नेपालभाषाया भाषा संन्हू मय्जु मोतिलक्ष्मी शाक्यया बाखं व प्रबन्ध विधापाखें अलग्गगु व्याकरणीय सम्बन्धी सफू खः । नेपालभाषाया भाषा संन्हू सफू वाङ्मय शताब्दीपुरुष सत्यमोहन जोशीया दच्छियंकं माने याःगु सछिदँ बुन्हिया लसताय् वय्क:यात हे देछानाः पिकाःगु सफू खः । कुतः पिकाकःया प्रकाशनय् ने.सं. ११४० य् पिदंगु थ्व सफुलिइ झिंनिगू अध्याय दुथ्यानाच्वंगु दु । सफूया भूमिकाय् झीगु भाषिक धनयात ल्यंकातयेगु तातुनाः थ्व सफू च्वयागु खः धकाः सफू च्वयाया उद्देश्य न्ह्यथनातःगु दु । थ्वहे उद्देश्य अनुरुप च्वमि मोतिलक्ष्मीं थ्व सफुलिइ तःम्हमछि नेपालभाषा साहित्यया विद्वानपिनिगु मन्तव्यया नापं भाषिक मौलिकता स्वरुपगु नेपालभाषाया छता निता मूल खँग्वः, खँभाय्, खँत्वाः आदि न्ह्यब्वयादीगु दु । नापं थ्व सफुलिइ नेवाः संस्कृतिया महत्वपूर्ण विशेषता अर्थात् नेवाः समाजय् म्ह्याय्मचाया भूमिकायात नं न्ह्यब्वयाः मिसा जाति प्रति सम्मान व गौरब देछायादीगु दु ।
Leave a Reply