ने.सं. १०७१य् पिदंगु योग–सुधा नेपालभाषा साहित्यय् माध्यमिककालया कविकथं म्हसीका दुम्ह कवि योगवीरसिंह च्वयादीगु कविता संग्रह खः । थ्व सफू कवि योगवीरसिंह मदयेधुंकाः वय्‌कःया शिष्य चित्तधर ‘हृदय’जुं थुखें उखें लानाच्वंगु मुनाः नेपालभाषा परिषद पाखें पिकयादीगु खः । छम्ह हे कविया थीथी कविता मुना कथं पिदंगु थ्व योग–सुधा सफुती दुथ्याःगु ‘नेपालभाषा’ थेंज्याःगु कवितां कवि योगवीरसिंहयात नेपालभाषाया पुनर्जागरणया शंखनाद याःम्ह कवि नं खः धकाः म्हसीके ब्यूगु दु । वय्‌कः बौद्धधर्मह्यःमि, समाजसुधारक नापनापं छम्ह सचेत कवि नं खः धयागु खँ थ्व योगसुधा कविता संग्रह दुने दुथ्याःगु मनया उदगार व मेमेगु कृतिं क्यंगु दु ।

तत्कालीन राणा सरकारया राजनैतिक क्रूर दमनं यानाः थःगु नां तक नं तयाः पिथने मजियाः अशान्त हृदयया नामं प्रकाशन यानादीगु कविता मनया उदगार खः । थ्व योगसुधा सफुलिइ नेपालभाषा, मनया उद्गार नापनापं अहिंसा, धर्मसार, धर्मोद्धार, महामञ्जुश्री, हे अजिमा !, कीर्तिया लँ, सार वचन, गीत, श्री भगवान् निर्वाण, धम्मपद, विहार, बुद्धगन दु ?, चैत्य वन्दना, हे देवी, धर्मपद, विश्वन्तर, चैतन्यगुरु अष्टक आदि थेंज्याःगु धार्मिक व नैतिक उपदेशं जाःगु ताहाकःगु व चिहाकःगु कविता दुथ्यानाच्वंगु दु । नापं रानी मन्दिराया विलाप, प्रवासी–पत्नीया वसन्त थेंज्याःगु ताताःहाकःगु कविता निसें प्यझ्वःप्यझ्वःया कविता गथेकि जीवन–हार, फ्वसा, हृदयया सली आदि जीवन दर्शन, प्रेम सम्बन्धी कविता नं दुथ्याःगु दु । वय्‌कलं नेपालभाषां जक मखु नेपालीभाषां नं कविता च्वयादीगु दु । वय्‌कलं नेपालीभाषां कविता च्वयादीबले जोगवीर उदासया नामं च्वयादीगु खः ।

माध्यमिककालया अज्ञात कविपिं मध्ये रत्नलाल ‘रत्न’ नं छम्ह खः । थ्वय्‌कःया नेपालभाषां च्वयातःगु निपु म्ये संगीत चन्द्रोदय (ने.सं. १०३३) य् दुथ्यानाच्वंगु दु । थुपिं म्ये तत्कालिन भजन खलःयात हालेछिंक च्वयातःगु खनेदु । थिर जुइ मखु थुगु जोवन, स्वव स्वव कृष्णजुया चाला थ्वय्‌कःया म्ये खः ।

राजिवलोचन जोशी माध्यमिककालया छम्ह सशक्तम्ह कवि खः । नेपाली भाषाया नापं नेपालभाषां नं म्ये च्वयादीम्ह थ्वय्‌कःया केदारकल्प नांगु भजन सफू छगू वनारसं पिदंगु दु गुगु सफूया न्हापांगु संस्करण व निगूगु संस्करण (ने.सं १०२४) यानाः निगू संस्करण पिदंगु दु । थ्व सफू नेपालभाषाया भजन दुथ्याःगु छापा आखलं पिदंगु न्हापांगु सफू खः । थ्व सफुलिइ राजिवलोचन जोशीया थीथी नेपालीभाषाया म्ये नापं ञसूँ, सूँ ,सूँ जसुकाल वया नांगु नेपालभाषाया भजन म्ये छपु नं दुथ्यानाच्वंगु दु ।

रामजी प्रधानांग नं पुनर्जागरण न्ह्यःया कवितय्‌गु झ्वलय् छम्ह न्ह्यथनेबहम्ह कवि खः । थ्वय्‌कलं नेपालभाषा नापं नेपाली व हिन्दी भाषां नं चिनाखँ च्वयादीगु दु । थ्वय्‌कःया काव्य सम्बन्धी लुयावःगु छगू सफू खः रत्नमाला चकिइ । खय्‌त ला थ्वय्‌कः सिद्धिदास स्वयां नं लिपायाम्ह कवि खः, तर थ्वय्‌कःया काव्यं म्येया रूपय् मखु चिनाखँया रूपय् ज्वने धुकूसां न्हापाया भक्ति परम्परायात धाःसा हाचां मगाःनिगु खनेदु । उपदेशात्मक जूसां सिद्धिदासयागु थें नीतिमूलक मजुसे सन्त परम्परायागु थें खनेदु । उकिं थ्वय्‌कःयात पुनर्जागरण न्ह्यः व पुनर्जागरणकाल दथुया संक्रमण ईयाम्ह कवि कथं नं नालेछिं ।

ललितविस्तर महायान बुद्धधर्मया नवग्रन्थमध्ये अति प्रसिद्धगु छगू ग्रन्थ खः । थ्व सफूयात नेपालभाषा पुनर्जागरणकालया प्यंगः थां मध्ये छगः थां जुयादीम्ह गद्यगुरु पण्डित निष्ठानन्द वज्राचार्यजुं नेपालभाषां हीकाः ने.सं १०३४ स थम्हं हे सफू थानाः पिकयादीगु खः । थथे सफू नेपालभाषां हीकादीबलय् फुक्कस्यां ब्वनेफयेमा धैगु उद्देश्यं वय्‌कलं न्हापा न्हापाया च्वमिपिसं थें पुंलाःगु नेपालभाषा मखु, तत्कालीन बोलिचालिया नेपालभाषा छ्यलादिलसा, लिपि नं नेपाल लिपि मखुसे देवनागरी लिपि छ्यलादिल । थ्वहे कथं निष्ठानन्द वज्राचार्यं पिकयादीगु थुगु ललितविस्तर ग्रन्थ बोलिचालिया भाषा, देवनागरि लिपि छ्यलाः थासा आखलं पिदंगु नेपालभाषाया दकलय् न्हापांगु ग्रन्थ जूगु दु । थ्वयां लिपा निष्ठानन्दं मेमेगु नं महायानी बौद्धधर्म सम्बन्धी सफू च्वयादिल । तर वय्‌कलं च्वयादीगु थीथी सफू मध्ये दकलय् अप्वः प्रचार जूगु व लोकंह्वाःगु सफू ललितविस्तर खः ।

निष्ठानन्द वज्राचार्यजुं बौद्ध धर्मया बांलाक अध्ययन यानाः पण्डित जुयादीधुंकूम्ह जूगुलिं थःके दुगु ज्ञान सकसितं इनाबिइत येँ देय्‌या थासंथासय् ललितविस्तर, भद्रकल्पावदान बाखं कनादिल । बाखं कंवंबलय् बुद्ध जीवन चरित्र न्यनेगुलिइ मन क्वसाःपिं आपालं दुगु वाःचायेकाः थम्हं कनागु बाखं फुक्कं नेवाः भासं हे च्वयाः सफूया रुपय् पिकायेगु मतिइ तयादिल । थुकिया लागि थः हे कलकत्ता झायाः आखःया थासा न्यानाहया दिल । काय् पासा कयाः ने.सं. १०२९ साल निसें सफू थानाः छेँखा छेँखा, पसःपसःपतिं वनाः मियाः उकिं वःगु ध्यबां न्हि छपौ छपौ पिकाकां ने.सं. १०३४ सालया बछलागा १३ शुक्रवाः खुन्हु ललितविस्तर सफू पिकायेगु पूवंकादिल ।

थुगु सफुलिइ ६५ गू परिवर्त दुसा ४६० पौ (कख) दु । थुकिया न्याक्वःगु संस्करण तक पिदंगु दु । थ्व ललितविस्तर ग्रन्थय् छ्यलातःगु गद्य तत्कालिन बौद्ध जातक अवदान आदिइ छ्यलातःगु गद्यया तुलनाय् आपालं परिस्कृत व परिमार्जित जूगु दु । फलतः नेपालभाषाया लिपाया गद्यकारपिनिगु निंतिं ललितविस्तरया गद्य छगू नमूना थें जुयाबिल । उकिं हे निष्ठानन्द वज्राचार्ययात गद्यगरु धाःगु खः ।

उगु ईया संस्कृत मसःपिं नेपाःमितय्‌त बुद्धया जीवनी व बुद्धया शिक्षा बांलाक थुइका बिइगुया लागी निष्ठानन्द वज्राचार्यं थुगु ललितविस्तर ग्रन्थय् भद्रकल्पावदान, रत्नमाला, गुणकारण्डब्यूह, स्वयम्भू पुराण, अशोकावदान, अष्टसहस्रिका प्रज्ञापारिमिता आदिया खँ नं दुथ्याकादीगु दु । उकिं थ्व सफू संस्कृतया मूल ललितविस्तरया जक मुक्कं अनुवाद मखु । नेपालभाषाया थ्व ललितविस्तर सफू येँ, यल, ख्वप, भ्वँत, पाल्पा, तानसेन भोजपुर आदि थासय् तकं प्रचार जुल । कवि केशरी चित्तधरयात सुगत सौरभ महाकाव्य च्वयेगु, बौद्ध ऋषी महाप्रज्ञायात भिक्षु जुइगु प्रेरणा थ्वहे सफू पाखें वःगु धैगु खँ वय्‌कःपिंसं थःपिनिगु सफुलिइ न्ह्यथनादीगु दु ।

शुक्रराज शास्त्री नेपाःया देय्‌या जनता शिक्षा दिक्षां बञ्चित जुयाः अन्धकारय् दुनाच्वने माःगु व मांभाय् नेपालभाषां छुं च्वयेगु नं अपराध साबित जुयाः सजाय फये मालाच्वंगु राणाकालय् निरंकुश शासनया विरुद्धय् नेपालय् प्रजातन्त्र हयेया निंतिं थःगु ज्यान पानावंम्ह छम्ह अमर शहिद खः । थथेहे वय्‌कः नेपालभाषाया छम्ह पुनर्जागरणया अभियन्ता नं खः । यल बुखंबहाःया जोशी कूलया कायमचा शुक्रराज शास्त्रीया जन्म ने.सं १०१३ सालया गुंपुन्हि कुन्हु बौ पं. माधवराज जोशी व मां रत्नमायाया क्वखं भारतया बनारसय् जूगु खः ।

मचाबलय् भारतय् आखः ब्वनादीम्ह वय्‌कःया परिवार येँय् च्वनेगु जूबलय् वय्‌कलं न्यागू तगिं तक दरबार हाइस्कूलय् आखः ब्वनादिल । लिपा झिंनिदँया वैंसय् वय्‌कः वीरगञ्जय् वनाः थःम्हं हे कमे यानाः आखः ब्वनेमाल । बौम्ह माधवराज भारतय् निर्वासित जुयादीगुलिं वय्‌कः नं भारतया देहरादून सिकन्दरबादया गुरुकुलय् वेदान्तय् शास्त्री परीक्षा बियाः प्रथम श्रेणीइ पास जुयादिल, गुकिं वय्‌कःयात ‘विद्याभूषण’ धयागु पदवी प्राप्त जुल । थबलय् निसें वय्‌कःया नांया ल्यूने ‘शास्त्री’ घायेगु जुल । शास्त्री पास यानाः नेपाः झायाः डि.ए.भि. स्कूलय् हेडपण्डित पदय् च्वनाः ब्वंकेगु यायां वय्‌कलं आइ.ए., बी.ए. नं पास यानादिल । छुं ई लिपा नेपाः झायाः वय्‌कलं संस्कृतया ब्रम्हसुत्र शंकर भाष्य धयागु सफू हिन्दी भासं अनुवाद यानादिल ।

शुक्रराज शास्त्रीयात शहीद धकाः आपाःस्यां स्यू तर वय्‌कः नेपालभाषाया लेखक नापं मांभाय्‌या अनुरागी धयागु खँ आपाःस्यां मस्यू । शिक्षा दिक्षां बञ्चित जुयाः अशिक्षाय् लानाच्वंपिं उगु ईया नेपाःमिपिंत चेतना थनाः जागरण हयादीम्ह वय्‌कः छम्ह नेपाःया राजनीतिज्ञ जक मखु नेपालभाषा साहित्य थकायेगु निंतिं आपालं योगदान बियादीम्ह साहित्यकर्मी नं खः ।

उगु इलय् तक नेपालभाषाय् व्याकरणया सफू मदुनि । थथे थःगु भाषाय् व्याकरणया सफू मदुगु खनाः राणा शासनया दमन तिव्र जुयाच्वंगु इलय् नं वय्‌कलं येँया नेपालभाषायात स्तरीय भाषा नालाः नेपालभाषा व्याकरणया नामं ने.सं. १०४८ सालय् नेपालभाषाया न्हापांगु ब्याकरण सफू च्वयादिल । नापं वय्‌कलं मस्तय्‌गु निंतिं शिक्षा थःगु मांभासं स्यनेमाःगु वाः चायेकाः ने.सं. १०५० सालय् नेपालभाषा वर्णमाला व नेपालभाषा रिडर भाग १–२ च्वयाः भारतय् हे छापय् यानाः हयादिल । थुकथं हे वय्‌कःया नेपालभाषाय् स्वंगू, नेपाली भाषाया न्यागू व हिन्दी भाषाया स्वंगू यानाः झिंछगू सफू पिदंगु दु ।

हानं नेपाः देशया जनतायात शासकपिंसं अन्याय अत्याचारया गालय् क्वफानातःगु खनाः शुक्रराज शास्त्रीजुं उगु ईया राणा सरकारया मग्यासे विरोध यानाः क्रान्ति यायेगु पाखे न्ह्यचिलादिल । गुकिं यानाः क्रान्तिया मि च्याच्यां वन । उकिं मेपिं क्रान्तिकारीत नापं वय्‌कःयात नं राणा सरकारं जेलय् स्वथनाबिल । थ्व हे झ्वलय् ने.सं. १०६१ सालय् सिल्ला (वि.सं. १९९७ सालया माघ १० गते) वय्‌कःयात टेकुइ सिमाय् यखानाः स्यात । थुकथं देश, जनतया लागि थःत पानाः बलिदान बियावंम्ह वय्‌कः शुक्रराज शास्त्री नेपाःया छम्ह सच्चाम्ह देशभक्त नेता नापं वैय्‌याकरण व मचा सफू च्वयाः नेपालभाषाया पुनर्जागरण अभियानयात सफल यानादीम्ह छम्ह मातृभाषा अनुरागी, अन्धपरम्परा अन्धविश्वासया विरुद्धय् चेतनाया जः ह्वलाः समाज सुधारया निंतिं आपालं ज्या यानावंम्ह समाज सुधारक व नारी वर्गप्रति प्रगतिशील धारणा दुम्ह छम्ह अमर शहीद खः ।

सज्जन हृदया भरण (ने.सं १०४०) नेपालभाषा पुनर्जागरणकालया छम्ह महारथी महाकवि सिद्धिदास महाजुं (९८७–१०५०) च्वयादीगु नीतिपरक चिनाखँ सफू खः । थ्व सफू पिदनेवं प्राचीन काव्यकथंया धार्मिक उपासना, स्तुति, तुतः, भजन व श्रृङ्गारिक म्येँय् जक लिकुनाच्वंगु नेपालभाषा काव्य ख्यः मानव समाज, जीवननाप स्वापू दुगु साहित्यया विकासनापं चकना वन । गुकिं यानाः साहित्यया सृजनाय् ह्यूपाः वयाः साहित्य साधनाया मू उद्देश्य समाजय् जीवनोपयोगी नीति, उपदेश, ज्ञानया बोध याकाः जनचेतना बीगु, समाज व देशय् ह्यूपाः हयेगुली थाय् काल । काव्ययात शान्त सुखायया नितिं मखु परान्तसुखायया नितिं छ्यलेगु जुल । नेपालभाषा पुनर्जागरण न्ह्यःयागु दयनीय परिस्थिति जुयाच्वंगु घडीइ सज्जन हृदया भरणया पिथनां खँल्हाबल्हाया भाषां साहित्य सृजना यायेज्यू अले साहित्यया भाषां खँ ल्हाये नं ज्यू धयागु खँ जनमानसय् ध्वाथुइका बिल ।

थ्यंमथ्यं न्यय्‌गुलिं (५०) मयाक सफू च्वयादीम्ह सिद्धिदास महाजुया थःगु जीवनकालय् पिदंगु छगुयां छगू कृति थ्व सज्जन हृदया भरण खः । दोहा चौपाइ छन्दं च्वयातःगु थीथी कथंया नैतिक उपदेश बियातःगु थ्व सफुलिइ मुक्कं प्यंगू सर्ग दु । प्यंगू सर्गमध्येय् स्वंगू सर्ग तक नैतिक उपदेशया खँ दुसा लिपांगु छगू सर्ग स्त्रीशिक्षा सम्बन्धी दु । नैतिक उपदेश दुने सुचुकुचु याना च्वनेमाः धयागु सामान्य स्वास्थ्य सम्बन्धी ज्ञान निसें धन, शिक्षा, गुरु व शिष्यया स्वापू, परोपकार यायेगु आदि आदि आपालं नैतिक उपदेश दुथ्यानाच्वंगु दुसा स्त्रीशिक्षा सर्गय् तत्कालिन मान्यताकथं स्त्रीधर्मया खँ न्ह्यथनातःगु दु । मुक्कं स्वीखुगू (३६) पौ जक दुगु चिकचाधंगू सफू खयानं थ्व सज्जनहृदयाभरण सफूया प्रकाशनं नेपालभाषा काव्यधाः प्राचीन कालं सीदयेक माध्यमिककालय् फपूगु स्पष्ट यानाबिल ।

नेपालभाषा पुनर्जागरण– कालया महारथी महाकवि सिद्धिदास महाजुं च्वयादीगु खुगू सर्ग दुगु खण्डकाव्य खः– सत्य–सती । थ्व खण्डकाव्यया निगूगु संस्करण ने.सं १०९६य् लुमन्ति खलः पाखें पिदन । थ्व खण्डकाव्य, खण्डकाव्यया शास्त्रीय नियम पालन मयासे नं खण्डकाव्यया रचना यायेफु धैगु क्यनेकथं छम्ह साधारण मिसाया जीवनीयात कयाः नानी छिं छु धयाःका धैगु न्ह्यसःया लिसः कथं धर्म तोते मखूका धकाः समस्यापूर्तिया रुपय् च्वयातःगु काव्य खः । खण्डकाव्यया मू नकिंया नामं सत्यसती धकाः शीर्षक छुनातःगु थ्व खण्डकाव्य कवि सिद्धिदासया काव्य प्रवृति जक उजागर याइगु काव्य मजुसे नेपाःया भौगालिक, सांस्कृतिक तथा तत्कालिन सामाजिक मूल्य मान्यता नं म्हसीकेबीगु काव्य खः ।

हरिभक्त माथेमा न्ह्यच्वःगु माध्यमिक ईया न्ह्यलुवाः कवि खः । तत्कालीन राणा शासकत पाखें सरदार उपाधि कायेखंम्ह हरिभक्त माथेमाया हिन्दी काव्य सफू भजन माला (ने. सं १०४९) पिदंगु दु । थ्व म्ये सफुलिइ न्हय्पु नेपालभाषाया म्ये नं दुथ्यानाच्वंगु दु । उकी मन मसिया व दुःख सिया च्वना रे ज्ञानी मय्‌जु, बन झा छितः नाप लाये रे थेंज्याःगु आत्मज्ञान आत्मचेतना थनेगु कथंयागु म्येँ दुथ्याःगु दु । थ्व म्ये तत्कालीन समाजय् तसकं हे लोकंह्वाःगु खनेदु ।

नेपाःया बहुभाषिक नेवाः कविपिं मध्ये सुब्बा वीरबहादुर मल्ल नं छम्ह खः । थ्वय्‌कःया हिन्दी, नेपाली, नेपालभाषाया म्ये दुथ्याःगु निर्गुण सागर नांगु म्येँ सफू छगू ने.सं. १०१९ य् बनारसं पिदंगु दु, गुकी निपु नेपालभाषाया म्ये दुथ्यानाच्वंगु दु । थ्वय्‌कलं थःगु म्येय् सांसारिक जीवन खनाः वैराग्य व इलय् चेतना दयेकाः ईश्वर भजन यायेमाःगु भाव प्वंकादीगु दु । हरिया नाम लोमना वो व्यरथन फुत वो जोवन वय्‌कःया छपु लोकह्वाःगु म्ये खः ।