ल्वहंमा नेपालभाषाया नांजाःम्ह श्रष्टा गिरिजाप्रसाद जोशीं च्वयादीगु महाकाव्य खः । देगः म्हिचा सफूपाखें ने.सं ११३७ य् पिदंगु थ्व महाकाव्य नेपालभाषाया खुगूगु महाकाव्य खः । खय्त ला च्वयेसिधःगु ल्याखं थ्व महाकाव्य तःदँ न्ह्यः हे पिदने माःगु खः तर च्वमिया असामयिक निधनं सफू पिकायेगु ज्या स्वीदं मयाक लिहांवंगु खः । गुंगू सर्ग दुगु थ्व महाकाव्य नेपालभाषाय् आःतक पिदंगु महाकाव्य मध्ये न्हूगु कथंया महाकाव्य खः । थ्व महाकाव्यय् गनं महाकाव्यया शास्त्रीय नियमयात पालना यानातःगु दुसा गनं हाचां गायातःगु दु । ल्वहंमा महाकाव्यया नायक सुं जुजु राजकुमारया मजुसे ल्वहंमा करुवा थेंज्याःगु निर्जिब वस्तुयात प्रतिकात्मकरुपं पात्र दयेकातःगु दुसा, वीर रस वा शान्त रसयात मखु विभत्स रसयात प्रधानता बियातःगु दु । थौंया ह्रासोन्मुख असहज परिस्थितिइ नं थःगु नैतिक मूल्य व मान्यता ज्वनाः संघर्ष यानाच्वंम्ह सामान्य मनूया जःखः थ्व महाकाव्य चाःहिलाच्वंगु दु । साधारण मनूया महाकाव्य जूगुलिं थुकी थौंया मनूया पीडा दु, मुक्तिया चाहना दु नापं मुक्तिया लँपु नं यचुक क्यनातःगु दु । नापं महाकाव्यया भाषा नं सहज व सरल जू । पूर्विय महाकाव्यया नियम कथं सर्गया अन्तय् छन्द हिलेगु व लयात्मकत संगीतात्मकता थेंज्याःगु विशेषतायात धाःसा च्वमिं थ्व महाकाव्यय् कायम यानातःगु दु ।
Leave a Reply