नेवाः लोकजीवनया छगू न्ह्याइपुगु पक्ष क्वाः नं खः । नेवाः समाजय् क्वाःयात कासाया रुपय् कायेगु चलन दु । थ्व क्वाःकासा म्हितेत ई ब्यः थाय्बाय् थथेहे जुइमाः धयागु मदु । क्वाः कासा निम्ह जक नं म्हिते ज्यू । अथेहे निगू पक्ष च्वनाः नं म्हिते ज्यू । छम्हेस्यां न्ह्यसः न्यनी मेम्हस्यां लिसः बीगु याइ । थथे लिसः बीमफुत धाःसा न्ह्यसः न्यनीम्हेस्यां लिसः बीमफुम्हेसिके गां फ्वनेगु याइ । थथे गां फ्वनीबलय् छंत बांलाःम्ह कलाः बी वा बांलाःम्ह भाःत बी वा घोरिम्ह खिचा छम्ह बी धकाः हासिख्यालि यायेगु नं चलन दु । थ्व क्वाःकासायात केवल मनोरञ्जन वा ई छ्यायेगु छगू कासाया रुपय् जक मकासे बौद्धिक व्यायामया छगू माध्यम नं धायेछिं । उकिं क्वाःकासायात थौंया न्ह्यसः लिसः कासाया पूर्वरूप कथं नालेबहःजू । नेवाः समाजय् प्रचलित क्वाःकासायात क्वय् बियाकथं ब्वथले छिं ।
रूप पक्षया आधारय्
क) चीहाकःगु क्वाः — मचां मांयात ख्वयेकी (गं न्याय्कीगु)
ख) तःहाकःगु क्वाः — छंत जिं काःवया, छं जितः पनाच्वन, छ छकः चिलाब्यूसा छंत हे जिं कयायंने (वा वःबलय् लः काःवनेगु )
ग) अनुप्रासयुक्त — नयेबलय् नसा, तीबलय् तिसा, बुइबलय् बुसा (चिकं)
घ) लय् सूरयुक्त — पल्टन पल्टन नि पल्टन हक्व हक्व चत् (नयेगु वा)
विषयवस्तुया आधारय्
क. प्राकृतिक वस्तु तथा वातावरण सम्बन्धी— सालां चमबू ध्यनां प्यमदं (खुसि)
ख. अंगप्रत्यंग सम्बन्धी— मनां मबू छुयां क्वः? (सँ)
ग . खाद्यवस्तु सम्बन्धी— सिजःया त्यपय् असर्फी जायेक? (गंगु ह्याउँमल्ता)
घ. आधुनिक क्वाः — ब्वाँय्वनेफु तर न्यासिवने मसः, हालेफु तर नवाये मसः (मोटर) आदि
थुकथं थुपिं क्वाःकासां केवल मनोरञ्जनया नापं वौद्धिक व्यायाम जक याकीगु मजुसे नेवाः लोकजीवनया थीथी पक्ष तथा उमिगु आचार विचार जक मखु उमिगु सिर्जनशीलता कल्पनाशीलतायात नं उलि हे ब्वयेगु याःगु दु ।
नेपालभाषाया छुं छुं क्वाः
क्वाःया न्ह्यसः क्वाःया लिसः
ध्यनां चमबू पालां त्वाः मदः खुसि
वनेत वनेसः लिहांवये मसः खुसि
मनां मबू छुयां क्व सँ
सिजःया त्यपय् असर्फि जायेक ह्याउँगु मल्ता
मामं मचायात भागि याः घलं ताँफय् लः थीगु
मांमं ल्हवइ मचां त्वनी घलं ताँफय् लः थीगु
छन्त जिं काः वयाः छं जित पनाच्वन छं चिलाब्यूसा छन्त हे जिं कयायने वा वयाच्वंबले लः काःवनेगु
तःधंगु ख्यलय् चतांमधि छपा आकासय् च्वंगु पुन्हीया चन्द्रमा
ग्वाखंप्वाचाय् ला छपाँय् दु म्हुतुइच्वंगु म्ये
पल्टन पल्टन नि पल्टन हक्व हक्व चत् म्हुतुइच्वंगु वाझ्वः
चाकलाःगु सुकुली फ्यतुइमज्यू लःकायेगु तुं
न्याम्ह दाजुकिजाया छपाः भु ल्हाःपाः
निम्ह दाजुकिजा दु । नवाये मसःसां खँ ब्याके सः मिखा
तःकेँ निम्ह, म्हुतु मदुसां खँ ल्हायेसः मिखा
थां थां प्यथां हासा हासा निहासा पुलु पुल छपुलु किसि
क्वय् पाउँ, दथ्वी पालु च्वय् न्यालु अय्लाः कायेगु
मां सुन्दरी म्ह्याय् बोक्सी गुलाफ स्वांया मा
प्यकुने प्यंगू त्वाः दु तर वया मदु छुं हे ख्वाः रुमाल
न्हयःने छकः लिउने छकः सर्गतय् वने ग्वःकः ग्वःकः भुतुमाली
सर्ग स्वयाः बाजं थायेगु भुतुमाली ब्वयेकेबलेय् लताइनं का तुलेगु
नयेबलय् कस्ति ल्ह्वयेबले कपाय् तु
म्ह छम्हं मिखा दतं अय् नं कां द्वक
सुथय् लुयाः बहनी बी न्हिनय् चकंक सर्गतय् थी सूर्द्यः
स्वःसा निम्ह मस्वःसा छम्ह छन्त स्वयां थःत खन न्हाय्कं
पानातःगु मरी नयेमज्यू सप्पा अंगलय् पानातैगु
ग्वय् लासा छत्र कुसा फकंमा
मचाम्ह नानी तसकं ग्यानी हाली मखु सनी मखु सुम्क च्वनी कतांमरी
मां स्वयाः म्ह्याय् जान्ने ल्वहंमा
ल्हाःनं मदु, तुति नं मदु तर उखें थुखें जुइसः ध्यबा
चिकुलाया इलय् मि मच्याःसां कुँ वः खसु
न्ह्यःनें शंखपुइम्ह लिउनें पंखां गालीम्ह खिचा
भाःतं कलाःया सकतां खं छता जक मखं कलाः बर्खीच्वनीगु
लःमदु पुखुली ब्यांचा तिं तिं न्हू भाजनय् कःनि सीगु
चीधिकःम्ह बाबुचिया निगः तुपुली सियातःगु मुस्या
निम्हत्यपूया छपु जनी खापाया खवः
गुलि नल उलि हे ल्ह्वइम्ह जाकि बजि दायेगु पाथि
वा मदुम्हेस्यां सु प्वाँय् नः भुतुली सु दुइगु
घनघोर जंगलया दथ्वी हिया खुसी बाः वः सिंच छायेगु
ब्वल ब्वल धाइ ब्व नं ब्वः तर ब्वःगु मखं भुखाय् ब्वइगु
थ्यु धाल कि थी, थीमते धाल कि थी मखु म्हुतुसी
तकिंतकिं बां तये गंगामाइ तःलय् तये ह्याउँमचा द्यःने तये बजां त्वनेगु ह्वखा
आखः दतं सफू मखु तिंन्हुलं माकः मखु चाकलातं तुं मखु मोह ध्यबा
छि झ्यालं वन जि गनं वने न्या दुगु जाः
वंथाय् तक बसालायावनीम्ह खासा
चायातःलय् म्हासुख्वाः माजु हलू मा
नेपाली भाषाय् टुक्का, अंग्रेजी Idioms यात नेपालभाषाय् खँत्वाः, खँभाय् धाइसा नेपाली भाषाय् उखान, अङ्ग्रेजीं proverb यात नेपालभाषाय् छुनाखँ धायेगु चलन दु । खँत्वाः, खँभाय् व छुनाखँया दृष्टिं नेपालभाषा आपालं तःमि । थुपिं नेवाःभाषाय् स्वाभाविक वाक् चेष्ठाया रुपय् खँ ल्हाक्वपतिकं छ्यलेगु यानाच्वंगु दु । थज्याःगु खँत्वाः, खँभाय्÷छुनाखँ’या प्रयोग धयागु म्हो खँग्वलं आपालं अर्थ पिब्वयेगु जक मजुसे अनुभवसिद्ध ज्ञानया निधि नं खः । गुलिखे थज्याःगु खँत्वाः, खँभाय्÷छुनाखँ ई व परिस्थितिया हिउपाः नापं तनावनीसा गुलिखय् न्हून्हूगु सिर्जना नं जुजुं वइ ।
खँत्वाः, खँभाय् व छुनाखँया मू आशय छगू हे जुयाः नं थुपिं निगूया अर्थात् खँत्वाः, खँभाय् व छुनाखँया दथुइ छुं भिन्नता धाःसा अवश्य दु ।
छुनाखँय् लक्षणाया अर्थ जक मजुसे व्यञ्जनाया अर्थ समेत स्वानाच्वंगु दइ । खँत्वाः, खँभाय्लय् केवल लक्षणाया अर्थ जक दइ । नेपालभाषाया खँत्वाः खँभाय् व छुनाखँयात विषयगत रुपं थुकथं वर्गिकरण यायेछिं ।
खँत्वाः खँभाय्या वर्गिकरण :
– पुराण तथा धर्मया आधारय्— भिंद्यः दुहांवःगु (फलिफाप जुइगु )
– संस्कार संस्कृतिया आधारय्— बाजं थायेगु (फुक्कस्यां सीकेबीगु)
– नीतिया आधारय् – मनू लनेगु (मनू म्हसीकेगु),
– प्रकृति व शरीरया अंगप्रत्यंगया आधारय् —ग्वाय् पियाः नयेगु (मोजं च्वनेगु),
– आर्थिक स्थितिया लिधंसाय्— लुँहिति वहःहिति हाः (आपालं आम्दानि जू)
– सामाजिक स्थितिया लिधंसाय्— अंगः गयेगु (खुँ जुइगु)
– पेशाया लिधंसाय्— गजू छुइगु (जस कायेगु) आदि
छुनाखँया वर्गिकरण
– सामाजिक व्यवहारया आधारय् — धम्प न्यानां गोम्प फ्वसा (मचा दुम्ह कलाः हयेगु)
– सांस्कृतिक स्थितिया आधारय् — छ्वासय् देपुजा वनेगु (आवश्यक मजूथाय् बांलाकाः वनेगु)
– धार्मिक परिवेशया आधारय्— द्यःलां द्यः पित्यन (थुवाः छखे लाकाः पिवाः नं मोज याइगु)
– राजनीतिक परिवेशया आधारय्— खि क्वबियाः लाय्कूया च्यूताः (थःगु औकातं मचाःगु ज्याया आशा यायेगु)
– ऐतिहासिक घटना सम्बन्धी— क्वय्ना खुसीइ बसी तायेगु (असम्भवगु ज्या यायेगु)
– प्रकृति व शरीरया अंगप्रत्यंगया आधारय्— नन्याः वा मगाः (खँ जक अप्वः ल्हानाः ज्या धाःसा मयाइगु)
– अर्ति–उपदेश तथा हास्यव्यङ्ग्यया आधारय्— हासा दायाः भौ ख्यायेगु (छम्हेसित ख्यायेगु निंतिं मेम्हेसित ख्यायेगु भाय् यायेगु) आदि ।
नेपालभाषा खँत्वाः खँभाय् / छुनाखँया प्रयोगया ल्याखं आपालं तःमि खयां नं थज्याःगु खँत्वाःखँभाय् व छुनाखँया संकलन एवम् प्रकाशनया ज्या धाःसा आपालं लिपा हे जक न्ह्याःगु दु । सत्यमोहन जोशीया सङ्कलनय् पिदंगु छुनाखँ (ने.सं.१०७८) खँत्वाः व खँभाय् (ने.सं १०८२) व शंकरबहादुर मल्लया धापू खँ (ने.सं १११०) आदि नेपालभाषां प्रकाशित जूगु थ्व विषयया सफू खः । थुपिं फुक्क सफूया नापं मेगु नं खँत्वाः खँभाय् व छुनाखँ मुनाः सत्यमोहन जोशीया सम्पादनय् ने.सं. ११३९ य् नेवाः उखान बखान व खँत्वाः खँभाय् नांगु २८६८ कू खँत्वाः, खँभाय्÷छुनाखँ दुथ्याःगु सफू पिदंगु दु ।
प्रचलित छुं खँत्वाः, खँभाय् व छुनाखँ
अगःचा मालां देगःचा लुल
भावार्थ : अपेक्षा याःगु स्वयाः आपाः प्राप्त जूगु
छ्यला : वाः वःगुलिं ध्यबाः अप्वः पुलेमाःसां छेँय् लिहांवनेत ट्याक्सीसां वने धकाः च्वनाबलय् थ्याक्क हे जिगु छेँ जुयाः वनीगु बस थ्यंकः वल, जितः ला अगःचा मालां देगःचा लुल धाःथें जुल।
अगू माय्केँ भ्वय् सिंके
भावार्थ : न्हिं न्हिं साक्क नयाः साक्क नयेमाःगु इलय् मसाक्क नयेगु ।
छ्यला : न्हिं न्हिं खसिया ला तयाः जा नयेगु तर थौं मोहनीबलय् ला छकू हे ल्वसा मदु ।
उइम्ह खिचां न्याइमखु
भावार्थ – ख्वालय् न्ह्यःने धाइम्ह मनुखं स्यंकी मखु ।
छ्यला— वयात मनय् मल्वःगु खँ जुलकि
धया हे छ्वइ, सुयां यायेमा वा मयायेमा । सुयां मभिं जुइगु स्वयेमफु वं । उइम्ह खिचां न्याइमखु धकाः थुइकी ।
उगः खुँ मलाः छ्याकं खुँ लाः ।
भावार्थ— मूम्ह मलाइगु साधारणम्ह लाइगु ।
छ्यला— भरियातय्त ज्वनातल, उगः खुँ मलाः छ्याकं खुँ लाः का छु याये ।
उखे स्वः थुखे स्वः, थःगु ख्वाः थःम्हं स्वः ।
भावार्थ— थःगु सामर्थ्य कथं जक ज्याखँ यायेगु ।
छ्यला— उखे स्वः थुखे स्वः थःगु ख्वाः थःम्हं स्वः धया तयेक तयेकं छेँ बरः तयाः तःजिक ब्याहाभ्वय् न्यायेकल, आः ख्वयाच्वनाः लाः ला !
ऋण खनाः ग्यायेम्वाः, दिन खनाः ग्यायेमाः ।
भावार्थ— त्यासा कायेत ग्यायेम्वाः, दशा खनाः ग्यायेमाः ।
छ्यला— दां त्यानाः लाय्तयाः ज्या याइबलय् जियावःगु खः, लिपा छु दशा लात थें फुकं स्वाहा जुल । ऋण खनाः ग्यायेम्वाः, दिन खनाः ग्यायेमाः धाःगु उकिं जुइका ।
एक मनं पशु फुइ, दोमनं मनू फुइ ।
भावार्थ— आपाः दोमन यानाच्वने मज्यू ।
छ्यला— साहुया काय्यात म्ह्याय् बी ला, इन्जीनियरयात बी ला धकाः दोमन याना च्वँच्वं
म्ह्याय्म्ह छम्ह ज्यामिनाप पय्नं वनाबिल । एक मनं पशु फुइ, दोमनं मनू फुइ धाःगु थ्व हे का ।
औसर छकः, औकार तःकः
भावार्थ— अवसर धयागु छकः जक वइ ।
छ्यला— बांलाःगु ज्या चूलाःबलय् त्वःतेमते, औसर छकः, औकार तःकः धयातःगु ल्वःमंके मते ।
छपाः न्हाय्पनं न्यनाः मेगु न्हाय्पनं पितछ्वयेगु ।
भावार्थ— ज्याख्यलय् मदुगु खँय् च्यूताः मतयेगु ।
छ्यला— मेपिनिगु छेँया ल्वापुयागु खँ झीसं छाय् न्यनेमाःगु ! छपाः न्हाय्पनं न्यनाः मेगु न्हाय्पनं पितछ्वयेगु का ।
छपा ल्हातं लापा थाये मज्यू
भावार्थ— याकःचां ज्या सफल याये फइमखु ।
छ्यला— छपा ल्हातं लापा थाये मज्यू धैगु
मस्यूम्ह तःधंछु जुइमाःम्ह भौमचा ब्या यानाः दच्छि मदुनिबलय् छखे च्वन, मचा छम्ह दुबलय् जागिर त्वःताः छेँय् मचा कःघानाः च्वनेमाल ।
छुँ प्वालय् भ्वं तिकां गुबाय्त च्वनी ?
भावार्थ— महंक यानागु उपाय ज्या ख्यलय् दइमखु ।
छ्यला— वा ज्वःगु पलिइ प्लास्टिकं त्वपुयातःगु, फसं पुइका यन । ‘छुँ प्वालय् भ्वं तिकां गुबाय्त च्वनी’ धाःथें जुल ।
छुँया वा मस्याः
भावार्थ— थःत फाइदा मदुसां कर्कियागु स्यंकीम्ह, फुकीम्ह ।
छ्यला— पासायात मोटर साइकल छकः माल धकाः मोटरसाइकल बियां जिं अपाय्सकं बिचाः यानातयागु मोटरसाइकल भज्यंक स्यंकाः लितबीहल ‘छुँया वा मस्याः’ धाःथें जुल ।
छ्वः मिइ घ्यः लुइगु
भावार्थ— तं वयाच्वंम्हेसित झन तं वइगु खँ ल्हायेगु ।
छ्यला— थम्हं जक अप्वः ज्या यायेमाल धकाः तं वयेकाच्वंम्ह भौयात माजुम्हेस्यां ‘‘छु तालं ज्या याःगु, भारा सिलातःगु छतिं यचु मजू” धाःबलय् ‘छ्वः मिइ घ्यः लुइ’ थें भौम्हं झन् तं वयेकल ।
चखुचां कुति कुति क्वखं त्वाक्क
भावार्थ— थः सिबें बल्लाःम्हनाप त्वह मालाच्वने मत्यः वा मज्यू ।
छ्यला— वं साहुयात कुखिनाः खँल्हाना जुल, साहुं ज्यां लिकया हल । ‘चखुचां कुति कुति क्वखं त्वाक्क’ धाःगु सीकेमाःगु वं ।
चाकु क्यनाः भुजिं लायेगु
भावार्थ— लोभ क्यनाः भंmगः लायेगु वा लोभ क्यनाः बसय् लाकेगु ।
छ्यला— थौंकन्हय् सहकारीं ब्याज अप्वः बियाच्वन धकाः दां तये यंकेमते न्हां । यक्वस्यां ‘चाकु क्यनाः भुजिं लायेगु’ यानाच्वंगु दु ।
चान्हय् निभाः त्वयेकेगु
भावार्थ— थःत माल धायेवं असम्भव ज्या सम्भव जुइमखु ।
छ्यला— धोब्याया वसः याकनं गंकेमाल धायेवं चान्हय निभाः त्वइला ?
चिइ नं मग्यं, चिकनय् नं मग्यं
भावार्थ— ज्या ख्यलय् मदुगु, छुं अर्थ मदुगु वा फाइदा मजुइगु ।
छ्यला— कन्हय् जाँच जुइ धुंकल, आखः ब्वनाच्वन जुइ धकाः च्वनाः मोबाइलय् गेम का म्हिताच्वंगु । आमथे चिइ नं मग्यंगु चिकनय् नं मग्यंगु ज्या यानाः गतिलाइ मखु न्हां ।
चुपिया ल्वःमनां त्वाकःया ल्वःमनी ला ?
भावार्थ— अन्याः याःम्हेस्यां ल्वःमंकूसां अन्याः सह याःम्हेसिया ल्वःमनी मखु ।
छ्यला— अय्लाः त्वनेमते धाल धकाः ल्हाः वाःगु गुबलें ल्वःमंके फइमखु, चुपिया ल्वःमनां त्वाकःया ल्वःमनी ला ?
क्षपुं ताहाः ज्वं, ब्यांनं ङा मज्वं ।
भावार्थ— थःथःगु शक्ति कथं जक ज्या याइ ।
छ्यला— छं पि.एच.डि. यात धायेवं वं नं याये फइला? ‘क्षपुं ताहाः ज्वं, ब्यांनं ङा मज्वं’ धयागु मस्यूला !
त्रासं सास वं, आशं ज्यू वं
भावार्थ— अप्वः ग्यात धायेवं व अप्वः आश यात धायेवं बांलाइ मखु ।
छ्यला— वयागु क्यान्सर, न्हापांगु स्टेजय् तिनिसां क्यान्सर जूगु सिइवं ग्या जक ग्यानाः वयागु ज्यान हे
वन । ‘त्रासं सास वं, आशं ज्यू वं ं’ धया थें जुल ।
ज्ञान ध्यान मस्यू, जुइ दयेवं गाः जोगि
भावार्थ— विषयया ज्ञान मदुसां विशेषज्ञया ढोंग याना जुइगु, मसः मस्यूसां सःस्यूम्ह थें पह क्यनीगु ।
छ्यला— व सावित्रीचा छुं ज्याजि सःम्ह मखुसां खँ जक सयेकाः सिरपाः तकं काये धुंकल । ‘ज्ञान ध्यान मस्यू, जुइ दयेवं गाः जोगि..’ थजाःपिंत हे धाइगु ।
अंगलं नवाइ मखु, धलिमं कुर्का हइमखु
भावार्थ : थःम्हं छुं मेहनत मयायेकं छुं प्रतिफल वइमखु ।
छ्यला : नयेमखन धकाः ल्हाः प्वःचिनाःच्वनां अंगलं नवाइ मखु, धलिमं कुर्का हइमखु धाःथें सुना नं छंत अथें नकःवइमखु ।
छगू थासय् छप्वाः प्वालय् छम्ह चखुंचा दु । वया यक्व सम्पत्ति दु । छु छु धासा भिंपू बागः, ध्यबा बागः, कँय् बाकू छकू व वह छकू दु । छन्हु व चखुंचा थःगु छेँय् च्वनाच्वंबलय् भ्वाथःगु लं फिनावःम्ह छम्ह ज्यापुचा खन । ज्यापुचित खनेवं वं धाल – ‘“हुँ वःम्ह ज्यापुचिया भ्वाथःगु लं, जिति धन सुयां मरु, जिति धन सुयां मरु ।’ थथे धयाच्वंगु ज्यापुचां ताल । चखुंचां हे थथे हिस्यानाः धाःगु खनाः छेँय् वनाः बांलाःगु वसः पुनावल ।
बांलाःगु वसः पुनावःगु खनाः व चखुंचां धाल – ‘हुँ वःम्ह ज्यापुचा भ्वासिचाः, जिति धन सुयां मरु, जिति धन सुयां मरु ।’ थथे धाःगु तायाः ज्यापुचां तंम्वयेका जुजुयाथाय् उजुर याःवन ।
ज्यापुचां बिन्ति यात ‘हे महाराज ! जितः फल्नागु थासय् फल्नागु प्वालय् च्वंम्ह चखुंचां तस्सकं हेपंख्यात ! भ्वाथःगु वसः पुनावनां हिस्यात । बांलाःगु वसः पुना वनां भ्वासिचा धाल । वयाति धन सम्पति सुयां हे मरु धकाः व ला साप हे फुँइ यात । निसाफ याना बिज्यायेमाल महाराज !’ ज्यापुचिगु उजुर न्यनाः जुजुया नं चखुंचा खनाः न्याक्क तं पिहां वल ! “आसे रे आसे, जिं स्यूका वैत यायेगु !” थथे धयालि जुजुं सिपाइ छ्वयाः व चखुंचित ज्वंके छ्वत । सिपाइतय्सं चखुंचित न्याक्क चिनाः हयाः वयागु धन सहित जुजुया न्ह्यःने हाजिर यात । जुजुं ज्यापुचा व चखुंचा निम्हेसिगु खँ न्यनाः चखुंचां ज्यापुचित हेपंख्याःगु हे खः धकाः सीकाः सिपाइतय्त धाल “का थ्व करपिंत हेपंख्याइम्ह व हिस्याइम्ह चखुंचिगु ला दायेका हिँ हुँ ।” जुजुयागु थ्व आज्ञा न्यना चखुंचा छकः इतिइति न्हिल अले धाल– “महाराज ! जुजु धैम्ह ला वीर जुइ । छपिं धात्थें वीर खः धैगु जूसा छम्हं नयाबिज्याहुँ रे । जि थें जाःम्ह जाबा चखुंचा छम्ह नयेत नं कुचाकुचा थला नयेमाःला !” चखुंचिगु थ्व खँ न्यनाः जुजुया भचा मछासे च्वन । का सा का, छम्हं हे नयेका धकाः चखुंचित चि–चिकनय् वालाः नयेत थिक्क यानाः चखुंचिके न्यन – ‘छ्यनंनिसें नये लाकि प्यनंनिसें नये ?’ चखुंचां धाल – ‘छ्यनंनिसें नःसा माकुसे च्वनी, प्यनंनिसें नःसा खि नवइ । महाराजया यत्थासं नयाबिज्याहुँ ।’ अथे जूसा छ्यनंनिसें हे नयेका धयाः जुजुं छ्यनंनिसें चखुंचा छम्हं नुनाछ्वत ।
थत हेपंख्याःम्ह चखुंचित जुजुं नयाछ्वत धकाः लय्लय्तातां ज्यापुचा छेँय् वन । जुजु नं न्हिच्छि थः माःमाःगु ज्या याये धुंकाः बहनी जुसेंलि द्यं वन । तर व चखुंचा जुजुया प्वाथय् उखें थुखे, थुखें उखे भुर्रभुर्र ब्वयाः ‘जुजु पिने जि दुने, जुजु पिने जि दुने’ धकाः हालाच्वन । न्हिनय् ज्याजि याना जूगुलिं जुजु छुं वाःमचा । आः चान्हय् सकस्यां न्ह्यः वयाः गनं हाःसः मदुबलय् जुजुं चुखुंचा हालाच्वंगु ताल । ‘अहो, थ्व चखुंचां ला ज्यापुचित जक हेपंख्यात धयां जितः समेतं हेपंख्यात । थ्व ला साप हे उलि ग्यं थुलि ग्यं मस्यूह्म जुयाच्वन । तर, जिगु प्वाथय् हे ला खनि । थौं चच्छि द्यनाः दनेबलय् थ्व सिनाः नं खि जुइ हे धुंकी थें ! छु याइ थ्वं ?” मनमनं थथे धयाः जुजुं न्ह्यः वयेकेगु कुतः यात । तर न्ह्यः वयेकेफुगु मखु । चखुंचा ला प्वाथय् पपुतिं भाराभारा दाया झन ततसकं हालाहल– ‘जुजु पिने जि दुने, जुजु पिने जि दुने ।’ जुजुं तंम्वयेकाः प्वाथय् पौंपौं दायाः चखुंचित ‘हालेमते, सुम्क च्वँ’ धाल । तर, चखुंचां हालेगु त्वःतूगु मखु । चच्छि तक जुजुयात द्यने बिउगु हे मखु । लासाय् जक फाताफाता पुलाः जुजुं अथे हे चा छ्वत । कन्हय् सुथ जुसेंलि जुजु निम्ह सिपाइत ब्वनाः पिथा च्वँवन । पिथा च्वनेबलय् चखुंचा पिहाँ वलकि चंदक पालाः निकू थलाब्यु धकाः जुजुं इमित धयातल । जुजुया पिथा च्वन । निम्ह सिपाइ निपु तलवार ज्वनाः चखुंचा पिहां वल कि पाले धकाः जवंखवं च्वनाः तयार जुयाच्वन । तर जुजुया खि पिहां वया नं चखुंचा पिहां मवः । प्वाथय् च्वनाः ‘जुजु पिने जि दुने, जुजु पिने जि दुने’ धकाः थुगु माथं हालाच्वन । लिपा जुजुं ‘म्वाःल पिहां वा, छंगु धन सम्पत्ति नं फुक्क लित बी’ धकाः आपाः बिन्तिभाव यासेंलि पिहां वल । सिपाइतय्सं चखुंचित पाले धकाः भ्वाक्क पाःगु ला जुजुया प्यनय् लानाः प्यं निकू दल । चखुंचा भुरर्र ब्वया वनाः पःखालय् जूवन । जुजुया प्यं बाकू दःगु खनाः ‘नल मखुला छम्हं ! नल मखुला छम्हं !’ धकाः हालाच्वन ।
चखुंचा पखालय् च्वनाः थथे हालाच्वन । उबलेय् लाक धों छम्ह तीजक वयाः चखुंचित काचाक्क ज्वनाःजिनाः ‘का छंत नयेत्यल’ धकाः धाल । ध्वंयागु थ्व खँ न्यनाः चखुंचिया सातुपुतु वन । तर, वं गाक्क धीरज यानाः क्वमालि जुयाः धाल– “ध्वंगुर्जु ! स्व, जिगु म्ह छम्हं खि किनाच्वंगु दु । थ्व खि किनाच्वंगु पपू छक लखय् सिला गंके, अले नयेमाःसा न । आः खि नवयेक नयां छु साइ !” ध्वंगुर्जुं नं थय्क बिचाः यातकि ‘खः बा ! खि नवयेक नयां छु याये, नयेगु जुसेंलि साक्क हे नये का !’ थथे बिचाः याना वं चखुंचित त्वताबिल । ध्वँलं त्वःतेवं चखुचां म्वःल्हुयाः म्हय् किनाच्वंगु खि फुक्क चाया छ्वयालि सिमाय् जुनाः निभाः पाःवन । “आः ला, यच्चुसे च्वने धुंकल । नये जिल मखुला ? का वा, जि नये पित्यात ।” धयागु ध्वंयागु थ्व खँ न्यनाः चखुंचां धाल– “भचा आसे रे । आय्बुयां काय् बुइ ला ! घौपलख ला लुम्मुक निभाः पाये ।”
चखुंचित नये धकाः ध्वंया ई चुलचुल वंकाच्वन । चखुंचा धाःसा हतपतिं कुहां वःगु मखु । चखुंचिया म्ह बांलाक गँसेंलि ध्वंयात धाल – “ध्वंगुर्जु, ध्वंगुर्जु ! का जि निभाः पाये गात । मिखा तिसिनाः आँ या, जि छंगु म्हुतुइ दुहां वने ।” ध्वंगुर्जुया बल्ल नयेत्यल धकाः बिचाः यानाः धाथें मिखा तिसिनाः म्हुतु वां खायाच्वन । चखुंचा ब्वया वयाः ध्वंया म्हुतुइ भुरुक्क खि फानाफिनाः हानं सिमा कचाय् तुं जूवन ।
चखुंचित नये धकाः ई चुलुचुलु वंकाच्वंम्ह ध्वंया वाक्की थथं ई फानाच्वन । चखुंचा न्ह्युन्ह्युं थथे हालाच्वन– “धुकूपिकू जुजुं का, ध्वंगुर्जुं खिका ! धुकूपिकू जुजुं का, ध्वंगुर्जुं खि का !”
उलिचा बाखं थुलिं ।
यलय् दँय्दसं कात्तिप्याखंया झ्वलय् क्यनीगु बाथः प्याखं नेपालभाषाया ज्वःमदुगु लोकंप्याखंत खः । कात्तिप्याखनय् न्ह्यब्वइगु छुं लोकप्याखंया नमूना ।
च्वले खुदां दां खुदां प्याखं
बाथः किजां (यलय् बाथः नं) छम्ह च्वले बन्जानीयाके दां खुदां बियाः खुदां वंम्ह च्वलेचा न्यानायंका, हाकनं व च्वलेचा नापं झिनिदां वंम्ह च्वलेचा ह्ययेका यनी । च्वले बन्जानीया मिजंम्ह वइबलय् दां खुदां जक बियाः भिंनिदा वंम्ह च्वले ह्ययेका यंकूगु सीकाः व हेकासिँद्यःयात माले कथं इमिगु नां न्यनी । मिसाम्हं ना कने फइमखु । उमित म्हसीकेया लागि उमिगु ख्वाःपाःया म्हसीकाः बी । छम्ह प्वप्वःचा ख्वाःम्ह, मेम्ह स्वलापुया ख्वाःवःम्ह अले मेम्ह हाप्वः ख्वाः वःम्ह । थथे इमिगु ख्वाःपाःया म्हसीका कथं इमित म्हसीकाः ज्वनी । व स्वम्ह बाथःत छसी कथं – गंदाजु (यमि बाथः) समादाजु (ख्वपय् बाथः) व बाथः किजा (यलय् बाथः) खः । थ्व स्वम्ह बाथःतय्गु ख्वाःपाःत गुज्वःगु धाःसा – गंदाजुया ख्वाःपाःया उन वँचुवँचु नः अले कपालय् स्वबला सिन्हः तियातःगु दु, नापं ग्वाय् नं दु । अनंलि समादाजुया ख्वाःपाःया उन स्वँलाथें अले कपालय् ह्याउँगु चाकमक लाःगु सिन्हः तिनातःगु दु । अले म्हुतु बेक्वः, म्हुतुं धंवा निपु पिहां वयाच्वंगु व ग्वाय् फिंफिं दयाः अद्भूत रुप जुयाच्वंगु दु । अनं बाथःकिजाया ख्वाःपाःया उन वँचु नःसां व ख्वाःपाः हाज्या हाज्या व हुलि हुलि स्वये हे हाप्वः थें च्वं व ख्वाःपालय् न्हसपोतसं थी घानाः तःगु चाःचा छचाः व त्वाथय् धाथेंया ग्वाय् दु । अले छ्यनय् संप्वः चिनातःगु दु ।
जिजां खुसि छिकेगु
छन्हु चन्द्रवती व पुनावती निम्हं मां व म्ह्याय् खुसि छियेगु कुतलय् बाः वयाच्वंगु खुसि स्वयाः नुगः मछिंका मनय् खँ वायेकाः खुसिपाखे स्वयाच्वनी । थुगु हे इलय् अन बाथःकिजा चाःह्युह्युं थ्यंकः वइ । इमिगु अवस्था खनाः बाथःकिजां छु जुल धकाः न्यनी । लिसलय् चन्दवतीं धाइ– थ्व बाः वयाच्वंगु खुसि छी मफयाः मां व म्ह्याय् नुगः ख्वयेकाः च्वनाः अले थन सुं खुसि छिकाबीपं दैला धकाः लँ स्वयाच्वना । थुबलय् बाथःकिजा धाःसा नापं च्वनाच्वंम्ह म्ह्याय्म्हं पुनावती खनाः मनमोहित जुइ । कासा छिकपिंत जिं पालंपाः लुकुंछिनाः खुसि छियेकाः ग्वाहाली यानाबी धकाः न्हापालाकः चन्द्रवतीया म्ह्याय् पुनावतीयात बाथःकिजां खुसि छिइकेया निंतिं लकुंच्वं धाइ । मांम्ह चन्द्रवतीं मनूया भाःमदु धकाः मतिंतसें बाथःकिजायात ‘ए भाजु छंगु नां छु ?’ धकाः न्यनी । लिसलय् बाथःकिजां जिगु नां जिजा धकाः लिसः बी । थथे खुसि छियेकेगु नामं बाथःकिजां चन्द्रवतीया म्ह्याय् पुनावतीयात अनं ब्वयेकाः यनी । थुखे चन्द्रवती जिजां म्ह्याय् यंकल धकाः खुसि सिथय् च्वनाः लाय्लाय्बुयाः ग्वाहालि फ्वनाच्वनी । अन छु जुल धकाः चिउताः तयाः मनूत म्वःम्वः मुंवइ । जिजां म्ह्याय् यंका दुःख जुल धकाः चन्द्रवतीं थःगु खँ तइ । जिजां म्ह्याय् मयंकुसा सुनां यनि धकाः मनूतय्सं धाइबलय् चन्द्रावती मौन जुइ । प्याखं क्वचाइ ।
ल्यवः लायेगु
छन्हु स्वम्हः बाथःत चाःहिलेगु झ्वलय् द्यः खिउँसे च्वनावःसेंलि बाय् च्वनेगु निंतिं सतः, फल्चा माः जुइ, लुयावइ मखु । लिकसं च्वंगु छखा छेँय् पाजु धकाः नाता क्यनाः सःती । थथे थःगु झ्याःकोसं च्वनाः पाजु धकाः सःतूपिं सु धकाः स्वःवःम्ह मय्जुं थःगु न्ह्यःने म्हःमसिउपिं स्वम्ह मनूत यःसिं थें दनाच्वंगु खनाः अजूचायाः सु धकाः न्यनी । थथे स्वम्हं बाथःतय्सं पाजु व मलेजुयात थःपिं मचाबलय् जक हे नापलानागु, तःधि जुयाः म्हमसिल जुइफु धकाः अनेक कथंया खँ तइ । थथे यक्व लिपा तापाकंनिसें वःपिं भिंचापिंत धकाः थःगु छेँय् बाय् बियाः नकेत्वंके याइ । थुखे पाजुम्ह बुँइ वनाः बालि स्वःवनेगु धकाः तुतां छपू व मतःच्या थलः ज्वनाः बुँ पाखे स्वयाः वनी । अबलय् मतिनाकाजी धयाम्ह छम्ह पाजु धाःम्ह बुँ वंगु सिइकाः ख्यालि च्वनेगु ह्वःताः चुलात धयागु तायेकाः छेय् वयाः खापा धाराधारा यानाः ‘सुन्दरी..’ धकाः सः तइ । मलेजुं खापा चायेकाः मतिनाकाजीयात तलय् ब्वना यंकी । थ्व जुक्क फुक्क सकतां खँ स्वम्हं बाथःतय्सं सुलाःसुलाः स्वयाच्वंगु जुइ । तलय् मतिनाकाजी व सुन्दरी मलेजु दथुइ रसरंग जुइ । अबलय् ‘यः मलेजु छुं ल्वाकः म्हुल लाकि छु ? धू क्वहां वल मिखा हे कने मजिल’ धकाः गंदाजुं सः तइ । अथेहे समाभाजुं थ्व छेँ मिर्मिर् सं गथे, भ्वखाय् जकं ब्वलकि छु ? धकाः हथासं हाली । थथे ख्याली च्वंवःम्ह मतिनाकाजी ग्याःपहलं ‘यः सुन्दरी थन मनूत दु लाकि छु ?’ धकाः न्ह्यसः तइ । ‘कुने भिंचापिं धाःपिं बाय् च्वंवयाच्वंगु दु, सः भचा चिसः या’ धकाः संकेत याइ । बुँ वनाः बालि स्वःवःम्ह पाजु थ्यंकः वइ । ‘ए सुन्दरी खापा चायेकः वा..’ धकाः सःती । सुन्दरी नाप ख्यालि च्वनाच्वंम्ह मतिनाकाजी इतःमतः कनाः ‘ए.. सुन्दरी कुने खापा चायेके न्ह्यः, जितः नि गनं सुचुकि’ धाइ । सुन्दरीं थः ल्यवः मतिनाकाजीयात ध्याकुनेय् च्वंगु भ्वाथः सुकू फ्यनाः उकि तुला बी । अले थः न्ह्यःवःसु यानाः मिखा ब्वब्व स्यानाः खापा चायेकी । पाजु मलेजु थःगु क्वथाय् वनी । कन्हय् सुथः न्हापां स्वम्ह बाथःत दनाः पाजुयाके बिदा फ्वंवनी । पाजुं नुगःमछिंकाः जन्मय् छकः वःपिं भिंचापिंत छु माःगु खः धा, ज्वना हुँ बियाछ्वये धकाः धाइ । स्वम्ह बाथःतय्सं सुकू पाखे स्वयाः साहुति याइ । बाथःकिजां मलेजुपाखे स्वयाः धाइ ‘थथे पाजुं बिइ धाःसां मलेजुं बिइ धाइ थें मच्वं, म्वालः का पाजु ।’ हथासं मलेजुं नं छिमित छु मागु खः बियाछ्वये धाइ । अले बाथः किजां पतिंचां सुयाः न्ह्यःने धंकातःगु सुकू छपाः थःपिंत ज्याभः बियाछ्वःसा ज्वनावने धाइ । सुकू बीमज्यू धकाः मलेजुं पनी । भ्वाथःगु छपाः सुकू बियां छु जुल, बचन तःधं बचनं चिले मखु धकाः पाजुं उगु सुकू बाथःतय्त बियाछ्वइ । थथे बाथःतय्सं लं धुछिं सुकुलिइ थ्वात्तु थ्वानाः बञ्जाया ल्हातिइ मिया थकी । उम्ह बञ्जायाके सुन्दरीं सुकू न्यानाः थः ल्यवः मतिनाकाजीयात मुक्त याना बी ।
प्याखं क्वचाइ ।
लोकय् प्रचलित प्याखं हे लोकप्याखं खः । नेपालमण्डलय् प्याखंया परम्परा प्राचीनकालं निसें दुगु खनेदु । थुकिया छगू दसु त्वाःत्वाः पतिकं दुगु दबूत नं खः । नेवाःतय्सं नृत्य तथा नाटक नितांयात छगू हे खँग्वलं प्याखं धायेगु चलन दु । सायद न्हापा न्हापा नृत्य मदयेकं नाटक मजुइगुलिं हे जुइमाः ।
नेवाः लोकनाटकया छुं विशेषता :
– लोकनाटक विशेष नखः चखः उत्सव आदिइ जक क्यनेगु चलन दु ।
– नृत्य संगीत लोकनाटकया अनिवार्य तत्व जूगु दुसा लोकनाटकय् छुं नं कथं ताहाःचीहाःगु कथातत्व दयाच्वनी ।
– लोकनाटकय् समसामयिक जनजीवन तथा घटनाया किचः दयाच्वनीसा थुकिया प्रस्तुितइ सरलता व सहजता दयाच्वनी ।
– लोकनाटक मूलतया गद्यभाषं सम्वाद जुइगु खया नं लोकया मन सालेत गनं पद्य भाषाया नापं थाय्थासय् उखान टुक्का नं प्रयोग यानातइ ।
थथे नेवाः समाजय् प्रचलित लोक नाटकयात निब्वय् थलाः अध्ययन याय्छिं ।
भाव प्याखं
थज्याःगु लोकप्याखनय् आख्यान तत्व दया नं सम्वाद दइमखु । नृत्यपाखें हे फुक्क् अभिनय यानाः क्यनेगु याइ । थीथी देवीप्याखं गथे— कुमारी प्याखं, महाकाली प्याखं, नवदुर्गा प्याखं, गथु प्याखं आदि थुकिया दसु खः । थज्याःगु प्याखं विशेष पर्वय् जक हुइकेगु याइसा छगू थासय् जक मखु थाय्थासय् वनाः नं हुइकः वनेगु याइ ।
संवाद दुगु प्याखं
थज्याःगु लोक प्याखनय् कथातत्वया नापं सम्वाद नं दयाच्वनी । तर पात्रतय्सं केवल थःपिंत निर्देशित याःगु सम्वाद जक नवायेगु मयासे अनया थाय्बाय् लकस स्वयाः थःपिसं नं छुं तनाः नं नवायेगु याइ । यलया कात्ति प्याखं हुइकीबलय् क्यनीगु बाथः प्याखं नेवाः लोकनाटकया छगू पाय्छिगु दसु खः । अथे हे स्वनिगलय् गुंपुन्ही नःखःया च्यान्हु तक क्यनीगु प्रहर्षण, येँयाःया दबू प्याखनय् हुइकीगु चैनसिपाईया प्याखं, घिन्तांमुनिया प्याखं नं लोकप्याखंया छुं दसुत खः । थज्याःगु लोकनाटकयात लिखितरुपय् तयेगु चलन मदुगुलिं लोप जुयावंगु दु ।