हलिमय्‌ अस्तित्वय्‌ दयाच्वंपिं प्राणी मध्यय्‌ की जातया प्राणी नं छता खः । की थी थी कथंया दु । चाय्‌ दुने च्वनीपिं, स्वां–सिमाय्‌ च्वनीपिं, लखय्‌ च्वनीपिं आदि कीत दु । उकथं हे पपू दुपिं, पपू मदुपिं पपू दयाः नं ब्वये मफुपिं आदि नं दु ।

थी थी कथंया कीतसें नइगु नसा नं थी थी कथंया जुइ । गुलिं कीतसें स्वां–सिमा त्वाःल्हानाः उकिया रस जक त्वनेगु याइ । हलय्‌ च्वनाः रस जक नं साली । गुलिं गुलिं कीतसें चाय्‌ सइगु कण्डमूल व स्वां–सिमाया हा नयेगु याइ । चा जक नयाः म्वानाच्वनीपिं कीत नं दु ।

गुलिं गुलिं कीत प्याःथाय्‌ च्वनेगु याइ । गुलिं गंथाय्‌ च्वनेगु याइसा गुलिं फ्वसा ह्वयाः ध्वगीगु वस्तुइ दायेगु याइ । थ्व बाहेकं स्वयेक पानामतःगु अन्नय्‌ दाइपिं कीत नं दु । कीत दक्वं स्यंकीपिं जक हे नं जुइ मखु । गुलिं गुलिं कीत भिंकीपिं नं दु । स्यंकीपिं कीत नयाः बालि बांलाकेत ग्वहालि याइपिं कीत नं दु ।

इमू

अंगः, सिँया भुलिइ दुने व चाया ह्वतय्‌ गः दयेकाः च्वनीपिं छता की । छ्यं, म्हगः व भ्वरि यानाः स्वब्व दइ । यक्व जातया दइ । मिहेनति जुइ । न्याये यःपिं व न्याइ मखुपिं नं दइ । प्यनं तियाः न्याइ ।

इमूचा

चाया तःलय्‌ च्वनीम्ह छगू जातया की । म्ह ग्वाराचा लाइ । हाकु उनया जुइ । यच्चुसे पिचुसे च्वनाः स्वये हे बांलासे च्वनी । थ्व छुयाः नल धायेव मिखा त्यय्‌लानाः मुलुकय्‌ तयेफइ ।

कनाःचाकी

प्वलःचा, लौका आदिइ तियाः स्यंकीपिं की । भुजिं थें च्वनी, भचा चित्याः जुइ । पपू सालुइ, स्वँ दइ । थुमिसं तिल धायेव दुने दुने स्यनाः ध्वगिना वनी ।

कस्तिहा

कस्ति दयेकीम्ह हा । ग्वाराचा लाइ । उखेंथुखें ब्वयाः स्वांया रस कयाः कस्ति दयेकाः हाप्वलय्‌ मुनातइ । नेवाः संस्कृतिइ कस्तियात पञ्चामृत मध्यय्‌ छगू अमृत कथं काइ । कस्तिहां न्यात धायेव न्याःथाय्‌ कं थाइ ।

किमि

प्वाथय्‌ दाइम्ह की । हाकः हाकः जुइ, तुइसे च्वनी । दम्बिया आकार वइ । चाकुगु अप्वः नल धायेव दाइ । थुपिं दाल धायेव प्वाः स्याइ । थुपिं कुहां वइबलय्‌ दिसाया नापं वइ ।

किलिकिलिचा

बुइँचा जातया की । पपू दइ, ब्वये फइ । छ्यं, छाति व भ्वरि यानाः स्वब्व दइ । भ्वरि पाखेया म्हगः तत्याः जुइ । न्हिच्छि सुलाच्वनी, बहनी जुल धायेव किलिकिलि सः वयेक हालाच्वनी ।

किसिकी

अन्नय्‌ दाइपिं छथी की । चिकीचाधिकः जुयाः हाकुगु उनया जुइ । छ्यं चिकीचाग्वः जुइ । स्वँ दइ । अन्न पुलां जुयाः फ्यासुलकि किसिकी दाइ ।

कुमिचा

इमूया आकार वःपिं की । इमूसिकं भचा तःधिकः जुइ । प्यका ल्हाः व धँवा निपु दइ । छथाय्‌ हे यक्व ल्याखय्‌ दइ । म्हुयाः स्यंकी । थुपिं दाइगु मभिं धाइ ।

कुसि

तिंतिं न्हुयाः जुइम्ह की । हाकु हाकु ह्याउँ ह्याउँ धाइ । फोहर जुलकि दाइ । सुलाः सुलाः न्यानाः हि त्वनेगु याइ । थुमिसं न्याःथाय्‌ ह्याउँसे च्वनाः नं हीसे च्वनी ।

कँय्‌पुँइचा

हा थें ज्याःम्ह की । चिकिचा त्याः जुइ, सुलुक्क च्वनी । प्यका ल्हाः निपा तुति व छज्वः पपू दइ । ब्वयाजुइ । माकःचा नइ । खेँय्‌ थ्वयेत्यल धायेव कापीकिपी चां गः दयेकी । दुने खेँय्‌ थ्वयाः म्वाःम्ह माकःचा तयाः प्वाःतिना थकी । थ्वं माकःचित न्यात धायेव लाता हे जुयाः वं यंकूथाय्‌ वनी ।

कँय्‌पुँइचाहा

चिकिचात्याः जुयाः स्वालाक्क च्वंम्ह हा । झाःपाः दुथाय्‌ हाप्वः दयेकी । हाप्वः तप्वः जुइ मखु । लानिहा दयावःलिसे थाय्‌ थासय्‌ दयेकी । हाया ल्याः यक्व दइ मखु । थुमिसं न्यात धायेव मना वयेगु सिकं हीसे च्वनाः स्याइ ।

कःलि

च्यापा ल्हाः तुति दुम्ह हि मदुम्ह जीव । च्यापां चुयाः जुइ । जुइबलय्‌ बेथां वनी । ल्हाः थें संके ज्यूगु च्वामुसे च्वंगु धँवा निपु दइ । खतरा वः थें जुल धायेव थुकिं हे प्रतिकार यायेगु याइ । लखय्‌ जुइबलय्‌ लाल काइ । ल्वहंया कापीकिपी व चाय्‌ म्हुयाः च्वनेगु याइ । चिचीचाधिकःपिं लखय्‌ दाइपिं की नइ । वा पिनातःथाय्‌ तगिं बुँइ म्हुयाः लः ज्वयेकाः अनं वइपिं कीचात नं नयेगु याइ । मस्तसें मांम्हेसिगु ला नइ । अथे जुयाः लःधालय्‌ च्वनाः मचा थ्वकाः चुइकेबीगु याइ ।

क्वःबुइँचा

ततःधिकःपिं बुइँचा । बथां बथां जुयाः वइ । थ्व मनः व मनः धयागु दइ मखु, न्ह्यागुं नइ । थुमिगु बथां जूवःथाय्‌ छुं हे ल्यनी मखु । थुपिं वल धायेवं अनिकाल जुइ ।

क्वंचाहा

सिमाय्‌ हाप्वः दयेकीम्ह हा । हा मध्यय्‌ तःधिकः जुइ । चीधिकःपिं हात लानाः नइ । थुमिगु हाप्वः दुथाय्‌ जःखः मेपिं हा च्वनी मखु । हाप्वः ततःप्वः जुइ । यगाकाः दयेकी । हाप्वलय्‌ छुं कथंया खतरा जुल धायेव गोलि वः थें वयाः झीत न्याइ । थुमिसं न्यातकि मनावइ ।

खासा

बुलुहुं जक न्ह्याःवनीम्ह की । क्वँय्‌ दइ मखु, लाया ला जक जुइ । चा रंग व भुयूपिं दइ । तःधीपिं व चीधीपिं यानाः यक्व जातया दइ । संखूचाय्‌ प्यपुना च्वनी । नसा नयेत संखूचां पिहां वइ । खतरा महसुस जुल धायेव संखूचाय्‌ दुने वनी ।

थुपिं वनीथाय्‌ लाः थें ज्याःगु बः छबः त्वःतावनी । नयेत न्ह्यागुं नइ । नयेगु मरुसा चा जूसां नइ । संखूचा मदुगु जातयापिं नं दइ । खासाया ला वासःया रुपय्‌ ज्या कायेगु याः । दमया ल्वय्‌ दुपिन्सं खासा नल धायेव ल्वय्‌ क्वलाना वनी ।

खिग्वाराकी

छाःकी जातया छता की । म्हय्‌ सँ दइ मखु । तुइसे च्वनी । त्वाः छकूचा ह्याउँसे च्वनी । त्वाथय्‌ धँवा निपु दइ । थुकिं म्हुयाः चा तःलय्‌ सुलाच्वनी । यक्व तःलय्‌ च्वनी मखु । स्वां–सिमाया हा जःखः थुपिं च्वनेगु याइ ।

ल्हाःतुति वाल्ल दइ । सिकापतिं बःत्याःपिं तकं दइ । थिकः न्हुयाः वनेगु याइ । थुमिगु नसा माया हा जुइ । थुपि दत धायेव मां हा काये मफयाः सुकू गनावनी । थुमित न्हंकाछ्वयेत वासः छ्वाकेगु सिकं मालाः ल्यया न्हंकेगु याइ ।

खिचाभुजिं

खिचातय्‌के दाइपिं भुजिं । पपू हेँहेँधायाः सालुइ । छ्यं चिग्वः व भ्वरि तग्वः जुइ । खिचा दयेकं मेथाय्‌ जुइ मखु । मछिं मछिं थाय्‌ च्वनाः खिचायात न्यानाः दुख बी ।

खिभुजिं

फोहरय्‌ च्वनीम्ह भुजिं । ग्वाराचा लाइ । प्यं वाउँसे च्वनी । पपू सालुइ । ब्वइबलय्‌ भुइँइँ भुइँइँया सः वइ । थुपिं जूथाय्‌ तक तँुचा थें ज्याःपिं की दइ । थुमिगु तुतिइ नं अल्याख खने मदुपिं कीत दइ ।

गुइमाय्‌की

चाःतुलाः ग्वाराचिना च्वनीम्ह छगू जातया की । पतिं बःत्याः तक जुइ । ३ इञ्च हाकः तकयापिं दइ । ल्हाःतुति यक्व दइ । ह्याउँ हाकु उन जुयाः छिरिबिरि खनेदइ । न्हसि जुयाः नाइसे च्वंगु चा दुथाय्‌ च्वनेगु याइ । थुपिं च्वनीथाय्‌ लः दत धायेव पिहां वयेगु याइ । थुपिं वनीगु चाल स्वयेबलय्‌ हारां थें खनेदइ । सुयातं छुं धाःसा याइ मखु । बरु न्ह्यःने छुं नं खतराया संकेत महसुस जुल धायेव चाःतुलाः ग्वाराचिनी । अल्सि जुयाः कय्‌कय्‌कुनाः च्वंच्वनीपिन्त गुइमाय्‌की थें च्वंच्वन धायेगु याइ ।

गँय्‌दाकी

सौ ध्वगीथाय्‌ दाइम्ह छता की । हाकुगु उनया जुइ । ग्वारा खाइ । छ्यं चिकीचा ग्वः जुयाः ककुयाथाय्‌ छचाःलिं बाला छबाला दइ । पपू दइ । भचा भचा ब्वयेफइ । प्यं चुल धायेव ब्वयेगु याइ ।

घ्यःबुइँचा

वाउँसे च्वनीम्ह बुइँचा । छ्यं चिग्वः जुइ । ताःहाकःगु पपू दइ । गःपतंनिसें म्ह छम्हं पपुतिं भुनाच्वनी । म्हय्‌ दाः या दाः जुइ । म्ह नाइसे च्वनी ।

चुलिंचा

तिंकतिंक न्हुयाः जुइम्ह की । छ्यं चिकिचाग्वः जुइ, त्वाः च्वामुइ । प्वाः तग्वः जुइ । हाकु सियू उनया पपू दइ । चापाँय्‌ व हःया तःलय्‌ च्वंच्वनेगु याइ । ब्वयाः जुइगुया सिकं तिंतिं न्हुयाः जुइ ।

छ्वबुइँचा

छ्वब्वय्‌ दाइपिं बुइँचा । क्वःबुइँचा थें हे च्वनी, भचा चीधिकः जुइ । ल्याखय्‌ यक्व दइ मखु । छ्वब्व मन्त धायेवं उखेंथुखें जुइ, क्वखं लानाः नयेगु याइ ।

झ्यालिंचा

ब्वयाजुइम्ह की । छ्यं चिकीचाग्वः जुइ । छ्यं व म्ह स्वाःथाय्‌ चिकीचापुगु गःपः दइ । प्वाः हाकः लाइ । म्हय्‌ निज्वः पपू व प्यका ल्हाः दइ । पपू ह्याउँसे च्वनी । थुकिं यानाः म्हनापं ह्याउँ थें जुइ । स्वानय्‌ जक मखु, न्ह्याथाय्‌ नं जुइगु याइ । बुइँचां थें खेँय्‌ थ्वइ । दिल्ला गुंलापाखे यक्व खनेदइ । बथां बथां जुयाः ब्वयाजुइ । ब्वब्वं हे चिचीधिकःपिं कुकुचा थें ज्याःपिं की लानाः नइ । थज्याःपिं कीत दुथाय्‌ बथां चिंक ब्वयेगु याइ । निभाः थीबलय्‌ सिकं सुनुभुनु जुइबलय्‌ आपाः ब्वयाजूगु खंकेफइ ।

त्वँचाकी

ध्वगीगु वस्तुइ दाइपिं की । चिचीचाधिकः जुइ । तुइसे च्वनी । ल्याखय्‌ यक्व दइ । स्वये हे घच्चाइपुसे च्वनी । उखेंथुखें वनेगु सिकं वालावाला जक सनाच्वनी ।

त्वाति

चाया दुने च्वनीम्ह छगू जातया की । छ्यं छाति व भ्वरि यानाः स्वब्व दइ । गःपः चिपु जुइ । छातिया जःखः प्यका ल्हाः दइ । थुकिया नापसं धँवा थें ज्याःगु निका ल्हाः नं दइ । थुकिं चा म्हुइगु याइ । चाय्‌ लः दत धायेव लः मदुथाय्‌ वनेगु याइ । सिनाज्यां लः दइबलय्‌ द्यांप्वलय्‌ ह्वः दयेकाः च्वनी । बहनी ह्वतय्‌ च्वनाः हालेगु याइ । थुपिं च्वनाच्वंथाय्‌ ह्वतय्‌ छुं जुलकि हालेगु दी । मनूत हाला च्वंगाय्‌ सुं वइबलय्‌ हाःगु दित धायेव ‘त्वाति ह्वतय्‌ ग्वालिं च्वाये’ थें धाइगु उखान नं दयेकातःगु दु । त्वातियात छ्यनय्‌ तयाः तपुलि पुलकि धँवा थें ज्याःगु ल्हातिं म्हुइबलय्‌ चासुवंके थें जुइ ।

दम्बि

प्याःगु चाय्‌ च्वनीम्ह की । सुपः बःपु जुयाः ताःहाकः जुइ । छ्यं प्यं निखें अथे हे च्वनी । त्वाःदःसां सी मखु । ग्वःत्वाः जुल वःम्ह हे जुइ । निभालय्‌ लातकि धाःसा गनाः सी ।

दुछाःकी

क्यातु क्यातुगु मा त्वाःल्हाइम्ह की । हाकःचा लाइ । बल्लाःगु धँवा निपु दइ । म्ह सीसे च्वनी । ल्हाःतुति वाल्ल दइ । त्वाः छकूचा हाकुइ । थिकःथिकःन्हुयाः जुइ । चाय्‌ म्हुयाः च्वनी । सुंसां दनकि पिहां वयाः क्यातु क्यातुगु मा त्वाःल्हानाः रस त्वनेगु याइ । तमागु माय्‌ जुइबलय्‌ गयाः वनी, कुहां वइबलय्‌ ग्वाराग्वारा तुलाः कुतुं वयेगु याइ । छम्हसिनं हे यक्व स्यंकेफु । थुमित न्हंकेत त्वाःल्हाना तःथाय्‌ म्हुयाः लिकयाः व तिक्वय्‌ लः कुनाः लखय्‌ थुनेगु याइ ।

धँय्‌

सुलाः सुलाः हि त्वनीम्ह की । चिचीधिकः जुइ । हाकु हाकु ह्याउँ ह्याउँ धाइ । वाल्ल वाल्ल जुइ । भुलिइ व कापिइ किपिइ च्वनेगु याइ । थीबलय्‌ नवइ । हि त्वने त्यलकि स्वँ पिकाइ । थुमिसं न्याःथाय्‌ ह्याउँसे च्वनाः चासुइ ।

नवंकी

नवं नइम्ह की । तातक मछ्यसे तयातःगु कापतय्‌ दाइ । चिचीचाधिकः जुइ, मिखां तिफ्याये थाकुइ । नवं नल धायेव कापतय्‌ प्वाःचा प्वाःचा गनाः पितिपिति वइ ।

न्हय्‌बि

न्हाय्‌पनय्‌ दुहां वनेयःम्ह की । चिकीचा त्वाः व निलांगू स्वलांगू ति हाकः जुइ । ल्हाः तुति वाल्ल्ल दइ । ह्याउँह्याउँ धाइ । थ्व वल धायेव चिकं फ्वंवल धाइ । तूचिकं तयाबिल धायेव सी ।

पालेयःबुइँचा

बुइँचातय्‌ छगू जात । छ्यं चिकिचाग्वः जुइ । मिखाया नापं तिकातःगु थें च्वंक चाःचा दइ । ककु चिहाकः जुयाः म्हगः ताःहाकः जुइ । ककुया नापसं स्वलः थ्याये ज्यूगु ल्हाः छज्वः दइ । चुल्यां क्वय्‌ कःति धाः थें दयाः च्वकालुइ । म्हगलं क्वय्‌ प्वाः दइ । प्वाःयात पपुतिं भुनातइ । भचा भचा ब्वयेफइ । म्हय्‌ स्वलः थ्याये ज्यूगु ताताःहाकःगु तुति निज्वः दइ । ल्याखय्‌ यक्व दइ मखु । थ्व मांसाहारी जुइ । बुइँचा, माकःचा आदि कीत लानाः नइ । थ्वं ज्वनाः कःति धालं कसय्‌ यात धायेव ब्यनावये फइ मखु ।ः

पाहांकी

छेँदुने प्याः थचाः वःथाय्‌ दाइम्ह की । मुस्याया बाला थें बाला बाला जुइ । सियूगु उनया जुइ । ल्याखय्‌ यक्व दइ । नसा नइबलय्‌ फ्ययाः जक नइ । थुमिसं फ्ययातःगु यच्चुसे बांलाइ । थुपिं पिहां वल धायेव पाहां वइ धायेगु याइ ।

पुइँपुइँकी

थिलकि प्यनं पुइँपुइँक सः वयेकीम्ह की । छलांगूति जक धिकः जुइ । हाकुसियू उनया जुइ । थुमिसं प्यनं सः पिकाइबलय्‌ वइगु फय्‌ क¥हः जूथाय्‌ लाकलकि क¥हः लनावनी ।

प्या

मचायेक हि त्वनीम्ह की । हाकः लाइ, चिकीचात्याः जुइ । नाइसे च्वनी । म्हुतु दइ, प्यं दइ मखु । लखय्‌ व सिमाय्‌ च्वनीपिं यानाः निथी दइ । लखय्‌ च्वनीपिं भचा तत्याः जुइ, सिमाय्‌ च्वनीपिं चिकीचात्याः जुइ ।

प्यासि

न्याक्क प्यपुनाः हि त्वनीम्ह सि । हि मत्वंतले पतिचिं थें जुइ, चाकलाइ । ल्हाःतुति वाल्ल्ल दइ । वस्तुतय्‌के प्यपुनाः हि त्वनी । लिकाये हे थाकुइ । हि त्वंलिसे तग्वारा जुइ । तन्न जुल धायेव थःथम्हंतुं स्वब्याना वइ ।

पुलुपुलुगेरा

पिलिक्क पिलिक्क मत च्याकीम्ह की । कस्तिहा बःधिकः जुइ । प्यं च्वका ज्वाल्ल्ल च्वनी । पपू दइ, ख्युंल कि पिहां वयाः ब्वया जुइ । ब्वइबलय्‌ मत पिलिक्क पिलिक्क च्याइ । थ्व वःगु खनकि “पुलुपुलुगेरा धौबजि नये यःसा कुहां कुहां वा” धकाः मस्त हालाजुइ ।

फाकी÷केताकी

माया क्यातु क्यातुगु च्वतय्‌ दाइपिं की । चिचीधिकः जुइ । वाउँपिं व हाकुपिं यानाः निथी दइ । नाइसे याउँसे च्वनी । फसं ब्वयेकाः छथासं मेथाय्‌ वनेगु याइ । छक्वलं हे ल्याखय्‌ यक्व दयावयेगु याइ । धी धी चिंक च्वनाः माया रस चुचुप्याइ । थुपिं दुथाय्‌ मा ब्वलने मफयाः कय्‌कय्‌ कुनी । बल्लाइ मखु, भचा जक वासःया प्रभावं हे सी । छिरिबिरिपिं मुस्याबाला कीतसें थुमित नयेगु याइ । इमूतसें स्वथं तियाः थुमिके च्वंगु रस कायेगु याइ । थुपिं दुथाय्‌ मुस्याबाला की व इमूत ग्वाःग्वाः दयाच्वनी ।

बँहा

बँय्‌ च्वनीम्ह हा । ग्वारा ग्वारा जुइ । चीधिम्ह भम्बः थें च्वनी । ल्याखय्‌ यक्व दइमखु । द्यामय्‌ हाप्वः दयेकी । काचाक्क खनीमखु । मखंसें हाप्वःयाथाय्‌ वन धायेव खतरा तायेकाः हय्‌काःवइ । अथे वइबलय्‌ अन मच्वँसे मेथाय्‌ वनेगु याइ ।

बिलि

छगू जातया की । छ्यं चिकिचा ग्वः जुयाः छ्यनय्‌ ताःहाकय्‌क ग्वाय्‌ निपु दइ । म्ह छम्हं पपुतिं भुनातइ । भुरुकभुरुक जक ब्वयेफइ । प्यपा तुति दइ । ब्वांवने फइ । ह्याउँ हाकु उनया जुइ । कापिइकिपिइ च्वनी । बहनी पिहांवइ । न्ह्यागुं नइ ।

बुँइचा

वाउँगु मा नइपिं की । सिमाया दँथय्‌ खेँय्‌ थ्वइ । छगः खेँचय्‌ हे अल्याख दइ । वाब्वय्‌ दाइ । छ्यनय्‌ धस्वानाच्वंगु सँ निपु दइ । मिखाया क्वसंं तिकातःगु थें च्वंक बाला दइ । म्हुतुप्वाः तप्वाः जुइ । छाति फालाचिनाः जवंखवं प्यका ल्हाः दइ । म्हय्‌ पपू दइ । म्हया क्वसं हाकःचा लाःगु प्वाः दइ । तुतिया पुलिं क्वय्‌ तिकः दइ । तिकलं थिकःन्हुयाः उखेंथुखें वनेगु व ब्वयेगु याइ । वाउँ वाउँगु हः व वामाया हः नयेगु याइ । बुइँचा लानाः छुयाः व सियाः नयेगु याइ ।

ब्वकी

पति थें च्वनीपिं छता की । वाकुथिइ तयातःगु वा बांलाक स्वयेक पाना मतल धायेव थज्याःपिं की दाइ । लार्भा अबस्थाय्‌ अन्न नयाः स्यंकेगु याइ । वयस्क जुल धायेव पपू दइ, उखेंथखें ब्वयाजुइ । यक्व तापाक धाःसा ब्वया वनेफइ मखु । भचा तुयू म्हासु उनया जुइ । पपुतिइ नचुसे च्वंगु तुयू नःगु धू दइ । थ्वयात थीबलय्‌ इमिके च्वंगु धू ल्हातिइ पुनावइ । पतियाके थें स्वँ दइ मखु । अथे जुयाः थ्वं न्याये फइ मखु । मस्वःगु अन्न स्वयेक पात धायेवं थुपिं मदया वनी ।

भम्बः

स्वांया रस त्वनीम्ह जीव । ग्वारा लाइ, पपू दइ । त्वाथय्‌ चिकिचाहाकःगु स्वँ दइ । उखें थुखें ब्वयाः स्वांया रस त्वं जुइ । ब्वइबलय्‌ भुँइँइँ भुँइँइँया सः पिकया जुइ । बाखनय्‌ कामारु कामाक्षं बुंगद्यः हःबलय्‌ भम्बःया रुपय्‌ कलशय्‌ तयाः हःगु धकाः न्ह्यथना तःगु दु ।

भुजिं

चाकुइ भुनीपिं की । चिकिचाधिकः जुइ । पपू दइ, ब्वये फइ । प्यका ल्हाः दइ । नये त्यलकि स्वँ पिकयाः स्वथं तिकाः नइ । चाकु दुथाय्‌ हय्‌हय्‌कयाः भुंवयेगु याइ ।

भुलकी

कन्दमूल व सकि नइपिं की । सुपः बःपु व निलांगुति हाकः जुइ । त्वाः छकूचा ह्याउँ थें जुइ । त्वाःया नापं धँवा निपु दइ । तुयू उनया जुइ । नाइसे च्वनी ।

म्हय्‌ पाछि पाछि पाक ह्याउँसे म्हासुसे च्वंगु बाला दइ । स्वये हे बलासे च्वनी । छथासं हे ल्याखय्‌ यक्व दइ । यक्व छक्वलं वाला वाला सनीबलय्‌ घच्चायापुसे च्वनी । चाया तःलय्‌ च्वंगु स्वां फकं आदिया सकि व कन्दमूल नइ । च्वः वइथासंनिसें नइगुलिं थुमिसं नःगु सकिइ मा बुयावये फइ मखु ।

मतकी

मतय्‌ दाः वइपिं की । ब्वकी थें च्वनी । पपू दइ । उखेंथुखें ब्वयाजुइ । मतय्‌ हय्‌भुना च्वनी । प्वाःचा मतय्‌ दाइबलय्‌ च्यानाः सी । चिप्वाःगुलिइ दाइबलय्‌ मत हे नं सीयः ।

मय्‌की

प्वक व प्वक थ्वँय्‌ दाइपिं की । चिचीचाधिकः जुयाः तुइसे च्वनी । प्वक व प्वकथ्वँ फसं ह्वाकाः पुलां यानातल धायेव मय्‌की दाइ ।

माकःचा

जाः प्यनीम्ह की । म्ह ग्वाराचा व छ्यं चिकिचाग्वः जुइ । म्हया छचाःलिं च्याका ल्हाः दइ । प्यनं सुका थें ज्याःगु का पिकयाः जाः प्यनी । ब्वया जुइपिं चिचीचा धिकःपिं कीचात, पति व भुजिं क्यंकाः नयेगु याइ । जाः मप्यनीपिं जातया माकःचात नं दु । चिकीचा ग्वारा जुइ । ल्हाः तुति ताताःहाकः जुइ । प्यनय्‌ कं थें छाःगु छत्वाः दइ । लः सिलिसिलि दुथाय्‌ ख्वाउँसे च्वंथाय्‌ च्वनेगु याइ । लखय्‌ नं ब्वां जुइफइ । वामा क्वःदयेकीगु फ्वसा (फंगस) नयेगु याइ ।

माय्‌बिलि

म्हालकाय्‌चा थें ज्याःम्ह जीव । अंगः सिलिं न्ह्याथाय्‌ नं जुइफइ । मे ताःहाकः जुइ । बहनी पिहां वइ । मतय्‌ वइपिं कीचात में तिकाः नइ । तिंन्हुइबलय्‌ च्व तुलुक वयेकी । थ्वयात यलय्‌ च्वम्हुलुचा धाइ ।

मिमिचा

मुंकातःगु धुलय्‌ दाइपिं न्यायेयःपिं की । चिचीधिकः जुइ । काचाक्क मिखां खंके थाकुइ । थुमिसं न्यात धायेवं हिसे च्वनाः काचःकाचः वइ ।

मुस्याबालाकी

बालागु मुस्याया आकार वःम्ह की । म्हय्‌ फुति फुति दइ । वाल्ल च्वंक ल्हाः तुति दइ । सियूपिं व छिरिबिरि उनयापिं यानाः निगू कथंया दइ । सियूपिन्के नीच्याफुति व मेगु उनयापिन्के खुफुतिं निसें भिंmनिफुति भिंmखुफुति तक नं दइ । मौसम क्वानावःलिसे खनेदइ । छथासं मेथाय्‌ वनेत ब्वयावनेगु याइ । तापाक्क ब्वये फइ मखु । सियूपिन्सं बालिया हलय्‌ च्वंगु रस त्वनाः स्यंकेगु याइ । छिरिबिरिपिन्सं फाकीचात नयेगु याइ ।

म्हालिकाय्‌चा

माय्‌बिलिचा थें ज्याःम्ह जीव । माय्‌बिलिचा सिकं तःधिकः जुइ । वयस्क जुल धायेव बाजातया छ्यनय्‌ ह्याउँगु उन दयावइ । छेँ बाय्‌ गः दयेकी मखु । झाःपाः दुथाय्‌ च्वनी । बालिइ सइगु सि व सिसाफल नइ ।

लःकी

लखय्‌ दाइपिं की । चिचीचाधिकः जुइ, पपू दइ । हाकुहाकु धाइ, बरखामासं दाइ । लखय्‌ लेहेंपुयाः च्वनी । लखं प्याःसां ब्वयेफइ । ल्याखय्‌ यक्व दइ ।

लापाचा

छाकीया पूर्ण अवस्था । तःधीपिं व चीधीपिं यानाः थी थी कथंया दइ । छाकीया गुण व स्वरुपकथं लापाचिया स्वरुप जुइ । छ्यं चिग्वः जुइ, छ्यनय्‌ एन्टेना थें धस्वाःगु निपु सँ दइ । त्वाथय्‌ चिकिचाहाकःगु स्वँ दइ । थुकिं स्वांया रस कायेगु ज्या याइ । म्ह त्याःचा चिनाः हाकःचा लाइ । म्हय्‌ प्यपा पपू दइ । पपुतिइ नचुसे च्वंगु धू (पाउदर) दइ । धू थी थी उनया जुइ । गज्याःगु उनया धू दत पपू नं अज्याःगु हे उनया जुइ । थी थी कथंया उन दुपिं लापाचा छिरिबिरि खनेदइ ।

ल्वहंबिलिकी

दुछाःकीया सुसुप्त अवस्थाबलय्‌या की । गजू लू थें क्वय्‌ तत्याः व च्वय्‌ चित्याः जुइ । तकि तकि लू थें जुयाः ह्याउँ म्हासु उनया जुइ । धंकाः ज्वन धायेव च्वका चाःचाःहुली ।

ल्हुकुचा

चिचीचाधिकःपिं तिछुँ थें ज्याःपिं जीव । त्वाः च्वामुसे च्वनी । द्यां ह्वतय्‌ च्वनी । त्वाथय्‌ ग्वाय्‌ थें सँ दइ । फसि तुसिपुया बास ताइ । चाया तःलय्‌ च्वंगु जूसां म्हुयाः नइ । द्यःने नौ तयातल धायेव नइ मखु ।

सपानि

चिचीचाधिकःपिं इमू । वाल्लइल्ल जुइ । यानंनिसें खंके थाकुइ । चिचीचाह्वःगु ह्वतं नं जुइ । चाकुगु नसाय्‌ हय्‌हय्‌ भुनाच्वनी ।

सि

हि त्वनीपिं की । मनूतय्‌के दाइ । म्हसि व छ्यंसि यानाः निगू कथंया दइ । म्हसि तुइसे च्वनी, छ्यंसि हाकुसे च्वनी । ल्हाःतुति वाल्ल दइ । हि त्वनेत स्वथं ती । सिया खेँय्‌यात ससि धाइ ।

सिँकी

सिँ म्हुइम्ह की । बःचात्याः जुइ, हाकुसे सीसे च्वनी । त्वाः च्वामुइ । ततःग्वःगु सिँ म्हुयाः दुने दुने नयाः भ्वाभः याइ । पिनं खनेदइ मखु । फायेबलय्‌ जक खनेदइ ।

स्यःकी

माया स्यः नइम्ह की । तुइसे सीसे च्वनी । सुपः बःपु व निलांगुति हाकः जुइ । छाःगु न्हिप्यं छत्वाःचा दइ । थुमित खतरा जुल धायेव न्हिप्यनं ती । थुमिसं तीगु हीसे च्वनाः स्याइ ।

स्वंकी

लहरा वनीगु मायागु च्वतय्‌ तीम्ह की । चिग्वःगु मुस्याग्वः बःधिकः जुइ । चिकिचाहाकःगु पपू दइ । भचा भचा ब्वयेफइ । चा रंगया जुइ । म्हुतुया थासय्‌ स्वँ दइ । भुति, घ्यःसिमि आदिया क्यातु क्यातुगु च्वतय्‌ तियाः रस त्वनेगु याइ । थुमिसं तिल धायेव च्वः गनावनी । ल्याखय्‌ यक्व दइ मखु । निम्हप्यम्ह दत धायेव हे यक्व स्यंकेफइ । छुं भचा खतरा जू थें जुल धायेव चाय्‌ कुथुं वनाः सुलाबी । कुथुं वनेन्ह्यः हे खंकाः फयाकाये फःसा जक थुमित मदयेका छ्वये फइ ।

हा

स्वांया रस कयाः नइम्ह की । कस्तिहा, कँय्‌पुँइचाहा, क्वंचाहा व बँहा जातया दइ । ग्वारा लाःगु प्वः दयेकाः च्वनेगु याइ । थुकियात हाप्वः धाइ । हाप्वःपतिं लानिहा छम्ह, च्याम्ह झिम्ह मिजं हा व यक्व ज्यामि हा दइ । रानीहां खेँय्‌ थ्वयाः हाया ल्याः यक्व दयेकी । दुहां पिहां जुइत प्वलय्‌ ह्वःचा ह्वःचा दयेका तइ । म्हय्‌ छज्वः पपू दइ । म्हुतुइ स्वँ छहाकः दइ । उखेंथुखें ब्वयाः स्वँथं तियाः स्वांया रस कायेगु याइ । छ्यनय्‌ धस्वाना च्वंगु सँ निपु दइ । थुकिं हाप्वःनाप स्वापू तयाच्वनेगु याइ । स्वापू दुथाय्‌ तक ब्वइ, मन्त धायेवं अनं उखे वनी मखु ।

है

न्हय्‌बि थें ज्याःम्ह की । न्हय्‌बिसिकं भचा तःधिकः जुइ । ल्हाःतुति वाल्ल्ल दइ । हाकःचा लानाः फालाचिं थें जुइ । सियू ह्याउँ उनया जुइ । वाब्वय्‌ दाइ । लयाहयाखतंया वाय्‌ दइ ।

नेपाःया जनगणना सन् २०२१ कथं नेपालय् १३४ जातजातिं १२४ स्वयाः अप्वः भाय् ल्हाइ । थुकथं नेपाल बहुजातीय, बहुभाषिक, बहुधार्मिक देश खः । नेपाःया जनसंख्या २,९१,६४,५७८ म्ह दु । नेवाः जाति मनू व वक्ताया ल्याखं देशया च्यागूगु तःधंगु जाति व भाषा खः । नेवाःत नेपालय् १३,४१,३६३ म्ह अर्थात कूल जनसंख्याया ४.६ प्रतिशत दुसा वक्ता ८,६३,३८० म्ह अर्थात कूल जनसंख्याया २.९६ प्रतिशत दु । नेवाःत नेपालय् न्हय्गू प्रदेश, ७३ जिल्ला, ४६७ (न्यागू महानगरपालिका, १२ उपमहानगरपालिका, १९० नगरपालिका व २६० गाउँपालिका) पालिकाय् न्यनाच्वंगु दु (CBS, Population by Caste/Ethnic groups and Sex, NPHC 2021, 2021) ।
नेवाः जाति तहगत समुदाय खः । लिच्छवि– कालया जुजु वसन्तदेव (सन् ५०६–५३२) या पालय् नेपालय् वर्णव्यवस्था लिसें जातिप्रथा नं न्ह्याःगु खनेदु । व इलय् समाजय् प्यंगू जात व १८ गू थरया नां न्ह्यथनातःगु खनेदु (वज्राचार्य, वि.सं. २०३०, पृ. ९१–१०३) । उकी थीथी उपथरत नं खनेदु । जयस्थिति मल्लया शासनकालय् (वि.सं. १४३७–१४५३) प्यंगू जात व ६४ गू वर्णय् ब्वथल । सिद्धिनरसिंह मल्लं (वि.सं. १६७९–१७१४) ४८ गू थीथी जातया व्यवस्था याःगु खनेदु (श्रेष्ठ त., वि.सं. २०६६, पृ. ५३) । भाषा वंशावलीयाकथं ७२५ कुनां–बिनां दुगु सीदु । जंगबहादुर राणाया वि.सं. १९१० या मुलुकी ऐनय् नेवाः जाति दुनेया कुनां–बिनांयात कानुनी मान्यता बियातःगु खनेदु ।
नेपाःया संविधान २०७२ च्वःगु इलय् तसकं बय्बय् जूगु विषय भाषिक व जातीय पहिचान नं खः । नेवाः आर्य, मंगोल, ड्राविड वंश अले हिन्दु, बौद्ध, इस्लाम व क्रिश्चियन धर्मावलम्बी अले वर्णाश्रम नालीपिं व नाली मखुपिनिगु समुदाय खः । उकिं थ्व समुदाययात छुं नं विशेषण छुइ मछिं । थ्व समुदाययात बांलाक म्हसीकेत नेवाः कुनां–बिनांया अध्ययन यायेमाः । येँ–यलय् कुनां व ख्वपय् बिनां धाइगु खँग्वः छथासय् ल्वाकछ्यानाः कुनां–बिनां धाइ । कुनांया अर्थ कुलनाम व बिनांया अर्थ विशेषनाम खः (Malla K. P., 2015) । झीथाय् आः तक स्यस्यः, ज्यापु व साय्मि जातया कुनां–बिनांया प्रायोगिक अध्ययन जूगु दु ।
नेपाःया थीथी जातिया थःथःगु भाय्या मू मथुयाः नेवाः कुनां गुलिसिनं खय्भासं छूगु दुसा गनं तना हे वन । थःगु भासं दुगु कुनां–बिनांया अर्थ व उकिया गौरव थुल कि उकियात ताःई तक ल्यंकी । थुकिं जातीय व भाषिक पहिचान च्वन्ह्याकाः थातं तयेगु कुतः याइ ।
कुनां धायेवं अंग्रेजीया ‘टोटम’ लिसे ज्वःलाःगु खनेदु । खय् समाजया उपथर धाये भतीचा मछिं । थुकी मनूया ज्या, म्हबां, स्वभाव, बानीब्यहोरा, थासं वःगु विशेषणवाची नां लानाच्वंगु दु । खय् समाजया गोत्रया भतीचा, पश्चिमया टोटमया भतीचा अले गुलिंगुलिं स्थानीय परम्परा दुगु नां छुइगु प्रथा कुनां खः । थुकियात ख्वप व ख्वप नेवाः भाय्या किचः लाःगु थाय्यापिंसं बेनां वा बिनां धाइ । कुनांया अर्थ कुलनाम व बिनांया अर्थ विशेषनाम जुइ ।
कुनां थःपिंसं छुत धाःसा उकियात Autonym धाइ । थुज्वःगु नां तुलनात्मक रूपं न्ह्यब्वयेबह जुइ । थःपिंसं छुनातःगु नांया अर्थ वा ज्या कने फइ । वहे नां मेपिंसं छुनाबिल धाःसा उकियात Exonym धाइ । थुज्वःगु नां न्ह्यथनेबह मजुइ नं फु । थुज्वःगु कुनां विशेषतः मनूया ज्या, ख्वाः, म्हबां, स्वभाव आदियात क्वथुनेगु ल्याखं छुनातइ । थुज्वःगु कुनां यक्व दुगुलिं नेवाः कुनांया दक्व थासं ज्या लुइके फैमखु । कुनांया क्वटी आचरण, कःमि, खि, ख्वाः, गुथि, जु, झंगः, तत्सम संस्कृत, तद्भव संस्कृत, थाय्बाय्, नसाज्वलं, पद, पशु, पुजाज्वलं, प्रतिष्ठा, बन्जार, भूतप्रेत, मनूया नां, मालिक, म्हया बां (आकृति), लवः, वंश, वासिन्दावाची प्रत्यय, वि, सीप, श्रेष्ठ, सिसाबुसा, सेनासम्बन्धि, सेवक, स्वभाव आदि खनेदु ।
कुनां खास यानाः निथी कारणं छ्यली– (क) भुतप्रेतादिं थियाः मभिं मजुइकेत, (ख) म्हसीका खने दयेकेत । न्हापांगु कारण छेँयापिं थःपिंसं हे छ्यली । निगूगु कारण थःपिं व पिनेयापिं निखलःसिनं छ्यली । पिनेयापिंसं तःगु नां गबलें गबलें मनूतय्त यइ मखु । थःगु कुनांयात सम्मानित याकेत संस्कृत नां छुइगु चलन नं खनेदु । थुकिं उमिसं थःत उच्च वा सम्मानित जूगु तायेकी । मनू नं समाजया हे ब्व खः । उकिं उमिसं समाजय् दुगु झंगः, पशु, की वा पदप्रतिष्ठा, नसाज्वलं, थलबल, स्वभाव नं नालाकाःगु खनेदु । थ्व नं समाजय् प्रतिबिम्वित जुयाच्वंगु दु ।
भाषा संस्कृतिया न्हाय्कं खः । मनुखं न्ववाइगु भाषाय् दुगु कुनां–बिनामय् मनूतय्गु पहिचान खने दइ । कुनां–बिनामय् वंश, संगठन, की, पशु, झंगः, पराभौतिक, शारीरिक आकृति, स्वभाव, द्यः, थाय्, नसाज्वलं, ज्याभः, मनूया नां, मानसिक अवस्था व थीथी पुचः दुथ्याः ।
नेवाः कुनांया बारे ओमकारेश्वर श्रेष्ठं (Williams, 1997, पृ. १–३१), ‘भक्तपुरका नेवार कुनांबिनां’ च्वसुइ न्हापांखुसी ओम धौभडेलं (धौभडेल, २०७१, पृ. ८१–८६) मुनादीगु ५७४ गू कुनांया जातिभाषावैज्ञानिक विधिं विश्लेषण यासें खोपया कुनांयात जु, श्रेष्ठ, संस्कृत तत्सम, तद्भव, लवत, बञ्जार, बाय्, वासिन्दावाची प्रत्यय, शारीरिक संरचना, पशु व झंगःपंक्षी, नसाज्वलं, द्यः वा लाखय्, थुवाः, ज्यामिपुचः, वंशज, खलः, थलबल, खि, शीप, २१ गू कवलय् इनादिल । दक्व कुनां मनूया जीवन व मनूया जःखः चाहिलाच्वंगुलिं व्यवहारवादी जीवनय् अनुवाद यानातःगु खनेदु । थुकिं समुदायया वास्तविक सामाजिक चेतया पहिचान उलाः क्यनाच्वंगु दु ।
ओमकारेश्वर श्रेष्ठ व राजनलाल जोशीपिनिगु लुँभुया अभिलेख मुनाय् लुँभुया नामकरण व कुनां दुथ्याकातःगु दु ।
कमलप्रकाश मल्लं (From Literature to Culture, Selected Writings on Nepalese Studies, 1980–2000) नेवाः समाजय् कुनांया प्रचलनया इतिहास बारे न्ह्यब्वयादिल । मध्यकालिन नेपालय् तसकं प्रचलनय् वःगु नेवाः कुनापाल, वर्मन, वर्धन, रावुत, भल्लोक वा सामान्य भासं भारो खः । तसकं प्रचलित सांस्कृतिक प्रकार्यमूलक भूमिका दुपिं मुलमि, महापात्र, दैवज्ञ, अमात्य, वज्राचार्य खः । मल्लजुं नेवाः जातिया किपा थुकथं न्ह्यब्वयादीगु दु ‘वंगु ३० दँया दुने हाइमन डोर्फंनिसें कयाः किग्लें तक याःगु अध्ययनय् नेवाः जाति प्रथाया सोपानक्रम विरूद्ध गतिशिलताया नमुनाया व्याख्या स्वजाति दुने इहिपा व भ्वय् नयेज्यू/मज्यूया दापूया बः कयाः जूगु खनेदु ।’ सन् १८५४ स घोषणा जूगु इष्टिहारय् समग्र नेवाः जातियात उमिगु आन्तरिक स्तरगत संरचनायात वास्ता हे मयासे ‘मासिने मतवाली (दास जुइपिं)’ कवलय् तःगु दु । सन् १८६३ दँय् वयाः तिनि नेवाःतय्त ‘नमासिने समुदाय (दास मजुइपिं)’ कवलय् दुथ्याकल । राणाकालय् उच्चवर्गीय नेवाः तय्सं मल्ल व थरघर (भारदारी खानदान) जक ‘जिउपिं’ स्यस्यःकथं सामाजिक स्वीकृति कायेफत । न्हूगु संशोधित स्थितिकथं मेपिं नेवाःत थुकथं प्यंगू कवलय् खनेदत–
१. जिउपिं स्यस्यः स्वयां क्वय् च्वंपिं स्यस्यःत, लिसें उराय् व बरे ।
२. ज्यापु व इपिं सरहपिं मनूत ।
३. मानन्धर, नकर्मि, छिपा, गथु, खुसल, मुसल, दुइँ, उराय् व इपिं सरहपिं मेपिं मनूत ।
४. थी मजिउपिं
५. कसाइ, कुसले, दोङ
६. च्यामखलः, पोडे (थुमित थिल कि लखं हाः यायेमाः।)
वय्कलं नेवाःतय्गु कुनां च्वंगुया सैद्धान्तिक ढाँचा नं बियादीगु दु । वय्कःया हे भासं– ‘भाग्यवश थौ नं झीथाय् नेवाः सामाजिक संगठनय् कुनांया किपालु खने दनि । शुद्ध व दुषित थज्याःगु वैचारिक स्वपानकथं मखु, न त पहिचान व उदासिनताया सिद्धान्तय् हे खः । अजूचायापुगु खँ खः, थौंतक सुं नं समाज अध्येतापिनि मिखाय् नेवाः समाज वर्गीकरणया छगू आधार ख्वपया ज्यापु, धौख्यःया स्यस्यः, भोँतया साय्मि व यलया स्यस्यः अले येँया ज्यापुतय्गु कुनां वा कूलनाम (वंशया नाम) मलाःनि । थुपिं यक्व ला पशु, झंगःपंक्षी, कीटपतङ, स्वां, कलाकौशल, शारीरिक संरचनाया वर्णन थें खनेदु । यक्व धैथें आदिवासीत कूल (वंश) कथं ब्वथलातइ । पशु, सिमा वा प्राकृतिक वस्तुपाखें कुलया नां छुनातइ । थःथःगु कुनां क्वकयातःपिं प्राणीयात मनूतय्संं विशेष व्यवहार याःगु खनेदु । कूल, कुनां, सेवाया भावना व परम्परायात कुनां (Totemism) धाइ । कुनां दुने दुथ्याइ— (१) कुल संगठन, (२) कुलया चिंकथं काइगु वनस्पति वा पशु, अले (३) समुदाय व कुनांलिसे स्वानाच्वंगु विश्वास ।
भाषाविद् ओमकारेश्वर श्रेष्ठपाखें आः तक खोपया थीथी नेवाः समुदाय, धौख्यःया स्यस्यः, येँया ज्यापु, साय्मि, लुभुया स्यस्यः समुदायया कुनांया भाषावैज्ञानिक विश्लेषण जुइधुंकूगु दु ।
अनुसन्धानता गोपालसिं नेपालीं थःगु सफू The Newars, an Ethno–Sociological Study of a Himalayan Community स नेपाःया वृहत्तर हिन्दु समाजया मिखां स्वय्बलय् ब्राह्मण समूह दुने उपाध्याय ब्राह्मण, कुमाइ ब्राह्मण, जैशी व्राह्मण व देवभाजु ब्राह्मण दुथ्याःसा क्षेत्रीय समुह दुने ठकुरी, क्षेत्री (पुलांपिं खस) व खत्री लाः धकाः क्यनादीगु दु । निखें थ्याःगु पुचलय् मगः, गुरूङ, उच्च वर्गीय नेवाः दुथ्याः । शुद्र अन्तर्गत लिम्बु व राई लिसें निम्न वर्गीय नेवाः, सुनुवार, मुर्मि, थारू, अछुत पर्बतीया अथवा खय्भाय् ल्हाइपिं थीमत्यःपिं (अछुत) व थीमत्यपिं नेवाः दुथ्याः । वय्कलं छथरे नेवाःतय्गु १३ गू कुनां नं न्ह्यब्वयादीगु दु । उकी हे जयस्थिति मल्लया ऐतिहासिक धलःया तुलना यानादिल । उकी २५ गू पाँचथरे नेवाःतय्गु धलः न्ह्यब्वयादिल । उदाय्तय्गु च्यागू उपजाति नं न्ह्यब्वयादिल । लिसें थीत्यःपिनिगु वर्गयात बांलाक न्ह्यब्वयादिल ।
चन्द्रविक्रम बुढाथोकीं जयस्थिति मल्ल स्वयाः न्ह्यःया समाजयात शासकवर्ग भारो व शासितवर्ग भावोकथं ब्वथलादीगु दु ।
तुलसीलाल सिं जयस्थिति मल्लकालीन पद, स्थाननाम व व्यक्तिगत नांया परिचय बियादीगु दु । वय्कलं मुलमिपद कथं रावुत, भारोस, बोधपति, स्थाननाम कथं भोन्त, यन्ताछेँ, मङगलाछेँ, देवलछेँ, युवीछेँ, सविछेँ, क्वाछेँ, गोछेँ, च्वछेँ व व्यक्तिनाम कथं तेजराम, अनेखराम, श्रीजयराजदेव, शिवसिंह उल्लेख यानादीगु दु । जयस्थिति मल्लं नेपालय् जातिप्रथा हल धैगु खँया छुं हे आधार मदु धइगु
वय्कःया धापू दु ।
तुलसीनारायण श्रेष्ठं थःगु ‘नेपालका नेवारहरू पहिचान र पृष्ठभूमि’ सफुलिइ यलया जुजु सिद्धिनरसिंह मल्लं नेवाःतय्त ४८ जातया थिति चिनाबिल धकाः न्ह्यथनादीगु दु । सफुलिइ नेवाःतय्के ६२१ गू कुनां दुगु खँ न्ह्यथनातःगु दु । स्यस्यःतय्गु विभाजनया खँय् वि.सं. १९१९ या मुलुकी ऐनय् असल श्रेष्ठ (थौंया छथरी स्यस्यः) या खँ न्ह्यथनादीगु दु ।
प्रयागराज शर्माया ‘कुल, भूमि र राज्यः नेपाल उपत्यकाको पूर्वमध्यकालिक सामाजिक अध्ययन’ सफुतिइ नेवाः समाजया कथंहंक वर्णन यानातःगु दु । थुकी च्वमिं न्यायविकासिनी व वोधिनि हस्तलिखित ग्रन्थय् दुथ्याःगु नेवाः कुनांया धलः बियादीगु दु । लिसें धर्म, थीजिउ–मजिउ, भ्वय् नय्जिउ मजिउया ल्याखं नेवाः समाजया मर्यादाक्रमया धलः नं बियादीगु दु ।
पुरूषोत्तमलोचन श्रेष्ठं ‘भक्तपुरको नवदुर्गा गण’ सफुलिइ गाथा, आचाजु, जोशी, हाकुज्या कुम्हाः, चित्रकार, राजोपाध्यायतय्गु भूमिका लिसें नवदुर्गादेवी यंकेगु लँपु व गणया मनूत च्वनीगु त्वाःबाःया खँ न्ह्यथनादीगु दु ।
योगेशराजं (योगशराज, ने. सं. १११५, पृ. ४३–४९) ७०० दँ (नेसं १००–७००) दुनेया कुनांया धलः बियादीगु दु । उकी वय्कलं दकलय् आपाः १३–१४, १४–१५ गूगु शदीइ कुनां छ्यलातःगु क्यनादीगु दु । जुजुपिं व इमिगु थाय्या नामं झिंस्वंगूगु शदी कुनां छ्यलातःगु खनेदत । बौद्ध नेवाःतय्सं झिगूगु शदी न्ह्यः कुनां छ्यःगु खनेदत । ज्यालिसे स्वानाच्वंगु कुनां
लोहोकार, सुवर्णकार, चैत्रकार खनेदु । ज्यापुयात थुइकीगु भाबो १२–१३ गूगु शदी छ्यःगु खनेदु । गाभुजा, जोति, कस्त, आस्त म्यालंखा ज्यापुलिसे स्वानाच्वंगु कुनां खनेदु । हेयवाचक कुनां च्वलेख्वाः, प्यंतग्वः, हिने ङाय्मसः थेंज्याःगु कुनां झिंखुगूगु शदीइ छ्यःगु खनेदु । लिच्वःकथं जयस्थिति मल्लं जाति प्रथा दुत हःगु धाय् फइमखु । बरू नेवाःतय्गु ताःहाकःगु परम्पराय् कुनां तयेगु चलनया निश्चित आधार खनेदु ।
रविन श्रेष्ठया ‘ख्वपया ज्यापु कुनां’ सफुलिइ ख्वपया २४७ गू ज्यापु कुनां मुनातःगु दु । सफुलिइ पाठ, आक्षरिक बनोट, आक्षरिक अर्थ व प्रायोगिक अर्थ बियातःगु दु । वय्कलं कुनांयात २५ गू क्वटी ब्वथलादीगु दु ।
शंकरमान राजवंशीं ‘भक्तपुर–शिलालेख सूची’ सफुलिय छथरे स्यस्यःतय्गु धलः पद्यांशया रूपय् न्ह्यब्वयादीगु दु । थ्व पद्यांशय् वय्कलं अमात्य, प्रधान, मास्के, भंडील, जोशी व आचाजु उच्चवर्गया स्यस्यःतय् कुनां मुनादीगु खः । मुखिया गोविन्दबहादुर अमात्यजुं बियादीगु कुनांया धलः थथे खः —
– जोशी, आचाजु, मल्ल, दुगु, फसि, लाभाक्वाः, वैद्य, दों, फै, महाजु
– पःमाः, सिंके, कल्हवे, किसि, माक, बोकि, भौ, धों, चखुं, व महाबु,
– तत्तु, खोसिं, भुजिं, व चाकु, मिखु, बकुला, लाय्लवः, वःनः, सिंख्वाः
– ग्वंगः, माय्केँ, न्येवा, ख्यें, ध्वाकसिपो, जकिसि, साहि, बाला, चिपालु,
– लाखे, छुचु, कसा, क्वे (कवय्), कसु, तुकं, सिवालों, राजभण्डारी, न्येकु,
– वासिं, मुस्या, दुवा व नेपाखाचा, कसौले, पाँय्बजी, जासि, न्याछ्यं,
– काराङकुरुङ, कचिंगः, खाखिपुचः, केमिख्याः, राजवंशी, मलेकू,
– काकः, सुल्प्या, व मल्ता, धुसि, भनिं, पाउँक्वाः, क्वेनः विश्यत ।
थ्व पद्यांशय् यल व ख्वपया ७१ गू कुनांया धलः दुथ्यानाच्वंगु दु । थुकी पशुपंक्षी, नसाज्वलं, सिसाबुसा, पद व प्रतिष्ठाकथंया कुनांत दुथ्याः ।