बहुमुखी प्रतिभाया धनी महाकवि चित्तधर हृदयया जन्म बौ द्रव्यधर तुलाधर व मां ज्ञानलक्ष्मी तुलाधरया कोखं ने.सं १०२६ य् जूगु खः । स्वयम्भुइ ब्वनीगु भजन तुतः, निष्ठानन्दया ललितविस्तर, नेपालीभाषाया रामायण आदि पाखें प्रभावितम्ह, कवि योगवीर सिंहयात थः साहित्यिक गुरु नालादीम्ह हृदयं नेपालभाषा व थ्वया साहित्य तःमि यायेगु नितिं थःम्हं फुगु तक साहित्यिक विधाय् च्वसा न्ह्याका वन । थम्हं च्वयातयागु पद्य–निकुञ्ज (ने.सं १०५३) व हृदय–कुसुम (ने.सं १०५३)नागुं निगू कविता संग्रह पिकयाः नेपालभाषाय् कविता संग्रह पिकाःम्ह न्हापांम्ह च्वमि जुयादिल ।

वि.सं १९९७ सालया राजनैतिक पर्वय् मां नांगु कविता पिकाःगु द्वपनय् वय्‌कः ने.सं १०६१–१०६५तक जेलय् लात । अनहे जेलय् वय्‌कलं सुगत सौरभ (ने.सं १०६९) महाकाव्य, वभ्रुवाहन (ने.सं. १०६९) खण्डकाव्य आदि थेंज्याःगु तःजिगु काव्यया रचना यानादिल । भगवान बुद्धया जीवनीयात कयाः च्वयातःगु सुगत सौरभ महाकाव्य हृदयजुं जक थः काय् भाःपाः तःगु काव्य मजुसे नेपालभाषा साहित्यया हे छगू अमर कृति खः । अथेहे न्हापा गबलें नेपालभाषां च्वसा मन्ह्याकूपिं— केदारमान व्यथित, धर्मरत्न यमि, हरिकृष्ण श्रेष्ठ आदिपिंत तकं नेपालभाषां च्वसा न्ह्याकेबियाः जेलयात हे साहित्य साधनागार जुइकेबिल ।

जेलं पिहां झायेधुंकाः मांभाय्‌या सेवाय् वय्‌कः झन अप्व समर्पित जुयादिल । अन्तरध्वनी, याकःमिया चा, हृदय कथा, न्हूगु स्वां, देगः आदि थेंज्याःगु तःगू हे अन्तरमुखी छाँयावादी रोमानीवादी कविता संग्रह पिकयादिलसा थःगु भाषाय् आधुनिक चीहाः बाखं – ‘Modern Short story’ दुमथ्यंनिगु खनाः थम्हं नं थज्याःगु बाखं संग्रह— खुपु बाखंचा (ने.सं १०६७) नांगु सफू च्वयाः पिकयादिल । थ्व नेपालभाषाया हे न्हापांगु न्हूबाखं पुचः खः। थ्व सफूयां लिपा वयकःया मिंमनः पौ, थाय्‌भु,डायरी आदि मे मेगु वाखं सफूत नं पिदन । अथेहे वयकलं ह्वनागा (ने.सं १०६८) सफुलिइ शाक्यानी नांगु छधाः प्याखं पिकयाः नेपालभाषाय् नं आधुनिक छधाः प्याखंया सुत्रपाट यानादिल ।

थ्वयां लिपा मेमेगु नं प्याखं पिकयादिल । नेपाल संस्कृति (ने.सं १०९२) नांगु संस्कृति विषयया निबन्ध संग्रह, महाचीने नेपाल संस्कृति (ने.सं १०८४) नांगु नियात्राया सफू च्वयाः नेपालभाषाया निबन्धया लागा अझ तचाः जुइकेत तिबः बियादिल । थुलि जक मखु वय्‌कलं तःदँतक आपालं मेहनत यानाः नेपालभाषा साहित्यया जातः (ने.सं ११९१) थेंज्याःगु अनुसन्धानमूलक सफू पिकयाः नेपालभाषाया जातः हे प्वलादिलसा झीगु साहित्य (ने.सं १०७४) नांगु अतिकं महत्वं जाःगु सफू च्वयाः नेपालभाषा साहित्यया इतिहास झीगु न्ह्यःने ब्वयाबिल । झीसं म्हसीके मफयाच्वपिं साहित्य मनिषिपिं व वय्‌कःपिनिगु कृतियात म्हसीके बियादिल । बाल साहित्य ब्वलंकेगु तातुनाः झी मचा भाग—१, भाग—२ पिकयादिलसा नेपालभाषायात छगू स्तरीय भाषा कथं प्रतिष्ठापित यायेगु तातुनाः नेपालभाषा गय् च्वय्‌गु (ने.सं १०७२) नांया व्याकरण सफू च्वयाः थःत वैय्‌याकरणविद् कथं नं म्हसीके बियादिल । अथेहे जिगु जातः सफू च्वयाः आत्मकथाया परिपाटी नं न्ह्याकादिल ।

नेपालभाषाया माध्यमिक कालया च्वमिपिनिगु सफू— योगसुधा (ने.सं १०७१), सिद्धिदासया सिद्धिदास थःगु मिखाय् व शिवविलास (ने.सं १०८७), धर्मादित्य व नेपालभाषा व थ्वया साहित्य (ने.सं १०९१) आदि थम्हं सम्पादन यानाः पिकयादिल । थथे हृदयजुं थम्हं जक च्वयेगु मखु मेपिं च्वमिपिनिगु उखेथुखे लानाच्वंगु च्वसुत मालाः सम्पादन यानाः सफूकथं पिकायेगु, मेपिं च्वमिपिंत च्वके बीगु व उमिसं पिकायेमफुगु सफू थम्हं ध्यबा तयाः नं पिकयाबीगु, नेपाल ऋतुपौ (ने.सं १०७२), लय्‌पौया थेंज्याःगु पत्रिकातय्‌गु सम्पादक जक मखु आर्थिक भार तकं थम्हं क्वबुयाः पत्रिका न्ह्याकेगु, नेपालभाषा व थ्वया साहित्य संस्कृति संरक्षण सम्वद्र्धनया निंतिं थःगु नेतृत्वय् नेपालभाषा परिषदया (ने.सं १०७१) स्थापना यायेगु जक मखु थ्वया निंतिं थःगु छेँतकं दान बियावंम्ह, नेपालभाषाया छम्ह ज्वःमदुम्ह साहित्य मणिषि खः ।

थुकथं छेँया छम्ह हामां छेँयात तालय् लाकेत थम्हं फक्व ज्वलंत ताःलाकावनी थेंं नेपालभाषायात नं तालय् लाकेत थःगु सम्पूर्ण तन, मन, धन, वुद्धि, विवेकं उत्सर्ग यानावंम्ह महाकवि हृदयं ने.सं. ११०२ अर्थात ७६ दँया वैशय् थःगु नश्वर देह त्याग यानादिल । वय्‌कःया योगदानयात कदर यानाः च्वसापासां साहित्य शिरोमणि, श्री ५ महेन्द्र पाखें कविकेशरी, नेपाल सरकार पाखें हुलाक टिकट, नेपालभाषा परिषद् पाखें पूर्ण कदया सालिक कालिमाति दुवातय् धस्वाकेगु याःगु खयां नं वय्‌कःया त्याग तपस्याया न्ह्यःने थुपिं सम्मान नं म्हो हे जक खः ।

बौ सरदार मेदिन प्रसाद राजभण्डारी व मां कालीनानी राजभण्डारीया कोखं ने.सं. १०५१ दिल्लाथ्व ११ स येँया त्यःर त्वालय् साहित्यकार भाजु चित्तरञ्जन नेपालीया जन्म जूगु खः । वय्‌कःया मेगु नां खः नारायण प्रसाद राजभण्डारी । नेपाली भाषा व इतिहास निगू विषयय् एम.ए. यानादीम्ह वय्‌कलं इतिहासया विषय नापं नेपाली भाषा तथा नेपालभाषा साहित्यया ख्यलय् थःगु च्वसा न्ह्याकादीदीगु दु । नेपालभाषा साहित्यया ख्यलय् भाजु चित्तरञ्ज नेपालीया च्वसा थीथी विधा गथे– कविता, निबन्ध, समालोचना, अनुवादपाखे न्ह्याःसां आपाः यानाः वय्‌कःया च्वसा चिनाखं पाखे क्वसाः । चित्तरञ्ज नेपालीया न्हापांगु चिनाखं दुःख सागर, ने.सं. १०६८ य् धर्मोदय १३ य् पिदंगु खः । नेपालभाषा साहित्य ख्यलय् शोककाव्य च्वइपिं च्वमिपिं म्हो जुयाच्वंगु इलय् वय्‌कलं मां लुमंकाः (ने.सं. १०७१) नांगु पाश्चात्य शैलीया शोककाव्य (भ्भिनथ) च्वयादिल । अथेहे वय्‌कलं नेपालभाषा साहित्यय् गद्य चिनाखँ च्वयेगु परम्परा न्ह्याकेकथं न्हापां गद्य कविता मुना प्रतिक्रिया सफू ने.सं. १०७८ य् पिथनाः श्रेष्ठ सिरपाः त्याकादीगु खः । वय्‌कलं थः जहान मेरी बाबाया नामं मेरी बाबा नांगु खण्डकाव्य नं च्वयादीगु दु ।

साहित्यकार चित्तरञ्जन नेपालीया च्वसा चिनाखँपाखे जक मखसे भाय्‌हिलापाखे नं उतिकं हे च्वजाः धयागु खँ नेपालभाषाया काव्यख्यलय् उमर खड्ढयामया दर्शनयात न्ह्यब्वयेगु तातुनाः खड्ढयामया रुवाइ या नामं नेपालभाषाय् भाय् हिलादीगु थुकिया दसु खः । अथेहे भाय्‌हिला सफू पिथनेगु झ्वलय् वय्‌कःया मुद्राराक्षस नाटक (ने.सं. १११०), स्वप्नवासदत्ता नाटक (ने.सं. १११९), वयात हे (ने.सं. १०९२) चिनाखँ सफू पिदंगु दु । नेपालभाषाया साहित्य ख्यलय् वय्‌कःया योगदान समालोचना लागाय् नं उतिकं हे च्वन्ह्याः । दकलय् न्हापां साय्‌मिजुया मतिना नांगु समालोचनात्मक च्वसु धर्मोदय पत्रिकाय् पिकयाः समालोचनाया ख्यलय् पिलूझाःम्ह भाजु चित्तरञ्जन नेपालीं पसूका छगू अध्ययन, विजयबहादुर मल्लया नाटक मल्ल के.सुन्दरया व पलाः थ्व लँपु उपन्यास आदिया समालोचना च्वयाः थ्व लागाय् थःगु प्रतिभा ब्वयादीगु दु ।

थथेहे वय्‌कलं थीथी साहित्यिक च्वसु च्वयाः जक मखु नेपालभाषाया थीथी संस्थाय् आबद्ध जुयाः नं नेपालभाषा साहित्यया सेवा यानादीगु दु । वय्‌कः नेपालभाषा एकेडेमिया पुलांम्ह कुलपति (ने.सं. ११३४–११४२ तक) खः । अथेहे वय्‌कलं विशेष प्रहरी विभागया मुख्य अधिकृत, मदन पुरस्कार गुथिया भाइस चान्सलर, नेपाल राजकीय प्रज्ञा प्रतिष्ठानया सदस्य आदि जुयाः नं ज्या यानादीधुंकूगु दु । वय्‌कःया ज्याया कदर स्वरुप वय्‌कःयात च्वसापासां श्रेष्ठ सिरपाः, मदन पुरस्कार गुथिं मदन पुरस्कार, तत्कालीन श्री ५ सरकारपाखें प्रशिद्ध प्रवल गोरखा दक्षिणबाहु, विख्यात त्रिशक्तिपट्ट आदि पुरस्कार प्रदान याःगु दु ।

बा मैत्रीरत्न बज्राचार्य व मां हर्षकुमारी बज्राचार्यया क्वखं ने.सं. १०३० य् येँया झ्वाःबहालय् चिनियारत्न बज्राचार्यया जन्म जूगु खः । वय्‌कलं आपाः यानाः बुद्ध धर्म व बुद्ध धर्मनाप स्वापू दुगु श्लोकत च्वयाः नेपालभाषा साहित्यया थीथी पत्रिकाय् पिथनादीगु दु । बुद्धधर्मपाखे अतिकं नुगः क्वसाःम्ह जूगुलिं वय्‌कलं नेपालभाषां बौद्ध स्तोत्र च्वयेगु व बुद्धया बिचाःनाप स्वापू दुगु बाखं कनाः बुद्धया ज्ञान व धर्मया प्रचारप्रसारया नापं नापं नेपालभाषाया प्रचारप्रसार नं यानाबिज्याःगु दु ।

बौ अमृतलाल बज्राचार्य व मां हिरामायापाखें ने.सं. १०५१ कतिंपुन्हि (वि.सं. १९८२) कुन्हु टक्सार टोल, तानसेन पाल्पाय् बूम्ह थ्वय्‌कलं कविता, निबन्ध, प्याखं व उपन्यास विधाय् थःगु च्वसा न्ह्याकादीगु खः । थ्वय्‌कःया न्हापांगु रचना फ्वगिं चिनाखँ धर्मोदय २००५ य् पिदंगु खः । थ्वय्‌कःया रचनात तत्कालिन सितु, क्यब, नेपाल ऋतुपौ आदिइ पिदंगु दु । थ्वय्‌कलं तःपु प्याखं च्वयाः तानसेनया थीथी थासय् नं हुइकादीगु दु ।

थ्वय्‌कः नेपाःगालं पिनेया छम्हयां छम्ह उपन्यासकार खः । थ्वय्‌कःया नसंचा (२०३६) व बुँबाली (२०५१) पिदंगु खः । नसंचा उपन्यासय् नेवाः समाजय् थजात व क्वजात कथंया व्यवहार जुइगु सामाजिक विसंगतियात ब्वयातःगु दुसा बुँबाली उपन्यासय् गांया जनजीवनय् अशिक्षित, निर्धा व सोझापिं मनूतय्‌त छपुचः धूर्ततय्‌सं गुकथं शोषण याइ धयागु चित्रण यानाः सचेत यायेगु कुतः खनेदु । भाजु चिनियालाल तानसेनय् राजनैतिक, धार्मिक, भाषिक व शैक्षिक ख्यलय् छम्ह प्रतिष्ठित व्यक्तित्व खः । थ्वय्‌कलं च्वसापासा तानसेन शाखाया नायः जुयाः उगु क्षेत्रय् भाषीक जागरण हयेगु ज्या यानादीगु दु ।

थ्वय्‌कःया योगदानया कदर स्वरुप थ्वय्‌कःयात छविलाल पुरस्कार (पाल्पा साहित्यिक समाज, २०५४) पाल्पाली प्रतिभा पुरस्कार (२०५४) व नेपालभाषा परिषदं चित्तधर सिरपाः (ने.सं. ११३१)पाखें सम्मानित याःगु दु ।