थथे हे सर्वसाधरण लँजुवाःतय् त्यानुयाः झासु लनेत वा बहनी बासं च्वनेत लँय् सिथसं दयेकातःगु दइ फलेचात । थुज्वःगु फलेचाया वास्तु छतजाः जक जुइ । लुखा वा झ्याः दयाच्वनी मखु । थांचात धस्वाकाः लँपु सिबें निकु स्वकु तजायेक अले माथंवंक, अप्पां वा ल्वहँतं सियातःगु नापनापं गाक्कं जः व फय् वयेवने जीक चकंगु थाय्या ब्यवस्था यानातःगु दइ । फलेचा मनूत च्वनाः जात्रापात्रा स्वयेत नं उपयुक्त जुइ ।
फल्चा छगू चिबाखं सफू खः । थ्व चिबाखं सफूया च्वमि रासा खः । थ्व सफू ने.सं.११४१ य् च्वमि थःम्हं हे प्रकाशित यानादीगु खः । रासा अर्थात राजु साय्मि नेपालभाषा साहित्य ख्यलय् अपरिचित नां मखु । वय्क:या निगू कविता सफू पिदने धुंकूगु दु । थ्व सफुलिइ बःचाबःचा हाकःगु पीपु चिबाखं दुथ्यानाच्वंगु दु । चिबाखं गथे जुइमाः रासां सिउ । स्यथाक्क मिं पुइ थें पुइ वय्क:या चिबाखनं । अले अचार थें सवाः वयेकः लुधंका नं बी ब्वमिपिंत । सामान्य जीवनय् वैगु बःचाबःचाधंगु घटनाय् सुलाच्वनीगु बाखंयात रासां थ्व सफुलिइ न्ह्यब्वयादीगु दु ।