NewaGyanKosh

  • नेपाःया शास्त्रीय चचा प्याखं

    नेपाःया शास्त्रीय चचा प्याखं

    चर्या बाय्‌ चचा प्याखं विश्वय्‌ गनं नं मदुगु नेपाःया मौलिक शास्त्रीय प्याखं खः । थ्व प्याखनय्‌ बौद्ध धर्मया तन्त्र साधनाकथं तप्यंक देव देवीनाप स्वापू दु । थ्व प्याखनं धार्मिक, सांस्कृतिक, परम्परागत, संस्कार, ध्यान भावना, आध्यात्मिकता, भक्तिरस, मानसिकता, शारीरिकता नापनापं मनय्‌ शान्ति स्थापना यानाच्वंगु दु 
    त्रिभंगय्‌ च्वनाः लाश्य व ताण्डवय्‌ समावेश जुयाः भावपूर्ण मुद्रा ज्यानाः सम्पूर्ण अंग प्रत्यंगयात परिचालन यानाः आध्यात्मिक भावना व भक्तिरसं पूर्ण यानाः गुम्ह द्यः देवीपिनिगु प्याखं ल्हुइगु खः व हे द्यः देवीपिनिगु ध्यान भावनायात थःके निहित यानाः भगवान ईश्वरपिं हे धइ थें जुयाः ल्हुइगु प्याखं चचा प्याखं खः । थ्व प्याखं ल्हुइबलय्‌ द्यः देवीपिन्सं गथे वसः पुनातइ अले तिसा व अलंकार गथे पुनातइ अथे हे यानाः फतिंफतले ज्वःलाक्क पुनेमाः ।

    चचा प्याखंया मुद्रा


    चचा प्याखनय्‌ मुद्रा धयागु ल्हाःतं मुद्रा ज्यायेगु खः । थीथी चचा प्याखनय्‌ थीथी हस्तमुद्रा दै । चचा मेया दुने गुलिनं खँग्वःत दयाच्वनी व फुक्क खँग्वःयात अर्थपूर्ण हस्तमुद्रां ज्यानाः प्याखं हुली । चर्या यायेबलय्‌ थीथी असंयुक्त हस्तमुद्रा धायेबलय्‌ छपा ल्हातिं जक मुद्रा ज्याइसा संयुक्त हस्तमुद्रा धायेबलय्‌ निका ल्हातिं थीथी मुद्रा ज्यानाः नृत्य याइ । गथेकि श्रीमुद्रा, वरद मुद्रा, अभयमुद्रा, भूमिस्पर्शमुद्रा, पद्मकमल मुद्रा, चतुर्मुखि मुद्रा आदि ।
    चचा प्याखं छगू पुजा खः । चचा प्याखंया नापनापं थीथी पुजाभाव व पुजाविधि याना वनेमाः । गथेकि चचा प्याखं यायेबलय्‌ दकलय्‌ न्हापां गुरुवन्दना यायेमाः । थ्व भावना पुजा खः । अले पञ्चोपचार पुजा नं यायेमाः । थ्वयां लिपा आमिश पुजा याइ । गथेकि पुष्प, धूप गन्ध, नैवैद्य, रसया नापनापं अक्षेता, सिन्हः, सिसाफुसा, सादुरु, घ्यःकस्ति, मरि, दक्षिणा इत्यादि तयाः पुजा यायेमाः । थ्व धुंकाः षोडशलाश्य पुजा याइ ।

    षट्पारमिता व चर्यानृत्यया तिसा
    चर्या नृत्यय्‌ दुने भेषभूषा व अलंकारया थःगु हे महत्व दु । थीथी देव देवीकथंया वसः व तिसा पुने माः । चर्या नृत्यय्‌ खुगू प्रकारया तिसा मतिसें मगाः । थ्व खुताजि तिसाया अर्थ षट्पारमिताया प्रतीक खः । थ्व षट्पारमिता धयागु दान पारमिता, शील पारमिता, क्षान्ति पारमिता, वीर्य पारमिता, ध्यान पारमिता व प्रज्ञा पारमिता खः । थुकिया प्रतीक तिसा कन्थि, मौ, कर्णकुण्डल, जबी, मुकूट व दृष्टि खः ।

    चर्या प्याखंया षोडशलाश्य
    चर्या प्याखनय्‌ झिंखुगू मुद्रा ज्यानाः भावना पुजा यायेगुयात षोडशलाश्य धाइ ।
    १) ॐ् बज्र विणे हु
    २) ॐबज्र बम्से त्राम्‌
    ३) ॐ बज्र मृदंगे ह्रिं
    ४) ॐ बज्र मूरुजे आः
    ५) ॐ बज्र लाश्ये हुं
    ६) ॐ बज्र माले त्राम्
    ७) ॐ बज्र गीते ह्रिं
    ८) ॐ बज्र नृत्ये आ
    ९) ॐ बज्र पुष्पे हुँ
    १०) ॐ बज्र धूपे त्राम्
    ११) ॐ बज्रावलोकिते हिं्र
    १२) ॐ बज्र गन्धे आ
    १३) ॐ बज्र दर्पणे हुँ
    १४) ॐ रसबजे्र त्राम्
    १५) ॐ स्पर्शबज्रे ह्रिं
    १६) ॐ धर्मधातु गर्भे आ
    थ्व षोडशलाश्यया १६गू हस्तमुद्रा जुल ।

    चर्या प्याखंया पदासन
    चचा प्याखनय्‌ तुति संकाः प्याखंपाः कायेगुयात पदाशन धाइ । थुकी च्याथी मू तुतिं प्याखंपाः कायेगु दु । गथेकि–
    १) समपद आशन
    २) बज्र पद आशन
    ३) मण्डला पद आशन
    ४) त्रिभंग पद आशन
    ५) प्रत्यालीढ पद आशन
    ६) आलीढ पद आशन
    ७) नमामि पद आशन
    थुकी नं आली व काली अथे धयागु प्रत्यालीढ पद निक्वः कायेगु याइ । आलीढ पद नं निक्वः कायेगु याइ ।

  • नेपाःया शास्त्रीय चर्या प्याखं–छपुलु

    नेपाःया शास्त्रीय चर्या प्याखं–छपुलु सफूया सम्पादक मय्‌जु प्रेमशान्ति तुलाधर खः । थ्व सफू लोकसाहित्य परिषद् पाखें ने.सं.११२८ य् पिदंगु खः । चर्या प्याखं नेपाःया पुलांगु थःगु मौलिक प्याखं खः । नेवाःतय्‌गु संस्कृतिइ थ्व प्याखंया बिशेष महत्व दु ।थ्व सफुलिइ चर्या प्याखंया ज्ञाता स्वम्ह भाजुपिनि ग्यसुग्यंगु च्वसु दुथ्यानाच्वंगु दु । थुकि चन्द्रमान मुनिकारजुया नेपाःया शास्त्रीय प्याखं चर्या प्याखं छपुलु, फणीन्द्ररत्न बज्राचार्यजुया चर्यागीत व चर्या नृत्य अले मणिरत्न शाक्यजुया महायानी सम्प्रदाय दुने चर्या नृत्य धयागु च्वसु दु ।

  • नेपाःया स्वंगू लाय्‌कू

    नेपाःया स्वंगू लाय्‌कू सफू भाजु पूर्णकाजी ताम्राकारं येँ, यल, ख्वप, किपू, थिमि व भोंत दे दुनेया थीथी ऐतिहासिक सम्पदा, देगः, बहाः, जात्रा आदि विषयय् च्वयादीगु निबन्ध मुना खः । नेपालभाषा परिषद्ं ने.सं. ११२२ य् पिदंगु थ्व सफुलिइ बःचाहाकलं च्वयातःगु १०२ पु च्वसु दु ।

  • नेपाल

    हस्तलिखित लय्‌पौ नेपाल सफू मय्‌जु निर्मला श्रेष्ठया सम्पादनय् लोकसाहित्य परिषद्पाखें पिदंगु खः । थ्व सफू पिकायेत भाजु विराट श्रेष्ठं आर्थिक ग्वाहालि यानादीगु खः । वि.सं १९९७ सालया राजनैतिक पर्वय् नेपालभाषाया तःम्ह च्वमिपिं जेलय् लातसा थ्व इलय् जेलय् मलाःपिं छपुचः ल्याय्‌म्हतय्‌सं रत्नध्वज जोशीया नेतृत्वय्, भैरबगोपालया सक्रियताय् नेपाल नामं ९ ल्याः तक हस्तलिखित पत्रिका पिकाल । थथे पिदंगु पत्रिका मध्ये १, ३, ५, ६, ७ व ९ यानाः ब्याक्कं खुगू ल्याः जक लुइकेफत । थुपिं हे खुगू ल्याखय् दुथ्याःगु रचनातय्‌गु विधागत ब्वथलेगु, विश्लेषण यायेगुया नापं पत्रिकाय् च्वसु दुथ्याःपिं च्वमिपिनिगु परिचय नं बीगु ज्या थ्व सफुलिइ यानातःगु दु । थ्वहे कथं थ्व खुगू ल्याखय् दुथ्याःगु च्वसुया च्वमिपिं खः— रत्नध्वज जोशी, भैरव गोपाल वैद्य, हरिशंकर लाल श्रेष्ठ, रुद्रवहादुर श्रेष्ठ, चक्रधर शर्मा, पूर्णप्रसाद अमात्य आदिपिं खःसा विधागतरुपं कविता निबन्ध अप्वः पिदंगु खनेदु ।

  • नेपाल धर्म दर्शनया खँत

    थ्व नेपाल धर्मदर्शनया खँत नांगु सफूया च्वमि भाजु रेवतिरमणानन्द श्रेष्ठ वैद्यजु खः । थ्व सफू ने.सं. १११३ अनलाय् नेपालभाषा परिषद्पाखें पिदंगु खः । थ्व झीगु नेपाःगालय् छ्यलावयाच्वंगु धर्म दर्शननाप स्वापू दुगु आपालं तथ्य खँत दुथ्याकातःगु सफू खः । थथे सनातन धर्म दर्शन निसें शैव दर्शन, वैष्णव दर्शन, बौद्ध धर्मदर्शन व थ्वया कचामचा दर्शन चवार्क दर्शन, षटदर्शन (सांख्य, योग, मीमांसा, वेदान्त, न्याय, वैशेषिक ) दर्शनया संक्षिप्त विवरण व व्याख्या दुथ्याकाः च्वयातःगु थ्व सफू छगू बःचाधंगु धर्मकोष हे धायेबहजू ।

  • नेपाल बौद्ध कला

    नेपाल बौद्ध कला निबन्ध सफू बुद्ध सम्बत् २००० य् वाङमय शताब्दी पुरुष सत्यमोहन जोशीं च्वयादीगु खः । धर्मोदय सभापाखें पिदंगु थ्व सफुलिइ नेपाःया बौद्धकला अन्तर्गत बौद्ध धर्मयागु परम्परा, बौद्ध धर्मनाप नेपाःया कला, नेपाली बौद्ध कलाय् सांकेतिकता वा रहस्यवाद, बौद्ध प्रदर्शनी, बौद्ध कलाया संरक्षण, नेपालं पिने नेपाली बौद्ध कलाकारतय् देन बारे च्वयातःगु दु ।

  • नेपाल मण्डलया स्वँकचा बुद्धधर्म छस्वाः

    नेपाल मण्डलया स्वँकचा बुद्धधर्म छस्वाः सफू भाजु पूर्णकाजी ताम्राकारं बुद्ध धर्म व उकिया पुनरुत्थान, बौद्ध जागरण, स्वयम्भू, लुम्बिनी आदि विषयय् च्वयादीगु प्रबन्धात्मक व निबन्धात्मक निबन्ध मुना खः । नेपालभाषा परिषदं् ने.सं. ११२३ य् पिथंगु थ्व सफुलिइ ३७ पु च्वसु दु ।

  • नेपाल लिपिया पुनर्जागरण

    मल्लकालय राष्ट्रियरुपय् छ्यलाबुला जूगु नेपाल लिपि शाहकालय् तक नं राष्ट्रिय व अन्तर्राष्ट्रिय रूपं छ्यला हे च्वंगु खः । जुजु प्रतापसिंह शाहया पालय् नेपाल संवत् ८९५ (१८३२ वि.सं.) नेपाल व भ्वँत दथुइ जूगु सन्धिपत्रय् नेपालभाषा, नेपाल लिपि व नेपाल संवत् छ्यलातःगु खः । शाह जुजुपिन्सं नं नेपाल लिपि छ्यलाः हे आपालं साहित्यया ग्रन्थत च्वयावंगु दु । जुजु राजेन्द्र विक्रमं च्वःगु ‘नमोबुद्ध भगवानया प्रार्दुभाव महासत्वपाख्यान नाटक’ (ने.सं९५१) नं नेपाल लिपिं हे च्वयातःगु ग्रन्थ खः।

    नेपालय् राणाकालीन इलय् नेपालभाषा व नेपाल लिपियात सरकारी मान्यता मबीगु निर्णय लिपा नेपाल लिपिया छ्यलाबुलाय् पंगः वल । गुकिया लिपा सरकारी व प्रशासनिक ज्याखँय् देवनागरी लिपिं थाय् काल । थथे सरकारी ज्याखँय् नेपाल लिपिया पलिसा देवनागरी लिपि छ्यलेगु जूबलय् सर्वसाधारणं नेपाल लिपि सयेकेगु मयात । नेपाल लिपि केवल गुरुजु द्यःभाजुपिसं जक सयेकेमाःगु आखः थें जूवन । थथे सर्वसाधारणं नेपाल लिपिं च्वयातःगु ब्वनेमफया वंगु तथा प्रेस आखलं अःपुक यक्व सफू पिथने ज्यूगुलिं नेवाः न्ह्यलुवाःतय्‌सं नेपालभाषा ल्यंकातयेत लिपिया मोह कयाच्वनां मजिल धकाः प्रेस आखः छ्यलाः सफू पिथन । पं निष्ठानन्द बज्राचार्य ‘एकविंशति प्रज्ञापारमिता’ (ने.सं. १०२९), ‘ललितविस्तर’ (ने.सं. १०३४), जगतसुन्दर मल्लया ‘इसपं दएकातःगु बाखं’ (ने.सं. १०३५), सिद्धिदास महाजुया ‘सज्जन हृदयाभरण’ (ने.सं. १०४०), ‘शुक्रराज शास्त्रीया ‘नेपालभाषा व्याकरण’ (ने.सं. १०४६) व धर्मादित्य धर्माचार्यया ‘बुद्धधर्म व नेपालभाषा’ (ने.सं १०४५ —१०५०) पत्रिका आदि देवनागरी लिपि थासा आखलं पिदन । थुकथं द्वःछि दँसिबें पुलांगु इतिहास क्वबियातःगु नेपाल लिपिया छ्यलाबुला तनाः नेपालभाषाय् नं देवनागरी लिपिया छ्यलाबुला जुल ।

    धर्मादित्य धर्माचार्यया इलाहाबादया प्राज्ञिक सम्बोधन व बुद्ध धर्म व नेपालभाषा’ पत्रिकाया च्वसुपाखें तःताजि नेपाल लिपि दुगु व छ्यलाबुला व संरक्षण यायेमाःगु कुलादिल । लिपा वैद्य पन्नाप्रसाद जोशी, हेमराज शाक्य, शंकरमान राजवंशी पुष्परत्न सागर’ आदिपिन्सं नेपाल लिपिया वर्णमाला पिथनाः नेपाल लिपिया पुनर्जागरणया अभियान न्ह्याकल । पन्नाप्रसाद जोशीया नेपालभाषाया अक्षरबोध’ (ने.सं. १०७०), ‘नेपाल देशया अक्षरबोध’(ने.सं.१०७४), हेमराज शाक्यया वर्ण परिचय’ (ने.सं.१०८०), नेपाल लिपि विकास’ (ने.सं. १०९३) आदि नेपाल लिपिया वर्णमाला खः ।

    प्रजातन्त्र वयेधुंकाः नेपालया मौलिक नेपाल लिपि संरक्षण, प्रवद्र्धन व प्रचारप्रसारया संस्थागत ज्याझ्वःत न्ह्यात । ने.सं. ११०० निसें नेपाल लिपि गुथि’ नीस्वनाः नेपाल लिपि स्यनेकने, नेपाल लिपिया पत्रिका व वर्णमाला पिथनेगु, नेपाल लिपिया च्वज्याकासा, कम्प्युटरया फोन्ट व डिजिटल एप पिथनेगु ज्या यानावयाच्वंगु दु । ‘नेपाल लिपि गुथि’ बाहेक ‘लिपि थपू गुथि’, ‘नेपाल लिपि परिषद्, ‘न्हू हिसू पुचः’ आदि लिपि सम्बन्धी संस्थापाखें नं लिपि कक्षा न्ह्याकेगु, थीथी नेपाल लिपिं पत्रिका व सफू पिथनेगु ज्या जुल । अथे हे कम्प्युटरय् नं नेपाल लिपिया फोन्ट दयेकेधुंकूगु दु । नेपाल लिपिया युनिकोड फोन्ट नं स्वीकृत जुइ धुंकूगु दु ।

  • नेपाल संवत व शंखधर साख्वाः

    नेपाल संवत व शंखधर साख्वाः सफू ने.सं ११२७ य् न्हूदँया लसताय् तत्कालिन न्हूदँ समारोह समितिया नायः मय्‌जु प्रेमशान्ति तुलाधर व नरेशवीर शाक्यया सम्पादनय् न्हूजः गुथि पाखें पिदंगु सफू खः । नेपालभाषा, नेपाली व अंग्रेजी यानाः स्वंगू भाय्‌यात नं थाय् बियातःगु थ्व सफुलिइ शंखधर व नेपाल संबतसम्बन्धी जः ह्वलीगु थीथी विद्वानपिनिगु खुइछपु लेखत दुथ्यानाच्वंगु दु।

  • नेपाल संस्वृति

    नेपाल संस्वृति कविकेशरी चित्तधरं हृदयया सांस्वृmतिक निबन्ध मुना सफू खः । ने.सं. १०९२ य् नेपालभाषा परिषदपाखें थ्व सफू पिथंगु खः । कविकेशरी चित्तधरं हृदयं नेपाल–संस्वृति विषयय् च्वयादीगु च्वसु, भाषण व मानपत्र आदि मुंकाः नेपालभाषा परिषदं थुकियात सफूया रुप ब्यूगु खः । थ्व सफुलिइ – म्हपूजा, झी, जात्रा, गुथि, महिला, यइगु (प्रेम), नेपाल–संगीत, झीगु नगरपालिका, छपौ पौ, यथा राजा व प्रजा, ख्येँ, जिगु मिखाय् उसैको लागि पर्सिया बाखं, छम्ह पासायात पौ, श्रद्धाञ्जली, झीगु समाजय् मिसातय् स्थान, पुंज्या, मातृभाषां शिक्षा, झी जुजु, लप्ते, नेपालया जागरणय् राहुलजुया ल्हाः, उखे–थुकेया छुं व नेपाल–संस्वृति विषयय् निबन्ध दुथ्याकातःगु दु । नेपाल–संस्वृति निबन्धयात श्री मकबुल लारीं उर्दू भाषं अनुवाद यानादीगु दु गुगु चित्तधर हृदयया अभिनन्दन ग्रन्थय् प्रकाशित जूगु दु ।