् थ्यंगु दु । हरमेखला तन्त्रमन्त्र ब्वनाः उपचार यायेगु थ्व तान्त्रिक चिकित्सा ग्रन्थ खः । थ्व ग्रन्थ प्राचीन नेपालय् अतिकं लोकंह्वाःगु व थुकियात थीथी इलय् ल्ह्ययाः वासः यायेगु परम्परा लिपातकं ल्यनाच्वंगु खनेद् ।

हितोपदेश नेपालभाषाया साहित्यिक ख्यलय् महवपूर्ण थाय् कयाच्वंगु बाखं सफू खः. । हितोपदेशया मूल सफू पश्चिम जर्मनीया वर्लिनया नृतत्वशास्त्रीय संग्रहालय लानाच्वंगु दु । थुकिया माइक्रोफिल्म डा. कमलप्रकाश मल्लजुं ईस्वी १९७३ य् हयादीगु खः. । थ्व हितोपदेश च्वःम्ह बंगालया पण्डित नारायण खः । थुकिया आधार द्वःछिति देँ न्ह्यः विष्णु शर्मां च्वःगु पञ्चतन्त्र बाखं सफू खः। थ्व हितोपदेशया यक्व भाषां अनुवाद जुल । उकथं हे थ्व हितोपदेशयात नेपालभाषां इलय्ब्यलय् अनुवाद याःगु जुयाच्वन । बर्लिनय् लानाच्वंगु हितोपदेश संस्कृत मूलपाठ नापं तयाः नेपालभाषां टीका च्वयातःगु खः । थ्व सफूयात न्हापा ने.सं ४८१ य् रचना जूगु माने यानाः नेपालभाषाया न्हापांगु सिर्जनात्मक ग्रन्थ नालातःगु खः ।

लिपा मय्जु ज्वाला स्थापितं थुकिया विशेष अध्ययन यानाः थ्व ग्रन्थया रचना ने.सं ६९१ य् जूगु खः धयादीगु दु । नेपालभाषां अनुवाद यानातःगु थ्व हितोपदेश संस्कृतया गथे खः अथे पूवंक मदु। तसकं संक्षेपं जक अनुवाद यानातःगुलिं यानाः बाखं उलि स्पष्ट मजू । पण्डित नारायणं च्वःगु हितोपदेशय्प्यब्व— मित्रलाभ, मित्रभेद, विग्रह व सन्धि दुगुलिइ थ्व नेपालभाषाया हितोपदेशय् मित्रलाभ खण्ड जक दु । थुकथं थ्व मित्रलाभया ब्ब जक दुगु हितोपदेशया दुने मू बाखं हे गुपु दु । शिक्षा व उपदेशयात स्पष्ट यायेगु निंतिं बाखंयात आरम्भ यानाः बाखं क्वचाइथें च्वनकि मेगु बाखं नाप स्वानाः लिपाया बाखं न्ह्याकेगु बाखं प्रस्तुति शिल्प तसकं बांलाः जू ।